[SF] :: HaeEun & 83line :: Alternative Love ll SJ

ลำดับตอนที่ #5 : [SF HaeEun 83line] เกมร้ายเกมรัก #เกรียน

สวัสดีค่ะ พ่อแม่พี่น้องชาวเกรียนทุกคน *ไหว้งามๆเหมือนนางนพมาศ* ครุคริ

หลังจากที่เมื่อวานละครดังจากช่องสาม เรื่อง ‘เกมร้ายเกมรัก’ ที่มีพระนางณเดชญาญ่าได้เริ่มฉาย

ต่อมเกรียนแนนก็แตกซ่าน คิดพลอตได้กลางวงแต่งบีไฮน์ = =ll

และมาเริ่มแต่งขณะที่เดินทางอพยพหนีภัยน้ำ (เทพไปมั้ย - -*)

วันนี้จึงได้ชอทฟิคชั่ววูบ ขนาดไม่สั้นไม่ยาวมาครอบครอง T^T แนนแอบคิดว่ามันอาจไม่เกรียนเท่าที่คาด

แต่ก็อยากบอกว่าแต่งออกมาจากใจ เอามาปลอบทุกคนที่มีน้ำตาจาก “เพลงสุดท้าย” อ้ะคึ้อ้ะคึ้

ขอบอกทุกคนว่าแนนวางภาคต่อของเพลงสุดท้ายไว้นะคะ แต่มีหลายคนทัดทานไว้

เพราะกลัวรีดเดอร์น้ำตาตกในตาย TT^TT จึงเอาฟิคเรื่องนี้มาปลอบใจทุกๆคนก่อนค่ะ

ชอบไม่ชอบยังไงก็คอมเม้นได้เลยน้อออ จุ้บจุ้บ ไอเลิฟยู

[SF HaeEun 83line] เกมร้ายเกมรัก #เกรียน

ณ พื้นที่ลึกลับอันไกลโพ้นนน ละติจูดที่นาซ่ายังวิจัยไม่ค้นพบ มีเกาะกลางทะเลสวยบรรยากาศดี น้ำทะเลใส ชายหาดขาวสะอาด เศษขยะมูลฝอยเบาบางตา เป็นที่อยู่ของเผ่าพิเศษมนุษย์ชนกลุ่มน้อยที่ยังไม่ได้รับการบัญญัติให้เป็นมนุษย์ที่ถูกต้องตามกฎหมายเกรียนธรรมนูญ = =(?)

"ฮ้าววว..กูง่วงจังเลยอีหอกแข"ร่างสูงโปร่ง(?)อ้าปากหาวหวอดก่อนจะบ่นกับเพื่อนสนิทหน้าลิงผสมไก่เหงือกที่มีศักดิ์เป็นน้องชายในขณะที่เดินไปตามริมชายหาดยามเช้าตรู่

"แล้วใครใช้ให้เสร่อซ้อมเต้นคันหู(?)ถึงตีสองตีสามล่ะลุง ไอ้เราเพิ่งดูคนอวดผีราตรีสโมสร สะดุ้งตื่นนึกว่าผีกาละแมร์มาปรากฎมาให้ล่าท้า = ="

"สาดดด มึงนี่ไม่มีอัพเดทเวอร์เลยนะเว้ย น้องจ๊ะ คันหูมันตกเทรนไปแล้ว เดี๋ยวนี้มันยุคทองของ 'น้องฮี คัน...หัว'แล้วโว้ย!!!"

"สัดครับ =[]= แค่ฟังชื่อกูก็รู้สึกว่าจะมีกลากเกลื้อน ตีนกาแตกลายบนหนังหัวกูแล้ว เพลงอัปปรีย์อะไรพวกนี้เหมาะกับหนังหน้ามึงดีนะ"

"อย่าดูถูกน้องฮีกูนะมึง! มึงเห็นแล้วจะติดใจ!!!!"จองซูออกตัวปกป้องไอดอลขวัญใจเต็มที่ -..-

"เออๆ กูขี้เกียจเถียงมึงและ เฮ้ย!!! O.o นั่นมันปลาวาฬเกยตื้นหรือซากไทเทนิกลอยมาวะ!!!!"ฮยอกแจโวยวายลั่นชีโบ๊ชี้เบ๊ไปทางกลุ่มก้อนดำๆที่กองอยู่ตรงชายหาดตรงหน้า

"โอ้วววว ไปดูกันเถอะเผื่อมีสมบัติ!!"จองซูพูดแล้ววิ่งนำหน้าเพื่อนตัวจ้อยไปที่สมบัติดำทะมึน - -

