คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำในอดีต และ การเดินทาง
เจ้าชายและเจ้าหญิงน้อยทั้งสองคนกำลังคงง่วนกับการวิ่งเล่นกันตามประสาเด็กๆ เสียงหัวเราะของเด็กน้อยทั้งสองคนเรียกร้อยยิ้มให้กับคนรอบข้างได้ไม่น้อย พวกพี่เลี้ยงต่างยิ้มด้วยความเอ็นดูต่อเจ้าหญิงและเจ้าชายทั้งสองคน ทำไมฟากฟ้าถึงต้องแกล้งให้พวกเขาทั้งสองคนให้แยกจากกัน ท่านเทพเจ้านั้นช่างโหดร้ายนักที่ทำให้พวกเขาต้องแยกจากกัน เสียงความคิดในใจของทุกคนที่เป็นหนึ่งเดียว
"เซคลอสจะไปแล้วหรอ"เสียงของเจ้าหญิงน้อยถามด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย
"เราต้องกลับมาอีกแน่เซลูเน่"เจ้าชายตรัสด้วยท่าทางที่แน่วแน่
"สัญญานะ"เจ้าหญิงน้อยพูดพลางสะอึกสะอื้น
"สัญญาสิ"
"เซคลอสไปได้แล้ว"เสียงเรียกของชายที่ดูมีภูมิฐานดังขึ้น
"ครับท่านพ่อ เราไปก่อนนะเซลูเน่"เจ้าชายกล่าวพร้อมกับยิ้มให้
"อืม...แล้วอย่าลืมสัญญานะ"เจ้าหญิงกล่าวพร้อมกับเอามือปาดหยาดน้ำตาบนใบหน้า
"อืมไม่ลืมหรอก ไปก่อนนะ"เจ้าชายน้อยกล่าวแล้วขึ้นเกวียนไป
เจ้าหญิงน้อยโบกมือลาจนเกวียนหายลับไปแล้วจึงเดินเข้าวังไป
10 ปีต่อมา
"องค์หญิงเพคะองค์ราชินีทรงเรียกพบเพคะ"เสียงของพี่เลี้ยงกล่าวกับองค์หญิงน้อยที่ดูแลมาตั้งแต่เด็ก
"อืมข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"เธอกล่าวพร้อมกับเดินไปหาพระมารดาที่รออยู่ในสวนดอกไม้
#สวนดอกไม้#
"ท่านแม่เรียกลูกด้วยสาเหตุอันใดเพคะ"เธอกล่าวอย่างนอบน้อมพร้อมกับจ้องใบหน้าของพระมารดา
ใบหน้าของพระมารดานั้นดูสดใสดวงตาสีเขียวแรงกล้า ผมยาวสลวยสีฟ้า ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดง ผิวนั้นก็ขาวเนียนสะอาดสะอ้าน
"แม่จะส่งลูกไปเรียนจ๊ะ"เสียงของคนเป็นแม่ยังคงแฝงความอบอุ่น
"ได้เพคะ จะทรงไปวันไหนดีล่ะเพคะ"
"อีกสี่วันจะถึงการเปิดรับสมัคร งั้นลูกก็ออกเดินทางไปพรุ่งนี้ได้เลยจ๊ะ"
"เพคะ"เธอรับคำสั่งของพระมารดาโดยไม่ขัดข้อง
แววตาของพระมารดาแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองจ้องมองบุตรรีตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด หลังจากตอนนั้นวันนั้นลูกของนางก็เปลี่ยนไปจากคนร่าเริงก็กลายเป็นคนเงียบขรึมเข้าไปทุกวัน นางส่ายหัวน้อยๆก่อนแววตาจะแปรเปลี่ยนเป็นสดใสเช่นเคย
"แม่จะให้ฟาเวลไปกับลูกด้วยนะจ๊ะ"พระมารดากล่าวแล้วยิ้มให้น้อยๆ
"ไปเรียนกับลูกอย่างนั้นหรือเพคะ"
"จ๊ะ เพื่อที่จะคอยดูแลปกป้องเราอย่างไงล่ะจ๊ะ"
"เพคะ"
"มาแล้วพะยะค่ะ"เสียงหนึ่งดังขึ้นไล่จากเสียงของเธอ
ปรากฏให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงผมสีฟ้าเงางามกับดวงตาสีน้ำทะเลยามเช้า ปากเรียวที่มักจะเผยเลยยิ้ม ผิวขาวเนียนไม่แพ้พระมารดาเลยแม้แต่น้อย "มาแล้วหรอฟาเวล เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าต้องออกเดินทางไปกับลูกของข้าแล้วคอยปกป้องดูแลนางให้ดีด้วยล่ะ"นางพูดแกมสั่งอย่างรวบรัด
"พะยะค่ะ"คนเป็นองค์รักษ์รับคำสั่งอย่างว่าง่ายพลางจับจ้องไปยังหญิงสาวข้างกาย
"งั้นลูกคงต้องขอตัวก่อนนะเพคะเสด็จแม่"
"จ๊ะ"คนเป็นแม่พยักหน้าพยักหน้าน้อยๆ
แล้วเธอก็เดินจากตรงนั้นมากลับขึ้นไปบนห้องเพื่อจัดกระเป๋า เธอรีบจัดกระเป๋าแล้วเข้านอนอย่างเคยดั่งเช่นทุกวัน
เช้ายามอรุณรุ่งท้องฟ้ายังเป็นเพียงแค่สีทะมึนเท่านั้น แต่หน้าพระราชวังยังคงมีบุคคลกลุ่มหนึ่งที่กำลังจะออกเดินทาง
"ลูกไปก่อนนะเพคะเสด็จแม่"เธอกล่าวแล้วขึ้นไปบนหลังม้าสีดำที่เป็นตัวโปรดของเธอ
"ฟาเวลข้าฝากลูกเราด้วยนะ"องค์ราชินีรับสั่งอย่างเฉียดคมกับบุรุษเบื้องหน้า
"ได้พะยะคะงั้นกระหม่อมขอตัวก่อนนะเพคะ"บุรุษหนุ่มกล่าวก่อนจะขึ้นไปอยู่บนหลังม้าสีขาวอีกตัว
"รักษาตัวด้วยนะจ๊ะ"องค์ราชินีกล่าวหลังจากที่ม้าทั้งสองจะหายลับไป
การเดินทางจากโนว์อาร์ไปยังเอคาร์กใช้เวลาถึงสามวันทุกอย่างต่างมีอุปสรรคมากมายระหว่างทาง แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาด้วยดีของฝีมือองค์รักษ์ประจำตัวขององค์หญิงน้อยที่อยู่บนหลังม้าสีดำที่มักจะมีท่าทีที่เย็นชาเสมอและไม่เคยใส่ใจกับสิ่งรอบข้างมากนัก
----------------------------------------------
ขอกล่าวอะไรเล็กน้อยนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของตำนานนะครับ
ซึ่งยังไงก็ขอทำความเข้าใจด้วย
อย่างชื่อเมืองจะถูกเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เช่น
โนว์อาร์ คือ สโนว์แลนด์ มาร่า คือ เดมอส ลูเวล คือ เวลนอล เป็นต้น
****ขอฝากฟิคบารามอสอีกอันด้วยนะครับ ^^
ความคิดเห็น