คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : Chapter: 42 Truth or Dare
ทักทายกันวันหยุดสำคัญทางศาสนากันสักนิดค่ะ
มีความรู้สึกว่าเพิ่งเปิดเทอมแล้ว การบ้านยังเคลียร์ไม่เสร็จ
ก็จะสอบอาทิตย์หน้าแล้วค่ะรีดเดอร์ - -*
ยังไงแนนก็เป็นกำลังใจให้กับรีดเดอร์ที่กำลังจะสอบทุกๆคนนะคะ
สำหรับตอนนี้ขอแอบบอกสักนิดว่าแฟนเฮอึนอาจจะเกิดอาการหมั่นไส้คิบอม
และแอบงุงิฮยอกแจ และแฟนคลับบอมฮยอกอาจจะสะใจทงเฮ - -*
ไม่พูดร่ำทำเพลงแล้วค่ะ เชิญอ่านได้เลย
----------CHAPTER 42----------
~หลังเสร็จงาน~
“ฮ๊า...เสร็จงานแล้วๆ”คังอินเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ในทันทีที่ทีมงานสั่งคัท เป็นอันบอกว่าการถ่ายทำรายการวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว
“เหนื่อยจังเลยๆ อยากกลับไปนอนแล้ว...”ชินดงเอ่ยด้วยความเหนื่อยล้า
“ง่า...อยากกลับไปเล่นเกมแล้ว...เมื่อคืนยังอัพเวลไม่ได้เลย...อยากเล่นเกมแล้วๆๆๆ”คยูฮยอนเอ่ยเสียงใส รอยยิ้มบริสุทธิ์ถูกส่งไปให้พี่ๆทุกคนที่มองไปที่น้องเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนที่มือเล็กๆของซองมินจะเลื่อนไปเกาะแขนแกร่งของคยูฮยอนอ้อนๆ
“อื้อ...วันนี้ไม่มีจัดคิสต่อใช่มั้ยฮะ...”ฮยอกแจเอ่ยถามพี่ชายตาสวยเสียงหวาน มือบางเลื่อนไปจับกับมือหนาของคิบอมที่เดินอยุ่ข้างกายตามความเคยชิน
“อ่าฮะ...จะไปไหนน่ะสองคนนี้”ลีทึกเอ่ยถาม
“อา...จะไปนอนหอคิบอมฮะ”ฮยอกแจกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“อีกแล้วหรอ...”ซองมินที่เดินตามมาข้างหลังเอ่ยพร้อมทำหน้ามุ่ย ก็แหม...ช่วงนี้ฮยอกแจได้อยู่ที่หอซะที่ไหนล่ะ อาทิตย์นึงมีเจ็ดวัน ไปนอนหอคิบอมซะห้าวันแล้ว เค้าที่เป็นคู่คิดคู่หากับฮยอกแจมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็เซ็งน่ะสิ
“อือ...เดี่ยวพรุ่งนี้ไปนอนด้วยนะ”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมฉีกรอยยิ้มหวานให้กับเพื่อนซี้ตัวเล็กที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ
“เย้...เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะทำฟักทองหวานไว้รอเลย คิกคิก”ซองมินเอ่ยด้วยท่าทางน่ารักๆ ก่อนที่ริมฝีปากเล็กจะกดเข้ากับแก้มของฮยอกแจแผ่วเบา
“โหยยยย เดี๋ยวคยูฮยอนก็หึงชั้นหรอกซองมิน”ฮยอกแจเอ่ยขำๆแล้วหันไปมองน้องเล็กที่ทำหน้าง้ำงอไปเรียบร้อย
“พี่เยซองฮะ ผมหิวจัง”รยออุยเอ่ยออดอ้อนซาลาเปาแก้มป่องอ้อนๆ
“ครับๆ เดี๋ยวก็กลับหอแล้ว...เดี๋ยวไปหาอะไรกินกันดีกว่า”เยซองเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ มือหนาเลื่อนไปลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ
“ฮีชอล...เมื่อคืนไปไหนมาน่ะ”ฮันกยองที่หาโอกาสเดินเข้าไปประชิดตัวร่างเพรียวได้ก็เอ่ยถามขึ้นอย่างร้อนรน
“ก็กินเหล้า...นอนค้างหอคิบอม”ฮีชอลตอบเรียบๆ ทว่าสายตากลับไม่หันไปมองใบหน้าคมของคนจีนเลยสักนิด
“แล้วทำไมไม่โทรบอกล่ะ”ฮันกยองเอ่ยตัดพ้อ
“แล้วทำไมชั้นต้องโทรบอกนายล่ะ”ฮีชอลย้อน
“อา...ก็ปกตินายต้องโทรมานิ นายทำแบบนี้ มันทำให้ชั้นเป็นห่วงนะ”ฮันกยองดุเสียงเข้ม ใบหน้าคมฉายแววห่วงใยคนหน้าสวยตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัด
“ฮยอกแจ...กลับกันเถอะ”คิบอมกระซิบที่ข้างๆหูฮยอกแจ ก่อนที่มือหนาจะลากร่างบางออกมาจากกลุ่มเงียบๆ
“หือ...จะไปไหนน่ะคิบอม ไม่กลับหอหรอ”ฮยอกแจเอ่ยถามงงๆ เมื่อเห็นว่าคิบอมลากเขาออกมาข้างนอกสตูดิโอโดยที่ยังไม่ทันจะได้บอกลาคนอื่นสักคน
“มีที่ๆนึงที่อยากไปด้วยกันน่ะ...และก็จะได้เริ่มเล่นเกมส์ที่บอกไว้ตอนเช้าด้วยไง”คิบอมตอบกลับยิ้มๆ มือหนากุมมือของฮยอกแจเอาไว้แน่น ไออุ่นที่ส่งต่อผ่านฝ่ามือทำให้ฮยอกแจรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก
“แล้ว...เกมส์อะไรล่ะ”ฮยอกแจเอียงคอถาม
“Truth or Dareน่ะ นายพอจะรู้จักมั้ย?”เอ่ยถามพร้อมจูงมือร่างบางให้เดินไปตามทางที่ตัวเองตั้งใจ
“อืม...เกมส์ที่...ถ้าชั้นเลือกว่า truth ชั้นจะต้องตอบคำถามนายโดยไม่พูดโกหก แต่ถ้าชั้นเลือก dare นายก็จะสั่งให้ชั้นทำอะไรงั้นก็ได้ใช่มั้ย”ฮยอกแจเอ่ยเสียงใส
“อื้อ...ก็แบบนั้นแหละ แต่ว่า...ผมจะสร้างกติกาเพิ่มเติมนิดหน่อยนะ”
“อื้อ...เพิ่มอะไรล่ะ...”
“อย่างแรกก็คือ...ฮยอกแจต้องห้ามเลือก truth หรือ dare ติดกันเกินสองครั้ง และถ้าฮยอกแจเลือก truth ฮยอกแจจะมีสิทธิที่จะไม่ตอบคำถามนั้น...แต่ว่า...ฮยอกแจจะต้องบอกความลับผมอย่างนึงแทน...โอเคมั้ย?”คิบอมยื่นข้อเสนอ
“โหยยย จะแบบไหนๆชั้นก็เสียเปรียบแหละน่า...แล้วถ้าชั้นไม่โอเค แล้วนายจะยกเลิกเกมรึไงเล่า”ฮยอกแจทำหน้าบูด
“ฮ่าๆๆ ใครว่าฮยอกแจเสียเปรียบคนเดียวล่ะ ก็สลับกันซะสิ แบบนี้ก็ไม่มีใครเสียเปรียบแล้ว จริงมั้ย?”คิบอมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“อื้อ...โอเคๆ งั้นนายเริ่มก่อน”
“Truth or Dare ครับ?”คิบอมเอ่ยถามพลางลอบมองใบหน้าใสจากด้านข้าง
“Truth”ฮยอกแจรีบตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด
“ฮยอกแจรักใครอยู่รึเปล่า”แค่คำถามแรก คิบอมก็รุกเข้าไปเต็มที่ ทำเอาฮยอกแจถึงกับสะอึกในคำถาม...นั่นสิ...เรารักใครอยู่รึเปล่า...
“อา...ไม่...รู้...”ฮยอกแจส่ายหน้า
“ไม่รู้จริงๆหรอ...นั่นคือคำตอบ...รึเปล่า?”คิบอมเอ่ยเสียงเข้ม
“อา...ไม่มี...แหละ...ไม่ได้รักใคร”ฮยอกแจเอ่ยกลับเสียงแผ่ว ก่อนจะคิดไปถึงเพื่อนคนสำคัญของเขาอย่างทงเฮ...เพื่อนคนใจร้าย...ที่ทำร้ายเค้าจนเจ็บปางตาย...