"เฮ้ย!!!"สองเสียงอุทานพร้อมกันเมื่อพบว่าไอ้ก้อนดำๆที่เห็นนั้นคือมนุษย์ (?) ชายร่างเพรียว (?) ใบหน้าหวานกระเดียดไปทางหญิงสาว น่ารักโดนใจผู้ชายอกแห้งๆอย่างจองซูเป็นที่สุด = = หากแต่มีของเสียอย่างเดียว...คือ.......'เกรียน' OTL 

"มันตายยังวะไอ้เผือก!!"ฮยอกแจแปลงร่างเป็นไก่ตื่นตูมทำหน้าตกใจหันซ้ายหันขวากลัวว่าใครจะมาเห็นและนึกว่าเขาเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตาย

"กูว่ายัง"จองซูตอบเรียบๆ สีหน้าจริงจัง

"ทำไมมึงมั่นใจจังวะ มึงยังไม่ได้ตรวจสอบอะไรเลยนะโว้ยยย! ถ้าคนเข้าใจผิดคิดว่าพวกเราฆ่ามันล่ะ คุกนะเว้ยคุก กูก็ไม่ได้ออกมาเจอพี่ตุงไห่กูน่ะสิ T___T"

"มึงเห็นไขมันพุงมันกะเพื่อมขึ้นๆลงๆไหม? มันยังหายใจ = = สมองมึงนี่ควรจะเรียนอย่างอื่นบ้างนะ นอกจากวิชาแอ๊บแบ๊วโมเอ้ใส่สามีน่ะ"พูดจบร่างสูงก็ช้อนร่างเพรียวบาง หัวเกรียนขึ้นแนบอก ทำตัวเป็นคนดีพระเอกโหมด

"มึงอย่าบอกว่ามึงจะทำตัวเป็นคนดีเก็บไอ้นี่ไปเลี้ยงนะ!?!? ไอ้เหี้ยยยย ตัง!!!!"จอมงกฮยอกแจโวยวายลั่นบีบน้ำตาทำตัวเป็นเรยาทันที อ่ะฮิ้งงง..TTTT^TTTT

"กูไม่พระเอกขนาดนั้น กูจะเก็บเหี้ยเกรียนนี่ไปแล้วพอมันฟื้นก็เรียกค่าดูแลค่าเสียหายค่าเจ็บไข้ค่าน้ำค่าย่าค่างานแต่งลูกบวชโกนจุก #$€¥<>[×$#%&¦๏£"คำตอบจากร่างโปร่งทำให้ฮยอกแจหยุดน้ำตายิ้มแป้นพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะดี๊ด๊ารีบขอตัวคาบข่าวไปบอกหนุ่มตกปลาหน้าหล่อขวัญใจแอนโชวี่ทั้งมหาสมุทร - -

"=[]= เจริญ!! หนีเพื่อนไปหาผัวเฉยอ่ะไอ้งั่งหอกแคร่!!! แล้วกูต้องแบกไอ้เกรียนนี่คนเดียวหรอวะ"จองซูบ่นกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ก่อนจะทำตัวมาดแมนอุ้มคนในอ้อมแขนกลับไปที่บ้าน อย่างทุลักทุเล 

'โอ้ยยย แขนกูจะหัก!!!T[]T'

 

 

ฝ่ายของน้องลิงหน้าไก่ที่วิ่งแจ๋นมาหาหนุ่มตกปลายาหยีที่รักก็จัดการเล่าเรื่องราวของกลุ่มก้อนมหัศจรรย์ดำทะมึนที่ได้พบเจอ

"พี่ตุงห่ายยย~~~น้องหอกแคร่มีอะไรจะบอก -//- อ่ะฮิ้งง"ร่างเล็กวิ่งถลาเข้าไปไม่ได้ดูตาม้าตาเรือก็เกิดอาการใบหน้าร้อนผ่าวแก้มแดงไปถึงใบหู ยิ้มเขินเม้มปากก้มหน้าอย่างสุดโมเอ้อย่างอดใจไม่ได้

เนื่องจากพี่ตุงไห่ของน้องใส่เพียงกางเกงเลตัวเดียว แถมกางเกงมันยังเบาบางมองลอดเข้าไปเห็นนีโม่ตุงๆข้างใน -.,- พร้อมอวดกล้ามแขนกล้ามอกล่ำๆ ที่น้องเห็นแล้วอยากจะเบียดกายกระแซะแก้เขิน -////-

"จ๋าจ้ะ? ว่าไงจ้ะน้องหอกแจแม่ยอดขมองอิ่มของพี่"พี่ตุงไห่เอ่ยถามพลางรั้งเอวคอดของคนรักเข้ามากอดแล้วเอาคางแหลมเกยไหล่บางพร้อมยิ้มกริ่ม

