คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : Chapter: 37 Dark Love(HaeSica & BumHyuk)
กลับมาแล้วค่ะ
หลังจากหายไปนานมากกกกกกกก
หายไปนี่มีสาเหตุค่ะ คือคอมมีปัญหา เนตไม่เข้าบ้านค่ะ
ตัวฟิคพิมได้เยอะแล้ว จะทยอยมาอัพให้เรื่อยๆนะคะ
ยังไงก็ขอโทษสำหรับความล่าช้าจริงๆค่ะ
บางคนอาจจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว
บางคนอาจจะต้องนั่งอ่านใหม่.ยังไงก็ขอโทษจริงๆนะคะ
สนุกกับฟิคกันเลยค่ะ
ปล.สำหรับคนที่ขอฉากที่แนนตัดไป รอสักนิดนะคะ
เย็นนี้จะมาส่งให้ค่ะ
---------CHAPTER 37----------
“พี่ทงเฮคะ...เราไปร้านนู้นกันนะคะ”เสียงแหลมๆของเจสสิก้าดังขึ้นข้างๆหูทงเฮตลอดเวลาที่มาเดินเที่ยวด้วยกัน และทงเฮก็ยังคงรำคาญยัยคนที่เดินอยู่ข้างๆกายเหมือนเดิม
“อืม...”ทงเฮพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ เรียวแขนยาวถูกปล่อยให้หญิงสาวลากไปตามใจชอบ พาเข้าออกร้านนู้นที ร้านนี้ที เดี๋ยวก็ซื้อเครื่องประดับ ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ แล้วไอ้บรรดาถุงต่างๆของคุณเธอก็โยนมาให้คนหล่อๆอย่างทงเฮถือให้ปวดแขนเล่นๆอีก =_=
“กลับกันได้แล้วนะเจส...เดินมาเยอะพอแล้วนะ”ทงเฮเอ่ยเรียบๆด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ก็แขนเขาจะหักแล้วน่ะสิ!!!
“อ่า...แต่เจสยังไม่พอนี่ ยังอยากเดินซื้อของต่ออยู่เลยนะคะ”เจสสิก้าเอ่ยตอบ พร้อมกับทำท่าทางเอาแต่ใจเสียจนทงเฮอยากจะโยนของในมือทิ้ง แล้วเดินหนีไปจากตรงนั้น ถ้าไม่ติดว่ากลัวโดนแม่ไล่ฆ่าล่ะนะ
“แต่พี่เหนื่อยแล้วนะครับ พรุ่งนี้พี่ก็มีงานด้วย”ทงเฮเอ่ยตอบ
“แต่เจสยังไม่เหนื่อยค่ะ! เจสไม่เข้าใจทำไมพี่ทงเฮต้องทำหน้าเบื่อขนาดนั้นด้วย”เจสสิก้าเอ่ยด้วยความไม่พอใจ เสียงแหลมๆของเธอทำให้คนที่กำลังเดินเที่ยวเล่นอยู่หันมามองเป็นตาเดียว
“เจส...”ทงเฮปรามเสียงเย็น
“อะไรคะ!? พี่ทงเฮจะว่าอะไรเจสอีกล่ะ อ้อ...พี่ทงเฮคิดถึงนังฮยอกแจมันใช่มั้ยคะ? อีนังนั่นมันทำให้พี่ทงเฮรำคาญเจสใช่มั้ย?”เจสสิก้าแผดเสียงดังลั่น ทำเอาทงเฮถึงกับต้องรีบใช้ปิดปากหญิงสาวแทบไม่ทัน
“อื้อ...อื้อ...”หญิงสาวดิ้นพล่านๆ มือเรียวเลื่อนขึ้นมาแงะมือของทงเฮออก พร้อมกับเล็บยาวที่จิกทึ้งไปที่ฝ่ามือของทงเฮ
“โอ้ยย”ทงเฮรีบดึงมือกลับด้วยความเจ็บปวด เมื่อมือของเขาปรากฏรอยเลือดแผลเลือดซิบเป็นทางยาวบนฝ่ามือของตน
