ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Between us... [HaeEun VS BumHyuk]

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter: 2 Do I have to throw it away? (BumHyuk)

    • อัปเดตล่าสุด 25 ส.ค. 51


    เอาอีกแล้ว
    ตอนนี้บอมฮยอกอีกแล้ว
    จะโดนสาวกเฮอึนตบมั้ย???
    เอาเป็นว่า ตอนหน้าเฮอึนชัวร์ ไม่มีมั่วร้อยเปอร์
    หุหุ
    เท่าที่อ่านเม้นแล้ว 
    เหมือนคนจะไม่รู้ว่าแนนแต่งสต๊อกไว้อยู่แล้ว
    ไม่ได้แต่งตอนต่อตอนอ่ะเนอะ
    ก็คือ...ที่อัพช้าน่ะ ไม่ใช่อะไร
    จะให้แนนอัพให้อ่านถึงตอนที่สิบห้าเลยก็ได้
    แต่ที่แนนไม่อัพอ่ะ 
    เพราะ...
    คนไม่เม้นกันเลย
    ดูคนดูสิ สามร้อยกว่า
    แล้วดูคนเม้น
    ยี่สิบหก
    เฮ้ออออ เซ็งนะ
    แง้ๆๆ

    ใครเม้นสวยๆๆๆๆๆ รวยๆๆๆๆ เก่งๆๆๆๆๆ

    --------- Chapter 2 ---------

    พี่ทึกครับคนตัวเล็กเรียกพี่ใหญ่ใจดีที่นั่งอยู่หน้าสุดกับฮีชอลและคังอิน

    ว่าไงจ้ะ มีไรเหรอลีทึกหันไปหาคนที่เรียกตัวเอง

    ผมอยากกินเค้กคนตัวเล็กบอกพร้อมกับทำหน้างอเล็กน้อย

    อ่า...ทำไงดีอ่ะลีทึกทำหน้าเครียดเล็กน้อย เพราะไม่อยากขัดใจคนตัวเล็ก

    อ๊ะ ชั้นมีเค้กอยู่นะ เมื่อกี้แฟนๆเพิ่งให้มาอ่ะ เดี๋ยวให้ฮยอกกินของชั้นก็ได้ทึกฮันกยองเอ่ยหลังจากที่ผลักหัวคนตัวโตที่เอาแต่ลวนลามเขาออกได้

    จริงนะครับพี่ฮัน ผมรักพี่ฮันจังเล้ย...ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับปีนเก้าอี้ไปหอมแก้มฮันกยอง

    จ้า ลิงน้อย พี่ก็รักเราเหมือนกันฮันกยองเอ่ยพร้อมกับขยี้หัวคนตัวเล็ก

    นี่ๆ ปล่อยที่รักฉันเหอะ หวงอ่ะซีวอนเอ่ยพร้อมกับแกะตัวฮยอกแจออกจากฮันกยอง

    เออๆ หวงจริงเลยนะ จะบอกให้นะเว้ย พี่ฮันก็พี่ชายชั้นนะเว้ยฮยอกแจเอ่ยกวนๆเพราะหมั่นไส้ความหึงออกหน้าออกตาของซีวอน

    พี่ชายแก แต่ภริยาฉันว่ะพูดจบก็หอมแก้มฮันกยองทีหนึ่ง จนคนที่ถูกหอมฟาดมือลงที่ไหล่หนาเบาๆ

    บ้า...วอนอ่ะฮันกยองพูดด้วยเสียงเขินๆพร้อมก้มซุกหน้าเข้ากับอกแกร่ง

    มะยุ่งก็ได้ ชิ ชั้นมาหาทงเฮ กับคิบอมก็ได้ฮยอกแจพูดจบก็ดันตัวกลับมานั่งที่ ที่ทางซ้ายมือคือทงเฮ และทางขวามือคือคิบอม

    ไปเล่นอย่างนั้น ระวังสิงโตโมโหนะฮยอกทงเฮเอ่ยพร้อมหยิกแก้มคนตัวเล็กเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

    ชั้นไม่กลัวหรอก เพราะชั้นมีบอดี้การ์ดตั้งสองคนแน่ะ จริงมั้ยคิบอมฮยอกแจหันไปขอความเห็นจากอีกคนที่นั่งมองตัวเองอยู่

    อื้ม จริงครับคิบอมพยักหน้าให้ร่างบาง

    เอาเถอะๆ ชั้นไม่ว่าอะไรหรอก ก็นายเนี้ยน้า...น่ารักจนห้ามใจไม่ไหวแล้ว ทำอะไรก็ไม่เคยผิดอยู่แล้วล่ะทงเฮเอ่ยยิ้มๆพร้อมกับหอมแก้มใสไปครั้งหนึ่ง

    หุหุ ชั้นน่ารักอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องชมบ่อยก็ได้ มันเขินร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงทะเล้นพร้อมทำหน้าตาบ๊องแบ๊วเต็มที่

