คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ยินดีที่ได้รู้จัก
ตอนที่ 9
พิมลรัตน์และบงกชก็เดินเข้าบ้าน โดยที่ป้าแจงมีหน้าที่เปิดและปิดประตูบ้านเท่านั้น พิมลรัตน์ถือขนมเปียกปูนอยู่ เพื่อเอาไปฝากป้าแจงโดยเฉพาะ
พิมลรัตน์ : (ยกมือไหว้ป้าแจง) "สวัสดีฮะป้าแจง"
ป้าแจง : "สวัสดีค่ะนู๋รัตน์ เป็นไงบ้างคะ?"
พิมลรัตน์ : "สบายดีสิฮะป้า (เอาขนมเปียกปูนให้ป้าแจง) ป้าฮะ นู๋ซื้อขนมมาให้ป้าแล้วฮะ"
ป้าแจง : (รับของจากมือพิมลรัตน์) "ขอบใจจ้านู๋รัตน์ วันนี้นู๋รัตน์ของป้าน่ารักที่สุดเลย" แต่ในระหว่างที่คุยกันนั้น รถของสิริภรณ์ขับมาถึงบ้าน และลงจากรถ
พิมลรัตน์ : "แน่นอนอยู่แล้วฮะป้า ไม่เหมือนใครบางคนหรอกนะ (มองไปที่สิริภรณ์ที่กำลังเดินไปถึงยกมือหยิบถอดรองเท้าส้นสูงของเธอ) สวยก็สวย แต่ไม่เคยซื้อขนมมาให้กับคนในบ้านเล๊ย" พิมลรัตน์พูดเสร็จ ทำให้สิริภรณ์มองไปที่พิมลรัตน์ด้วยสีหน้าโมโห
สิริภรณ์ : "นี่! พี่รัตน์ ตกลงพี่ว่าใครไม่ทราบฮะ?" สิริภรณ์พูดเสียงแหลมใส่พิมลรัตน์
พิมลรัตน์ : (เดินเข้าไปหาสิริภรณ์) "ก็ฉันว่าคนแถวนี้ ไม่ใช่เธอสักหน่อย" พิมลรัตน์พูดกับสิริภรณ์อย่างไม่รู้ไม่ชี้
สิริภรณ์ : "คนไหน ยังไง อย่าบอกนะว่าพี่ว่าฉัน"
พิมลรัตน์ : "ทำไมล่ะ? ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ฮะ?" พิมลรัตน์พูดกับสิริภรณ์อย่างไม่กลัวใคร ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน แต่บงกชก็เดินเข้าไปห้ามทั้งพิมลรัตน์และสิริภรณ์ซะก่อน
บงกช : "พอๆกันที มาถึงบ้านไม่ทันไร ทะเลาะกันอีก ทั้งสองคนนี้ทะเลาะกันไม่เลิกลาจริงๆเลย หยุดทะเลาะสักวันนึงได้ไหม?" บงกชพูดกับพิมลรัตน์และสิริภรณ์ด้วยความหวังดี ทำให้สิริภรณ์และพิมลรัตน์เงียบ และทั้งสองสาวเดินเข้าบ้านพร้อมกัน ทำให้ทั้งสองสาวมองหน้ากันไม่ติด จึงเดินแยกคนละห้องทันที แต่ทันใดนั้นเอง พจน์ก็เดินเข้าถึงบ้านพร้อมกับ ปานวาด พิมลวรรณ และชญาดาทันที
บงกช : (เดินเข้ามาหาพจน์) "กลับมาแล้วหรอคะ?พี่พจน์"
พจน์ : "กลับมาแล้ว แล้วบงกชมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ไม่เห็นเลย"
บงกช : "ก็มาสักพักนึงอ่ะค่ะ"
พจน์ : "ว่าแต่พิมลรัตน์มาหรือยัง?"
บงกช : "มาแล้วค่ะ"
ปานวาด : "แม่คะ แล้วสิริภรณ์ล่ะคะ?"
บงกช : "นู๋ภรณ์ เค้ากลับมาแล้วน่ะลูก มาถึงนู๋รัตน์และนู๋ภรณ์ทะเลาะกันไม่หยุดหย่อนเลย ไม่รู้จะทำยังไงดี?"
