คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นายมาอยู่ที่ห้องช้านได้ยางงายกาน
เช้าวันรุ่งขึ้น มินารุซังรีบตื่นเพราะเจ้า เคนดี้ หมาตัวน้อยของฉันมันปลุกซะฉันตื่นเลย O_o
( หรือป่าวหว่า ) ซึ่งมีน้ำหนักตั้ง 40 แหนะ ฉันตื่นมาด้วยความงัวเงียแล้วรีบเดินไปดู นาฬิการูป ชินนาม่อนสีฟ้าใสสุดน่ารักของฉัน แล้วก็บ่นพึมพำกับตัวเองว่า “อ้อเพิ่งจะแปดโมงครึ่งเอง นอนต่อคงไม่เป็นไรหรอก” เมื่อฉันพูดจบฉันก็ปาดขี้ตาอันสกปรก ออกจากตาเมื่อดูเวลาอีกที กรี๊ดดดดดดดดดด
“นี่มันแปดโมงครึ่งแล้วนี่หว่าตายแล้วฉันต้องไปโรงเรียนด้วย” ฉันรีบวิ่งไปอาบน้ำในเวลา ที่ใครไม่สามารถทำได้ ฉันอาบน้ำเพียง 2 นาทีเท่านั้น แล้วฉันก็รีรีบแต่งตัวแล้วรีบหยิบกระเป๋าออกจากบ้านไปโดยเวลาอันรวดเร็ว
แค๊ก แค๊ก แค๊ก “ตายแล้วกี่โมงแล้วเนี่ยฉัน” เหลือบดูนาฬิกาอันแสนหวานของฉัน แล้วรับวิ่งตัวปลิวเข้าโรงเรียนไปด้วยสีหน้าอันซีตเซียวเธอวิ่งเข้า
ห้องเรียนมาด้วยความเหนื่อยล้า “มินารุซัง” เสียงอาจารย์ อินงะ ดังขึ้น
“คะ คะ .....ขา” มินารุซังตอบขานกลับอย่างเสียงไม่ค่อยกระชับซักเท่าไหร่
“เธอไปทำอะไรมาทำไมถึงได้เข้าเรียนสายอย่างนี้” “เคอะ เขอะ คือว่าหนู นู๋ นู๋.... เอ่อ....... คือว่าหนูไป .....ไปรับน้องที่โรงเรียนอะค่ะ เอ้ยไม่ใช่ค่ะ หนูไปส่งน้องที่โรงเรียนอะค่ะ”
“อะไรกันเมื่อวานก้ไปรับวันนี้ก็ไปส่ง เฮ้ออย่างนี้จะเรียนทันเพื่อนเค้าหรือป่าวก็ไม่รู้” อามจาร์ยอินงะ พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวนใจ “งั้นเดี๋ยวหนูขอตัวเข้าเรียนเลยนะคะ” “เชิญ” ระหว่างที่ฉันเดินไปนั่งที่โตะข้างๆ กับแจกิ เพื่อนสาวที่น่ารักของฉันเธอดูรูปร่างเหมือน คุณหนูเชียวแหละ ก็เพราะว่าบ้านเธออะนะ เป็นบริษัทที่จำหน่ายเครื่องจักร เย็บผ้าที่ใหญ่ทสุดญี่ปุ่นเลยแหละแต่ว่าตัวฉันนั้น ก็ไม่ได้รวยอะไรมากนักหรอกบ้านฉันเปิดบริษัทโชว์รูม รถยนต์ที่เพิ่งเข้ามาในญี่ปุ่น ( อ่านจนจบ 1 ตอนแล้วเพิ่งบอกแนะนำว่าบ้านตัวเองทำกิจการอะไรเนี่ยนะ เฮ้อ จาก ผู้อ่าน ) ระหว่างนั้นฉันเดินไปหาแจกิ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ของใครคนหนึงเมื่อหันไปมอลก็เจอนาย เชนคุง นั่งอมความหัวเลาะอยู่ในลำคอของเข้า กับเพื่อนหนุ่มอีก 1 คนที่ชื่อว่า ยุนเอียว
“ หนะ หนะ นะ นายเชนคุง กับนาย ยุนเอียว นาย2คน มาทำอะไรห้องฉันเนี่ยฮะ”
“ อ้าวห้องคุณหรอกหรอผมนึกว่าห้องของ โรงเรียนซะอีก”
“หนอยแหนะ นายกล้ากวน ฉันหรอ หึใช่สินายก็อีกคน ยุนเอียวเข้าค่างเพื่อนกันดีนักนี่ มิน่าหละนิสัยถึงเหมือนกันเปรี๊ยบเลย”
“มินารุซัง” เสียงอาจารย์ อินงะ ดังขึ้นเป็นครั้งที่ 2 แล้วเสียงนั้นทำให้เธอหลุดจาก ภวัง ที่กำลังต่อว่ากับ เชนคุงอยู่ ฉันรีบเอามือปิดปากของตัวเองแล้วรีบเดินหันหลังไป ทันทีเพื่อนไปนั่งที่โตะของตัวเอง ขณะนั้นเองฉันเห็น
