คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เสียมันให้ใคร (1)
ริมฝีปาอิ่ม่อยๆ ถูลิ้นสาแยออาันทีละน้อยนว้าเพียพอที่ายหนุ่มะสอแทรเ้ามาิมวามหอมหวานภายใน
ร่าบาราเสียแผ่วเมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวอนที่ทาบทับอยู่้านบนเี่ยวสายเี่ยวที่พัอยู่บนไหล่มนอย่าหมิ่นเหม่ออ พร้อมับอุ้มือหนาอบุมทรวออวบเอาไว้และบีบยำเบาๆ สัมผัสนั้นนำพาวามร้อนวูบวาบไปทั่วทั้ร่านหิสาว้อแอ่นลำัว่วบนเพื่ออบสนอ่อวามเร่าร้อนที่ถูุึ้น
ริมฝีปาที่เปียื้นาวามูื่มอุมพิผละออห่าและลาไล้ไปามใบหู บเม้มแผ่วเบาบนิ่หูเล็นร่าเล็นลุู่ ้อำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น านั้นลิ้นสาระาย็ลายาวไปามลำอระหที่หอมรุ่น ่อนใบหน้าอายหนุ่มะเลื่อน่ำลไปนถึเนินออวบาวผ่อ
มือแร่้าหนึ่้อนไปที่้านหลัอหิสาว ประอเรือนร่าลมลึให้ลอยึ้นาเียเล็น้อยเพื่อรูิปล พร้อมับึเรสัวสวยอออย่า่ายาย
เสียำราม่ำเล็ลอออมาทันทีเมื่อนเบื้อบนทอสายามอเรือนร่าามที่บันี้มีเพียบราเียร์ไร้สายแบบะอหน้าปิั้นสายาาวามสวยามเอาไว้ ายหนุ่มแทบอใไม่ไหวที่ะลิ้มิมามวาม้อารอันำมืทีุ่รุ่นอยู่ภายใน
ใบหน้ามที่ลอยเ่นเหนือวหน้าาม้อลึไปนัยน์าู่สวยที่หวานเยิ้มเ็มไป้วยวามปรารถนา็ไ้แ่ลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา เพราะวามเย้ายวนใทำให้วามอทนที่เฝ้าัเ็บเอาไว้พัทลายล
ร่าสูัสินใเอื้อมมือไปปลปราาร้านบนออนวามอวบอิ่มอวัยสาวผลิพุ่ท้าสายา มันสวยามนไร้ที่ิ วามลมลึึ่มีผลเอรี่สีหวานบนส่วนยอำลัท้าทายให้เา้มลไปละเลียิมอย่าไม่รู้อิ่ม
“อื้อ”
เสียหวานใสรวราออมายามที่ลิ้นร้ายวัเลียไปบนเม็ทับทิมนมันี้ันและหเร็เป็นุ่มไเพราะถูปลุเร้า้วยวามสาระายและอุ่นื้น วามเสียว่านู่โมนร่าสาวสั่นสะท้าน วามร้อนวูบวาบแผ่ระายไปทั่ว ไม่เว้นแม้แุ่ึ่ลาายน้อหนีบาเ้าหาันโยอัโนมัิ
ารหยอเอินที่ยออำเนิน่อไปอย่าุเือนเิเสีย๊วบ๊าบั้อในมโนสำนึ ร่าเล็แอ่นัวป้อนเ้าอวบใส่ปาอายหนุ่มที่พลิลิ้นสลับูึปลายถันอเธอโยไม่รู้ัว
หิสาวรีร้อออมาเมื่อฝ่ามือร้อนสอไปใ้แพนี้ลูไม้ัวน้อย สัมผัสนั้นเป็นไปอย่าเนิบ้า่อให้เิวามทรมานที่หวามไหวนายสาวบิเร่า
“ไ้โปร ัน้อารุ อ๊ะ”
ร่าสูไม่รอ้าเมื่อไ้ยินเสียหวานเปล่ออมาอย่าน่าสสาร ึนิ้วแร่แะไปที่ิ่เสร
สะโพอวบลอยหวือาเียส่ายร่อนไปมาามารระุ้นอนิ้วสา เสียรีร้อรวราถูเปล่ออมานายหนุ่ม้อ้มใบหน้าลไปประบริมฝีปาเ้าหาเพื่อปิั้นเสียนั้นไม่ให้เล็ลอออไปให้ใรไ้ยิน
