คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SF HaeEun] สงกรานต์อินเลิฟ #เสี่ยว
Genre: RomanticComedy
Rate: PG-15 ควรใช้วิจารณญาณในการเสพเกรียน -.,-
Talk;; แรงบันดาลใจของฟิคเรื่องนี้คือ @Choki3H ซารังเฮส้มโอออนนี <3
คุณคิดว่าเด็กนักเรียนชายชั้นม.ปลายจะทำกิจกรรมอะไรในวันปิดเทอมใหญ่ฤดูร้อนกันบ้าง?
ก.กวดวิชาใช้เป็นข้ออ้างในการไปส่องสาวๆสวยๆ
ข.เล่นเกมส์อัพเวลกินขนมหมกตัวหน้าคอม
ค.ทำงานพาร์ธไทม์สะสมตังเพื่อมอไซด์รุ่นใหม่
ง.ทำตัวว่าง ขอตังแม่ใช้โฉบไปมาโชว์หน้าตาตัวเอง
จ.ทุกๆข้อมารวมกัน =[]=
คำตอบสุดท้ายของ 'ลีฮยอกแจ' ที่กำลังนอนอนอืดกินชอคโกแลตหน้าทีวีคงเป็น ง.งู ชีวิตแสนสบายในปิดเทอมยาวๆแบบนี้มันควรจะนอนอืดทำตัวว่างไม่ใช่รึไง?
"ออมม่า วันนี้ร้อนเนอะ"ร่างบางว่าพร้อมเกาพุงแกรกๆ ขนาดใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงเจเจแล้วยังรู้สึกร้อนอบอ้าวขนาดนี้เมื่อไรมันจะถึงสงกรานต์วะ!!
"เอ็งก็บ่นอยู่ถูกวัน ไม่หัดมองหมาเอ็งบ้างล่ะ ใส่ชุดเสือแบบนั้นมันยังไม่บ่นสักแอะ”คุณแม่ยังสวยเหน็บแนมเมื่อเห็นไอ้ลูกชายจอมขี้เกียจเอาแต่กินนอนบ่นไปวันๆ แม่มันจะทำงานอะไรก็ไม่เคยคิดจะช่วย ไอ้ลูกสุดประเสริฐ - -*
“เกี่ยวไรกะชอคโก้อ่ะแม่ มันเป็นหมาบ่นไม่ได้หรอก”
“เข้าใจคำว่าเปรียบเทียบมั้ยไอ้ลูกโง่ - - ถ้าวันไหนไอ้ชอคโกมันบ่นได้ชั้นจะพามันไปงานวัด“
“โหยแม่ คำก็โง่สองคำก็โง่ ว่าผมตลอดอ่ะ ออกไปข้างนอกดีกว่า”ว่าแล้วไอ้ลูกเฮงซวยของคุณแม่ยังสวยก็ลุกขึ้นเดินออกจากบ้านไปคีบอีแตะสีดำเดินออกจากบ้าน
“วิดวิ้วว ว่าไงจ้ะน้องฮยอกแจ วันนี้จะออกไปไหน”เดินออกจากบ้านได้ไม่นาน ก็เจอไอ้ลูกสมุนปากเสียของไอ้จิ๊กโก๋คุมซอยลูกชายเจ้าของโรงน้ำแข็งที่ชื่อ ‘เชวซีวอน’
“ชั้นจะไปไหนอะไรแล้วมันหนักหัวอะไรด้วย”
“ก็ไม่ได้จะอะไรหรอกจ้ะ เห็นอาการมันร้อนๆ พี่ก็อยากจะชวนไปนั่งเล่นที่โรงน้ำแข็งซะหน่อย”ลูกสมุนอีกคนพูดต่อ ทำเอาฮยอกแจเบ้ปากด้วยความเบื่อหน่าย
“ไม่เอาอ่ะ จะไปซื้อไอติมปากซอย ไมต้องเดินตามมาด้วยนะ เบื่อ”ฮยอกแจกำชับก่อนจะหันหลังเดินสะบัดตูดใส่ไอ้ลูกน้องสองหน่อไป ปากก็งับชอคโกแลตแท่งเดิมต่อ ที่เห็นว่ากินมาตั้งนานแล้วไม่หมดซักทีไม่ใช่ว่ามันแท่งยาวอะไรหรอกนะ ก็แทะๆดูดๆเล็มๆดมๆช้าๆนั่นแหละ เสียดาย T^T
“ป้า เอาไอติมแตงโมแท่งนึงดิ”ฮยอกแจวาพลางแงะกระเป๋าหาเศรษเหรียญร้อยวอนที่ซุกตามกระเป๋ากางเกงหลายเหรียญออกมาวางกอง
“ครั้งที่แล้วยังจ่ายไม่หมด จะมาเอาอีกและ ไม่ขายโว้ย ไปขอตังแม่มาใช้หนี้ให้ได้ก่อนเถอะลีฮยอกแจ”ป้าเจ้าของร้านดุเสียงลั่นทำเอาวัยรุ่นเบ้ปากด้วยความเซ็ง อะไรวะ ติดแค่สองสามพันวอนเองทำเป็นบ่น -3-
“น้องเค้าติดเท่าไรป้า เดี๋ยวผมจ่ายให้”สาบานได้ว่ายิ่งกว่าพระเอกขี่ม้าขาวหรือซุปเปอร์แมนลอยมาจากไหน แต่เป็นไอ้หนุ่มหล่อหน้าปลาหมอที่ขี่มอไซด์แล่นมาจอดตรงหน้าเก็กหล่อยิ้มให้ฮยอกแจอยู่ >< อ๊ากกก.. สเปคเลยอ๊ะ!!! หน้าเรียวตาสองชั้นดั้งโด่งหล่อตี๋เกาหลีฟีเวอร์มาก T////T สาบานได้ฮยอกแจไม่ได้ใจง่าย แต่ให้ใจคนตรงหน้าไปเรียบร้อยแล้ว *บิดตัวเขิน*
“แล้วเอ็งเป็นใครน่ะ อยู่ๆจะมาจ่ายให้มัน มันเป็นหนี้เยอะน่ะ”ป้าเจ้าของร้านเตือนทำเอาฮยอกแจค้อนขวับ จะไปบอกเค้าทำไมล่ะป้า!!