“พี่ทงเฮจะปิดปากเจสทำไมคะ อ้อ...หรือว่าพี่ทงเฮไม่อยากให้นังฮยอกแจมันเสียชื่อเสียง ไม่อยากให้คนอื่นรู้ ว่าผู้ชายร่านๆอย่างมันมาแย่งผู้ชายของคนอื่น”เจสสิก้าแผดเสียงแหลมดังก้องไปทั่ว เล่นเอาทงเฮถึงกับฉุนกึก เส้นแห่งความอดทนขาดผึงในทันทีที่เจสสิก้าเอ่ยจบ มือหนาของทงเฮเลื่อนไปบีบไหล่ทั้งสองข้างของเจสสิก้าเอาไว้ด้วยความโมโห
“หยุดว่าฮยอกแจเสียๆหายๆซะ!”ทงเฮตวาดเจสสิก้าเสียงลั่น
“ฮึ! เจสก็ไม่ได้ว่าอะไรเสียๆหายๆนี่คะ เจสก็พูดความจริง”เจสสิก้าเอ่ยก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก
“เค้าไม่ได้แย่งพี่ไปจากเธอ แต่พี่รักเค้าต่างหากล่ะ!”ทงเฮประกาศกร้าว ทำเอาเจสสิก้าถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
“ไม่...ไม่จริง...พี่ทงเฮไม่ได้รักอีนังร่านนั่น!”เจสสิก้ายังคงไม่ยอมแพ้ เสียงแหลมๆของเจสสิก้ายังคงดังต่อเนื่อง
“ใช่ครับ...พี่ไม่ได้รักนังร่านที่ไหน...แต่พี่รักฮยอกแจ! จำไว้ซะนะ! แล้วอย่าคิดที่จะมายุ่งกับพี่อีก!”ทงเฮเอ่ยเสียงหนักแน่น ก่อนที่มือหนาจะปล่อยข้าวของที่หญิงสาวให้เขาถือลงกับพื้น ขายาวก้าวออกจากที่ตรงนั้นด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง มือหนากำเข้าหากันด้วยความเดือดดาน
.
.
.
~ด้านของฮยอกแจและคิบอม~
“ฮยอกแจ...”คิบอมเรียกคนตัวเล็กที่กำลังยืนดูดาวที่ริมระเบียงท่ามกลางความมืดมิดยามราตรี
“หืม...ว่าไง”ฮยอกแจขานรับพร้อมรอยยิ้มหวาน
“หิว”คิบอมเอ่ยพร้อมกับทำท่าเป็นเด็กๆ ทำเอาฮยอกแจถึงกับขำพรืด
“โหย...ทำท่าอย่างกับเด็ก ตัวโตยังกับยักษ์ มันไม่ได้เข้ากันเลยนะคิบอม”ฮยอกแจกัดพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักในลำคอ
“ก็ผมยังเด็กนี่”คิบอมบ่นหน้าพร้อมทำหน้ามุ่ย
“ไม่ต้องาทำท่าอย่างนั้นเลยนะ...อยากกินอะไรล่ะ? เดี๋ยวทำให้”ฮยอกแจถามพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
“อืม...อยากกิน...ฮยอกแจ”คิบอมตอบกลับพร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยด้วยสายตาจริงจัง ทำเอาฮยอกแจที่กำลังโดนจ้องถึงกับผงะ
“อ่ะ...ล้อเล่นน๊า...กินอะไรก็ได้ รามยอนก็ได้ฮะ”คิบอมกล่าวพร้อมรอยยิ้ม มือหนาเลื่อนไปขยี้กลุ่มผมนุ่มแรงๆ
“โหย...ล้อเล่นแบบนี้ไม่ตลกเลยนะ เล่นซะชั้นกลัวหมดเลย”ฮยอกแจบ่นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเตรียมจะไปทำอาหารให้คิบอม
“หรือจะให้ผมกินจริงๆล่ะ ฮ่าๆๆๆ ไปได้แล้วๆ ผมหิวนะ เดี๋ยวจะจับกินซะเลย”คิบอมขู่พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลย ไอ้เด็กดำ! ชั้นไปทำอาหารดีกว่า”ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินไปที่ครัว แล้วจัดการหาอุปกรณ์ทำอาหารให้เด็กโข่งที่บ่นแง่วๆอยู่ที่โต๊ะ
