[Fic]-Khunwoo Beloved Mafia มาเฟียที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : Beloved Mafia : Part 1 (100%)

Beloved Mafia : Part 1









ตุ้บ ! พลั่ก ! อั่ก !

เสียงหมัดปะทะกันดังสนั่นทั่วทั้งบริเวณ รวมทั้งเสียงโอดครวญร้องด้วยความเจ็บปวด คนของพ่อค้ารายใหญ่สองรายที่เป็นคู่แข่งทางการค้ากันมาช้า
นาน เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง จะเรียกว่าทำกันเป็นกิจวัตรเลยก็ว่าได้

ชายหนุ่มร่างสูงสอดส่ายสายตาผ่านผู้คนมากมายที่กำลังปะทะฝีมือกันอย่างดุเดือด หาพี่ชายตัวเล็กที่หายตัวไป และแน่นอนว่าทางฝ่ายนั้นต้องเป็นคนลักพาตัวไปอย่างแน่นอน นายอยู่ไหนกันนะ 'จางอูยอง' ฉันสัญญาว่าฉันจะไปช่วยนายให้ได้ นายคือความหวังของเรา ..

พลั่ก !

คนเป็นน้องที่กำลังตามหาพี่ชายตัวเล็กเซไปตามแรงผลักของผู้ชายตัวใหญ่พอๆกับเขา 'อ๊คแทคยอน' 

"อูยองอยู่ไหน!" 

"ถ้าตอบฉันก็โง่แล้วหล่ะ 'ฮวางชานซอง' "

"บอกมานะเว้ย!!"

"อืมม .. บอกให้ก็ได้นะ คงจะโดนฆ่าหมกป่า หรือไม่ก็ ..รุมโทรม"

"ไอเลว เอ๊ย !!"

ชานซองพุ่งตัวเข้าใส่แทคยอนพร้อมเสิร์ฟด้วยหมัดหนักๆ ทำเอาแทคยอนเซไปเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ชานซองจะเข้ามาโจมตีอีกเป็นครั้งที่สองแทคยอนไหวตัวทัน คว้ามีดพกที่เอวปลายแหลมคมมาจ้วงแทงเข้ากับหน้าท้องของชานซอง น้ำสีแดงข้นหนืดไหลออกมาจากบริเวณปากแผล มันแสบไม่ใช่น้อยเลย

"แกมัน อึก.. ขี้โกง"
เพราะโดยส่วนใหญ่ที่ปะทะกัน จะไม่มีการใช้อาวุธใดๆทั้งสิ้น แต่ครั้งนี้กลับ ...

"ฮ่าๆๆๆ ไม่โกงก็ไม่ใช่แทคยอนน่ะสิเว้ย!! เพราะอูยองต้องตายหรือไม่ก็หายสาปสูญไป!!"

"ทำไมกัน.."

"ก็เพราะมันจะเป็นประธานรุ่นต่อไปน่ะสิ! แต่ที่ฉันไม่ฆ่าแก เพราะแกไม่ใช่น้องมัน! ฮ่าๆๆ เห้ยกลับเว้ยย"

หึ ..แกมันโง่แทคยอน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้

 

อูยองนั่งมองธรรมชาติผ่านริมหน้าต่างใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้มสดใส มองดูแล้วรู้สึกผ่อนคลายและพลอยยิ้มตามเขาไปด้วย วันนี้ช่างสงบสุขซะจริง ไม่มีเรื่องกับฝ่ายแมวเขียว แถมยังเป็นวันหยุดอีก นานทีปีหนนะเนี้ย ...

 

ก็อกๆๆ

 

"เชิญครับ"

 

"นายน้อยนะ คุณชานบอกว่าให้ไปเจอกันที่โกดังค่ะ"

 

ชานจะนัดเขาไปที่นั่นทำไมกัน ..

 

"ขอบคุณครับแม่นม"

 

 

-- โกดัง --

 

"ชานนน" อูยองตะโกนเรียกน้องชายตัวยักษ์ ที่แม่นมบอกว่าเขาต้องการเจออูยองที่นี้ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก เพราะอะไรทำไมถึงนัดมาเจอที่นี้.. น่าแปลก

 

"ว่าไงจ๊ะ" มีเสียงคนตอบมาแต่กลับไม่ใช่ชานซอง เขาคือแทคยอนหัวหน้าแก๊งค์แมวเขียว!