“ไม่เป็นไรป้า เดี๋ยวจ่ายให้”เจ้าชายหน้าหล่อพูดพลางเสยผมเท่ห์ๆอีกครา อร๊างงง ทำแบบนี้ฮยอกแจก็เขินสิ >///<
“ขะ..ขอบ..คุณ..ขอบคุณฮะ”นี่เลย! จัดไปแผนการแรกทำตัวเคอะเขินพูดจาติดอ่างพร้อมฉีกยิ้มหวานขยิบตาให้อีกที คริคริ
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แค่น้องให้พี่ขี่รถไปส่งบ้านก็พอ”ตายตายตาย พอขยิบส่งไปก็มีขยิบส่งกลับด้วย -///- คนอะไรหล่อถูกสเปคถูกใจจัง ;///;
“ได้จ้ะพี่ .. พี่ชื่ออะไรอ่ะจ้ะ น้องชื่อฮยอกแจนะ”ทำเสียงอ่อนหวานสักนิดเอาพอน่ารักใส่ไป เจอลูกนี้เข้าไปต้องโดนใจแหงๆ
“พี่ชื่อทงเฮจ้ะ น้องฮยอกแจคนสวย”>////< อร๊ายย..แม่จ๋าคนหล่อชมหนู
“พี่ทงเฮจ้ะ น้องอยากกินจุ๊ปาจุ๊ปส์ด้วย ซื้อให้น้องหน่อยสิ”
“ได้สิจ้ะ ^^;; ป้าครับจ่ายหนี้เก่าของน้องด้วยนะ ไม่ต้องทอน”ว่าแล้วพี่ทงเฮที่อยากจะสอยน้องฮยอกแจมาซ้อนท้ายก็ควักเงินจากกระเป๋ากางเกง ‘แห้งๆ’ แล้วยื่นให้ป้าเจ้าของร้านก่อนจะปาดเหงื่ออีกที ตายห่าน! เงินเดินทั้งอาทิตย์!!!
“ไปจ้ะน้องฮยอกแจ ซ้อนพี่ทงมาเลย”พอรับถุงไอติมกับจุ๊ปาจุปส์มาห้อยกับแฮนด์มอไซด์แล้ว ก็หันไปตบเบาะด้านหลังปุๆเรียกให้คนตัวเล็กที่ยืนหน้าแดงบิดไปบิดมานั่ง
“น้องอยากกินไอติมอ่ะพี่ทง เอาให้น้องหน่อย”ปีนขึ้นคร่อมเบาะเสร็จก็เรียกร้องของไอติมแท่งโตทันที แล้วมีหรือที่ป๋าขาหน้าใหญ่อย่างทงเฮจะไม่จัดให้
“ขอบคุณจ้ะพี่จ๋า”ยิ้มแฉ่งอีกทีก่อนจะฉีกไอติมกิน พร้อมๆกับทงเฮที่เริ่มสตาร์ธมอไซด์แว้นสึไปตามทางที่คนตัวเล็กชี้บอก มือนึงก็ถือไอติม อีกมือก็กอดเอวพี่ทงเฮ อร๊าย ..แอบมีซิกแพคหนาๆ (หรือพุง?) ด้วย ><’’ ฮยอกแจช้อบชอบบบ
“นี่น้องฮยอกแจมีแฟนยังจ้ะ”คำถามเปิดบทสนทนาที่ทำให้คนนั่งซ้อนท้ายเผลอจิกเสื้อคนขับด้วยความเขิน อร๊ายยย.. จะจีบเค้าใช่ป่ะล๊ะ!!!
“ยังหรอก แต่กำลังดูๆ อยากหาคนมาดูแลหัวใจ ><”พูดเองก็เขินเอง ฮรื้ออ..ทำไมหน้าร้อนแบบนี้เนี้ย
“ถ้าหัวใจยังว่างน้องฮยอกจะให้พี่ทงดูแลไหมล่ะจ้ะ”ถามพร้อมยิ้มกริ่ม ท่าทางแบบนี้มีใจให้แล้วชัวร์ๆไม่มั่วนิ่ม ลีทงเฮคอนเฟิร์ม -.,-
“บ้า พี่ทงก็พูดอะไรไม่รู้ เราเพิ่งเจอกันเองนะจ้ะ”
“แต่พี่รู้สึกคุ้นเคยกับน้องฮยอกมากนะ สงสัยว่าชาติที่แล้วเราคงเคยคู่กันมาก่อน”
“บ้า..><”
“หรือพี่จะบ้า แต่ก็บ้ารักน้องฮยอกแจคนดีนะจ้ะ”
“งื้อออ”ส่งเสียงงุ๊งงิ๊งเขินแต่พองามพร้อมเอาหน้าซุกแผ่นหลังแกร่งอ้อนๆ >< บ้าบ้าบ้าบ้า พี่ทงพูดงี้น้องเขินจะตายแล้วนะ
“บ้านน้องหลังไหนจ้ะ?”