แจกิ ซึ่งกำลังส่งตาหวานและส่งยิ้มจากปากอันเบา นุ่มไปให้ นายยุนเอียว
เพื่อนหนุ่มของ เชนคุง ฉันรีบหระทืบเท้าของ แจกิแล้วบอกว่า
“นี่มีสามาธิแจกิหน่อยสิ แล้ว อีกอย่างอะนะ นายนั่นอะมันก็เป็น ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเราด้วยนะ”
“หืม ศัตตรงศัตรูอะไรกัน คนนั้นอะน่ารักจะตาย แถมยังไม่เคยมีใครคนไหนเอาชนะใจฉันได้เท่าเค้าเลยนะ”
“หะ หา อะไรนะ แปลว่าเธอสนิทกับมันหนะหรอ”
“อืมก็ใช่หนะสิ เค้าอะนิสัยดีเป็นบ้าเลย”
แต่ ทว่า นายนั่นมันเพื่อนของ อีตาเชนคุงนะ แล้วไงหละนี่ มินารุซัง เธอต้องเข้าใจนะ ว่าอย่าเอาความโกรทมาบดเบือน ความสวยงามสิ มันไม่ถูกเลยนะ” แจกิพูดด้วยน้ำเสียงสอนเพื่อน แล้วตบใหล่ฉันเบาๆ หลังจากพูดจบ
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตอนพักกลางวันเสียงออดดังขึ้น
ฉันเดินไปยัง โตะของเชนคุงแล้วเข้าไปถามว่า ทำไมนายถึงมาเรียนห้องนี้
“ผมมีสิท ของผมนะ ถ้าคุณไม่พอใจก็ไปเรียกร้องความเป็น ธรรม จากอาจารย อินงะ เอาเองก็ละกัน” เชนคุง พูดด้วยสีหน้ากวนกวนแล้วมือก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ใจของเชนคุงคิดเล่นกับ มินารุ
แต่ว่า มินารุไม่เล่นด้วย มินารุตาแดงก่ำ มือทั้ง 2 ของเธอนิ้นเริ่มมีเล็บ สีฟ้าๆ ยื่นออกมาแล้วตาเธอนั้นมีสีแดงสว่างๆ เชนคุงไม่ทันสังเกตแต่ว่า ยุนเอียวสังเกต เห็นลักษณะที่ผิดไปจาก มนุษย์มนาเค้า ขณะนั้นเอวยุนเอียวก็ใช่มือทั้งสองข้างของเข้านั้นลากเชนคุงออกไปจากห้องแล้วเอ่ยปากถามเชนคุงว่า
“นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นหรือป่าววะ”
“เห็นสิ”
“จริงดิแล้วนายไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ”
รู้สึกอะไน เชนคุงพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่หน่า
“ปัดโธ่เอ้ย ไอ้คนไม่ชั่งสังเกต วันหลังนะลองไปทำให้ยัยนั่นโมโหอีกครั้งสิ แกจะได้รูว่าที่ ที่ฉันเห็นเมื่อซักครู่นี้มันคืออะไรแล้วแกก็สังเกตุ ดี ดี ด้วยนะไม่งั้นแกก็ไม่เห็นอย่างที่ฉันเห็น”
“โหยสาทยายซะยาวเหยียดเลยนะ แก แล้วใครจะไปเป็นคนชั่งสังเกตุอย่างแกหละ”
“ก็ใช่หนะสิฉันมันชั่งสังเกตุนี่หว่า ไม่เหมือนแกหรอก ดีแต่เรียนเก่ง ดีแต่เดินให้สาวๆเค้าใจละลายไปทั่ว”
“เอ้าจะให้มำยังไงได้หละ ก็ไอ้ฉันมันหล่อนี่ฟว่าแถม สมองดี ซะด้วย 555+” เชนคุง หลงตัวเองอย่างหัวปักหัวปัม ( ในเวลานี้นะคะท่านผู้อ่าน งุงิ )
“ไอ้ที่ช้านนนนน เนี่ยนะเข้ามาอยู่ในห้องนี้กับแกด้วยเพราะว่าฉันทนอีนางกะเทย 3 ตัวนั่นไม่ไหวแล้ว”
“แล้วทำไมแกถึงคิดที่จะมาอยู่ในห้องนี้หละวะ หรือว่านาย เฮ้ยเพื่อนยัยนั่นอะดูท่าทางไม่ชาคนธรรมบดานะ”
ความคิดเห็น