“อา...ตานายแล้วสินะ...ชั้นเลือก Truth เหมือนกัน”คิบอมตอบทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังคำถาม ก่อนที่ร่างสูงจะฉีกยิ้มหวานให้ร่างเล็ก
“ทำไมนายถึงคอยเทคแคร์ชั้น...”ฮยอกแจเอ่ยคำถามที่ค้างคาในใจมานาน
“เพราะเป็นห่วง”คิบอมตอบกลับสั้นๆ
“เป็นห่วง?”ฮยอกแจทวนคำตอบที่ได้รับ พร้อมกับสีหน้างงๆ
“ถามได้คำถามเดียวนะ...เพราะฉะนั้นผมไม่ตอบ...ตาผมล่ะ ฮยอกเลือกสิ”คิบอมเอ่ยตัดบท ก่อนจะเริ่มเกมตาใหม่ทันที
“อ๊ะ...อะไรอ๊ะ...ขี้โกงนี่...เอาเป็นว่า...truth ละกัน”ฮยอกแจบ่นเล็กน้อย แต่ก็ยอมเลือกคำตอบที่ตนเองคิดจะใช้มันให้มากที่สุด
“ทำไมต้องถามคำถามนั้นล่ะ...”คิบอมเอ่ยถามพลางจ้องตากลมสวย
“อืม...ก็อยากรู้ ก็เห็นแต่ก่อนไม่ค่อยจะสนใจเท่าไรเลย...”ฮยอกแจตอบเสียงเรียบ
“อืม...ผมเลือก dare”คิบอมรู้ดีว่าฮยอกแจคงจะต้องรอถามเขาเรื่องที่เขาบอกว่าเป็นห่วงแน่ๆ เพราะฉะนั้นวิธีเลี่ยงที่จะต้องบอกความรู้สึกในใจของตัวเองตั้งแต่คำถามแรกๆ ก็คือตัดโอกาสไม่ให้ฮยอกแจถามเนี้ยแหละ...
“โหยยยย”ฮยอกแจทำปากยืนเมื่อได้รับคำตอบ
“ฮ่าๆ แล้วฮยอกแจจะสั่งให้ผมทำอะไรล่ะ”คิบอมถามกลับ
“อืม...”ฮยอกแจครุ่นคิด พร้อมขมวดคิ้วเป็นปม
“ซื้อ wii ให้ชั้น”ฮยอกแจพูดจบก็ยิ้มร่าอย่างเป็นต่อ...
“หา...เอ่อ...ก็ได้...”คิบอมถึงกับตาโตเพราะคำขอของร่างบาง ก่อนจะต้องยินยอมพยักหน้ารับไปเพราะกติกาของเกม T^T
“คิกคิก ล้อเล่นน่า...เอาเป็นว่านายร้องเพลงให้ชั้นฟังเพลงนึงสิ...”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มหวาน มือบางแกว่งมือที่จับกันไปมาอย่างนึกสนุก
“อ่าฮะ...งั้นก็...You are my sunshine…My only sunshine…You’re my angle, when sky are blue…”คิบอมร้องเพลงสั้นๆก่อนจะหันไปฉีกยิ้มให้คนตัวเล็กที่ยังคงแกว่งมือไปมาตามจังหวะเพลง
“อื้อ...งั้นตานาย...ชั้นเลือก dare ละกัน เลือก truth ไม่ได้แล้วสินะ”ฮยอกแจเอ่ย
“ฮยอกแจ...”ร่างสูงหยุดฝีเท้าลง ก่อนจะดึงมือให้ฮยอกแจหยุดเดินด้วย
“ฮะ...เห...”ฮยอกแจเอียงคองงๆกับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย
“ขอจูบได้มั้ย?”คิบอมเอ่ยขอเสียงแผ่ว ดวงตาคมหลุบต่ำมองพื้น ทั้งๆที่รู้ดีว่าฮยอกแจคงจะยังไม่เปิดใจรับใคร...แต่เขาก็ยังอยากจะขอครอบครองสัมผัสนุ่มนวลของร่างบางแม้สักนิด...แค่เพียงช่วงเวลาวินาทีเดียวก็ยังดี...
“อื้อ...^^”รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าสวย ก่อนที่คนตัวเล็กจะเขย่งเท้าแล้วกดจูบที่ริมฝีปากหนาของคิบอมเบาๆ
“อา...ขอบคุณนะ แหะๆ”คิบอมที่อึ้งกับการกระทำของคนตรงหน้าก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆกลับไปเพื่อปกปิดความเขินอายที่เกิดขึ้น แก้มป่องๆกลายเป็นสีแดงระเรื่อ มือหนาเกาท้ายทอยตัวเองเบาๆแก้เขิน
“นายเขินชั้นหรอคิบอม? หน้าแดงหมดแล้วน๊า... ฮ่าๆๆ”ฮยอกแจหัวเราะร่วนเมื่อเห็นท่าทางของคนตัวโต แต่ยิ่งฮยอกแจหัวเราะเขามากเท่าไร คิบอมก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกมากยิ่งขึ้น คิบอมจึงตัดสินใจจูงมือร่างเล็กให้เดินต่อโดยไม่ได้ตอบอะไร
“เอ๊ะ...คิบอม...นี่มันทางไปแม่น้ำฮันนี่นา...นายจะพาชั้นไปที่นั่นหรอ?”ฮยอกแจเอียงคอถาม เมื่อเห็นป้ายบอกทางไปแม่น้ำฮัน...แม่น้ำที่คนรักคู่ไหนๆก็ต้องไปเดินดูกันในยามค่ำคืน...แม่น้ำที่ไม่ว่าใครก็อยากจะให้คนรักมาเดินดูด้วยกัน...แล้วจะเป็นไปได้มั้ย...ถ้าคิม คิบอมอยากจะเดินเคียงข้างลี ฮยอกแจในฐานะ.....คนรัก...
