ปาฏิหาริย์ป่วน....เปลี่ยนชายกลายเป็นหญิง

ลำดับตอนที่ #1 : ค่ำคืนแห่งปราฏิหาริย์

   วี วิช ยู อะ เมรี่ คริสต์มาส วี วิช ยู อะ เมรี่ คริสต์มาส

    เสียงหวานๆจากเพลงวันคริสมาสร้องคลอกันวุ่น ต้นคริสมาสประดับประดาอย่างงดงามกันทั่วไปหมด  เสียงเด็กหัวเราะ  เสียงของกระดิ่งดังกันจ้าระหวั่น

      ทว่ามีเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่ไม่สามารถแม้จะแค่เพียงก้าวเท้าออกจากบ้าน  ร่างผอมแห้งขดตัวลงแนบกับผนัง แขนทั้งสองข้างโอบลำตัวแน่นด้วยความหนาวเหน็บ ริมฝีปากสีซีดสั่นระริก ลมหายใจอุ่นๆหายใจออกเป็นควันสีขุ่น ลำคอของเขาแห้งผาก และอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้มีแรงมากพอที่จะเอ่ยบทสนธนายาวๆเสียด้วยซ้ำ

     ติ๊ง หน่อง......  ติ๊ง...หน่อง

        เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น เด็กหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เขากระชับผ้าห่มหนาให้แนบลำตัวมากขึ้น  ก่อนที่มือสีซีดจะเปิดประตู

      วิ้ว...วิ๊ว..... ลมเย็นจากหิมะด้านนอกพัดเข้ามาในบ้านหลังเล็ก ลมเย็นจากอากาศภายนอกทิ่มแทงให้หนาวไปจนถึงสุดขั้วหัวใจ ดวงตาเทาหม่นหรี่ตาลง

" ค....ใคร " น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยเบาๆ เด็กหนุ่มชะเง้อมองซ้ายขวา แล้วก้มลง

                                            ของขวัญงั้นเหรอ

เด็กหนุ่มก้มลงหยิบกล่องของขวัญนั่นเข้าไปในบ้านด้วยความทุลักทุเล

เขาหยิบป้ายสีทองคำที่แนบมากับของขวัญสีแดงสลับเขียวขึ้นมาดู

                           '  ของขวัญจากสวรรค์ ' 

เด็กหนุ่มอมยิ้มขำ เขานึกสงสัยนักเชียวว่ามีไอ้บ้าที่ไหน จะใจดีเอาของขวัญมาให้เขา ซานตาครอส เหรอ ฮึ....บ้าน่า คนอย่างเขา ซานตาครอสจะมาแลอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้

ขนาดแค่ต้นคริสมาสซักต้นเขายังจะไม่มีปัญญามาประดับบ้านเลย

" เฮ้อ.....กะแล้วเชียวว่าจะต้องเป็นเจ้า " เด็กหนุ่มร่างเล็กสะดุ้งโหยงน้ำเสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้น
" ค.....ใคร "  ดวงตาสีเทาหม่นสาดส่องไปรอบห้องด้วยความหวาดหวั่น

ทันใดนั้นกล่องของขวัญสีแดงเขียวก็เปิดออก ควันสีเงินฟุ้งกระจายอกจากกล่องเล็กๆใบนั้น

"เจ้าสินะ เด็กผู้โชคร้ายที่สุดในวัน คริสต์มาส " ควันสีเงินที่ฟุ้งกระจายรอบห้องค่อยๆรวมตัวกันจนเป็นร่างชายหนุ่มร่างสูง ดวงตาสีทองคมกริบ เรือนผมสีเงินยาวลงแทบจะลากพื้น ใบหน้าคมคายทอดยิ้มอ่อนโยนให้เขา
" น...นาย เป็น ค...ใคร แค่กๆ " เด็กหนุ่มกุมหน้าอกตัวเอง เขารู้สึกเหมือนลำคอแห้งๆของเขาจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เขาอาจจะพูดยาวเกินไปก็ได้มั๊ง
" อืมม์ เด็กน้อยผู้โชคร้าย ของขวัญวันคริสมาสปีนี้อยากได้อะไรล่ะ " เจ้าของดวงตาสีเทาหม่นกุมคอตัวเองเป็นเชิงว่าเขาพูดไม่ไหว

" ต้องการกระดาษสักแผ่นใช่ไม๊ " เด็กหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าโชคร้ายที่สุดในวันคริสมาสพยักหน้าหงึกๆ ชายหนุ่มร่างสูงอมยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะยื่นกระดาษสีขาวบริสุทธิ์ให้ ( พร้อมปากกาครับ ) เด็กหนุ่มร่างเล็กรีบรับขึ้นมาเขียนยิกๆ

 ' นายเป็นใคร ' ชายหนุ่มร่างสูงอ่านแล้วอมยิ้มมากขึ้น

" ราตรีสวัสดิ์ นามของข้า ลูมินาส เทพบุตรแห่งสวรรค์ " หลังจากที่เขาพูดจบ เด็กหนุ่มร่างเล็กก็รีบแย่งกระดาษนั่นขึ้นมาเขียนต่อ

' นายมาทำอะไรในบ้านฉัน ' เทพบุตรหนุ่มหุบยิ้มลง

" เจ้าเป็นคนที่ได้ชื่อว่า โชคร้ายที่สุดในวันคริสมาส พระเจ้าจึงส่งฉันให้มาให้พรนายข้อนึง " ( โปรดใช้วิจารณานอ่านในการอ่านครับ ) ดวงตาสีเทาหม่นฉายแววเศร้า

' เอาพรนั้นให้คนอื่นเถอะยังมีคนอีกมากที่ยังโชคร้ายกว่าผม '

" ฮึ....ไม่ต้องมาทำตัวพระเอกนักเลย รีบๆบอกมาเร็วเถอะว่าพรหนึ่งข้อของนายจะเอาอะไร  " เทพบุตรหนุ่มนั่งไขว่ห้างลงบนเก้าอี้โทรมๆ ก่อนจะนึกสนุกโยกเยกเก้าอี้ไปมาทั้งๆที่ขามันจะหักอยู่รอมร่อ

' งั้น....ผมขอให้มีผู้หญิงมารายล้อม จะได้ไม๊ ' เพียงแค่ได้อ่านเทพบุตรร่างสูงก็สะดุ้งโหยง

" เจ้าคิดดีแล้วหรือ ขอไม่ดีแล้วอย่าเสียใจทีหลังนะ " ลูมินาสถามย้อนอีกครั้ง เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกๆ

" งั้นขอให้เจ้าโชคดีกับพรของเจ้าก็แล้วกัน ลูอีส " เทพบุตรแห่งสวรรค์เอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่จะกระจายเป็นฝุ่นสีเงิน พลันสติของเด็กหนุ่มร่างเล็กก็ดับวูบ  
  
..........................................................................................................................................

“ เลย์......เลย์......ตื่นได้แล้วจ้ะ ” ( ท่านผู้อ่านไม่ต้องถามเลยครับ ว่าคิดชื่อมาจากไหน ระหว่างแต่งผมก็นั่งกินมันฝรั่งทอดกรอบอยู่นั่นแหละ )  เสียงหวานใสกระซิบข้างๆหูของเขา ดวงตาสีเทาหม่นกระพริบตาถี่ๆก่อนจะสาดส่องไปรอบด้าน

                                                                    ที่นี่ที่ไหนฟะ

...................................................................................................................................................................................