'-/////- อ่ะฮิ้งง'ฮยอกแจอยากจะข่วนหน้าตัวเองสักห้ารอบ พร้อมกับทึ้งหัวแก้เขินจริงๆ ทำไมแฟนกูถึงแฮนซั่มล่ำหล่อแบบนี้ -//- โอ้ยย 

"กะ..ก็..วันนี้นะ..ไอ้แห้งจองซูกับน้องไปเจอคนที่ริมชายหาดมาล่ะ"ฮยอกแจตอบพลางบิดกายเขินม้วนต้วน โอ้ยย กล้ามแนบหลัง แขนล่ำๆที่เอว เขินกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว -////-

"หรอ แล้วน้องรู้มั้ยว่าเค้าเป็นใครน่ะ หื้มม"ทงเฮเอ่ยถามเสียงเข้ม พร้อมกับเกลี่ยเส้นผมคนรักไปมาอย่างอ่อนโยน หารู้ไม่ว่ามันคือยาทำละลายหัวใจดวงน้อยๆได้เป็นอย่างดี ฮรึกกก.. T///T

"น้องก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็ไอ้เกรียนทะมึนนั่นมันสลบอยู่นี่นา..ตอนนี้ไอ้แห้งคงอุ้มกลับบ้านไปแล้ว"

"อ่อ..งั้นเราไปที่บ้านไอ้เผือกเหี่ยวกัน ป้ะ!"ชักชวนก่อนจะเลื่อนมือมากุมมือบาง ออกแรงดึงน้อยๆนำคนตัวเล็ก ทว่าน้องหอกแคร่กลับไม่ยอมขยับเขยื้อนตามแรงของพี่ตุงไห่ซ้ำยังทำหน้าบูดปากเป็นเลขสามเรียงกันอย่างงอนๆ -333-

"อ้าวว ทำไมไม่ไปล่ะน้องหอกแคร่"

"พี่ตุงไห่ใส่เสื้อก่อนสิ!!! -3- ก็น้องไม่ชอบอ้ะ!"ร่างเล็กงอแงพร้อมเบะปากจะร้องไห้ พี่ตุงไห่เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งแจ้นไปหาเสื้อมาใส่ตามใจน้องหอกแคร่เมียรัก พร้อมนึกในใจอยากคว้าถ้วยรางวัลเมขลาให้เมียจ๋าเป็นของแถม

 'คนอะไร สั่งน้ำตาได้ง่ายกว่าสั่งพิซซ่าสิบเอ็ดสิบสอง!!!!' = =เมื่อใส่เสื้อตามใจน้องหอกแคร่เสร็จพี่ตุงไห่ก็จูงมือคนตัวเล็กมุ่งหน้าไปบ้านของจองซูทันที 

 

ด้านของไอ้เหี่ยวที่แบกกลุ่มก้อนดำทะมึนมาถึงบ้านก็เพิ่มออพชั่นดีกรีความเป็นพระเอกด้วยการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แต่กว่าจะขุดหาเสื้อผ้าขนาดใหญ่สุดของบ้านได้ ตีนกาตรงหางตาก็ทำท่าจะแยกเซลล์เพิ่มขึ้นมาอีกสามตีน = =

'ให้ตายเถอะ แม่งอ้วนซ่อนรูปจริงๆ = = ว่างๆถีบให้ไปนอนกันน้ำที่แทกุกบ้างก็ดี - -*'

"อ๊ากกกกก ว๊ากกกกกก ฮรึกกก..ม่ายยย ฮื้ออออ..ม่ายยยยยย โนววววววววว"

"เจ้ย!!"จองซูสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆคนที่นอนนิ่งถูกนินทาในใจก็กรีดร้องดิ้นโวยวายลั่น สีหน้าบูดเบี้ยว หยาดน้ำตาที่ไหลจากดวงตาที่กำลังปิดสนิททำเอาร่างโปร่งต้องรีบถลาเข้าไปกอดแน่น

"ฮึกกก..เอาน้ำ..ฮึกกกก..อย่าาา ม่ายย เอาน้ามมม"เสียงโวยวายลั่นทำเอาจองซูปั่นป่วนวิ่งโร่ไปทั่วบ้านหลังจ้อยหาขวดน้ำดื่มอย่างที่อีกคนร้องขอ

‘อยู่ไหน น้ำอยู่ไหน น้ำ น้ำ น้ำ T____T’

"มาแล้วๆๆๆๆ น้ำครับน้ำ"จองซูเอ่ยพลางประคองร่างอวบที่ดีดดิ้นให้ลุกขึ้นเพื่อจะป้อนน้ำตามหน้าที่ หากแต่มือเรียวที่สะบัดดีดดิ้นผลักหน้าจองซูออกแรงทำให้เขาเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายไม่ได้

T__T ถ้าถามว่าใครกำลังซวยสุดในเวลานี้ จองซูอยากตอบลั่นๆว่า 'กูเอง!!!' ไม่น่าเสร่อมักมากไปเลยจริงๆ ฮึกกก..

