นายวายร้ายสุดซ่าห์กับยัยเฮี้ยวสุดแสบ

กริ๊ง~กริ๊ง~กริ๊ง~ !!

"ค่ะ  ค่ะ  จะไปแล้ว"  ฉันเดินออกไปเปิดประตูบ้าน

"หวาดเด  ยัยรุ่นน้องตัวแสบ ^o^/ "นึกว่าคางคกที่ไหน---^^^

"ว่าไงมาแต่เช้าเชียวเหรอ?"

"ยังมีหน้ามาถามอีก -o- ยัยสองเสื่อมไปเอากระเป๋ามาก่อนที่ฉันจะปั๊ดหัวกะโหลกหล่อน !^_^~" รอยยิ้มพิศวง T^T

"ค่ะ ToT~" ฉันเดินไปเอกระเป๋าโค_ตหนักของตัวเองมา

ณ  บ้านหลังหนึ่ง (บ้านใครอ่ะ -o-!)

"วิโอลา! วิโอลา! " ยัยนี่นรกเรียกอีกแล้วเหรอกวนเวลาเล่นเกมส์หมดเลย ฮึย -^-;;

"อะไรอีกล่ะฮะ >o<^^"

"นี่แครเน็ต ต่อไปจะมาอยู่เป็นเพื่อนแก ^^" พี่ชี้ไปที่ยัยตัวเล็กที่อยู่ข้างๆน่ารกใช้ได้  แต่..ยัยตัวเล็กนี่เหรอจะมาอยู่คุมผมไม่อยากเชื่อ แฮะ-.,-

"ดี ! ฉันไปเล่นเกมส์ก่อนนะเสียเวลาชะมัด" อู้ท่ายัยนั่นจะโกรธเลยทีเดียว

"นายน่ะ!  จะไปไหนพี่สาวนายจะไปแล้วแท้ๆ ไม่คิดส่งหน่อยรึไงไอ้น้องอกตัญญู >o<!!!" ดูท่ายัยนี่จะตายตายตอนอายุน้อยด้วยฝีมือผมนี่แหละ!

"เธอเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ริจะมาว่าฉันงั้นเหรอ"

"มีปัญหารึไง ตาหัวแดง!!"  2 คำ กระตุ้นความโกรธ--^^

"หัวแดงงั้นเหรอ! แล้วเธอหล่ะต่างจากฉันซะเมื่อไหร่ หัวสีขี้ทุเรศลูกตาว่ะ"

"นี่มันหัวสีทองย่ะ! >o< "

"งั้นฉันก็หัวสีเพลิงอ่ะดิ >_<"

"หยุด !!!  หยุดทั้งคู่นะแหละเลิกทะเลาะกันซะที!" พี่นี่ฉันน้องพี่นะเห็นแก่น้องบ้างด๊ (แน่จริงพูดไปดิ) มะเอาอ่ะ (อ่ะโด่ขี้ขลาด)เออ-///-แล้วพี่ก็ไปสนามบิน ทิ้งไว้แต่หนุ่มหล่อหัวแดงกับสาวอัปลักษณ์หัวสีขี้!!!  (ชมตัวเองเฉยเลย)

....................................

ฉันเป็นคนที่ซวยที่สุดในโลก T^T