 

"นาย ! นัดฉันมาที่นี้ทำไม"

 

"ก็จะมาลักพาตัวนายไง" 

 

"ไม่มีทางซะหรอก"

 

"มีนะ ออกจากที่นี้ไปก็มีทางแหละ" [-0-  พี่แทคเล่นมุขไม่ดูเวล่ำเวลา]

 

" -0- "

 

"เห้ยย ! ไปจับตัวมาดิ๊"

 

สิ้นคำสั่งของแทคยอน ชายชุดดำสองคนเดินเข้ามาจะจับตัวอูยองแต่ .. โดนเตะผ่าหมากซะก่อน -0-

 

"เจ้านายครับ ฮรือออ เจ็บไข่ TT" [คือคนในแก๊งค์นี้ยังโอเคกันอยู่มั้ยคะ? -0-]

 

"โถ่ ไอฟายยย!! เห้ยย สมปอง สมหมาย ไปจับตัวมันมา" 

 

"ครับนาย!!"

 

ชายชุดดำอีกสองคนเดินเข้ามาจะจับตัวอูยอง คราวนี้ไม่ง่ายอย่างสองคนนั้นแล้ว  อูยองฟาดมือไปที่ท้ายทอยของชายคนนึง แล้วหันมาจัดการชายอีกคนนึง อูยองตจ่อยเข้าที่แก้มซ้ายแล้วเตะก้านคอทำให้คู่ต่อสู้สลบเหมือดไป สองคนล้มไปแล้วก็มีใหม่เพิ่มเข้ามาจากหนึ่งเป็นสอง เป็นสี่ เป็นสิบ เป็นยี่สิบ! ชายหนุ่มตัวเล็กอยู่ท่ามกลางวงล้อมชานฉกรรจ์นับสิบแน่นอนว่าอูยองเรียนวิชาป้องกันตัวมาเยอะพอสมควร เพราะนอกจากทางบ้านจะทำธุรกิจผลิตตุ๊กตาปิยองขายแล้ว ทางบ้านของเขาก็ยังทำธุรกิจมืดกันยกตระกูลอีกด้วย! เช่นเดียวกับแทคยอนแต่ทางบ้านของเขาทำธุรกิจผลิตตุ๊กตาอ๊คแคท! ทั้งสองจึงเป็นคู่แข่งกัน

ในวงล้อมที่ต่อสู้กันมีชายฉกรรจ์ราวสิบล้มลงไปในเวลาเพียงไม่กี่นาที แต่ความรู้สึกของอูยองนั้นมันนานเหลือเกิน เหนื่อยเหลือเกิน เจ็บเหลือเกิน ร่างกายของอูยองตอนนี้สะบักสะบอมไม่ต่างจากลูกเจี๊ยบเปื้อนดินเลย [-0- ไรท์เตอร์เพ้อเจ้อจริง555] ดูอ่อนล้าเหลือเกิน ในขณะที่อูยองกำลังจะจัดการชายตรงหน้าก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ท้ายทอย เหมือนโดนอะไรบางอย่างตีลงมา ตาเล็กค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ แล้วก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ...

"ดีมาก~~" หัวหน้าแก๊งค์แมวเขียวเอ่ยชื่นชมลูกสมุนของตัวเองลังจากที่คนตัวเล็กล้มลง ทุกคนต่างก็ยิ้มดีใจ .. ได้โบนัสเยอะแน่!!!

"เอาหล่ะ สมหมาย สมปอง ! เอามันไปโยนข้างทางทิ้งไว้ที่ไกลๆเลยนะ หรือถ้าพวกแกอยากจะ ... ก็ตามใจนะ ฮ่าๆๆๆ"

ทั้งสองคนพยักหน้ารับคำสั่งแต่พวดเขาคงเลือกที่จะโยนไว้ข้างทางแน่ .. เพราะพวกเขา I wanna love am in am in love ♥ [โปรโมทเพลงนุ้ง 5555]

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

-ทางบ้านอูยอง-

 

"อ้าว! คุณชาน ไม่ได้ไปพบนายน้อยหรอกหรอคะ?"  หญิงสาวมีอายุพูดขึ้นมาอย่างสงสัย

 

"อูยอง?"

 

"ค่ะ ก็คุณชานฝากบอกคนงานมานี่คะ ว่าให้นายน้อยไปพบที่โกดัง"

 

"ใครบอกมาครับแม่นม" น้ำเสียงของชานซองดูเป็นกังวลอย่างมาก เขาจะนัดอูยองไปทำไมกัน ในเมื่อก็อยู่บ้านหลังเดียวกัน

 

"ป้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะคุณชาน ไม่คุ้นหน้าเลย"

 

"อูยอง!"

 

ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับอูยองแน่ ชานซองเรียกคนงานมารวมพลกันจำนวนมากทุกคนล้วนมีวิชาป้องกันตัวอยู่แล้วพร้อมสั่งสั่งให้ทุกคนไปที่โกดังโดยเร็ว กำลังเกิดเรื่องร้ายกับนายน้อยของพวกเขา และกำชับด้วยว่าถ้าเจอใครที่ไม่ใช่พวก ก็กระทืบมันให้จมดินแล้วเอาตัวนายน้อยกลับคืนมา!