"อ๊ากกก..น้ำ..น้ำ..ม่ายยย..อย่า..อย่าตัด..เอามา!! เอามาให้กูนะ น้ามมมม น้ำยา..น้ำยาเร่งผมมมม ม่ายยย กูไม่เกรียนนนนนนนนนนนนนน ฮื้อออ"

 

‘….’ ไร้คำบรรยายซับไตเติ้ลใต้ภาพใดที่สามารธอธิบายความรู้สึกจองซูได้ในตอนนี้ ; A; ตกลงที่มึงกรี๊ดลั่นนี่ไม่ได้อยากจะแดกน้ำ แต่อยากจะให้ผมยาว = = อาเมนนน..อาร์ไอพีฟอร์กูหน่อย.

 

"เห้ยยย เกิดอะไรขึ้นมึง เสียงโวยวายอะไรดังไปถึงข้างนอก"คู่รักพี่ตุงไห่กะน้องหอกแคร่ที่วิ่งหอบฮั่กเข้ามาเอ่ยถามด้วยความตกใจ

"ไอ้เหี้ยเกรียนมันกรี๊ด -___-"

"อ้าวว มันฟื้นแล้วหรอ?!!! งั้นมึงคิดค่าตัวมันรึยัง คิดคูณสองไว้แล้วมาแบ่งปันกันด้วยนะ!!!"ฮยอกแจเค็มโหมดย้อนกลับมาอีกครั้ง = = ทำเอาเจ้าของบ้านที่เพิ่งไว้อาลัยกับตัวเองเสร็จอยากจะเสยคางด้วยเสริมส้นสิบเซนต์ 

"มันคุ้มคลั่งทำตัวเหมือนน้องญาญ่าในเกมร้ายเกมรักเลยว่ะ OTL กูกลัวมันฟื้นมาจำห่าอะไรไม่ได้จัง กูสงสารชะตากรรมณเดชอย่างกู T_____T"

"พมต.ครับผักจองเหี่ยว =__= มึงก็เว่อไป เค้าอาจจะฝันร้ายก็ได้ สัด"พระเอกตัวจริงกระทิงแดงพี่ตุงไห่เอ่ยปากแสดงความคิดหลังจากเงียบไม่มีบทมานาน

"ฝันห่าอะไรวะมึง กูว่ามันบ้า คุ้มคลั่งหาน้ำยาเร่งผม อนาถแท้ชีวิตอีโล้น.."จองซูส่ายหน้าไปมาอย่างนึกสงสารแกมสมเพชร่างบางบนเตียง

 

 

'ปิ๊ง..ปิ๊ง'

ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นแป๋วกระพริบสองสามทีทำตัวโมเอ้แบบสาวญี่ปุ่น 

"กู-อยู่-ไหน"เสียงห้าวดังจากเรียวปากอิ่ม ประโยคสั้นๆที่เอ่ยถามทำเอาสามหน่อตาโตมองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อว่าไอ้คนตรงหน้าเป็นปกติมนุษยชน

 

'คนบ้าอะไรสลบก็โวยวาย จะตื่นก็ทำแมนใส่ เสียดายความไหวหวั่นที่กูมีให้จริงๆ OTL'จองซูบ่นในใจร่ายยาวเป็นบทความ

'เหี้ย กูไม่กล้ารีดไถแม่งแล้ว โหดชิบหาย T^T'น้องหอกแคร่โอดครวญพลางเอียงคอซบไหล่กว้างของคนรักพร้อมยู่ปากบีบน้ำตา

'สวยสัด แต่เมียกูโมเอ้กว่า'พี่ตุงไห่นึกพลางยกมือขึ้นลูบหัวคนรักเบาๆ 

โมเอ้ นางเอก สตอร์เบอะรี่ ราชินีเคะ มากกว่านี้หาไม่ได้แล้ว เมียกูเพอร์เฟค -/-

"ด่ากูในใจทำไมไอ้เหี่ยวตีนกาล้านแปด -__-  แล้วนี่มึงจะหลอกแดกกูใช้มั้ยไอ้ไก่เบื๊อก แล้วมึงจะซั่มเมียมึงต่อหน้ากูเลยมั้ยไอ้ล่ำ"

