คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 : แฟนฉัน???
"ฮะ O_O นายว่าไงนะ!!!"
"เธอต้องให้ฉันบอกซ้ำด้วยรึไง -_-^" ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย! อีตาโซดานั่นขอคบกับฉัน ฉันเนี่ยนะ O_o
"ฉันไม่คบ -_-"
"เธอคิดว่าฉันอยากคบกับเธอนักรึไง -_-^"
"แล้วทำไมนายถึงขอคบกับฉันล่ะ -_-^"
"โธ่เว้ย! ก็เพราะฉันช่วยเธอไว้น่ะเซ่ ไม่ต้องพูดมาก" โซดาพูดขัดเพราะฉันกำลังอ้าปากจะเถียง -_-^ แล้วหมอนั่นก็คว้าข้อมือฉันลากออกจากซอยไปยังรถเมล์ โดยมีฉันโวยวายอยู่ข้างหลังตลอดทาง
อ๊าย >.< นอกจากโอป้ากับพ่อฉันแล้ว ไม่เคยมีใครจับมือฉันแล้วรอดจากเงื้อมมือฉันไปเลยนะ! นายนี่กล้าดียังไง >o<
"ฉันเจ็บนะ ปล่อยได้แล้วอีตาบ้า!" ฉันว้ากขึ้นเมื่อโซดาพามาหยุดอยู่ตรงป้ายรถเมล์แล้ว
"เหอะ เงียบๆหน่อยเซ่! โวยวายอยู่ได้ พวกผู้หญิง -_-^"
คิดว่าแยกเขี้ยวขู่แล้วฉันจะกลัวรึไงยะ =_=
ฉันสะบัดหน้าไปอีกทาง พวกผู้หญิงต่างก็หันมามองที่เราแล้วซุบซิบกัน -_-^
"ยัยบ้า!! ไม่เคยเห็นคนรึไงยะ!" ฉันตะโกนดังลั่น ยัยพวกบ้านั่นเลยหันไปมองทางอื่นซะ ทำให้สาวน้อยบอบบางอย่างฉันอารมณ์เสียได้ไง -_-^
ฉันหันไปมองโซดาอีกครั้ง โอ้แมรี่! ฉันสาบานได้เลยว่าเห็นยิ้มบางๆที่มุมปากของเขาแวบหนึ่ง
"มองอะไร"
"เปล่า -_-;"
"รถมาแล้วไปกันเถอะ" โซดาตั้งท่าจะจับมือฉันอีกแล้ว แต่โชคดีฉันหลบทัน ฮึ หลอกแต๊ะอั๋งสาวน้อยน่ารักอย่างฉันงั้นหรอ
"นายรู้หรอว่าบ้านฉันอยู่ไหน -_-^"
"ก็เธอขึ้นรถเมล์ที่เดียวกับฉันนี่ อย่าพูดมากเซ่ ไปได้แล้ว -_-^^^^"
อ๋อหรอ... กรี๊ด >o< หมอนั่นคว้าข้อมือฉันอีกแล้ว ตอนนี้หน้าฉันต้องแดงแจ๋แน่ๆเลย ///-_-///
ลงจากรถมาแล้ว แต่หมอนั่นก็ยังเดินตามฉันมา
"นายจะตามมาทำไม -_-^"
"ใครบอกฉันตามเธอกัน ฮะ อย่าหลงตัวเองนักเซ่"
"แล้ว..."
"พอๆ หยุดพูดไปเลย เดินต่อไปได้แล้ว -_-^"
"แต่..."
"โว้ย!!! ฉันช่วยชีวิตเธอไว้นะ -_-^^^^"
หมอนั่นถ้าจะโกรธจริงแฮะ เงียบก่อนดีกว่า -_-;
โซดาเดินมาส่งฉันถึงบ้าน ตลอดทางเราเอาแต่เถียงกัน ก็หมอนั่นน่ะ กวนบาทาซะยิ่งกว่าอะไร พอเขามาเห็นบ้านฉัน นายโซก็อ้าปากค้างตั้ง5วิแน่ะ >o<
"นี่บ้านเธอหรอ -_-"
"เปล่า นี่ห้องน้ำของฉัน =_=" โอ้ มุขฝืดหน้าดูเลย - -;
"เธออยากตายรึไง! -_-^" หมอนี่ชอบเฉไฉออกนอกเรื่องทุกที -_-
ฉันหันไปมองบ้านสีขาวสองชั้นภายในรั้วบ้าน ล้อมรอบไปด้วยสวนขนาดเล็กๆที่ฉันอยู่ แล้วหันกลับมามองโซอีกที
"นายคิดว่าบ้านฉันมันเป็นยังไงล่ะ ฮะ =_="
"ก็ มันไม่เหมาะสำหรับยัยปีศาจอย่างเธอ -_-"
"ไม่เหมาะยังไง แล้วใครเป็นปีศาจกันยะ -_-^^"
"ก็เธอน่ะเซ่ โหด เย็นชา ปีศาจชัดๆ -_-"
"ฉันไม่เถียงด้วยแล้ว เชิญนายกลับบ้านไปเลยย่ะ -_-^"
"เดี๋ยวเซ่!"
