ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Between us... [HaeEun VS BumHyuk]

    ลำดับตอนที่ #11 : Chapter: 8 If you go away from me... (HaeEun + BumHyuk)

    • อัปเดตล่าสุด 11 ก.ย. 51


    ก่อนเข้าเรื่อง แนนขอระบายก่อนเน้อ...
    เฮ้อ...แนนไม่เข้าใจนะคะ
    แนนตั้งทู้ในสยามโซนบอกเพื่อนๆว่าแนนอัพแล้ว
    แล้วคนก็เข้ามาเยอะด้วย
    แล้วทำไมคะ???
    เม้นไม่กระเตื้องเลย
    เพิ่มมาแค่เก้าเม้นเอง
    แนนรู้สึกแย่อ่ะ
    บอกตรงๆเลยนะ ถ้ามีเม้นไม่ถึงสิบสามเม้น
    แนนจะไม่อัพจริงๆ

    ----------Chapter 8----------

    ฮยอกแจ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง นอนสบายมั้ย ใครทำอะไรรึเปล่า ฮะทงเฮที่เห็นฮยอกแจเดินเข้าห้องซ้อมมาพร้อมกับคิบอม ก็รีบเดินเข้าไปหา แล้วถามไถ่ร่างบางอย่างเป็นห่วง ราวกับว่าไม่ได้เจอกันเป็นเดือน

    สบายสิ คิบอมตัวอุ่นมากเลย ชั้นแทบไม่ต้องใช้ผ้าห่มแน่ะฮยอกแจกล่าว พร้อมกับหันไปหาคิบอม ซึ่งคิบอมก็ได้แต่ยิ้มอย่างมีชัยให้ทงเฮ

    เอ๊าะ เหรอ เมื่อคืนคิบอมนอนกอดนายสินะทงเฮพึมพำเบาๆ คล้ายกับจะพูดกับตัวเอง

    ทงเฮอ่า...นายอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ไม่หล่อเลยนะ ยิ้มๆๆๆๆฮยอกแจกล่าวพร้อมกับดึงแก้มของทงเฮไปมา

    โอ้ย...ฮยอกแจ...ปล่อยชั้นๆ เจ็บบบบ ปล่อยยยยยทงเฮร้องครวญคราง พร้อมกับดึงมือของร่างบางออก

    อ่า...นายอ่ะ ไม่มีอารมณ์แฮปปี้เลยนะ วันนี้ออกจะอากาศดี ทำไมทำหน้าบึ้งล่ะฮยอกแจเอ่ยเสียงใสพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

    อืม...เปล่าหรอก พอดีเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับน่ะ เลยเพลียๆทงเฮเอ่ยพร้อมกับเกาหัวตัวเอง

    จริงอ่ะ ทำไมถึงนอนไม่หลับล่ะ เมื่อวานก็ไม่ได้กินกาแฟนะ หรือนายกินก่อนนอน เอ๊ะ หรือนายฝันร้าย ทำไมไม่บอกชั้นล่ะ โทรมาหาชั้นก็ได้ นายก็รู้นิ ยังไงชั้นก็ต้องรับสายนายฮยอกแจถามทงเฮด้วยความเป็นห่วงแล้วปิดท้ายด้วยการตำหนิเล็กน้อย ด้วยความน้อยใจ ที่ทำไมเพื่อนรักของเขามีปัญหาอะไรทำไมไม่โทรหาเขานะ

    ชั้นโทรหานายแล้ว แต่นายไม่รับทงเฮพูดด้วยความน้อยใจ

    ไม่จริงอ่ะ เมื่อคืนชั้นวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัวขนาดนั้น จะไม่ได้ยินเสียงได้ไงนะฮยอกแจเถียงกลับ พร้อมกับล้วงเอามือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู

    นี่ เห็นมั้ย ไม่เห็นมีเบอร์นายโทรเข้ามาเลยฮยอกแจเปิดเบอร์โทรที่ไม่ได้รับสายแล้วโชว์ให้ทงเฮดู

    แต่ว่า...ทงเฮอ้าปากจะเถียงแต่กลับมีเสียงดังขึ้นมาขัดซะก่อน

    ฮยอกแจ...กินนี่สิ ผมซื้อมาฝากครับคิบอมเข้ามาขัดจังหวะการพูดของทงเฮ พร้อมกับยื่นขนมขวดขนาดกลางๆที่รวมเยลลี่สตอร์เบอร์รี่กับชอคโกแลตเข้าด้วยกัน เหมือนกับเป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของฮยอกแจและคิบอม

    อ๊ะ มีเยลลี่สตอร์เบอร์รี่ด้วย ขอบคุณนะฮยอกแจรับมาพร้อมทำหน้าตื่นเต้น เมื่อเจอสิ่งที่โปรดปราน