จองซู ฮยอกแจ ทงเฮสะดุ้งเฮือก ขยี้ตาแรงๆพร้อมกัน พลันนึกว่าตัวเองตาฝาดคล้ายจะเห็นเสาอากาศรับสัญญาณความคิดจากหัวเกรียนๆของคนแปลกหน้า - -

"นะ..นี่...มึงรู้ความคิดกูได้ไง"จองซูถามขึ้นลนๆ ไอ้คนตรงหน้าต้องเป็นเอเลี่ยนพวกไอ้ตัวฟ้าอวาต้าร์อะไรแบบนั้นแหงๆ

"กูมีเซ้นน่ะ ตกลงตอบกูได้ยังว่ากูอยู่ไหน? พวกมึงชื่ออะไรและกูชื่ออะไร ทำไมถึงมาเจอกันแล้วทำไมกูต้องใส่เสื้อผ้าไร้สีสันรสนิยมแบบนี้ด้วย"คำถามเป็นชุดทำเอาจองซูอ้าปากค้าง หยักสมองกูได้รับเป๊ปทีนไม่พอจะสั่งงานให้จดจำคำถามมึงนะครับ

"กูชื่อทงเฮ เมียกูชื่อฮยอกแจ ไอ้งั่งนั่นชื่อจองซู ที่นี่คือเกาะเขาตูเป็นที่อยู่ที่แสนอบอุ่นของกูและผองเพื่อน มึงชื่ออะไรกูไม่ตรัสรู้ เสื้อผ้าที่มึงใส่ของไอ้จองซูมัน ถ้าอยากด่าก็ต้องเข้าใจสภาพอายุจากหนังหน้ามัน ทีหลังจะถามอะไรถามทีล่ะคำถาม เพราะไอ้งั่งมันแรมต่ำเครื่องค้าง เมียกูก็รับสัญญาณเอเลี่ยนอย่างมึงไม่ทัน”

เมื่อคำถามมาเป็นเซต ทงเฮก็จัดการตอบกลับเป็นเซต ทำเอาไอ้งั่งที่ยังค้างไม่หายหงายหลังตึง ไวรัสแดกกบาลสมองสั่งงานไม่ทัน 

ส่วนแม่นางร่างบางยอดยาหยีของพี่ตุงไห่ก็เกิดอาการหน้ามืดเป็นไข้หายใจไม่ทัน ทั้งคำถามคำตอบรัวเป็นสิบประโยค จนต้องยกมือขึ้นนวดขมับ ให้หยักสมองคลายตัว 

"อ่อออ..กูขอโทษ ถ้ามึงไม่รู้ชื่อกู มึงก็ตั้งชื่อให้กูซะสิ =__= ยืนบื้อทำไม"

"ฮึบบ.."จองซูที่แรมกลับมาสั่งงานค่อยๆยันตัวลุกขึ้นทุลักทุเล สภาพคนแก่หลังเดาะค่อยๆยันเตียงลุกขึ้นนั่งที่ปลายเท้างามของน้องเกรียนช้าๆ

ไร้เสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่เรียก ทุกคนเงียบใช้ความคิดจดจ้องใบหน้า หวานอวบอ้วนของคนที่อยู่บนเตียงคิดหาชื่อที่เหมาะสม

มือเรียวยกขึ้นเกาหัวเกรียนๆไปมาอย่างหัวเสียตั้งชื่อกูเอบีซีแม่งก็จบและจ้องไรนักหนา กูไม่ใช่น้องหลินปิงที่จะให้พวกมึงมาจ้องกันนะจ้ะ

 

'เป๊าะ!'จองซูดีดนิ้วปิ๊งไอเดียเด็ดจากท่าเกาหัวของคนบนเตียง

"น้องฮี"จองซูเอ้ยพลางยิ้มภูมิใจ คิดถึงน้องฮี คันหัวขวัญใจไอดอล ศัตรูตัวร้ายของน้องจ๊ะ พอเอามาเทียบกับร่างตรงหน้าแล้วเป๊ะโดนใจใช้เลย

"นั่นคือชื่อของไอ้เกรียน??"ฮยอกแจถามย้ำ ต้องการคำยืนยันจากปากเพื่อนรัก

"ใช่ ฮีเกรียนเสี้ยนยาเร่งผม"จองซูเอ่ยอย่างภาคภูมิใจราวกับคว้าแช้มป์ชิงชัยได้ GDA 8 ปีซ้อน

