คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [OS] END
เสียโทรศัพท์ที่ัึ้นปลุให้ผมที่เพิ่ะหลับานอนไปเมื่ออนใล้สา้อื่นึ้นมา
ผมว้าโทรศัพท์มาูรายื่ออนที่รบวนเวลานอนอผมในวันหยุแบบนี้
และรายื่อนั้น็ทำเอาผม้อถอนหายใพร้อมับื่นมาเ็มา
ผมลุึ้นนั่และรับสายออีน้วยเสียเนือยๆ
“ฮัลโหล”
[ยูยอม
ันรบวนนายหรือเปล่า?]
เสียาปลายสายทำให้ผม้อยมือึ้นสาผมัวเอึ้นไป
ผมไ้แ่่น่าัวเอในใ บอับัวเอหลาย่อหลายรั้ว่าไม่วระรับสายาเา
นที่ทิ้ผมไปเมื่อหลายเือน่อน ผมลอบถอนหายใ่อนะเอ่ยอบอีน
“โทรมามีอะไรหรือเปล่า?”
[ันไปหาไ้ไหม
สะวหรือเปล่า?]
“อืม
มาสิ”
[ถ้าอย่านั้นันึ้นไปนะ
อนนี้ันอยู่หน้าึ]
“อืม”
ผมวาสายและมอูัวเอผ่านระเาที่ปลายเีย
มอูไอ้โ่ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่็มัะใอ่อนับนใร้ายนนั้น รอไม่นานนั
เสียเาะประู็ทำให้ผมลุออาเีย
ผมเินไปเปิประูและมอหน้าเานนั้นที่เยเป็นนรัอผม มาร์้วน
ใบหน้าเปื้อนน้ำาเป็นใบหน้าที่ผมเห็นมาหลายรั้หลัาเราเลิราันไป
มาร์สวมอผมและเอาแ่ร้อไห้สะอึสะอื้นูน่าสสารไม่น้อย
ผมยมือึ้นลูบหลัอเาเบาๆเพื่อหวัะปลอบใให้เาสบลบ้า
ผมึอีนเ้าไปในห้อและปิประูให้เรียบร้อย
มาร์ทิ้ัวลบนโฟาและเอาแ่ร้อไห้นผมไ้แ่มออยู่เียบๆ
“ทะเลาะันเหรอ?”
“ฮึ..แบอมไปนอนับผู้หิอื่นอีแล้ว
อีแล้ว...ยูยอม เาไปอีแล้ว”
“อืม
็เป็นธรรมาอเาไม่ใ่เหรอ?”
“ทำไมล่ะยูยอม
ทำไมแบอม้อทำแบบนั้น ฮึ..แ่ันมันไม่พอเหรอ?”
ใ่..แ่ันมันไม่พอเหรอ?
นายถึเลือที่ะทิ้ันที่รันายนเียวไปอยู่ับไอ้นสารเลวพรร์นั้นที่ทำให้นายร้อไห้แทบทุวัน
ใผมอยาะพูออไป แ่ยอมรับเถอะ ผมไม่อยาลับไปเป็นเหมือนเิมอี่อไปแล้ว
“เาอาะแ่รัสนุ็ไ้”
“ันไม่อยาทนอยู่แบบนี้แล้ว
ฮือ..ันะเลิับเา”
“เลิเลยเหรอ?
ลอลับไปุยันีๆไหม”
ผมยื่น้อเสนอแ่มาร์ลับเลือที่ะปิเสธ้วยารส่ายหัว
เาเินเ้ามาหาผมและสวมออีรั้
ใบหน้าหวานที่ผมเยิว่ามันสวยราวับหิสาวำลับลบนอผม
แรออมาร์ทำให้ผมรู้สึอึอัไม่น้อย
ผม้มมอนัวเล็ว่า่อนะยมือึ้นลูบหัวเาเบาๆ
“อย่าใร้อนสิ”
“ฮึ..ันลับมาหานายไ้ไหม?”
“เอ๊ะ?”