“เลี้ยวอีกหัวมุมนึงก็เจอแล้วจ้ะ หลังคาสีแดง”
“หลังคาสีแดง? พี่มองไม่เห็นเลยอ่ะจ้ะ เพราะตั้งแต่เจอน้องฮยอกแจโลกนี้ก็เป็นสีชมพูหมดแล้ว”หยอดไปอีกดอกงามๆให้น้องหน้ามนเขินเล่น ส่วนฮยอกแจน่ะเหรอ บิดจนตัวจะม้วนเป็นเกลียว มือก็ดึงทึ้งเสื้อยืดของพี่ทงระบายความเขิน
“เขินง่า.พี่ทงบ้า”
“เค้าว่ากันว่าเคะด่าแปลว่าเคะรักนะจ้ะน้องฮยอก”
“งื้ออ..ยังไม่รักก็เกือบใช่แล้วแหละ”ฮยอกแจพึมพำงุ๊งงิ๊งอยู่คนเดียว ตัวก็นั่งเบียดไป ไม่ได้สนใจเลยว่าไอขาขาวๆที่พ้นโผล่บ๊อกเซอร์มันจะชวนให้พี่แว๊นคนหื่นเสียวสันหลังวาบแค่ไหน
“โอ๊ะ น้องฮยอกแจ ผงเข้าตา!”พี่ทงโวยวายเสียงดังพลางแกล้งเบรกแรงๆให้ฮยอกแจเกาะเอวแน่น
“ผง ผงอะไรอ่ะจ้ะพี่ ไหวไหมจ้ะ หยุดรถก่อนนะ”
“ผง..ผง..ผงรักคุงง่า...”
“>////< บ้า พี่ทงบ้าบ้าบ้าที่สุดเลย”ว่าไปก็ทึ้งเสื้ออีกคนไป จนคนใส่แอบคิดในใจเสื้อกูเพิ่งซื้อแม่งจะยืดหมดแล้วครับ - -*
“พี่อาจจะบ้าไม่ที่สุด แต่ที่พี่มีมากสุดก็คงจะเป็นรักน้องฮยอกแจนะจ้ะ”ฮริ้วววว -.,-
“เจอกันไม่กี่สิบนาที มาบอกรักเค้าแบบนี้ ใจง่ายจัง>.,<”
“ปกติก็ไม่ง่ายหรอก แต่เจอคนน่ารักแบบน้องแล้วพี่ให้ใจไปเลย”
“งื้อออ..น้องเป็นพวกไม่รับฝากนะ ถ้าให้แล้วต้องให้เลย ><”
“ให้แล้วให้เลยไม่มีทวงคืนหรอกจ้ะกับคนนี้เนี้ย”
“งื้ออออ ข้างหน้าอ่ะบ้านน้องแล้ว พี่จะเข้าไปไหว้แม่กะหมาน้องมั้ยจ้ะ”
“เอ่อะ..ยังไม่เอาดีกว่า พี่กลัวแม่น้องหาว่าพี่พาน้องเสียคน ยังไงพี่ก็ฝากไหว้แม่กับหมาด้วยนะจ้ะ - -;;”ได้ยินดังนั้นทงเฮก็จอดมอไซด์ให้น้องหน้ามนคนสวยลงที่หน้าบ้านหลังคาสีแดงที่ฮยอกแจบอก
“โอเคได้จ้ะพี่ทง >< แล้วนี่..เราจะได้เจอกันอีกมั้ยอ่ะจ้ะ”ลงจากมอไซด์แล้วก็ยืนหน้าแดงถามต่อ สาบานได้ฮยอกแจไม่ได้อ่อย ไม่ได้ให้ท่าเลยจริงจริ๊ง..
