ห้องทดลอง รึปล่าว?

ลำดับตอนที่ #17 : วากาน่าซามะ

ใบสมัคร

She is the song of L I B E R T Y


[ขาว ต้อง คู่ กับ ดำ -.,-]
*รูปสุดท้ายเวอร์ผมยาวนะเเจ๊ะ

ชื่อ – เคซเซนดร้า วากาน่า เอริส [Kessendar Wagana Aris]

ความหมาย –
เคซเซนดร้า หมายถึง หญิงสาวต้องคำสาปจากเทพที่ทำให้สูญเสียความทรงจำ
วากาน่า หมายถึง เสียงดนตรีที่สมบูรณ์แบบ
เอริส หมายถึง ปิศาจ
เอามารวมกัน = เคซเซนดร้า วากาน่า เอริส = หญิงสาวที่ถูกสาปให้เสียความทรงจำในร่างปิศาจผู้ขับร้องเสียงดนตรีที่สมบูรณ์แบบ

นิสัย – ‘เคซเซนดร้า วากาน่า เอริส’หรือ ‘วากาน่า’ ชื่อของเธอมาจากการเปิดบทความแปลชื่อที่คนเขียนออริไม่สามารถ ชื่อของเธอใครๆฟังแล้วก็รู้สึกดี (หรออ) เธอคือหญิงสาวที่นิสัยร่าเริงแจ่มใส แถมยังเอาแต่ใจจนเกินเหตุ ทั้งๆที่ตัวเองเห็นยาจกแท้ๆ= =   ไม่ว่ากับใครก็เป็นแบบนี้ ไม่เลือกปฏิบัติเพราะเดี๋ยวเขาหาว่ารักคนไม่เท่ากัน♥ (ไม่ใช่ย่ะ) เป็นคนออกแนวพูดจาถากถาง หรือพูดจารุนแรงจนน้ำตาตกเลยก็มี  แบบอยากด่าอัลไร(?)ก็ด่า ไม่สนใจใคร ด่าแบบแรง(ส์)อ่ะ มันแรง(ส์)อ่ะ T^T พูดง่ายๆคือสาวน้อยขวานผ่าซากที่หน้าตาน่ารักมากๆนั่นเอง ปุอิ้งง *^*  ขี้รำคาญมากกกกกกก(ลากเสียงขนาดนี้คงรู้ว่าขี้รำคาญขนาดไหน) ใครบ่นนิดบ่นหน่อยไม่ได้เลย จะทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่ แล้วก็บ่นคืนบ่นแบบเจ็บแสบเจ็บร้อน ควาย เอ๊ย! ความลับลับจะถูกแฉทันทีตอนที่เจ๊หล่อนบ่นคืน แล้วถ้ายังเถียงใส่ตัวเจ้าหล่อนหล่ะก็...กรี๊ดแตกแล้วบ่นแบบขี้หูออกมาเต้นระบำหลับไปสามตลบเลยก็ว่าได้ นิสัยไม่เคยยอมใครเลยสักนิดเดียว จะให้ยอมได้ไง ก็ฉันไม่มีวันผิด เชอะๆๆ ขี้หึง(?) ขี้หวง หวงขี้ด้วย ของๆตัวเองจะหวงมากกก รักของตัวเองมากกว่าใครๆ เพราะมันคือสิ่งที่อุตส่าห์เก็บเงินมาทั้งอาทิตย์(หรือเดือน)เพื่อจะซื้อของสิ่งนั้นๆที่เธอมีอยู่ งหวงมาเป็นพิเศษ ยิ่งของที่คนสำคัญ ให้มานะใครแตะต้องหรือวิจารณ์อะไรที่ไม่ดี คนนั้นตาย! รู้มั๊ยแจ๊ะ(?)ว่าแม่วากาน่าผู้น่ารัก คนนี้หน้าตาไม่เหมือนนิสัยนะ!หน้าตาดี แต่นิสัยโหดร้ายT^T ใจร้ายมาก โหดร้ายสุดๆ เวลาโมโหนะ ไฟขึ้นฟู่ๆ(?)