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

-ปัจจุบัน-

 

"นี่! ปล่อยนะ! จะพาฉันไปไหน"

 

"นั่งเงียบๆไปเถอะน่าา" ชายหน้าโหดเอาปืนมาจ่อขมับคนตัวเล็กที่ส่งเสียงดังโวยวายมาตลอดเส้นทาง นั่นก็ทำให้คนตัวเล็กสงบปากสงบคำลงได้

 

เอี๊ยดดด  

 

"ที่นี่แหละ!" คงจะถึงจุดหมายปลายทางแล้วชายทั้งสองพยักหน้าให้กันเป็นสัญญาณว่า 'เอาไอเส้นอูด้งนี่โยนลงไปจากรถได้แล้ว' ชายคนนั่งข้างๆอูยองนำผ้าโปะยาสลบที่ถูกเตรียมเอาไว้อย่างดีโปะเข้าใส่จมูกคนตัวอืด เพียงแค่สูดดมนิดเดียวก็ทำให้หลับไปได้หลายชั่วโมงเลยหล่ะ

 

"อะ.. อื้อ จะทำอะระ.." ตาของคนตัวเล็กค่อยๆปิดลงช้าๆและแน่นิ่งไป เป็นสัญญาณได้ว่า 'หลับไปอีกหลายชั่วโมงเลยนะไออืด' ชายทั้งสองยิ้มให้กันนับว่าแผนนี้สำเร็จกลับไปคงได้โบนัสอีกเยอะเป็นแน่ เมื่อคนตัวเล็กหลับลงทั้งสองก็แก้เชือกที่มัดมือนิ่มๆเอาไว้แล้วก็พากันแบกหามคนตัวเล็กลงข้างทางและรีบขับรถกลับไปโดยเร็ว เพราะกลัวว่าจะมีคนมาเห็น

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ฮู่วว~

 

เสียงพ่นลมหายใจของชายหนุ่มผิวขาว ปากสวย ผมดำเงางาม และเป็นเจ้าของวิ๊งค์สะท้านโลกใครเจอเป็นต้องสะดุด -0- หมดไปแล้วกับอีกหนึ่งวันที่เขาต้องไปตามเอาใจ 'วิคตอเรีย' นี่ถ้าหากไม่เป็นเพราะพ่อบังคับ 'นิชคุณ' คนนี้ก็ไม่มีวันที่จะไปคบกับผู้หญิงพรรค์นั้นหรอก คิดแล้วมันน่าหงุดหงิดนักผู้หญิงอะไรชอบกินเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ ทำตัวเหมือนนางลำยองช่อง3 -0- [นอกเรื่องล่ะๆ] นิชคุณขับรถรถกลับบ้านตามเส้นทางที่แสนคุ้นเคย เขามีความสุขที่ได้กลับบ้านได้ไปเจอกับของชายตาตี๋แสนน่ารักน่าเอ็นดู 'อีจุนโฮ' นิชคุณกับจุนโฮรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ และเมื่อพ่อแม่ของจุนโฮเสียชีวิตทั้งคู่ พ่อแม่ของนิชคุณก็รับจุนโฮมาเลี้ยงดูเพราะทั้งสองครอบครัวนี้สนิทกันมาก  แต่นิชคุณเขาเลือกที่จะมาสร้างบ้านชานเมืองอยู่กับน้องชายสองคนมากกว่า เพราะพ่อแม่ต้องทำงานหนักจะได้ไม่เป็นภาระของท่าน ชีวิตของจุนโฮน่าสงสาร เหมือนเค้าจะขาดความอบอุ่นจากคนในครอบครัวก็มีนิชคุณนี่แหละที่ให้ความรักความอบอุ่นแก่เขา แต่ถ้าวันนึงนิชคุณต้องแต่งงานไป แล้วจุนโฮจะอยู่ยังไง.. อยากให้ใครสักคนมาเคียงข้างและพร้อมที่จะปกป้องดูแลจุนโฮจัง ...

 

ในขณะที่นิชคุณกำลังขับรถกลับบ้านสายตาอันเฉียบคมก็เห็นสิ่งผิดปกติข้างทาง ... ทำไมมันเป็นก้อนๆขาวๆ อย่างงั้นล่ะ ด้วยความสงสัยจึงจอดรถลงไปดู

 

"เห้ย! คนนี่หว่า" นิชคุณตกใจเพราะไม่น่าจะมีใครมานอนข้างทางในเวลาแบบนี้ นิชคุณมองสภาพคนตัวเล็กแล้วเนื้อตัวช้ำไปหมดน่าเสียดาย 

"คุณ! คุณครับ!" นิชคุณพยายามปลุกคนตัวเล็กแต่ก็ไม่เป็นผล ทำไมหลับลึกอย่างนี้นะ หรือจะไม่สบาย ..ตัวก็รุมๆอยู่นะ ยังไงก็ต้องช่วยไว้ก่อนถ้าขืนทิ้งไว้อย่างนี้คงไม่ดีแน่..