พจน์ : (ส่ายหน้าและถอนหายใจ) "เฮ้อ! พิมลรัตน์และสิริภรณ์นี่จริงๆเลย ทะเลาะกันไม่มีวันหยุดเลย" พจน์พูดเสร็จจึงเดินเข้าบ้านพร้อมกับปานวาด พิมลวรรณและชญาดา
ใน ห้องนอนของทั้ง 5 สาว ชญาดากำลังนั่งสมาธิอยู่บนเตียงนอนของเธอ ด้วยจิตใจที่สงบ แต่ในขณะนั้น พิมลรัตน์ซึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะว่าเธอเพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ส่วนปานวาดก็เดินขึ้นมาในห้องนอนตามมา ชญาดาลืมตาขึ้นมา และหันหน้าไปที่พิมลรัตน์และปานวาด
ปานวาด : (ถามชญาดา) "เอ้า ดามาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ?"
ชญาดา : (พูดกับปานวาด) "อ๋อ ดาแค่มานั่งสมาธิอ่ะค่ะ แล้วพี่ปานล่ะคะ?"
ปานวาด : "อ๋อ พี่จะเอาของอ่ะจ้า"
พิมลรัตน์ : "น้องดา อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ?"
ชญาดา : "เสร็จแล้วค่ะพี่รัตน์ ได้ข่าวว่าพี่รัตน์ไปเจอเพื่อนสนิทของพี่หรอคะ?"
พิมลรัตน์ : "ใช่สิ เค้ารู้จักกับพี่มาตั้งแต่ตอนเรียนม.ต้นสิ"
ปานวาด : "ว่าแต่ ใช่คนที่ชื่อศุภกรณ์ ที่เดินไปรับไปส่งเธอที่บ้านเมื่อก่อนนั้นน่ะสิ?"
พิมลรัตน์ : "ก็ใช่สิพี่ปาน ตอนนี้นายกรเค้าอยากสมัครเป็นนักร้องอะไรของเค้านี่แหล่ะ"
ปานวาด : "แล้วตอนนี้ล่ะ?"
พิมลรัตน์ : "ตอนนี้น่ะหรอ? (หยุดสักพักก่อนที่จะพูดด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย) นายกรเค้าคงอยากจะเป็นนักร้อง ตามที่เขาใฝ่ฝันเอาไว้ แต่ตอนนี้ทางร้านอาหารกำลังคุยอยู่ว่า จะเป็นนักร้องในร้านอาหารหรือเปล่า?"
ชญาดา : "แล้วพ่อแม่ของพี่กรล่ะคะ? เค้าว่างไงบ้าง"
พิมลรัตน์ : "นายกรมันไม่เท่าไหร่หรอก แต่พ่อแม่ของนายกรอ่ะ แม่งไม่สนับสนุนเลย หาว่าอาชีพพวกนี้ เป็นพวกเต้นกินรำกินไว้กันยันค่ำด้วยซ้ำ"
ปานวาด : "พูดถึงการเป็นนักร้องนะ พ่อแม่ของเค้า จะสนับสนุนหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับตัวความสามารถของเค้ามากกว่า และที่อีกอย่างนึง สมัยนี้ ทุกๆคนเค้าอยากใฝ่ฝันอยากจะทำอะไร ก็ต้องทำในสิ่งๆนั้นไป (ถามชญาดา) จริงไหม?ดา"
ชญาดา : "จริงด้วยสิคะพี่ปาน ดาเห็นด้วยกับพี่ปานนะคะ เค้าอยากจะทำอะไร มันเป็นเรื่องของเค้า พ่อแม่ไม่น่าจะกีดกันขนาดนี้หรอกค่ะ"
พิมลรัตน์ : "จริงเหมือนอย่างที่น้องดาบอกนี่แหล่ะ (ลุกขึ้นออกเตียงนอน) พี่นี่แหล่ะที่จะช่วยเค้าเอง"
ปานวาด : "แล้วเธอจะช่วยเค้ายังไงดีล่ะ?"
พิมลรัตน์ : "พี่ปาน พี่ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ เรื่องพวกนี้ เดี๋ยวฉันจะเคลียร์กับพ่อแม่ของเค้าให้มันรู้ไปเลย ว่าเค้าทำสิ่งนั้นได้" พิมลรัตน์พูดด้วยความมั่นใจและสนับสนุนช่วยศุภกรณ์ให้เต็มที่
ปานวาด : "ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะก็ พี่ก็จะตามใจเธอก็แล้วกัน เพราะว่าเธอช่วยเพื่อนของเธอด้วย" ปานวาดพูดเสร็จจึงเดินเข้าไปที่บนเตียงนอนของเธอเอง เหลือเพียงแต่ชญาดากับพิมลรัตน์เท่านั้น
ชญาดา : "พี่รัตน์คะ (ยกมือจับมือพิมลรัตน์) ดาขอให้พี่รัตน์ทำความฝันของพี่กรเพื่อนของพี่ให้เป็นจริงให้ได้นะคะ ดาจะเอาใจช่วยค่ะ"
พิมลรัตน์ : "ขอบใจมากนะน้องดา ที่มาเป็นกำลังใจให้พี่ ถ้างั้น พี่ขอตัวเลือกเสื้อผ้าก่อนก็แล้วกัน" พิมลรัตน์พูดเสร็จ จึงเดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเธอ
วันต่อมา ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชญาดากำลังเดินเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ จู่ๆมัลลิกา เพื่อนสนิทของชญาดาเดินเข้ามาหาเธอทันที
มัลลิกา : "อรุณสวัสดิ์จ้า ยัยดา สบายดีไหม?"