"อะไร"
"เอามือถือเธอมา -_-"
"นายจะเอาไปทำอะไรล่ะ"
"เอามาเหอะ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง"
นายโซจะเอาโทรศัพท์ฉันไปทำอะไรนะ ฉันค่อยๆยื่นโทรศัพท์ โนโก้ 8180 ของฉันให้ไป
เขารับโทรศัพท์มาจากมือฉัน เขากดอะไรกุกกักอยู่ซักครู่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา แล้วเขาก็คืนมือถือให้ฉัน
"เข้าบ้านไปเซ่ ยืนมองอะไรอยู่ได้ -_-^" หมอนั่นตะโกนลั่นเพราะเห็นฉันยืนมองอยู่นานแล้ว ชิ อีตาเถื่อนเอ๊ย
"ย่ะ ฉันไปก็ได้ ไปล่ะ นายตัวร้าย แบร่ !~"
ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านไปก่อนที่นายนั่นจะจับฉันทัน ฮิ ฮิ ถึงฉันจะวิ่งไม่เร็วเท่าไหร่ แต่ก็หนีโซดาที่กำลังอึ้งอยู่ได้ล่ะ ^^
"เธอกลับบ้านช้า -_-"
"โอป้า! เค้าตกใจหมดเลย" ฉันตกใจแทบตายแน่ะ! ก็พี่ชายฉันอยู่ๆก็เล่นไปยืนตรงมุมมืดแล้วพูดเสียงยานคาง ฉันไม่เป็นลมไปก็บุญแล้ว =_="
"พี่บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกโอป้า เรียกพี่ชายสิ"
พี่ชายฉัน...บ้าละครเกาหลีเรื่อง autumn in my heart มากๆ แต่ฉันไม่ได้อยากหลงรักพี่ตัวเองแบบนั้นนี่ >O<
"แล้วทำไมเธอกลับบ้านช้า"
"ก็ไปเจอเรื่องนิดหน่อย"
"หา!!! ใครทำอะไรเธอ บอกมานะเซ!!"
โอป้า เว่อร์ออกนอกหน้าจริงๆ -_-;
"โธ่ ไม่เป็นไรหรอกโอป้า มีคนช่วยเค้าไว้" พี่ฉันเริ่มเดือดอีกแล้ว >w< ฉันจะทำยังไงดี!
"แล้วคาราเต้ เทควันโด ที่พี่สอนเธอไปน่ะ ใช้ไม่ได้เลยหรือไง -_-^"
"ก็ใช้ได้อยู่อ่ะค่ะ แต่เค้าไม่ได้ฝึกมานานแล้วนี่" โอป้าทำตาโตใหญ่เลย ก็งานมันยุ่งนี่นา >_< ขึ้นม.ปลายต้องปรับตัวเยอะแยะ จะให้ฉันทำยังไงล่ะ (ความจริงคือขี้เกียจ)
"หา! นี่แสดงว่าตั้งแต่ฉันย้ายขึ้นมาที่กรุงเทพ เธอไม่ได้ซ้อมเลยใช่มั้ย"
"ก็…"
"งั้นเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ ฉันจะซ้อมให้เธอใหม่ ให้เก่งให้ได้"
หวาย >_< โอป้าดูมุ่งมั่นมากเลยอ่ะ พี่ชอบโหดแบบนี้ประจำ แต่ฉันก็รู้ว่าโอป้ารักฉันมากๆเลยล่ะ เมื่อโอป้าเห็นใบหน้าหวั่นใจของฉันก็เข้ามาลูบหัวเบาๆ
"ไปนอนได้แล้ว เจ้าหญิง"
ฉันยังไม่ได้บอกคุณใช่ไหมคะ ว่าชื่อที่โอป้ากับออนนีเรียกฉันอีกชื่อก็คือ 'เจ้าหญิงปีศาจ' มันมาจากใบหน้างดงามของฉัน บวกกับดวงตาและผมยาวที่ดูเหมือนปีศาจ มันเป็นชื่อที่ฉันภูมิใจมากๆเลย ^^ (หลงตัวเองจริงๆ: VASA) (อยากตายหรอยะ: ชินเซ)
-----------------------------------------
เป็นยังไงบ้างคะ
ตอนที่2แล้วน๊า
แต่ก๊ะยังมีคนอ่านน้อยอยู่ดีTT^TT
ช่วยเม้นเยอะๆหน่อยนะคะ
ถือว่าเป็นกำลังใจ
และแนะนำนักเขียนมือใหม่คนนี้นะคะ>.<
เป็นยังไงบ้างคะ
ตอนที่2แล้วน๊า
แต่ก๊ะยังมีคนอ่านน้อยอยู่ดีTT^TT
ช่วยเม้นเยอะๆหน่อยนะคะ
ถือว่าเป็นกำลังใจ
และแนะนำนักเขียนมือใหม่คนนี้นะคะ>.<
ความคิดเห็น