 

-บ้านนิชคุณ-

เมื่อจุนโฮได้ยินเสียงรถก็รีบวิ่งลงมารอรับพี่ชายหน้าบ้านเขาทำอย่างนี้ทุกวัน

"เดตวันนี้เป็นไงบ้างครับฮยอง ..เอ๊ะฮยองพาใครมาครับ?" จุนโฮถามอย่างนี้ทุกครั้งที่นิชคุณต้องไปออกเดทกับสาวไฮโซวิคตอเรีย เป็นที่รู้ๆกันว่าถ้าถามทีไร ไม่วายได้ฟังจนหูชา ..แต่วันนี้กลับแปลกไป พี่ชายแสนดีของจุนโฮได้พกพาวัตถุประหลาด เอ๊ย พาใครที่ไหนไม่รู้กลับมาด้วย หน้าตาก็น่ารักอยู่นะ แต่แค่ช้ำไปหน่อยเท่านั้นเอง 

"ฮยองก็ไม่รู้เหมือนกัน จุนโฮช่วยไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาให้หน่อยนะ"

"ครับฮยอง"

นิชคุณวางคนตัวเล็กลงบนโซฟารับแขกอย่างเบามือ ยิ่งมองหน้าคนตัวเล็กยิ่งหลงใหลถ้าไม่มีแผลตามใบหน้าจะน่ารักขนาดไหนกันเชียว .. จุนโฮวางอุปกรณ์ทำแผลไว้ให้แล้วเจ้าตัวก็ขอไปอาบน้ำก่อน เมื่อลงมาก็เห็น ..  พี่ชายของเขากำลังทำแผลให้ชายหนุ่มตัวเล็กอย่างเบามือ คงกลัวว่าคนตัวเล็กจะเจ็บ มองดูแล้วรู้สึกหัวใจพองโต อยากมีใครสักคนมาคอยดูแลแบบนี้บ้างจัง ..

หลังจากนิชคุณทำแผลเช็ดตัวให้คนตัวเล็กเสร็จสรรพก็คงถึงเวลาเข้านอน แต่..จะให้เขานอนที่ไหนกัน บ้านหลังนี้มีเพียงแค่สองห้องสำหรับเขากับจุนโฮ จะให้นอนที่โซฟารับแขกตรงนี้ก็คงจะไม่ได้ 

"ผมขอไปนอนก่อนนะฮยอง ~~~~~ ฮ่าๆๆ"

นั่น ... -0- นายคงต้องนอนกับฉันแล้วหล่ะไออืด 

นิชคุณอุ้มคนตัวเล็กจากที่โซฟารับแขกมาวางลงที่เตียงนอนห้องของเขา แล้วนิชคุณก็จับปล้ำ .. ไม่ใช่!! แล้วนิชคุณก็ไปชำระร่างกายของตัวเองที่ไปผจญภัยมากับยาดองทั้งวัน ..-0-

"ฮะ..เฮีย เฮีย! ช่วยอูยองด้วย ฮึก.." ชื่ออูยองงั้นหรอ? คนตัวเล็กดิ้นไปมา เหงื่อแตกพรากท่วมตัวคิ้วผูกกันเป็นโบว์ นิชคุณเข้ามานั่งใกล้ๆ แล้วยกมือนุ่มมาจับไว้แน่น หวังว่าเขาจะผ่านพ้นฝันร้ายนี้ไปได้

"ชาน..ช่วยด้วย เหนื่อยเหลือเกิน .." น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาคู่เล็ก หัวใจของนิชคุณกระตุกวูบ..เขาไปเจอกับอะไรมานะทำไมถึงเป็นแบบนี้ 

"อยู่นี่..อยู่นี่แล้ว อย่ากลัวนะ " นิชคุณกอดคนตัวเล็กแน่นเพื่อให้พ้นจากฝันร้ายนี้ไป

"กอด..ฮึก..กอดนานๆนะ"

"อืม จะกอดทั้งคืนเลย ..."







TBC. ♥

.+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+*+.
 

Talk : สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ เป็นเรื่องแรกของเค้า ถ้ามันแปลกๆยังไงก็ขอโทษด้วยน้าา T^T

ตอนนี้สั๊นสั้นนควรจะเอาไปทำเป็น SF ดีมั้ย -..- ตอนแรกกะว่าจะให้เข้มๆดุดันสักหน่อยแต่ว่า เค้าเป็นคนกวนติง -3- ก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ ดูนุ้งโฮว้อนใครบางคนมากเลย >< เดี๋ยวเจ้จัดให้ค่าาา 

55555 ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ♥

Free CursorsMyspace LayoutsMyspace Comments
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