“ฮยอกแจ...เร็วๆสิ หิวอ่า...”คิบอมงอแง
“ใกล้เสร็จแล้วๆ อย่างอแงสิคิบอม”ฮยอกแจบ่นพร้อมกับตักข้าวผัดใส่จาน มือบางเลื่อนไปปิดเตาแก๊ซก่อนจะยกจานข้าวผัดร้อนๆไปวางบนโต๊ะที่มีคิบอมที่งอแงง๊องแง๊งนั่งทำตาแป๋วเป็นเด็กๆอยู่
“เอ้า...ได้แล้วๆ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับยื่นช้อนส้อมให้คิบอม
“ว้าวววว หอมจังเลยฮยอกแจ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง มือหนาเลื่อนไปหยิบช้อนส้อมจากมือบางของฮฮยอกแจ แล้วจัดการข้าวในจานอย่างเอร็ดอร่อย
“เออนี่คิบอม...ช่วงนี้ซีวอนกับพี่ฮันกยองทะเลาะกันรึเปล่าน่ะ?”ฮยอกแจเอ่ยถามเสียงเครียด เพราะเท่าที่สังเกตมา พักหลังๆนี่ รู้สึกเหมือนว่าพี่ชายที่เคารพของเขาจะมีท่าทางเครียดๆอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเจ้าซีวอนก็เห็นชอบนั่งหงอยที่ห้องซ้อมเป็นประจำ
“อืม...เรื่องพี่ฮีชอลมั้ง ไม่รู้สิ...อ๊ะ...O.O อุ๊บ!”คิบอมกล่าวบอกเสียงเรียบๆ ก่อนจะทำตาโตแล้วเอามืออุดปากไว้สนิทเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเผลอเผยความลับที่เก็บไว้นานออกมา
“อะไรน่ะคิบอม...ทำท่าทางแปลกๆ แล้วพี่ฮีชอลเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยงั้นเหรอ...”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมจ้องหน้าคิบอมนิ่งเพื่อเค้นหาคำตอบจากอีกฝ่าย
“มะ...ไม่มีอะไรหรอกครับ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
“นายคิดว่าไอ้มุขตื้นๆของนายจะปิดชั้นได้งั้นรึไง? บอกมาเลยนะ...มีอะไรเกิดขึ้น?”ฮยอกแจยังคงไม่ยอมแพ้ ดวงตากลมสวยจ้องตาคิบอมลึก
“อ่ะ...เอ่อ...คะ...คือ...”คิบอมอ้ำอึ้งพร้อมกับหลบสายตาอีกฝ่าย
“คืออะไร? จะเล่าหรือไม่เล่า? หา~!”ฮยอกแจทำเสียงดุ
“เอ่อ...กะ...ก็...พี่ฮีชอล...ชอบ...ชอบพี่ฮันกยองน่ะ”คิบอมเอ่ยเสียงแผ่วพร้อมก้มหน้าลงต่ำ
“หา!!! ว่าอะไรนะ นี่นายอย่าบอกชั้นนะว่า...อ่ะ...เอ่อ...ละ..แล้ว...เรื่องมันจะเป็นยังไงล่ะ...ชั้นไม่อยากให้พี่ฮันกยองกับซีวอนเลิกกันเลยนะ”ฮยอกแจหน้าเสีย มือบางเลื่อนขึ้นปิดปากด้วยความตกใจเมื่อได้รับรู้เรื่องราวที่ไม่เคยคาดถึง
“เฮ้อ...”คิบอมถอนหายใจออกมาแรงๆ อาหารในจานถูกเขี่ยไปมาด้วยฝีมือของคิบอมที่ตอนนี้กำลังรู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะบรรยายได้...
