คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter: 1 Do you forget something? (BumHyuk)
กรี๊ดดด...
ไม่นึกไม่ฝัน ว่าฟิคเราจะมีคนสนใจมากมายขนาดนี้
ภูมิใจนะเนี้ย
แค่ลงอินโทร (สั้นสุดๆ) ไป
ก็มีเสียงตอบรับดีอย่างนี้
อ๊ากกก รู้สึกดีมากๆเลยอ่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะที่เม้นให้แนน ขอบคุณจริงๆค่ะ
ตอนนี้เป็นบอมฮยอกเน้อ... แต่มันก็ลิตเติลเฮอึนอ่ะเนอะ
ไปอ่านกันดีกว่า...
----------Chapter 1----------
“นี่ ฮยอกแจ หยิบน้ำให้ฉันหน่อยสิ”ทงเฮเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อน ขณะที่นอนแผ่นกลางห้องซ้อมหลังจากที่ซ้อมเต้นกันเสร็จแล้ว
“อ่ะนี่ รับไป เจ้าขี้เกียจ!!!”ฮยอกแจเดินไปยื่นน้ำให้ทงเฮพร้อมเหน็บอย่างเคืองๆ
“ใครขี้เกียจ ฮะ ลิงน้อย ก็คนมันเหนื่อยนิ”ทงเฮเอ่ยแก้ตัวพร้อมๆกับมือที่กำลังบิดฝาขวดน้ำ
“เออๆ แล้วชั้นไม่เหนื่อยเลยเนอะ ไม่เคยเห็นใจกันเลย ชิ”ฮยอกแจพูดอย่างงอนๆพร้อมกับทรุดตัวนั่งพิงกับกำแพง
“อืม...เหรอ แต่ชั้นว่าชั้นเหนื่อยกว่านายแฮะ”ทงเฮเอ่ยกวนๆแล้วบรรจงกรอกน้ำลงปากช้าๆ เพราะกลัวสำลัก
“เออๆ ชั้นไม่เถียงกะนายและ เถียงไปก็ไร้สาระ”ฮยอกแจเอ่ยอย่างระอาพร้อมส่ายหน้าไปมา แล้วกระดกน้ำเข้าปากอึกใหญ่
“เหนื่อยมั้ย???”เสียงทุ้มของใครบางคนเอ่ยขึ้น พร้อมกับผ้าเย็นๆที่แตะข้างแก้มฮยอกแจ
“อ๊ะ คิบอม เอ่อ...ขอบใจนะ”ฮยอกแจตกใจเล็กน้อยที่อยู่ดีๆก็มีอะไรเย็นๆมาชนแก้ม แต่ก็ยิ้มรับเมื่อรู้ว่าคนที่เอาผ้ามาแตะแก้มคือคิบอม
“ครับ”คิบอมยิ้มให้ฮยอกแจพร้อมกับใช้ผ้าซับเหงื่อบนหน้าขาวเบาๆ
“เย็นดีจัง นายเอาผ้าเย็นแบบนี้จากไหนอ่ะ”ฮยอกแจถามพร้อมกับดึงผ้าออกจากมือคิบอม
“อ้อ...พอดีผมฝากพี่ๆแช่ไว้ในตู้เย็นน่ะครับ”คิบอมยิ้มกว้าง
“อ๊ะเหรอ อืม...ยังไงก็ขอบคุณนายมากๆแล้วกันนะ ขอบใจๆ”ฮยอกแจยิ้มกว้างกับคำตอบ ก่อนที่จะชวนคิบอมคุยเรื่องอื่นอีกมากมาย จนคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นแอบคิดไปว่า เขาหายไปจากโลกของเขาสองคนแล้วเหรอ
“อ๊ะ ดึกแล้วอ่ะ เตรียมตัวกลับกันเถอะ”ฮยอกแจเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท้องฟ้าภายนอกมืด และคนอื่นเริ่มเก็บข้าวของหลังจากที่นั่งพักกันจนหายเหนื่อยแล้ว
“อืม...ไปสิครับ”คิบอมพยักหน้าแล้วเดินไปเก็บของของตัวเองบ้าง
“แหม...สวีทกับคิบอมใหญ่เลยนะ เจ้าไก่ คบกับหมอนั่นแล้วหรอ”ซองมินเดินเข้าไปแซวฮยอกแจด้วยเสียงร่าเริงพร้อมกับยิ้มกว้าง
“จะบ้าเหรอ ชั้นเป็นผู้ชาย คิบอมก็เป็นผู้ชาย ผู้ชายกับผู้ชายจะรักกันได้ยังไง บ้าเหรอ”ฮยอกแจกล่าวเถียงแทบจะทันทีที่ซองมินพูดจบ
“ผู้ชายกับผู้ชายแล้วไงอ่ะ ทีซีวอนกะพี่ฮันยังคบกันได้เลย นายนี่นิ”ซองมินเอ่ยพร้อมส่ายหัวอย่างระอาใจ