    อื้ม...ไม่เป็นไรครับ ผมว่าแล้วว่าฮยอกแจต้องชอบ แต่ชอคโกแลตน่ะ ถ้าไม่ชอบ ก็ให้ผมกินได้นะ ผมไปนะคิบอมส่งยิ้มให้ฮยอกแจก่อนจะเดินจากไป

    ขอชั้นกินบ้างได้มั้ย ฮยอกแจทงเฮตัดสินใจถามออกไป เพื่อดูปฏิกิริยาของร่างบาง

    อ่ะนี่ กินสิ แต่ห้ามกินเยลลี่นะ กินได้แต่ชอคโกแลตฮยอกแจยื่นขวดขนมไปให้ทงเอ พร้อมกับสั่งกำชับ แต่แค่นั้นก็ทำให้ทงเฮยิ้มมุมปากอย่างดีใจ อย่างน้อยๆเขาก็พอจะรู้ล่ะนะ ว่าฮยอกแจไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งกับคิบอมมากเท่าไรนัก ไม่งั้นมีเหรอที่จะมอบของที่เป็นของโปรดของคิบอมให้เขาได้โดยไม่ต้องคิดนานอย่างนี้

    อื้ม...ขอบคุณนะทงเฮเอ่ยยิ้มๆก่อนจะเทชอคโกแลตออกมาสองสามชิ้น พร้อมกับเยลลี่ที่ไหลออกมาด้วย แต่ร่างบางก็ฉกชิงไปก่อนด้วยความหวงของกิน

    เยลลี่ของชั้นนะฮยอกแจรีบพูดแล้วฉกชิงเยลลี่สีหวานไปจากมือทงเฮ

    อื้อๆ รู้แล้วน่า ไม่ต้องหวงขนาดนั้น ชั้นไม่กินของนายหรอก เชื่อสิทงเฮส่งยิ้มให้อึนฮยอก ก่อนจะส่งชอคโกแลตเข้าปากตัวเอง

    ทงเฮๆ นายรู้เปล่า เมื่อคืนชั้นแข่งกะคิบอมอ่ะ ชั้นชนะเขาบ่อยมากๆเลยแหละ รู้รึเปล่าฮยอกแจเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้

    จริงเหรอ...นายเก่งจังนะเมื่อได้ยินชื่อคิบอม ทงเฮก็หน้าเจื่อนลงทันที

    ใช่แล้ว...ชั้นน่ะเก่งที่สุดเล้ยยยย วันหลังนายต้องไปเล่นเกมส์แข่งกับชั้นนะ ชั้นจะให้นายเห็นเลย ว่าชั้นน่ะเก่งกว่านายด้วยฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับยักคิ้วอวดความเก่ง

    ไม่จริงล่ะม้างงง ชั้นต่างหากต้องชนะนายทงเฮเถียงพร้อมทำหน้ากวนกลับบ้าง

    ไม่ๆๆๆๆ ไม่จริงๆๆๆๆๆ ชั้นต่างหากต้องชนะนายฮยอกแจเถียงพร้อมจิ้มๆไปที่อกแกร่งของร่างสูง

    ชั้นต่างหากทงเฮเถียงบ้าง

    ชั้น!!!”

    ซั้นสิ!!!”

    ไอ้ปลาเน่า คนชนะต้องเป็นชั้น!”

    อะไร ไอ้ไก่บ๊อง ชั้นต่างหาก

    อ๊ากกก ไม่จริงๆๆๆๆๆ ต้องเป็นชั้นๆๆๆ

    ติงต๊องน่า ชั้นต่างหากที่ต้องชนะน่ะ

    ชั้น!!!”

    ชะ...ไม่ทันที่ทงเฮจะได้เถียงอะไรกลับไป ฮยอกแจก็เอ่ยขึ้นมาก่อน

    ไอ้ทงเฮบ้า!!! ชั้นเกลียดนายที่สุดเลย ฮึ!!!”เมื่อเถียงกันไปมาจนเสียงที่ขึ้นสูงจนเกินจำเป็นของฮยอกแจเริ่มใกล้หมด ฮยอกแจจึงตัดสินใจเดินจากสงครามครั้งนี้ไปอย่างไม่พอใจ

    อ่า...ฮยอกแจอ่า...อย่าโกรธชั้นนะ ชั้นขอโทษเมื่อทงเฮเห็นว่าร่างบางเดินหนีจึงรีบเดินตาม พร้อมกับคำขอโทษที่มีให้ทุกครั้งทีทำผิด

    ไม่!!! นายน่ะ มันบ้า ชอบทำให้ชั้นเจ็บคออยู่เรื่อยเลย ไม่รู้บ้างรึไงฮะ ไม่แคร์ความรู้สึกชั้นบ้างเลยนะ นายน่ะ บ้าๆๆๆๆ บ้าที่สุดเลย ชิ!”ฮยอกแจเอ่ยอย่างน้อยใจพร้อมกับจิ้มแรงๆไปที่อกแกร่ง แล้วสะบัดหน้าไปอีกทางอย่างน้อยใจ