“ันอลับมาอยู่ับนายไ้ไหมยูยอม”
ผม้มมอมาร์ที่อนนี้เยหน้ามอผม
แววาอเาำลัอ้อนวอนผม เาเย่าเพื่อะูบผม
แ่ผมลับยมือึ้นปิปาัวเอและหันหน้าหนีไปอีทา อีแล้วสินะ
เป็นแบบนี้มาี่รั้แล้วล่ะิมยูยอม
ที่มาร์้วนนนี้อ้อนวอนอลับมาและสุท้าย็ทิ้ผมไปเหมือนเิม ผมันร่าเล็ออาอ้อมอและมอหน้าอีนทีู่ะใไม่น้อย
“นายลับไปเถอะ
ลับไปเลียร์ปัหาอนายะ”
“..แ่ันไม่อยาลับ
ันอยาอยู่ับนาย”
“เียบเถอะ
นายไม่ไ้อยาอยู่ับันริๆหรอ นาย็แ่อยาให้ใรสันมาแทนที่เาในเวลาที่นายอ่อนแอแบบนี้
และนั่น็ือัน ไอ้โ่นเิมที่นายิว่าไม่ว่ายัไัน็ยัรอนายเสมอ”
“ยูยอม..ไม่...”
“ันพอแล้วมาร์
ันไม่อยาลายเป็นไอ้ั่ที่เอาแ่อปลอบนายและอยเอาในายเหมือน่อนแล้วนะ”
มาร์มอหน้าผมนิ่
ผมไม่รู้หรอว่าเาิอะไรอยู่ แ่ผมพอแล้ว ผมไม่อยาลายเป็นที่รอรับอารม์อมาร์
ไม่อยาเป็นนแ้เหา เรื่อระหว่าผมับเาวระบไปั้แ่เมื่อหลายเือน่อนั้แ่ที่เาทิ้ผมไป
ผมเินไปเปิประูและมอไปที่เา มาร์ำหมัแน่นนผมสัเเห็น
เายอมเินออไปาห้อแ่โยี แ่็ไม่วายหันมามอผมพร้อมน้ำา
“ันไม่มีวามหมายับนายแล้วสินะยูยอม”
“ันเอ็ไม่อยามีวามหมายับนายแ่เวลาที่เาไม่้อารนายหรอนะมาร์”
ผมมอหน้ามาร์ทีู่ะเสียศูนย์ไม่น้อย
เาเอาแ่้มหน้าและหัวเราะออมาเบาๆ ผมมอเาโยที่ไม่ไ้พูอะไรออมา เสียหัวเราะเบาๆแปรเปลี่ยนเป็นเสียสะอื้นฮั
่อให้ผมะอยาอปลอบเาแ่ไหนผม็ทำไ้แ่มอูเาเียบๆ
มาร์เยหน้ามอผมและยิ้มออมาทั้น้ำา
“อบในะ
ที่อยอยู่้าันมาเสมอแม้ว่าันะนิสัยเสียแบบนี้็าม”
“ไม่เป็นไร
นายลับไปเถอะ แล้วไม่้อลับมาที่นี่อีนะ
เพราะรนี้ไม่มีิมยูยอมอนายอี่อไปแล้ว”
ผมปิประูลเบาๆและหันหลัให้ประูโยไ้แ่ถอนหายใออมาเบาๆ
ในที่สุระหว่าผมับเา็บลริๆเสียที พอแล้วับวามเ็บปวในใที่ผมมัะไ้รับมันาเาลอเวลา
พอแล้วับอ้อมอที่เาไม่เยาบึ้มันสัรั้ พอแล้วสำหรับเรา..บเสียที
-END-
บไปอีเรื่อแล้วนะะ เปลี่ยนแนวเป็นแบบราม่านิๆบ้าเนอะ
เนื่อาเราทั้ทำาน ทั้สอบเลยไม่่อยมีเวลาแ่ อาะนานๆมาที
อยาให้ทุนิถึเรานะะ 5555555 ยัไ็ฝาิามเรื่อ่อไป้วยน้าา
ฝาิม้วย่าา ^^
ความคิดเห็น