“เอ่อ..ถ้างั้น..พี่ขอเบอร์น้องได้มั้ยล่ะ”
“โหยย พี่ทง น้องเพิ่งเอาจีเนทสีชมพูของน้องไปซ่อมอ่ะ ยังไม่ได้ยืนเลย – 3-“พูดพร้อมพองแก้มป่องปากจู๋ดูน่ารักไปอีกแบบ
“งั้น..น้องฮยอกมีไฮไฟว์มั้ยอ่ะจ้ะ เดี๋ยวพี่จะแอดเฟรนด์ไป”
“ไฮไฟว์อ่อจ้ะ มีสิ เนี้ย..วิวน้องสองล้านกว่าแล้ว >< คึคึ ไฟว์อีกแสนกว่าแน่ะ คึคึ”อวดสรรพคุณเสร็จสรรก่อนจะบอกลิงค์ไฮไฟว์ที่ตัวรักนักรักหนาไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองหน้าหล่อของพี่ทงเฮสักพักก่อนจะนึกได้ว่าต้องรีบเข้าบ้าน >,< ตายแล้ว..แบบนี้พี่ทงจะว่าเราใจง่ายมั้ยเนี้ย (พี่ทงคงไม่ว่า แต่ฉันนี่ด่าเรียบร้อย: ไรเตอร์)
“โอเคจ้ะ วันนี้เดี๋ยวน้องฮยอกเปิดหน้าไฮไฟว์ปุ๊ปชื่อแอดเฟรนด์จากพี่ทงจะขึ้นปั๊ปเลยนะจ้ะ เดี๋ยวเรามาแลกเม้นกันนะ”พูดพร้อมยักคิ้วให้ กระชากใจน้องฮยอกให้บิดไปมาได้อีกระรอก - -;;
“จ้ะ ถ้างั้น..น้องเข้าบ้านก่อนนะ”พูดพร้อมทำหน้ามุ่ยเสียงน้อยใจจะหันหลังใส่พี่ทง แต่เดี๋ยวก่อนพระเอกหน้าหล่อแต่ใจเสี่ยวจะยอมปล่อยไปง่ายๆหรือ..
(กรุณาจินตนาการเป็นภาพสโลโมชั่นและเสียงแบบยานคาง)
“น้องฮยอกแจจ้ะ..”เรียกเสียงหวานรั้งเอาไว้
“จ้ะพี่ทง?”หันหลังกลับช้าๆมองหน้าคนเรียกพร้อมยิ้มหวาน
“น้องลืมเอาไว้”
“ของอะไรเหรอจ้ะ?”
“นี่ไง..”ว่าแล้วก็ทำท่าควักบางสิ่งบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงขาเดฟ ชูขึ้นฟ้า ก่อนจะค่อยๆกรีดลงที่หน้าอกข้างซ้าย ค่อยๆควักหัวใจที่เต้นตุ้บตุ้บ ตุ้บตุ้บออกมา..แล้วโยนให้อีกคน
“อุ้ยย ><”คนน่ารักร้องพร้อมบิดตัวเขินไปมา มือบางทำท่าคว้าหัวใจที่ส่งมาแล้วยัดใส่หัวใจตัวเอง
“ดูแลดีๆนะ ใจเค้ามีดวงเดียวอ่ะ”
(จบภาพสโลโมชั่น)
“อื้อ จะดูแลอย่างดีไม่ให้หนีไปเลย”
“ถึงจะหนี พี่ก็คงหนีบ่วงรักน้องไม่พ้นหรอก”
“บ้า..พี่ทงอ่า..น้องเขินจนบิดหมดแล้วน้า..”
“บิดน่ะไม่เท่าไร แต่พี่น่ะเบลอหมดแล้ว”
“เบลออะไรเหรอ?”><
“เบลอว่ารักแถบ ..แบบว่ารักเธอ”พูดพร้อมทำมือไอเลิฟยูยื่นไปข้างหน้ามอบให้ฮยอกแจพร้อมยิ้มหวานพริ้ม
“เค้าอ่ะ..ก็รู้สึกมึนๆอยากกินเบียร์นะ”
“หื้ม? จะกินเบียร์อะไรเหรอ?”
“เบียร์ว่าอยากเป็นแหมบ” (แบบว่าอยากเป็นเมีย) >////////<
“อ่อ.. ไม่ต้องขอพี่ก็ให้เป็นจ้ะ”
“งื้อออ เค้าไปแล้วน้า..”พูดอีกทีก่อนจะส่งจุ้บให้ ส่วนอีกคนก็ขยิบตาทำปากจู๋ให้ไม่ต่างกัน คนตัวเล็กหันหลังเดินเข้าบ้านพร้อมหน้าแดงเถือก เขินก็เขิน อายก็อาย อร๊ายยย แม่จ๋า ลูกเขยแม่โคตรหล่อเลยง่ะ
“เอ้า หายไปไหนมาน่ะเอ็ง ไปเที่ยวผลาญเงินมาอีกสิ”เสียงโหดๆของคุณนายลีทำเอาฮยอกแจเบ้ปากหน้ายู่หลุดจากภวังค์แห่งความเขินในบันดล
“อะไรเล่าแม่ ไม่ได้ใช้ตังซักแอะ”
“ไปหลอกให้ใครเลี้ยงมาอีกล่ะ ไอ้หนุ่มมอไซด์เมื่อกี้?”