~What if คือ เด. คา นา ซา รัง ฮา โก มัน กัท ทา...~ริงโทนเพลงช้าดังขึ้นจากมือถือเครื่องเล็กของฮยอกแจ มือเรียวเอื้อมไปหยิบมันมารับ
“ฮัลโหล”ฮยอกแจกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อแปลกใจกับเบอร์โทรและเสียงของปลายสาย
“ฮยอกแจใช่มั้ย?”เสียงแหลมของปลายสายตวาดแวดจนฮยอกแจต้องยกมือถือออกไปไกลๆหู
“ครับ”ฮยอกแจเอ่ยเสียงแผ่ว
“ชั้นมีของจะให้...วางอยู่หน้าห้องของเธอแล้ว ออกมาเอาซะนะ อ้อ...ไม่ใช่สิ่งอันตรายหรอก เพราะชั้นไม่ใช่แอนตี้แฟนโง่ๆของพวกแก”สิ้นเสียงแหลม สายก็ถูกตัดทิ้งไป สร้างความแปลกใจให้กับฮยอกแจ และคิบอมที่ได้ยินเสียงแหลมๆลอดออกจากมือถือ
“ใครหรอครับ? ผู้หญิงหรอ?”คิบอมเอ่ยถาม
“อืม...ใครก็ไม่รู้บอกว่ามีของมาให้ วางไว้หน้าห้องแล้ว”ฮยอกแจตอบกลับพร้อมใบหน้าที่ฉายแววตกใจปนหวาดกลัว
“เดี๋ยวผมไปดูให้นะ”คิบอมพูดก่อนจะก้าวลุกออกไปจากโต๊ะทันที
“เฮ้อ...อย่าบอกนะว่าโดนเล่นงานอีกแล้ว ครั้งที่แล้วยังไม่เข็ดรึไงนะ”ฮยอกแจบ่นเบาๆแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะกินข้าว
“ไม่มีอะไรแปลกๆนะ มีแค่โน้ตกะแผ่นซีดีอ่ะ”คิบอมเอ่ยบอกแล้ววางของทั้งสองสิ่งไว้ข้างๆจานอาหารแล้วตัวเองก็จัดการตักอาหารในจานที่ตัวเองเขี่ยเล่นมากิน
“โน้ตหรอ...เขียนว่าอะไรน่ะ”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับหยิบโน้ตแผ่นเล็กขึ้นมาอ่าน
“เปิดดูสิ...แล้วจะพบอะไรสนุกๆ”ข้อความที่เขียนด้วยปากกาสีแดงถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากสวยแผ่วเบา
“อะไรกันนะ”ฮยอกแจบ่นแล้ววางโน้ตลงแล้วนอนฟุบต่อ
“จะเปิดมั้ย?”คิบอมเงยหน้าถาม มือหนาหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาพลิกดูไปมา
“เอาสิ มันคงไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น”ฮยอกแจเอ่ยเสียงเนือยๆ เขารู้สึกเบื่อกับแอนตี้แฟนหลายๆคนที่ส่งอะไรน่ากลัวๆ หรือน่าขยะแขยงมาให้ตกใจ แต่ก็นั่นแหละ...แรกๆก็ตกใจ...แต่หลังๆไปมันก็ชิน...
.
.
.
“หึ...นังฮยอกแจ...แกจะต้องเสียใจ...ที่บังอาจมาเป็นมารความรักของชั้น...”เสียงแหลมของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดของห้องพักที่ไร้ซึ่งแสงไฟ...หญิงสาวในชุดราตรีสีแดงกำลังใช้มีดกรีดรูปของร่างบางผู้เป็นเจ้าของรอยยิ้มหวานที่ตนเพิ่งส่งของขวัญสุดพิเศษไปให้...รอยแล้ว...รอยเล่า...
----------2 be continue----------
ไม่เม้นไม่อัพยาวค่ะ TT
ความคิดเห็น