ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ความรักของผมและเธอคนนั้น

    ลำดับตอนที่ #10 : วันสำคัญ ของผมและเธอ

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ย. 48


    ผมลืมเล่าเรื่องสำคัญอีกอย่าง  ผมและเธอมีวันสำคัญอีกวัน  ก็วันที่  17  กันยายน  ก็มันสำคัญนะคับ





    ก็วันนั้นเธอให้เพื่อนของเธอ  ชวนผมไปดูหนัง  ก็โมให้นัทโทรชวนอ่ะคับ



    //  ฮัลโหล  นิ่ม  



    //  อะไรนัท  ??  มีอะไรเหรอ    



    //  ก็โมให้โทรมาชวนไปดูหนัง  มาเจอกันที่บ้านเค้า  ตอน  10  โมง  เข้าใจมั้ย



    //  แล้วจะไม่ถามเค้าเลยหรอ  ว่าเค้าจะไปรึป่าว??



    //  ไม่สน  ยังไงก็ต้องมา  แล้วตกลงจะมาอ่ะป่าว



    //  ไปสิ  !!  ทำไมถึงจะไม่ไปล่ะ  



    //  งั้นแค่นี้นะ  หวัดดี



    //  อืม!  หวัดดี



    ผมก็ออกจากบ้านทันที  แล้วก็ไปถึงบ้านนัทตอนประมาณ  9 โมง ครึ่ง  ผมก็เห็นโมงอยู่ในบ้านนัทแล้ว  ผมเลยถามเธอ



    //  อ้าว!  โมมาถึงเมื่อไหร่อ่ะ



    //  มาตั้งแต่  8  โมงแล้ว^_^



    //  มาอะไรเช้าจัง??



    แต่ก็ไม่มีคำตอบจากเธอ-_-*





    ผมเลยเข้าไปนั่งใกล้เธอ  ข้างๆนั้นแหละ  แต่เธอกับไม่สนใจผมเลย  เธอเอาแต่นั่งฟังเพลง  อ่านการ์ตูน  ผมล่ะไม่เข้าใจในตัวเธอจริงๆ  วันนั้นผมไม่สบายด้วย





    แล้วอีกสักพักก็ประมาณ  10  นาที  เธอถึงหันมาสนใจผม  โมโน้มตัวเข้ามากอดผมแล้วโมก็รู้ว่าผมน่ะไม่สบาย  แล้วเธอก็ว่าผมใหญ่เลยคับ  



    //  อ้าว!!  ไม่สบายนิ  ตัวร้อนๆ  



    //  อือ!!  ก็แค่ตัวร้อนนิดหน่อยอ่ะ  ไม่เป็นไรหรอก



    //  ไม่เป็นไรได้ไงก็ไม่สบาย  ถ้าไม่สบายไม่ต้องมาก็ได้



    //  ไม่มาได้ไง  แฟนเค้าชวนทั้งคน



    -_-*  



    //  งั้นเค้าไม่ได้ชวนแล้ว  กลับบ้านไปได้แล้ว  ไปนอน  ไปพักผ่อน



    //  ไม่ไปหรอก  ก็เค้าจะไปดูหนังกะแฟนเค้าอ่ะ  



    แล้วนิสัยเก่าๆเธอก็กลับมา  ก็เธอแอบหอมแก้มผม  ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วยนะ  ตั้งหลายครั้ง        



    ผมก็ว่าจะหอมแก้มเธอคืนแต่โมก็ไม่ยอมคับ



    //  เอาแก้มมาให้เค้าหอมบ้างสิโม



    //  ไม่!!  ไม่ยอมหรอก  แล้วก็ไม่มีทางได้หอมด้วย๐_๐



    //  งั้นค่อยดูเดี๋ยวเค้าจะเอาคืนให้ได้  ทั้งต้น  ทั้งดอกเลย  ค่อยดู



    //  ไม่มีทางหรอก



         แล้วพวกผมก็ไม่ดูหนัง  ระหว่างทางโมก็แอบหอมแก้มผมตลอดเวลา  ผมเลยนับครั้งเลย  ก็ได้เยอะเหมือนกันนะ

    คราวนี้เข้าไปดูหนังสิคับ  ก็มันเป็นหนังผีด้วยสิ  ไอ้ผมก็เป็นคนที่กลัวผีด้วย  แต่ก็ต้อง  ใจดีสู้ผีเข้าไว้  แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่าโมก็กลัวผีมาเหมือนกัน  มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าผมน่ะไม่ได้กลัวผีเลยคับ  



    ก็ในเวลาที่มีผีโผล่มา  โมกอดผมแน่น  ผมเลยไม่รู้สึกกลัวเลย  แล้วก็เกิดเหตุการณ์บังเอิญ



    ก็ปากของผมและเธอก็มาเจอกันในที่ๆเดียวกัน  เวลาเดียวกัน  



    ผมและเธอต่างก็ตกใจ  



    แล้วผมพูดกับเธอ

    //  เห็นมั้ยบอกแล้วว่าจะเอาคืนห้ำได้ทั้งต้นทั้งดอกเลย  



    //  ต่อไปเค้าต้องระวังตัวให้มากกว่านี้แล้วสิ



    แล้วอีกสักพักเธอก็มองกลับไปดูหนังแล้วก็มีผีโผล่ขึ้นมาอีกปากของผมก็โดนกับเธออีกครั้งแต่ตอนนั้นเธอไม่รู้ตัวว่ามันโดนก็เธอตกใจอยู่นี่



    ดูหนังเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านไงคับ  โมอยู่นานได้ที่ไหนล่ะ



    บายๆคับที่รัก  ผมพูดในใจ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×