“อื้อ! หล่อป่ะแม่”
“เออก็ดี แต่ชั้นว่าซีวอนลูกเฮียน้ำแข็งคงดีกว่า รายนั้นตังหนาน่าดู”
“โหวว เสี่ยวอย่างนั้นใครจะเอา(?) เชอะ ไปดูทีวีดีกว่า”ฮยอกแจว่าก่อนจะดีดอีแตะออกจากเท้าสไลด์ตัวเข้าบ้านไปนอนบนโซฟาหน้าทีวีประจำตำแหน่ง
“น้องฮยอกแจจจจจจ”
=[]= นั่นไง พูดถึงไม่ขาดคำไอ้เสียงหลอนๆก็ลอยผ่านอากาศมาเข้าหู ฮยอกแจรีบย่องทำตัวเล็กขึ้นชั้นสอง แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เป็นใจ เพราะไอ้หนุ่มน้ำแข็งที่ว่าเดินเข้ามายืนยิ้มแฉ่งจั้งก้าหน้าประตูบ้านเรียบร้อย
“น้องฮยอกแจไปไหนล่ะจ้ะ วันนี้พี่วอนเอากระติกน้ำแข็งมาให้แม่ด้วยน้า..”ซีวอนในเสื้อกล้ามขาวมีผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อวางบนคอพูดพร้อมยิ้มโชว์ฟันขาว มือหนายกกระติกน้ำวางให้คุณแม่ที่บัดนี้เปลี่ยนสภาพเป็นตัวประกอบไปแล้ว
“อ่ะ.อ่ะหรอจ้ะ..”ฉีกยิ้มตอบกลับเจื่อนๆ ไอ้ห่า ใครใช้ให้มันขายาววะเนี้ย โคตรเร็วเลย - -
“จ้ะ น้องฮยอกแจจะขึ้นไปข้างบนเหรอ? สนใจให้พี่ขึ้นไปนอนด้วยป่ะ”
‘ชิ ยักคิ้วแบบนั้นคิดว่าหล่อนักเหรอ ไอ้ล่ำ!’คิดในใจก่อนจะเดินลงมาจากบันได ยื่นปากเชิดๆหน่อยๆ เชอะ วันนี้อุตส่าห์ฟินพี่ทงเฮ สงสัยไอ้ลูกกะจ๊อกมันคงจะคาบข่าวไปบอก
“ไม่ขึ้นแล้วจ้ะ ห้องนอนมันร้อน”
“อ้าวเหรอ..งั้นให้พี่ช่วยถอดมั้ยล่ะจ้ะจะได้เย็นๆ”
“เอ่อ..ไม่ดีกว่าจ้ะ น้องเกรงใจ”
“เกรงจงเกรงใจอะไรกันล่ะน้องฮยอกแจ คนกันเองแท้ๆ ^[++++]^”
“เอ๊ะ น้องบอกว่าเกรงใจก็เกรงใจสิ จะถามเยอะแยะทำไม เชอะ”
“อ่าว..น้องฮยอกแจอย่างอนพี่สิจ้ะ นี่วันนี้พี่มาพี่มีธุระน้า”
“ธุระอะไร? อย่าบอกว่าจะให้ไปนั่งเล่นโรงน้ำแข็ง? ไม่เอาอ่ะ หนาว”
“อ้าว.. ไหนเมื่อกี้ยังบอกว่าร้อนอยู่เลย”
“ก็นั่งนานๆมันหนาวไงเล่า จะถามมากทำไมเอ๊ะ”
“จ้ะๆๆ พี่ไม่ว่าแล้ว พี่จะมาชวนน้องน่ะ สงกรานต์ที่จะถึงไปสาดกับพี่มั้ยจ้ะ?”
“ไม่อ่ะ น้องจะไปกับ ‘แฟน’ น้อง พี่หมดสิทธิ์”เน้นย้ำให้ชัดที่คำว่าแฟนจนซีวอนคิ้วกระตุก ชิ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฮยอกแจ
“แฟนน้องฮยอกแจ? ใครน่ะ”
“พี่-ทง-เฮ รู้จักแมะ?”
“ทงเฮ? ไม่เห็นจะรู้จักเลย มันเป็นใครหน้าไหนบังอาจมาเป็นแฟนกับน้องฮยอกแจของพี่”โวยวายเสียงดังทำหน้าขรึม ฮึ่ย.. ใครบังอาจมาตัดหน้ากู นี่มันคนของกูนะเว้ย ให้รู้สะบ้างว่าใครน่ะใหญ่
“จะใครพี่ก็อย่ายุ่งนะ นี่มันแฟนชั้น ถ้าพี่ยุ่งอีก น้องจะเอาเรื่องที่พี่เคยตูดกางเกงขาดเพราะโดนไอ้ดำกัดไปฟ้องทุกคนเลย!! จะเอารูปไปโพสด้วย”
“เฮ้ย =[]= อย่านะ!!”
“ฮึ กลัวใช่มั้ยล่ะ กลับบ้านไปเลยไป๊ ฮึ”
“จำไว้!!”
“ไม่จำหรอก แบร่”แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ซีวอนก่อนจะกระโดดไปนั่งโซฟาเหมือนเดิม ส่วนคนที่โดนไล่กลับไปก็ต้องห่อเหี่ยวหน้าเฉาเดินคอตกออกจากบ้านไปเงียบๆ ใครว่ากูแพ้ กูจะหาทางแก้แค้นไอ้ทงเฮนั่นต่างหาก ฮรึ่ย!!!