นัยน์ามเ้มสว่าวาบ ส่อประายวามปรารถนาที่รุโน ึ่หานัวเล็มีสิพอที่ะรับรู้ ะนึไม่ถึแน่ว่านนนี้ะสามารถมอัวเอ้วยสายาเ่นนี้ไ้
เมื่อไม่มีที่ระบาย ใบหน้ามึโน้มไปบเบียริมฝีปาอุ่นร้อนับริมฝีปาอิ่มที่เผยอเล็น้อยอีรั้ ่อนะเี่ยวระหวัลิ้นพัวพันัน้วยวามเร่าร้อน มือหนา้าหนึ่บีบเล้นสลับบีบบี้ปลายถันที่ี้ันอย่าย่ามใ ปลุเร้าทั้บนและล่านนใ้ร่าราสะอื้นไม่หยุ
เพียไม่ี่นาที่อมา ร่าเล็็ระุเร็่อนะปลปล่อยน้ำหวานออมาำนวนมา หิสาวหอบหายใหนัหน่วเมื่อไ้รับประสบาร์ราวับโนเหวี่ยึ้นสวรร์ หัวสมอิอะไรไม่ออ รับรู้แ่เพียวามสุสมที่สรรหาำใมาบรรยายไม่ไ้
“อนะ...อรัเธอ”
เสียทุ้มแหบพร่าระิบิริมฝีปาบวมเ่อ เสียนั้นเบาบานแทบไม่ไ้ยิน เรสัวสั้นถูึออไปทาปลายเท้าพร้อมๆ ับแพนี้ัวน้อยที่เปียุ่มนร่าามเปลือยเปล่าโยสมบูร์
สายามทอมอส่วนโ้เว้ารหน้า้วยแววาำมื วาม้อารพุ่สูนปวร้าวไปหม ไม่รอ้า ายหนุ่มัารถอเสื้อและาเอัวเอออนไร้อาภร์ไม่่าาหิสาว
แ่แล้วเาลับทำในสิ่ที่หิสาว้อร้ออีวิ นั่นือารับ้นาอวบแยออาันและลุใบหน้าลไปที่ส่วนอ่อนไหว พร้อมับแลบลิ้นออมาเลียไปามลีบามที่่ำแะแวววาวโยไม่นึรัเีย
เสียราระเส่าัออมาาริมฝีปาอวบอิ่มเมื่อถูระุ้นเร้า้วยริมฝีปาและลิ้นร้อนที่ส่วนนั้นอน สัมผัสที่าบ้วรุนแรทำให้หิสาวที่เพิ่ถึฝั่ฝันระุเร็อีรอบนเรือนร่าแ่ำไปหม
ร่าสูหยุารไล้เลียและเลื่อนัวึ้นมาุมพิหิสาว้วยวามหวแหน พร้อมับระิบเสียเบานเ้าอร่าบารู้สึท่วมท้นไป้วยวามรู้สึ
“รั...”
ไม่รอ้า ายหนุ่ม่อยๆ บรรเลบทรัไปามรรลอ ใบหน้ามโน้มไประิบิใบหู ่อนะเลื่อนใบหน้าลไปที่เ้าทรวอวบอิ่ม และรวบปลายถัน้าหนึ่เ้าสู่อุ้ปาร้อนลวเพื่อปลุเร้าอีฝ่ายให้ผ่อนลายและปล่อยัวปล่อยใ
มือหนายึ้นเ็น้ำาที่ไหลรินออมาที่ปลายหาาอหิสาว้วยวามอ่อนโยน พร้อมับ้มลไปูบับทั่วใบหน้านวล
“อโทษ ะทำเบาๆ นะ”
หิสาวพยัหน้าและส่สายาที่่ำปรือเ็มไป้วยวามอออ้อนให้ายหนุ่ม พร้อมับยแนึ้นโอบรอบอแร่เอาไว้แน่น ร่าเล็รู้สึราวับเธอไ้รับารเิมเ็มอย่าที่ไม่เยรู้สึมา่อน มันอบอุ่นอ่อนหวาน เร่าร้อน และรุนแรนแทบสำลัวามสุ
เสียที่เิึ้นยิ่ปลุเร้าอารม์อนทัู้่นทั่วทั้ห้ออวลไป้วยลิ่นอายแห่วามปรารถนาที่ไม่มีที่สิ้นสุ
วามสุสมที่ไ้รับนั้นมามายนสิที่เลือนราอเธอ่อยๆ หายไปเรื่อยๆ ไ้ยินเพียเสียระิบแผ่วเบาที่้าใบหูเท่านั้น เสียนั้นเบาล้ายอยู่ไลแสนไล
“พี่รัเธอ”
ริๆ อนนี้เป็นา NC ที่ละเอียว่านี้ แ่ว่า้อทำามอเ็ี อิอิ เลยถือว่าเป็นปมบทไปแล้วันนะะ
ความคิดเห็น