“อื้อ...”คิบอมพยักหน้ารับ
“ทำไมล่ะ?”ฮยอกแจถามด้วยความสงสัย
“เอาน่า...เดี๋ยวก็รู้...”คิบอมตอบปัด ฮยอกแจที่รู้ตัวว่าไม่ควรจะถามอะไรต่อก็ปิดปากเงียบ เดินตามทีคนร่างสูงจูงมือพาไปเงียบๆ
“อ๊ะ...ถึงแล้ว...สวยมั้ย...”เมื่อพามาถึงแม่น้ำฮัน ร่างสูงก็เอ่ยถามร่างเล็กที่ยืนอ้าปากมองความงดงามของแม่น้ำฮันในยามค่ำคืนที่เขาไม่เคยได้มาเห็นมาเนิ่นนาน นอกจากที่ได้มองผ่านหน้าต่างของรถตู้ที่ขับผ่านไปในเวลาสั้นๆ
“สวยจังเลยคิบอม...”ฮยอกแจเอื่อยออกมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“มองไปตรงนั้นสิฮยอกแจ...”คิบอมเอ่ยบอกพร้อมชี้ไปที่อีกฝั่งของแม่น้ำ
“อ๊ะ...สวยจังเลย...คิบอม...”ฮยอกแจเอ่ยออกมาอึ้งๆ เมื่อมองไปที่อีกฝั่งของแม่น้ำ ไฟดวงเล็กๆค่อยๆถูกเปิดขึ้นช้าๆ สีสันสวยสดค่อยๆปรากฏขึ้นตรงหน้า แล้วไฟดวงเล็กๆนั่นก็ค่อยๆแปรสีไปเป็นรูปเป็นร่าง...ดอกไม้หลากสีสัน...หัวใจสีชมพู...เทวดานางฟ้าตัวเล็กๆ...ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษสี่ตัว...L…O…V…E...และสุดท้าย...ตัวอักษรเกาหลีสองพยางค์...혁재…ชื่อของผู้อันเป็นที่รักของคิม คิบอม...
“อ๊ะ...”ฮยอกแจเปล่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ ก่อนที่ร่างบางจะหันมามองใบหน้าของร่างสูงอึ้งๆ
“ฮยอกแจ...ผมรักฮยอกแจนะ...คบกับผมได้มั้ย?”คิบอมเอ่ยพร้อมกับเลื่อนมือไปกุมมือเรียวเอาไว้ ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมสวยนิ่ง ใบหน้าหล่อขึ้นสีระเรื่อ ในใจเต้นแรงตึกตักจนอีกฝ่ายได้ยินเสียงนั้นชัดเจน
“อา...”ฮยอกแจยิ้มเขินๆ ดวงตาคู่สวยหลุบลงมองต่ำ
“ว่าไงครับ?”คิบอมถามย้ำ
“เอ่อ...คือว่า...”ฮยอกแจอ้ำอึ้ง ในใจรู้สึกสับสนปนเปจนน้ำตาแทบไหล ความทรงจำดีๆของเขากับคิบอมไหลผ่านเข้ามาในห้วงความคิด แต่มันกลับถูกภาพของเขากับทงเฮเข้ามาแทรกกลาง ทั้งความรัก ความห่วงใย ความเป็นเพื่อน ความอ่อนโยน...ทั้งสองต่างมีให้เขาทั้งคู่ ต่างกันเพียงที่ว่า...ทงเฮเป็นคนที่ทำร้ายเขา...และคิบอมก็เป็นคนที่ดูแลและอยู่ข้างๆเขาตลอดมา...
ไม่ใช่ว่าฮยอกแจไม่ได้รู้สึกดีๆกับคิบอม...แต่ก็ใช่ว่าฮยอกแจจะไม่รู้สึกอะไรกับทงเฮ
ไม่ใช่ว่าฮยอกแจไม่ได้รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับคิบอม...แต่ก็ใช่ว่าฮยอกแจจะไม่เป็นแบบนั้นเมื่ออยู่กับทงเฮ...
ไม่ใช่ว่าฮยอกแจไม่อยากรับรักจากคิบอม...แต่ก็ใช่ว่าฮยอกแจจะไม่อยากได้ความรักจากทงเฮ....
แล้ว...
.
.
.
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้...มันเรียกว่าอะไรกันล่ะ...
--------- to be continue ---------
ขอคอมเม้นด้วยนะคะทุกคน
ความคิดเห็น