เลย แล้วก็ถ้าจะระเบิดหล่ะก็จะกรี๊ดดังลั่นสนั่นเมืองไปเลย กรี๊ดจนขี้หูออกมาเต้นระบำฮาวายออกทีวีแหนะ แล้วจะด่าๆๆๆ เตะตายด้วยต่อย จากนั้นยำTEEN เลยค่ะ หรือไม่ก็หยิบดาบขึ้นแกว่งไปแกว่งมา บ้าๆบอๆ ใครเข้าใกล้จะโดนลุกหลงเข้าห้องICUหยอดน้ำข้าวต้มไปอีกสามวัน พูดไม่เข้าหูก็ยำค่ะ แอบเก็บกด โดนใครพูดประทุร้ายหน่อยก็ทำเป็นไม่สนแล้วเถียง แต่จริงๆ คิดมากสุดๆไปเลย ชอบไปนั่งเศร้าอยู่คนเดียว แทนนั่งเศร้ากับคนอื่นมากกว่า เรียกได้ว่า เข้มแข็งที่สุด  แม่หญิงยอดถึกดุจควายสองตัว เศร้าเสร็จจะร่าเริงสดใส เกรียนแตกต่อเลยนะเออ แบบเปลี่ยนอารมณ์เร็วหน่ะ ถึงโหด แต่ก็เล่นมุขเก่งอยู่หน่อยนึงนะเออ ถ้าปล่อยมุขอะไรแล้วตลกก็ตลกสุดๆ ถ้าแป้กก็สุดจะบรรยาย เหอะๆ= = เป็นพวกโลกส่วนตัวสูงเกินจะทน  เวลาหน้าแตก ก็จะสบัดบ้อบ(?) ไม่ใช่ๆ สะบัดผมแล้วพูดอะไรออกแนวหยิ่งๆแก้เก้อ ตอนนั้นแหละฮามากกกกกกก แถมยังน่ารักฝุดๆด้วย และอีกอย่างแม่นางวากาน่าจะเป็นคนที่บ๊องนิดนึง เรื่องการชอบตั้งชื่อบ้าๆให้คนอื่น และเผลอหลุดปากเรียกชื่อนั้นไป บางชื่อถึงกับรู้สึกว่าถูกด่ากันเลยทีเดียวเชียวหล่ะ แต่เพราะความบื้อของสาวไอคิวสูงคนนี้เลยกลายเป็นน่ารักเพราะรอยยิ้มตลกเวลาเห็นคนอื่นโกรธ สุดท้ายก็โกรธไม่ลง ก็เธอมันน่ารักหนิน่า  แต่อย่าน่ารักมากนะป๋าเผือกหวง=w= ถึงจะขวานผ่าซากเก่งๆไปซะทุกเรื่องจนน่าหมันไส้ก็ตามที่ เธอคนนี้ก็ยังมีส่วนน่ารักตรงที่ว่า จะใสซื่อเรื่องความรักเป็นอย่างมาก เคยถูกคนที่แอบชอบและชอบเธอสารภาพรักแบบอ้อมๆ  แต่เจ้าตัวดันใสๆเรื่องนี้เลยเผลอปฏิเสธออกไป ชายคนนั้นแค้นจัดเพราะคำที่ปฏิเสธออกไปมันไม่น่าฟังจนเกินทน ..เลยเป็นต้นเหตุแก่การเสียความทรงจำ ยังไงก็ตาม ชื่อใหม่คือชื่อที่คนในชุมชนแถวนั้นตั้งให้ เพราะสิ่งเดียวที่เธอจำได้คือ “เนื้อเพลง” เพลงหนึ่งที่ไม่เคยมีใครได้ฟัง เธอจึงขับขานเสียงร้องอันไพเราะ น่าฟังพร้อมรอยยิ้มหม่นหมองพอร้องเพลงทุกคนตะลึงเธอก็ทำนิสัยแบบเดิมเปี๊ยบบบบ คือ พูดชมตัวเองด้วยท่าทางหยิ่งผยองและใช้คนแถวนั้นทำนู่นทำนี่นั่นเอง =__=  แต่ที่เปลี่ยนไปคือ ติดที่จะ ร้องเพลงทุกครั้งที่ว่างหรือก็คือ บ้าคลั้งเสียงเพลงเป็นที่สุด และชอบวิจารณ์เพลงที่ไม่เพราะแบบแรงโพดๆจนอาจถูกแฟนเพลงมาทุบหัวก็เป็นด้ายยยย...(เป็นไหมไม่ได้หรอ?)
       ปล้ำลิง.วากาน่าเป็นพวกตัวเล็กกินจุ พยาธิลำไส้ค่ะ 0_<
          ชอบ – ร้องเพลง , ข้าว , เนื้อ , ดอกลิลลี่สีขาว , โลกใบนี้(?)

          ไม่ชอบ –  หนูในท่อ , เลือดด ,โลกใบนี้(!?)

          กลัว – ผี , หม่ามี๊(?) , โลกใบนี้(!!?)



เพิ่มเติม – ถึงปัจจุบันเธอไม่มีความทรงจำเก่าหลงเหลือ แต่ใครก็ตามที่โหดและดุใส่ จะเรียกว่า “หม่ามี๊”