“จริงด้วยแฮะ แต่ไม่หรอก พี่ฮันเค้าหวานขนาดนั้น จะรักกับซีวอนก็ไม่แปลกหรอก แต่ชั้นไม่ได้หวานนะเว้ย เจ้ากระต่าย”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมรูดซิปกระเป๋าเมื่อเก็บของเสร็จแล้ว
“เออๆๆๆ ชั้นไม่เข้าไปยุ่งด้วยและ ช่างนายเถอะ แต่ก็นะ อย่าลืมทงเฮซะล่ะ ฮี่ๆ”ทิ้งระเบิดไว้ตูมใหญ่แล้วเดินจากไป ทำให้คนฟังงงขึ้นไปอีก
“อะไรของเค้านะ ติงต๊องจริงๆ”พึมพำกับตัวเองจบก็เดินไปหาคิบอมทันที โดยไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเดินไปหา
“เก็บของเสร็จรึยังอ่ะ ชั้นเก็บเสร็จแล้วนะ”ฮยอกแจเอ่ยบอกคนตัวสูงกว่า
“เสร็จแล้วครับ ไปที่รถกันเถอะ”คิบอมบอกพร้อมกับกุมมือบางแล้วเดินไปยังลิฟท์
“เอ๊ะ วันนี้นายจะมานอนที่หอเราเหรอ???”ฮยอกแจเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วคิบอมจะนอนอยู่อีกหอหนึ่ง
“อ้อ...ใช่น่ะ พอดีพี่คังบอกให้ไปคุยเรื่องสำคัญน่ะ”คิบอมเอ่ยแล้วยิ้มให้ร่างบาง พอเห็นว่าลิฟท์มาแล้วจึงพาร่างบางเข้าไปและกดชั้นที่รถจอดอยู่
“รอเดี๋ยวๆ”เสียงของใครอีกคนขัดไว้ทำให้ฮยอกแจเอื้อมมือไปกดเปิดประตูลิฟท์
“อ้าว...ทงเฮ เข้ามาสิ”ฮยอกแจเอ่ยชวนคนที่อยู่หน้าลิฟท์พร้อมกับยิ้มซื่อๆ
“อืม...ไง คิบอม วันนี้นอนหอเราเหรอ”ทงเฮเอ่ยทักอีกคน พร้อมกับมองไปที่มือของทั้งสองคนที่กุมกันอยู่
“อืม ใช่”คิบอมตอบพร้อมกระชับมือที่กุมให้แน่นขึ้น ราวกับกลัวว่าคนตัวเล็กจะหายไปไหน
“นานแล้วเนอะ ที่เราได้มาคุยกันสามคนแบบนี้อ่ะ ดีจังเลย อิอิ”คนตัวเล็กเอ่ยอย่างมีความสุขพร้อมกับคว้ามือของอีกคนมากุมไว้เช่นกัน
“นั่นสิเนอะ นานแล้ว”ทงเฮพูดเบาๆพร้อมกับมองมือของตนเองที่โดนกุม
“เอ้อ...พี่ฮยอกแจฮะ ยังใส่ไอ้นี่อยู่อีกหรอ”คิบอมเอ่ยพร้อมยกมือเล็กขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเชือกสีสวยที่เคยให้ไปยังคงอยู่ที่ข้อมือเล็ก แม้ว่าสีมันจะจางลงไปบ้างแต่เขาก็จำมันได้ดี สร้อยที่แม่ของเขาถักให้ตั้งแต่เด็กๆ
“ใส่สิ มันสวยดีอ่ะ ชั้นชอบมากๆเลย”ฮยอกแจกล่าวพร้อมยิ้มแก้มปริ ถ้าใครเห็นก็เป็นต้องเอ็นดูคนน่ารักคนนี้
“ครับ ยังไงถ้าพี่ไม่ใส่แล้วก็เก็บไว้นะครับ อย่าทิ้งนะ”คิบอมเอ่ยพร้อมทำหน้าอ้อน
“แน่นอน ชั้นสัญญา”ร่างบางบิดมือออกจากการเกาะกุมของอีกคนแล้วชูนิ้วก้อยให้คิบอม
“ห้ามลืมนะครับ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวแล้วแกว่งไปมา
“อ๊ะ ถึงแล้ว ไปกันเถอะ”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับเดินนำไป โดยที่มือข้างขวาก็ยังไม่ปล่อยมือคิบอม ทำให้คิบอมต้องเดินตามร่างบางต้อยๆ โดยที่อีกคนต้องเดินตามไปช้าๆ
ฮยอกแจลืมบางสิ่งบางอย่างไป
บางสิ่งบางอย่าง...
เธอลืมว่ามันอาจทำร้าย...
คนที่คิดไปไกล คิดไปเอง...
และฝันไปเองผู้เดียว...
ที่เรียกว่า...ฉัน...
--------------------
จบไปแล้วกับตอนแรกนะคะ
ไม่ถูกใจยังไงก็เม้นด้วยจ้า...
ความคิดเห็น