“โอ๊ะ เล่นคอมดีกว่า”ฮยอกแจนึกได้ก็วิ่งไปนั่งหน้าคอม กดเปิดให้ซีพียูเดินรออีกสามนาทีโปรแกรม IE ที่ตั้งเพจหน้าแรกเป็นไฮไฟว์ก็ขึ้นมาปรากฏ
“อุ้ย พี่แทยังกดไฟว์เค้าด้วยอ่ะ เขินนน ><”
“อุ้ย วิวจะสามล้านแล้ว เดี๋ยวปั่นวิวดีกว่า คึคึ”
นั่งพร่ำเพ้อเชคเรทติ้งคนเดียวจนหนำใจก็นึกได้ว่าลืมไปดูคนแอดเฟรนด์มา และพอได้เห็นแอคเค้าที่มีดิสเพลหน้าปลาๆ พร้อมชื่อไฮไฟว์ว่า “ปลาเสี่ยวเฉี่ยวใจแว้นไกลยันโลกา” ฮยอกแจก็รีบกดรับแล้วคลิ๊กเข้าไปเม้ลเม้ลทันที #วิบัติเพื่อเกรียน
(ขออนุญาตไม่ใช่ภาษาวิบัติให้ได้อารมณ์ในท่อนที่คุยกันในไฮไฟว์นะคะ คิดซะว่าสก๊อยฮยอกแจรักภาษาไทย - -;;)
‘พี่ทงทง เค้าเม้นให้ตัวแล้วน้า เม้นกลับด้วยๆ จิ้บิ’พอเข้าไปส่องไฮไฟว์เชคดูรูปสกรีนให้แน่ว่าพี่ทงยังโสดแท้ไม่มีเทียมเสร็จปุ๊ป ก็รีบมาคลิ๊กที่กล่องขาวๆเพื่อคอมเม้นเริ่มต้นบทสนาทันที
‘จ้ะน้องฮยอกแจ เราห่างกันแค่ไม่เท่าไร แต่ใจพี่ทำไม๊..ทำไมคิดถึงน้องจังเลย’นั่งรอไม่นานก็มีคอมเม้นตอบกลับมา นั่นทำให้คนตัวเล็กยิ้มหน้าบานทันที
‘นั่นสิ..น้องก็เหมือนกันอ่ะ อยากเจอพี่ทงทงอีก’
‘อืม..งั้นสงกรานต์ไปเที่ยวกันไหมจ้ะ’
‘ได้จ้ะ ^^ แต่พี่ต้องมารับน้องน้า..น้องขี้เกียจเดิน ไม่งั้นผู้ชายมาปะแป้งน้องหมดไม่รู้ด้วย -3-’
‘จ้า..ได้จ้ะ พี่จะแว้นไปรับน้องฮยอกไปสาดแถวสีลมเอง’
‘คิคิ ถ้าพี่เป็นแว้น น้องก็ต้องเป็นสก๊อยให้พี่ใช่มั้ยจ้ะ? น้องจะได้นั่งซ้อนท้ายพี่ ><’
‘สำหรับพี่จะเป็นสก๊อยหรือเป็นแม่(ของลูก)พี่ก็ยอมหมดแล้วจ้ะ ยอมให้หัวใจทั้งดวงเลย’
‘แหวะๆๆๆ พูดอย่างนี้กับทุกคนรึเปล่า เค้าไม่ใจง่ายนะ(?)’
‘เปล่านะคร้าบบบ พี่ทงหวานเลี่ยนใส่น้องฮยอกแจคนเดียว ไม่เชื่อก็ขอให้ฟ้าผ่ามากลางใจพี่ตอนนี้เลย!!! ปล.แต่น้องอาจจะเจ็บหน่อยนะ เพราะน้องอยู่ตรงกลางใจพี่เลย’
บทสนทนาที่(โคตร)หวานเลี่ยนดำเนินผ่านไปบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่มีโซเชียลเนตเวิร์คนามฮิฟิเป็นสื่อกลาง เม้นแล้วเม้นเล่า ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ
สงสารก็แต่แม่ของทั้งสองนั่นแหละที่ต้องเห็นลูกตัวเองนั่งบิดหน้าแดงจนจะเป็นโรคบิดอยู่หน้าคอม อีกคนก็นั่งยิ้มกรุ้มกริ่มเซตผมตั้งตลอดเวลา จนอยากจะนึกว่าไอ้คอมพิวเตอร์ข้างหน้ามันคือผู้หญิงมากกว่าเครื่องอิเลกโทรนิกส์ - -
‘หรือว่าพวกมันจะอยากเอาคอมเป็นเมีย - -’
‘สงกรานต์ สงกรานต์ สนุกสนานสาดน้ำด้วยกัน เอิ้วเอิ้ว’เสียงเพลงดังกระหึ่มกลางซอยพร้อมกับกลุ่มวัยรุ่นที่ถือปืนใหญ่บรรจุน้ำเป็นลูกกระสุน บางคนก็หอบขัน หอบถังใส่แป้งติดมือ ไล่ยิงน้ำสาดน้ำคนนั้นทีคนนี้ที สะใจคอวัยรุ่นอย่างหนัก ใครแว้นผ่านก็สาดเอาหน่อยให้ชื่นใจ เจอคนสวยคนหล่อก็ขอปะแป้งสักนิด
“ทำไมยังไม่มาน้า..”ฮยอกแจชะเง้อมองไปด้านนอกที่เค้าสาดน้ำกันครั้งแล้วครั้งเล่าก็ว่านัดไว้ตอนสิบโมงนี่นา ทำไมยังไม่มาอีก -3-
“ชะเง้อคอยไอ้หนุ่มเดฟลั่นอยู่เหรอเอ็ง”คุณแม่ผู้แสนรู้ใจถามจี้ใจทำเอาคนที่กำลังหงุดหงิดคิ้วขมวด
“เออดิ เนี้ยยังไม่ยอมมาเลย โกรธแม่งแล้ว”
“สวัสดีครับคุณแม่”ว่องไวปานสายฟ้าแลบพูดไม่ทันขาดคำไอ้หน้าหล่อก็โผล่มาปรากฏตัว(ในหัวใจ) แล้วสไลด์ตัวไปคว้าข้อมือน้องฮยอกแจแล้วลากขึ้นมอไซด์คู่ใจทันที ก็อย่างนี้แหละ ทงเฮเป็นพวกไม่มีภูมิคุ้มกุนกับแม่ยาย - -;;