"เรียกกูแค่ฮีก็พอ อีนามสกุลส้นตีนนั่นอย่าเสือกเรียก"ฮีชอลเอ่ยพร้อมแยกเขี้ยวใส่ไอ้แห้งที่อยู่ปลายเท้า ยกขาขึ้นสูงอยากจะถีบให้กลิ้งหลุนๆไปกองกะพื้นซะจริง

"ดุแบบนี้สเปคมึงเลยดิเชี่ยทึก"ทงเฮเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนรักของแฟนตัวเองเบาๆ พร้อมยกยิ้มกริ่ม ถ้าบ้านจองซูมีไอ้เกรียนมาเบียดเบียน ก็เป็นโอกาสดีที่เขาจะขอลากเมียจ๋าไปนอนค้างคืนกอดกกให้ชื่นมื่นหัวใจ

"ไอ้เหี้ยนี่เป็นเกย์เรอะ =[]="ฮีชอลเอ่ยพร้อมทำหน้าแหยง

"เปล่าเกย์ กูแค่ชอบงาบคนสวย - -' แต่อย่างมึงกูคงงาบไม่ละ..ลง.. อึกก"ความมั่นใจที่จะบอกว่าคนที่อยู่บนเตียงไม่ใช่สเปคถูกพังทลายดังครือ เมื่อร่างเพรียวยันตัวลุกนั่งเรียวขาอวบๆยกขึ้นตั้งกับพื้นเตียง แม่เจ้า..ขาวสัด คืนนี้เสร็จกู -..-

"มองไรมึง เดี๋ยวกูโบก”น้องฮีเกรียนยกมือง้างจะฟาดหน้าเหี่ยวๆของจองซู

“เปล่าคร๊าบบบบ -..- ฟืดดด”เอ่ยพลางสูดลมหายใจกลั้นเลือดกำเดาที่พร้อมจะไหลทุกเมื่อยามที่ขาอวบๆขยับไปมา แม่งงงง -..- สเปคกูสัดครับ

“กูจะอาบน้ำ แต่กูอยากมีห้องน้ำสำหรับกูคนเดียว มึงช่วยไปทำให้กูด้วย นี่ไม่ใช่คำอ้อนวอนนะ มันคือคำสั่ง ไป! เอาใกล้ๆ กูขี้เกียจเดินไกล”คนบนเตียงเอ่ยพลางใช้ปลายเท้าเขี่ยตูดแฟบๆของร่างเหี่ยวหนักๆ

“เชี่ยยย แล้วกูจะหาอุปกรณ์หาไม้ที่ไหน”จองซูบ่น

“เดี๋ยวกูช่วยมึงก็ได้ แต่มึงต้องให้น้องหอกแคร่เมียกูมานอนกับกู โอเค?”ทงเฮยื่นข้อเสนอ ยักคิ้วหลิ่วตา สงสายตาหื่นกามไปทางน้องหอกแคร่ที่ยืนกอด เอาหน้าซบกล้ามล่ำๆออดอ้อนยั่วเย้าอย่างโมเอ้

“เออ..ดูจากสภาพมันก็รู้แล้วว่าถึงกูไม่ให้มันก็พร้อมจะไปกับมึง”จองซูบ่นพร้อมทำหน้าบูด ใครมันสั่งสอนให้น้องกูใจง่ายพร้อมใจหาชายหนุ่มแบบนี้วะ =_____=

“พี่จะให้น้องไปนอนด้วยจริงๆหรอ ฮึกกก -////- น้องเขินนะ”น้องหอกแคร่เอ่ยถามพร้อมกับมือที่เกาะแขนแกร่งทึ้งเสื้อยืดตัวใหญ่ของร่างสูงไปมาแก้เขิน

“จ้ะ ไปนอนกับพี่นะจ้ะน้องจ๋า”พูดจบก็จุ้บหน้าผากมนสร้างโมเม้นเฮอึนสุดจะสวีทหวานแหววอีกหนึ่งที

ส่วนน้องฮีและไอ้เหี่ยวได้แต่นั่งทำหน้าอาเบะ สงบนิ่งไว้อาลัย ความหวานเลี่ยนของไอ้คู่รักพี่น้องสองปัญญาอ่อนคู่นี้ มึงรักกันมาตั้งแต่หน้าทงเฮยังใสสะอาด จนปัจจุบันหน้าสิวแตกลายหนุ่มเกินหนุ่มมันก็ยังทำเหมือนข้าวใหม่ปลามันอยู่เสมอ

“ไปทำห้องน้ำให้กูได้แล้ว ไป๊!!!!!”สั่งเสียงดังพร้อมฝ่าเท้าเรียวประทับลงกับก้นแฟบๆของจองซู ออกแรงดันประมาณห้าสิบนิวตัน หน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นก็คะมำกับพื้นอย่างน่าอนาถใจ