    เอ้อ...วันนี้คิบอมมานอนห้องชั้นนะ ชั้นอยากนอนกับคิบอมร่างบางหันไปบอกอีกคนที่หายไปจากวงสนทนานานพอสมควร

    ได้สิครับ กำลังคิดอยู่เลยว่าจะนอนห้องใครดีคิบอมพูดแล้วยิ้มกว้างพร้อมๆกับมือที่ค่อยๆเลื่อนมาโอบเอวคนตัวเล็กโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย แต่คนที่นั่งอยู่อีกข้างของคนตัวเล็กกับจ้องเขม็ง

    จริงๆนะ นอนกับฉันนะ ดีใจจังเลย เย้ๆคนตัวเล็กเอ่ยอย่างดีใจพร้อมกับตบมือเหมือนเด็กๆ พาเอาคนในรถส่ายหัวกันตามๆกัน

     

    ~เมื่อถึงหอพัก~

    นี่ฮยอกแจ ฮยอกแจทงเฮเอ่ยเรียกคนตัวเล็กที่หลับอยู่ตรงช่วงไหล่ของอีกคน

    หืม...อะไรฮยอกแจเอ่ยอย่างงัวเงีย

    ถึงบ้านแล้ว ไปกินเค้กกันเถอะทงเฮบอกพร้อมทำท่าจะลุก

    อ๊า เค้กๆๆๆๆ ชั้นจะกินเค้กกกกกร่างบางกล่าวอย่างดีใจก่อนจะลุกขึ้นวิ่งออกจากรถไปทิ้งให้อีกสองคนที่เหลือต้องเดินตามไปช้าๆ

    พี่ฮัน เค้กๆๆๆ เค้กอยู่ไหน ผมอยากกินเค้กคนตัวเล็กวิ่งเข้าไปหาฮันกยองทันทีที่เปิดประตูเข้าหอ

    กำลังเตรียมให้อยู่จ้ะฮันกยองตอบกลับพร้อมกับวางส้อมอันเล็กๆไว้ข้างๆจานที่กำลังจัดเค้กใส่ให้คนตัวเล็กที่มางอแงข้างๆตัว

    อ๊ะ เสร็จแล้ว ผมขอเลยนะฮยอกแจเอ่ยเมื่อเห็นว่าฮันกยองเตรียมเค้กเสร็จแล้วพร้อมกับดึงจานเค้กออกจากมือบางของอีกคน ก่อนจะวิ่งไปที่โซฟาหน้าทีวี ที่มีคิบอมนั่งอยู่ก่อน

    นี่ ดูสิคิบอม เค้กน่ากินใช่ม้า...แต่ชั้นไม่ให้กินหรอก พี่ฮันให้ชั้นแหละ ฮี่ๆคนตัวเล็กโชว์จานเค้กให้คิบอมดูพร้อมยิ้มน่ารักๆส่งไปให้ทีหนึ่ง แล้วเริ่มกินเค้กในจานทันที

    นี่ เลอะหมดแล้ว รู้รึเปล่าคิบอมกล่าวพร้อมกับเช็ดปากร่างบางที่ตอนนี้เลอะไปด้วยครีมและเกล็ดชอกโกแลตที่โรยหน้าเค้กเต็มไปหมด

    อื้อ...อย่าเพิ่งเช็ดน่า เดี๋ยวก็เลอะอีกคนตัวเล็กเบี่ยงหน้าจากมือใหญ่ก่อนจะตักเค้กเข้าปากไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับเพิ่มจำนวนครีมที่เลอะปากขึ้นไปเรื่อยๆ

    อ๊า...อร่อยจัง ว้า...หมดแล้วอ่ะ อยากกินอีกจังฮยอกแจเอ่ยขึ้นพร้อมเคี้ยวเค้กคำสุดท้ายตุ้ยๆ

    เดี๋ยววันหลังผมซื้อให้นะครับคิบอมเอ่ยพร้อมกับเช็ดปากฮยอกแจอีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้คนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืน หรือเบี่ยงหน้าแต่อย่างใด

    จริงนะ ต้องซื้อให้นะ ไม่งั้นชั้นไม่ยอมจริงๆด้วยฮยอกแจเอ่ยถามอย่างร่าเริง ตากลมโตที่โตอยู่แล้วก็โตขึ้นไปอีกเพิ่มความน่ารักจนทำให้คนตรงหน้าอดยิ้มไม่ได้

    โห...ครีมเยอะเหมือนกันนะเนี้ยคิบอมพูดพร้อมมองครีมที่อยู่บนนิ้วของตัวเองก่อนจะก้มลงไปหมายจะลิ้มรสครีมช้าๆ