“พี่ทงอ่า..ปล่อยให้น้องรอตั้งนานสองนาน เค้างอนแล้ว”พอรถขับมาได้สักระยะคนขี้อ้อนก็แสดงอาการงุ๊งงิ๊งพูดไม่เป็นภาษาทันที
“โอ๋เอ๋ อย่างอนพี่สิ มาช้าก็ดีกว่าไม่มานะครับยาหยียอดดวงใจของพี่”
“งื้อออ.. ไม่ต้องมาปากหวานเลย พี่ต้องพาน้องไปเล่นที่ข้าวสารด้วย! น้องจะไปแอ่วฝรั่ง ไปเดินให้ฝรั่งปะแป้ง โป้ะโป้ะ”
“- - ได้ไงล่ะพี่หวงนะ”
“ได้สิ ไม่งั้นเค้าจะลงจากรถแล้ว!!!”โวยวายเสียงดังทำเอาทงเฮแอบปาดเหงื่อ ตายห่าน รู้จักกันยังไม่ถึงเดือน เรียกแฟนยังไม่เต็มปาก กูกำลังจะเป็นโรคกลัวเมียแล้วใช่ไหม - -
“เห้ย! เป้าหมายมาแล้ว เตรียมพร้อม!!!”เสียงโวยวายของใครบางคนดังขึ้นเรียกความสนใจของคนรอบๆข้างเมื่อทงเฮหักมอไซด์เลี้ยวลัดเข้ามาอีกซอย
“เง้อออ พี่ทง แย่แล้ว!!”ฮยอกแจตะโกนลั่นพร้อมกระตุกเสื้อพี่ทงเสียแรง แต่เพราะเสียงดนตรีกระหึ่มที่ดังกว่าซอยบ้านฮยอกแจจึงทำให้ทงเฮฟังไม่รู้เรื่อง
“อะไรนะ!”
“นี่มันหน้าโรงน้ำแข็งไอ้พี่ซีวะ..”
‘โครมมม’
ไม่ทันพูดจบน้ำเย็นประหนึ่งดำน้ำเล่นกับเพนกวิ้นที่ขั้วโลกก็ถูกสาดมาใส่ T^T เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับลูกเจ้าของโรงน้ำแข็ง ฮรึกก...
“ไอ้หน้าหล่อนี่อ่ะเหรอแฟนน้องฮยอกแจ กาก!!”ด่าไล่หลังสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจเล่นๆ แต่หารู้ไม่ว่า ณ บัดนี้ทั้งสองที่ถูกพาดพิงสติหลุดแข็งเพราะไอเย็นไปเรียบร้อย - -
ผ่านไปสามวินาที..หนึ่ง สอง สาม
“พี่ทงงงง หนาวจัง”พูดพร้อมเบะปากจะร้องไห้มือกอดเอวทงเฮเอาไว้แน่น
“จ้ะ พี่ก็หนาวเหมือนกัน - - ไอ้หมอนั่นเป็นใครน่ะ ทำไมมันถึงลอบตั้งใจจะสาดเราแบบนี้” - -
“ไอ้พี่ซีวอนที่น้องบอกไงจ้ะ มันจะล้างแค้นฆ่าล้างโคตรเพราะน้องไมม่เอามันเป็นแฟน ชิ”
“โอ้โห..เว่อร์ไปแล้วน้องฮยอกแจ - - นี่คงจะสะใจมันแล้วล่ะ ล้างแค้น ล้างตัวพี่ซะสั่นเลย - -“
“งื้อ ช่างเค้าเถอะ ยังไงน้องก็มีพี่แล้วไม่สนใจหรอก เนอะเนอะเนอะ”
“คร้าบยอดยาหยีคนดีของพี่”
“จ้ะ พี่ยอดยาหยีคนดีของน้อง >,<”
หลังจากนั้นทงเฮก็เอามอไซด์ไปจอดไว้ข้างๆถนนก่อนจะจูงมือน้องฮยอกแจเดินเข้าไปเล่นในตรอกข้าวสารตามที่ต้องการ ไอร้อนจากดวงอาทิตย์ที่เผาผิวจนร้อนถูกดับด้วยน้ำเย็นๆที่มีคนสาดใส่กัน พร้อมกับแป้งหลากสี ทั้งขาว ฟ้า เขียว ส้มที่ผู้คนในตรอกต่างป้ายแปะโป้งบนใบหน้ากันและกัน
มือเรียวของฮยอกแจข้างนึงจับมือพี่ทงยอดยาหยีเอาไว้แน่น อีกมือถือปืน พร้อมหันไปสั่งให้ทงเฮถือถังแป้งให้ตัวเองเล่น - -;; ทงเฮแสนดีทำหน้าที่สามีทำตามที่สั่งทุกอย่าง ยามใดมีคนมาลวนลามน้อง ก็ได้แต่ตะโกนเสียงดังท้าตีท้าต่อยตามประสาไป นี่ล่ะหนา..สงกรานต์อินข้าวสาร - -;;
“Hello Nice Guy”จู่ๆก็มีฝรั่งหัวล้านหน้าแก่มาทักทายน้องฮยอกพร้อมทำหน้ากรุ้มกริ่ม ทงเฮขี้หวงก็ ‘เงยหน้า’ จ้องเขม็งด้วยสายตาหาเรื่อง แต่เหมือนต่อมสำนึกผิดของฝรั่งขี้นกจะไม่มี มันเอาแต่ยิ้มป้อเมียเขาไม่หยุด - -
“อา..ไอ ไอแค้นสปีคอิงลิชุ แอมเวรี่เวรี่แบด แอมฟอร์มยูซ่า เย้ะ เย้ะ ซาหวัดดีครับ ขอบคุณครับ ผมรักคุณ ห้องน้ำอยู่ไหนคร้าบ..ซารังเฮ บั้ยบ้าย”ทงเฮอยากจะขำกร๊ากเมื่อเห็นน้องนางเมียเขาพยายามใช้สกิลภาษาปะกิดที่มีคุยกะไอ้ฝรั่งตัวสูงนั่น แต่ก็ไม่มีท่าทางว่ามันจะเข้าใจสักนิด
ฮี่ฮี่ คนเกาหลีก็ต้องตกเป็นเมียคนเกาหลีเด้ ฝรั่งอย่างแก อด!!!