พี่เหี่ยวกับพี่ไห่เห็นดังนั้นจึงรีบพากันวิ่งออกไปข้างนอกเพื่อสร้างห้องน้ำส่วนตัวให้คนแปลกหน้าจอมพยศ ใจโหดเหี้ยมอำมหิต ชอบแผลงฤทธิ์แกล้งคนแก่ T^T

เมื่อเทียบแล้วอายุอานามและกล้ามเนื้อความฟิตปั๋งที่ทงเฮมีมากกว่าจองซูอยู่มากโข ร่างเตี้ยล่ำจึงต้องทำหน้าที่แบกไม้แบกอุปกรณ์มาสร้าง ส่วนจองซูก็ยืนเก๊กทำตัวเป็นสถาปนิกได้สักพักก็ต้องเริ่มลงมือทำทันที เพราะหากไม่เช่นนั้นเสียงหวีดร้องแหลมบาดหูก็อาจจะทะลวงแก้วหูเขาจนเลิกคันหูไปอีกสองปีก็เป็นไปได้ T^T

ส่วนฮยอกแจที่ไม่มีหน้าที่อะไร ก็ต้องผันตัวกลายเป็นขี้ข้ารับใช้ไปทำอาหารให้คุณนายหัวเกรียนคนใหม่ตามคำสั่ง TT^TT เกิดมาทั้งชีวิตพี่ตุงไห่ไม่เคยจะใช้ให้ทำงานหนัก แค่จะทอดไข่เจียวพี่ตุงก็ต้องตอกไข่ให้ น้องหอกอย่างเค้าก็แค่ใช้ตะหลิวเขี่ยๆไปมาพลิกๆคว่ำๆก็เสิร์ฟได้ T____T ทำม๊ายยย ทำไม ทำไมต้องมาเป็นขี้ข้ารองตีนไอ้เกรียนนี่วะ!! T^T

 

 

หลังจากปล้ำกับซากไม้สร้างห้องน้ำส่วนตัวสุดหรูให้คุณฮีเกรียนเสร็จ จองซูและทงเฮก็กลับเข้ามาในบ้าน ลอยตามกลิ่นอาหารหอมหวนชวนชิม ร่างล่ำที่ยังคึกมีแรงอยู่เต็มกำลังเมื่อเห็นว่าคนรักต้องทำอาหารคนเดียวก็รีบไปเข้าไปช่วยยกอาหารเสิร์ฟ ตักนู่นตักนี่ตามหน้าที่สามีที่ดี ตรงข้ามกับร่างโปรงที่นอนตายอยู่ปลายเตียงตั้งแต่คลานเข้ามาในบ้านได้ แถมยังบ่นหงุบหงิบให้ร่างเพรียวระคายหูเล่น

 ‘ห่า!!!! กูปวดหลังสัด T^T คืนนี้กูคงไม่ได้รวบหัวรวบหางแม่งแล้ว แม่งเอ้ยยยยย T___T’

“พี่เหนื่อยมั้ย? น้องเป็นห่วงพี่จังเลย เห็นพี่ต้องทำงานเยอะแยะ แบกนู่นแบกนี่”เมื่อได้เวลาสวีทไทม์ ฮยอกแจก็แปลงร่างเป็นภรรยาแสนดี มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มของร่างสูงแผ่วเบา

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ได้เห็นหน้าน้องพี่ก็หายเหนื่อยแล้วนะ เดี๋ยวเราช่วยกันทำข้าวให้เสร็จเดี๋ยวรีบกินรีบกลับบ้านกันนะจ้ะ”ตอบรับพร้อมหอมแก้มขาวฟอดใหญ่ มีความสุขล้นใจจริงๆเมียจ๋ากูน่ารักยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตสิ่งใดบนโลกกลมๆใบนี้ คืนนี้พ่อจะซั่มอย่างไม่เกรงใจใครมันเลย อ้ะคึอ้ะคึ -//-

 

 

“อิ่มจังโว้ยยยยยยยยยย”ฮีเกรียนที่ยกน้ำซุปซดหมดถ้วยเอ่ยลั่น ยิ้มแป้นแล้น พร้อมยกมือลูบพุงย้วยๆที่ป่องกว่าเดิมประมาณ 20 เปอร์เซ็นอย่างฟินนาเร่