    อ๊ะ ขอกินบ้างสิคนตัวเล็กที่เห็นว่าครีมบนมือของคิบอมมีอยู่เยอะพอสมควรจึงส่งลิ้นออกไปเลียนิ้วแกร่งบ้าง

    อ๊ะร่างสูงครางอย่างตกใจพร้อมกับหยุดกระกระทำของตัวเอง ได้แต่มองคนตรงหน้าอึ้งๆ

    ยกให้ชั้นเหรอ??? ขอบคุณนะร่างบางทำหน้างงๆเล็กน้อยที่ร่างสูงหยุดกินครีม ก่อนจะตีความเองแล้วก้มลงเลียนิ้วแกร่งต่อ

    ...คนที่ถูกเลียนิ้วก็ได้แต่มองต่อไป เหมือนแมวจริงๆเลยน้า... คนตัวสูงคิดไปก็ยิ้มออกมาน้อยๆกับความน่ารักที่ไม่มีที่สิ้นสุดของคนตัวเล็ก

    ฮยอกแจเสียงของใครอีกคนดังขึ้น ทำให้ฮยอกแจหันไปมองอย่างงงๆ

    หือ???ขานรับกลับไปตามปกติ

    ชั้นยืมสร้อยข้อมือของนายหน่อยนะทงเฮเอ่ยพร้อมชูสร้อยที่ว่านั่นให้ฮยอกแจดู

    เอาสิ ใส่เสร็จค่อยมาคืนก็ได้ฮยอกแจเอ่ยแล้วยิ้มกว้าง

    อื้ม ขอบใจนะทงเฮเอ่ยก่อนจะเดินเข้าห้องไป

    ทงเฮ!!!”ฮยอกแจตะโกนเรียกคนที่เพิ่งเข้าห้องไปเมื่อคิดอะไรบางอย่างออก

    อะไรหรอฮยอกแจทงเฮตะโกนกลับมา

    พรุ่งนี้ชั้นไม่มีงาน เก้าโมงนายค่อยมาปลุกชั้นก็ได้นะ ราตรีสวัสดิ์ด้วยคนตัวเล็กตะโกนบอกสิ่งที่คิดได้ ก่อนจะหันกลับมาหาคิบอมอีกครั้ง

    อ๊ะ คิบอม นะ...นั่นมัน...ครีมของชั้นนะฮยอกแจเอ่ยเสียงดังพร้อมกับทำหน้าจะร้องไห้ เมื่อเห็นว่าคิบอมกินครีมที่เหลือไปหมดแล้ว

    อ้าว...ยังจะกินอีกหรอ??? ผมไม่รู้อ่ะครับคิบอมทำหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อยพร้อมกับมองนิ้วตัวเองที่ไม่มีครีมติดอยู่เลยแม้แต่น้อย

    แง...นายใจร้ายมากๆเลยนะ ชั้นโกรธนายจริงๆด้วย ชิคนตัวเล็กบอกพร้อมสะบัดหน้าไปอีกทาง

    โอ๋ๆ อย่างอนไปเลยนะครับ นะครับๆๆๆๆคิบอมง้อคนตัวเล็กพร้อมดึงแขนฮยอกแจไปมา

    ไม่รู้ ไม่ชี้ ไม่สนใจ ไม่อะไรด้วยแล้วฮยอกแจเอ่ยขึ้นงอนๆพร้อมกับจับมือคิบอมออกจากแขน

    อ่า...แล้วฮยอกแจจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ หืม?คิบอมถามพร้อมกับเอาคางมาเกยไหล่ฮยอกแจ

    ไม่รู้ฮยอกแจเอ่ยตอบ

    คิบอม... ไปที่ห้องพี่นะ ไม่ไปนายตายแน่คังอินเดินเข้ามาบอกคิบอมก่อนจะเดินออกไป เพื่อไปยังหอตัวเอง ทำให้คนตัวโตที่ถูกเรียกต้องละจากร่างบางไปอย่างปลงๆ

    ไปรอผมที่ห้องนอนนะครับ แล้วจะไปนอนด้วยคิบอมเอ่ยบอกก่อนจะเดินจากร่างบางไป

     

    ในความเงียบที่ฮยอกแจนั่งมองคนที่เพิ่งเดินจากไป...

    กลับมีใครอีกคนที่เฝ้ามองเขาอยู่เงียบๆ...

     

    นายรักเขาสินะ...

    ชั้นควรจะหวังกับนายต่อไปดีมั้ย...

     

    แต่ไม่รู้ทำไมนานๆไป

    ใจฉันก็เริ่มจะหวัง...

     

    ไม่รู้จะตัดมันได้ยังไง...

    เพราะนายยังทำแบบนี้...

    --------------------

    อ่านจบก็เม้นด้วยน้า...
    ไม่เม้นย๊อกเมะบอมเลยคอยดู 
    สเปซีเกิง ก็จะกลายเป็นฮันวอนด้วย!!!
    ชิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×