    อ่า...ฮยอกแจอ่า...คนน่ารักครับ...ทงเฮขอโทษ...อย่าโกรธทงเฮนะครับทงเฮที่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนง้อ ก็ใช้วิธีเข้าไปกอดฮยอกแจจากด้านหลังพร้อมกับเกยคางไว้ที่ไหล่ลาดแล้วหยอดคำหวานลงไปอีกหนึ่งดอก ถ้าเห็นแบบนี้ สาวๆ ที่ไหนเห็นก็เป็นอันต้องละลายไปกับท่าทางการง้อนี้ทุกราย แต่สำหรับร่างบางคนนี้แล้วกลับ...

    ไม่!!! ไอ้บ้าทงเฮ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงนะ มาทำอย่างนี้เหมือนกับชั้นเป็นผู้หญิงงั้นแหละ ชั้นไม่ใช่เมียนายนะ!”ฮยอกแจเอ่ยเสียงดังพร้อมกับผลักหัวทงเฮออกจากไหล่ตัวเอง

    อ่า...ฮยอกแจอ่า...ไม่ใช่เมีย แต่ก็เป็นเพื่อนรักน้า...น่านะ...อย่าให้งอนสิทงเฮพูดแล้วเอาคางมาเกยไหล่ฮยอกอีกครั้ง

    ไม่!”ฮยอกแจปฏิเสธอีกครั้ง

    อ่า...แล้วจะให้ทงเฮคนนี้ทำยังไงล่ะทงเฮทำเสียงอ่อน

    ไม่รู้! จะทำอะไรของนาย ที่ไหน เมื่อไร ยังไง ก็เชิญเลย ชั้นไปล่ะฮยอกแจเอ่ยแล้วผละออกจากอ้อมกอดร่างสูง แล้วเดินหนีไป

    เดี๋ยวฮยอกแจ เดี๋ยว!”ทงเฮเรียกร่างบางไว้ แต่ร่างบางกลับเดินหนีออกมาซะก่อนจึงไม่ได้ยินเสียงของทงเฮที่เรียกตนเอง

    อ้าว...ฮยอกแจคิบอมที่ยืนพิงกำแพงอยู่นอกห้องซ้อมเอ่ยทักฮยอกแจที่เดินออกมาจากห้องซ้อมด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะดี

    หืม...อ้าว...คิบอม มายืนทำอะไรตรงนี้น่ะ วันนี้ไม่มีถ่ายละครเหรอฮยอกแจเอียงคอทำหน้างงๆ

    อ้อ...ไม่มีครับคิบอมตอบพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ

    อื้ม...ไหนๆก็ซ้อมเสร็จแล้ว ไปกินไอติมกันดีกว่า ตกลงมั้ย?ฮยอกแจถามพร้อมทำหน้าดี๊ด๊า

    ไปสิครับ ไปกินด้วยกันนะ ไปร้านข้างๆตึกก็ได้ ไม่ต้องไปไกลหรอกคิบอมบอกพร้อมรอยยิ้มกว้าง

    ไปๆๆๆ ไปกันเถอะฮยอกแจยิ้มอย่างร่าเริงก่อนจะลากร่างสูงออกไปด้วยกัน

    โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีสายตาหนึ่งจับจ้องทั้งคู่มาโดยตลอด ตั้งแต่ต้นจนจบ...

     

    นายลืมอีกอย่างแล้วนะ ฮยอกแจ...

     

    ไปไหน...ด้วยกันทุกที

    คนที่เป็นแค่เพื่อนไม่ทำอย่างนี้...

     

    ที่ๆของคิบอม...มันเคยเป็นของชั้นไม่ใช่เหรอ

    ชั้นต้องเดินเคียงข้างนายไม่ใช่เหรอ ฮยอกแจ...

    --------------------

    แนนพูดจริงนะคะ เม้นเพิ่มไม่ถึง 13 เม้น
    แนนไม่อัพค่ะ!!! 
    หัดเข้าใจไรท์เตอร์คนแต่งบ้างนะคะ
    ไม่ใช่ว่าตอนหนึ่งๆจะแต่งได้ง่ายๆ
    คุณสบายกัน เข้ามาอ่านกันมีความสุข
    แล้วก็กดปิดไป หัดเห็นใจคนที่นั่งแต่งให้คุณอ่านบ้างสิคะ
    เขาก็อยากรู้เสียงตอบรับฟิคเขาเหมือนกัน
    กล่องเม้นก็มีอยู่ท้ายตอนทุกตอนนะคะ
    เม้นกันคนละเม้นก็คงไม่เสียเวลามากเท่าไรหรอกค่ะ!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×