“แม่งแดกไปสามจาน มึงไม่อิ่มกูก็กราบล่ะ อีเหี้ย กูจน ; A;”จองซูบ่นกับตัวเองเบาๆ ยัดข้าวใส่ปากเคี้ยวงับๆเอาพออิ่ม ขืนกินให้อร่อยอิ่มแปล้แบบไอ้คนแปลกหน้าหัวเกรียนนี่มีหวังตังหมดพอดี ฮรึกกก กูบอกแล้ว จองซูแม่งซวยที่สุดในโลกเลย T____T

 

“กูกลับล่ะนะ ฝากล้างจานด้วย”ทงเฮเอ่ยลาเมื่อเขากับคนรักผลัดกันป้อนผลัดกันชิมอาหารมื้อเย็นเสร็จ คนตัวเล็กกอดแขนแกร่งไว้แน่น ขยี้ตาไปมา ทำหน้าโมเอ้คล้ายเด็กง่วงนอนว้อนจะหลับ คำบอกลาจากปากของสามีน้องรักทำเอาจองซูอ้าปากค้าง ข้าวที่ยัดเข้าปากไว้ไหลกลับสู่จาน T[]T หมายความว่ากูต้องล้างจานเองหมดใช่ม้อยยยยย กูเชื่อได้ไม่มีทางที่ไอ้เกรียนว่าที่เมียจ๋ามันจะช่วยกูแน่นอนครับ กระซิกกก ฮืออออ

“ไปล่ะ ฝันดี”ไม่รอฟังคำทัดทานใดๆ พี่ตุงไห่ก็จัดการช้อนตัวน้องหอกแคร่ขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาว ก่อนจะวิ่งออกจากบ้านไปด้วยท่าดี๊ด๊า ลัลล้า อยากจะซั่มเมียสุดหัวใจ หาโอกาสง่ายๆที่จะได้เมียจ๋ามานอนกกนี่มันยากลำบากมากนะครับ ได้โอกาสแล้วต้องตักตวง อ่ะคึ้อ่ะคึ -..-

 

“กูไปอาบน้ำนะมึง”ร่างเพรียวเอ่ยเรียบๆ วางซากจานกองเอาไว้ให้อีกคนที่เหลือรับผิดชอบหน้าที่ มือเรียวคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ เปิดตู้หาเสื้อผ้าที่รู้สึกว่าโดนใจมากกว่าไอ้เสื้อผ้าซีดๆที่ใส่ ล้วง ค้น ดึง ทึ้ง จนเละไปทั่วโดยไม่ได้เกรงใจเจ้าของที่น้ำตาพรากอยากจะกลั้นหายใจตายอยู่รอมร่อ

“อื้ออออ ;;;; A ;;;;”ร่างโปร่งพยักหน้ารับ พร้อมกับแบกกองจานมหึมาขึ้นด้วยแขนเล็กๆเหี่ยวๆไร้กล้ามเนื้ออย่างตุงไห่อย่างคนไม่มีทางเลือก สายตาอ่อนล้ามองไปในตู้เสื้อผ้าอย่างอาลัยอาวอน ยืนทำหน้าพระเอกเอ็มวีอกหักอยู่สามนาที ฝืนใจปลอบตัวเองเอาไว้ด้วยคาถาที่ไอ้น้องชายเคยพร่ำสวดบอก

 ‘ถ้าอยากมีเมีย มึงต้องยอม เพราะไอ้สภาพผอมๆเหี่ยวๆไร้กล้ามอย่างมึง มีแค่เอเลี่ยนตกยานแม่เท่านั้นที่จะยอมให้เอา TT^TT ฮึกกก..’

น้องเอเลี่ยนฮีเกรียนจ๋าาาาาาาา มาเป็นเมียพี่มา TT____TT ฮือออออ พี่ยอมแล้ว T^T

 

ท่านผู้ชมครับ อ่านจบแล้วอย่าลืมเทรน #RIPforgu TT^TT เคียงคู่กับ #gumemialaew เฉลิมฉลองให้กับชีวิตเหี่ยวๆที่กำลังจะได้เมียหัวเกรียนของผมด้วยเถอะ ฮรึกกกก ณเดชไม่ขอ แต่ณทึกร้องครับ ฮื้อออออ น้องญาฮีจ๋า T___T แม่นางฟ้าของพี่ทึกชนนนนนน อ่ะฮิ้งงงงง

จบเถอะ T^T

ยิ่งแต่งยิ่งรู้สึกว่าไม่ฮา = =ll ยังไงก็กรุณาคอมเม้นกันด้วยเน้อออ ทุกคอมเม้นมีผลต่อปริมาณน้ำตาที่ท่วมกองในหัวใจแนน อ้ะคึ้อ้ะคึ้ รักแฟนฟิกทุกคนค่า ^^