อินุยาฉะ ตอน เพลงรักแห่งพรหมลิขิตก่อนที่เราจะมาพบกัน

ลำดับตอนที่ #2 : ลูกแก้วสี่วิญญาณ

ตอนที่ 2
 
ปัง….
เสียงฝีเท้าของปีศาจตนหนึ่งดังขึ้น 
“อยู่ไหนล่ะ..แกหายไปไหนแล้วล่ะ  เจ้าครึ่งอสูร…”  ปีศาจตนนั้นเอ่ยขึ้น
“อยู่นี่เฟ้ย…”   ปีศาจตนนั้นมองขึ้นไปข้างบน ก็พบกับผู้ที่ตนตามหา
“กรงเล็บคร่าวิญญาณ!!”  ผู้ถูกเรียกว่าครึ่งอสูร  พุ่งเข้าโจมตีปีศาจตนนั้นทันที
“อ้ากกก!!”  กรงเล็บของเขาผ่าร่างของปีศาจตนนั้นเป็นสองเสี่ยง
“ไอ้พวกงี่เง่า…หน้าไหนที่มันบังอาจเรียกข้าว่าครึ่งอสูร  ไม่มีใครไปได้หรอกจะบอกให้” เด็กหนุ่มครึ่งอสูรเอ่ย

ณ หมู่บ้านนักล่าปีศาจ

ชาวบ้านที่นั่นกำลังตัดส่วนต่างๆของพวกปีศาจที่ฆ่าได้ไปทำอาวุธ  อีกส่วนก็นำไปทิ้ง
และหัวหน้าหมู่บ้านก็ยืนดูอยู่  เขาถือบูมเมอแรงขนาดยักษ์ไว้  พร้อมกับแมวตัวเล็กๆที่ปีนขึ้นมานั่งบนไหล่ของเขา   
“หัวหน้า…”  ชาวบ้านสองคนเรียกเขาระหว่างที่วิ่งมาหา  
“มีอะไรอีกล่ะ  เอะอะอะไรกัน”  เขาเอ่ยถาม
“ที่ถ้ำอสูรน่ะครับ  มาดูหน่อยสิครับ”  ชาวบ้านคนหนึ่งตอบ
“ท่าทางมันแปลกๆยังไงไม่รู้น่ะครับ”   ชาวบ้านอีกคนเอ่ย
“อะไรนะ”  หัวหน้าเอ่ย

ที่ หน้าถ้ำอสูร

“หัวหน้า…”  ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ย
“พอจะรู้มั้ย  หัวหน้า”
“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย”  หัวหน้าเอ่ยอย่างตกใจ
“นี่หมายความว่าไง”    แล้วหัวหน้าก็เอ่ยต่อ
“ไม่ผิดแน่ๆ  นี่มันต้องเป็นมิโดริโกะแน่ๆเลย”  เขาเอ่ย
“มิโดริโกะที่ว่า  หมายถึงมิโกะที่เป็นคนให้กำเนิดลูกแก้วสี่วิญญาณงั้นเหรอ”
“อะไรกัน…ตายไปตั้งแต่สองร้อยปีก่อนแล้วไม่ใช่รึไงล่ะ”
หัวหน้าหันไปมองปีศาจที่อยู่ข้างหน้า  “ศพนี่ล่ะ”  เขาถาม
“นั่นน่ะเป็นปีศาจที่ถูกกำจัดไปเมื่อวานซืนนี้ รู้สึกจะชื่อนางพญาตะขาบหรืออะไรเนี่ยแหละ”ชาวบ้านคนหนึ่งตอบ   
“ร้ายกาจเอาเรื่องเชียวล่ะ  ถ้าตัดหัวมันซะคงไม่เป็นไรแล้วมั้ง”  ชาวบ้านอีกคนพูดเสริม
หัวหน้าหยิบบูมเมอแรงอันยักษ์ของตนขึ้นมา
“ฮื้ย!!”  เขาแทงเข้าไปที่ปีศาจคนนั้น  แล้วก็มีลูกแก้วลูกหนึ่งออกมา
เขาหยิบแล้วเอ่ยต่อ  “เจ้านี่ไง  วิญญาณของมิโดริโกะมีปฏิกิริยากับเจ้านี่แหละ”
“หัวหน้า  รึว่ามันจะ…”    “ใช่ ข้าก็เพิ่งเคยแห็น…ลูกแก้วสี่วิญญาณไงล่ะ”
เมี้ยว   เสียงแมวของเขาร้องขึ้น…
“เป็นอะไรไปหรอ…คิราระ”  เขาเอ่ยถามแมวที่ชื่อคิราระ
ปึง!!!!
“ส่งมานะ!!!”   ปีศาจตะขาบที่น่าจะตายไปแล้วกลับตื่นขึ้นมา
“ทุกคน หลบเร็ว!!”  หัวหน้าเอ่ย
“นั่นเป็นของๆข้านะ”  ตะขาบตนนั้นเอ่ยแล้วเข้ามามัดตัวหัวหน้าไว้  แล้วกัดที่ไหล่ของเขา
“หัวหน้า!!!”   แมวที่ชื่อคิราระวิ่งพุ่งเข้ามาและแปลงร่างเป็นแมวปีศาจตัวใหญ่วิ่งเข้าไปกัดปีศาจตนนั้น
“กระดูกบิน!!!”  หัวหน้าเหวี่ยงบูมเมอแรงที่เรียกว่ากระดูกบินไปที่ปีศาจ  ส่งผลให้ร่างขาดเป็นสองท่อน
“โอ้ย!!”  เขาร้องขึ้นเพราะบาดแผลที่โดนปีศาจตะขาบกัดที่ไหล่
“หัวหน้า!....ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ หัวหน้า”
“พลังของลูกแก้วสี่วิญญาณนี้ ตราบใดที่อยู่ใกล้ๆลูกแก้วนี้  เจ้านั่น..ก็จะคืนชีพนับครั้งได้ไม่ถ้วน”  เขาเอ่ย
และแล้ว…ปีศาจตนนั้นก็ฟื้นขึ้นอีก  และกำลังคลานหนี
“อย่าให้หนีนะคิราระ ตามไปเร็ว” เขาเอ่ยสั่ง  คิราระรับคำแล้ววิ่งเข้าป่าไป
“ลูกแก้วที่แปดเปื้อน  เราคงไม่มีทางจัดการมันได้ต้องหามิโกะ…ต้องหามิโกะที่มีพลังในการชำระลูกแก้วลูกนี้”