“เย้ ดิสอิสมายไวฟ์ ยูโนว์? ฮีอิสมาย แอ่น..แอมฟอร์มฮอลลิอูด บ้ายบาย”พูดอังกฤษโชว์โง่อีกสักนิดก่อนจะคว้าตัวฮยอกแจให้เดินหนีมาด้วยความห่วงหวงหึงแทบจะทันที ฮยอกแจเห็นท่าทางของทงเฮแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แหม..หวงเค้าอ่ะดิ๊ >,<
“พี่เฮจ๋า..กลับบ้านกันเถอะ”น้องฮยอกแจแสนอารมณ์ดีออดอ้อนเสียงหวานเอียงหน้าซบไหล่เปียกของทงเฮแทนรางวัล
“อ้าว น้องไม่อยากเล่นน้ำแล้วเหรอจ้ะ”
“ไม่เอาแล้ว น้องอยากจะกลับบ้านไปสวีทกับพี่บนมอไซด์ แล้วก็จีบกัน จุ้บกัน พากันขึ้นสวรรค์ที่หอไอเฟลลลล ><”น้องหน้ามนคนสวยพูดพร้อมบิดตัวเขินไปมาไปมา หน้าก็แดง มือก็ทึ้งเสื้อคนตัวหนาจนเสื้อจะยืดไม่ต่างกับวันนั้น- -
“ไปที่โตเกียวทาวเวอร์ดีกว่านะ-.,-“
“ฮี่ฮี่ จะไปมาเก๊าทาวเวอร์ หรือฮอลลี่อูดก็โอเค๊..แค่พี่ทงน้องก็ยอม คึคึ”อร้ายยย พูดไปก็อายปาก แต่มันจริงนี่นา แค่พี่ทงก็พอแล้ว ><
“จ้ะ น้องฮยอกแจ”พี่ทงคนหล่อพูดพร้อมขยิบตายิ้มหวานมาให
วินาทีนั้นเหมือนภาพสโลโมชั่นที่มีเศษแป้งกระเด็นออกจากหน้า ออร่าวิ๊งๆทะลุผ่านช่องแป้งขาวๆที่โบ๊ะหน้าพี่ทงมาเข้าตาน้องฮยอก
“โอ้โห..พี่ทงหล่อทะลุแป้งเลย” -////-
“จ้ะ?”
“เปล๊า..น้องแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจ้ะ คิคิ”พูดจบน้องฮยอกก็เอียงคอซบไหล่เกาะแขนแล้วอ้อนพี่ทงให้พาไปที่จอดรถมอไซด์ โดยในใจหก็ยังคิด หล่อทะลุแป้ง หล่อทะลุแป้ง งึ้ยย หล่อทะลุแป้ง -///- คนอะไรหล่อ คม เข้ม ไม่มีสิว(?) แขนล่ำ ผอม (?) เพรียว มีซิกแพค แถมหล่อทะลุ 180 เซนต์(?!?!?!?!) อีก..><
นี่แหละน้า.. สามีน้องฮยอก คึคึ
ฮยอกแจมองคนตัวล่ำกว่าที่เดินนำหน้าแล้วยิ้มเขินก่อนจะตะโกนลั่นตรอกข้าวสาร
“พี่ทงทงงงง น้องรักพี่ทงทงน้าาาาา”
“จ้าาาาา พี่ก็รักน้องเช่นกันนน”
แฮป ปี้ สง กรานต์ เดย์ .. ซารังเงย์ค่ะทุกคน <3
TALK’
เรื่องนี้จบป่วงไปหน่อย เพราะตอนที่ไรเตอร์แต่งตอนจบมันไฟดับ - - ร้อนมาก..กรุณาเข้าใจไรเตอร์ด้วย ไม่งั้น.. ไรเตอร์จะสาดน้ำใส่คอมคุณ ซารังเฮ.. *ปีนโตเกียวทาวเวอร์*
ความคิดเห็น