ชญาดา : "สบายดีค่ะ แล้วเธอล่ะสบายดีหรือเปล่า?"
มัลลิกา : "สบายดีสิ แหม วันนี้ยัยดาหน้าใสจังเลยนะ" มัลลิกาพูดเสร็จ ชญาดางงกับคำชมของมัลลิกา เพื่อนสนิทของเธอ ชญาดายกมือทั้งสองข้างไปลูบที่แก้มของเธอและถามมัลลิกาอย่างไม่ค่อยเข้าใจ
ชญาดา : "นี่! หน้าของฉันใสจริงๆหรอ?"
มัลลิกา : "ก็ใช่น่ะสิ เธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก และที่อีกอย่างนึง ก็คือ เธอก็เป็นคนดี หน้าของเธอก็เลยใสไง" มัลลิกาขยายความให้ชญาดา ทำให้ชญาดาเข้าใจ
ชญาดา : "ขอบใจนะที่ชมฉัน คนเราเกิดมาจะสวยหรือไม่สวย มันไม่สำคัญหรอก แต่ขอให้เป็นคนดีก็พอแล้วจ้า" ชญาดาพูดเสร็จจึงเดินออกไป ปล่อยให้มัลลิกายืนอยู่คนเดียว
มัลลิกา : "แหม! พูดซะดีจริงๆเลยนะเพื่อน ไม่น่าเชื่อล่ะ เพื่อนของฉันจะใจพระขนาดนี้เลย" ในขณะที่ชญาดากำลังเดินเข้าไปในที่ห้องสมุดในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชญาดาจึงเดินเข้าเอาหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นหนังสือที่ชญาดาชอบอ่านที่สุด เพราะชญาดาเป็นแม่พระของพี่ๆน้องๆรวมไปถึงเพื่อนๆของเธออีกด้วย ทำให้นักศึกษาในมหาวิทยาลัยรักชญาดาเยอะแยะมากมาย เพราะชญาดาเป็นคนจิตใจดีงาม ชอบทำบุญ ชญาดาเอาหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนามา 2 - 3 เล่ม เพื่อไปอ่านที่บ้าน ในระหว่างที่ชญาดากำลังเลือกหนังสืออยู่นั้น ชญาดาไปเจอหนังสือเล่มนึง ที่วางไว้ชั้นบนสุด แต่ผลปรากฎว่า ชญาดาเอื้อมหยิบหนังสือเล่มนั้นไม่ถึง มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ เดินเข้ามาหยิบหนังสือที่ชญาดาหยิบพอดีมาให้เธอทันที นั่นก็คือ อนิรุทธิ์
อนิรุทธิ์ : "ขอโทษนะครับ นี่หนังสือของคุณใช่ไหมครับ?" อนิรุทธิ์พูดเสร็จ ชญาดาได้เจอหนังสือในมือของอนิรุทธิ์ และยกมือหยิบหนังสือจากมือของอนิรุทธิ์
ชญาดา : "ขอบคุณมากค่ะ ที่มาหยิบหนังสือให้ฉัน"
อนิรุทธิ์ : "ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย บอกผมได้นะครับ" อนิรุทธิ์พูดเสร็จ ชญาดาจึงเดินเข้าไปนั่งอ่านหนังสือทันที ทำให้อนิรุทธิ์ชอบชญาดามาตั้งแต่แรกเจอ
อนิรุทธิ์จึงเฝ้ามองไปที่ชญาดาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ส่วนชญาดานั้นกำลังอ่านหนังสือโดยไม่สนใจผู้คนแต่อย่างใด อนิรุทธิ์จึงเดินเข้าไปหาชญาดาทันที
อนิรุทธิ์ : "ขอโทษนะครับ ผมมารบกวนคุณไปหรือเปล่าครับ?"
ชญาดา : (วางหนังสือก่อนที่จะพูดกับอนิรุทธิ์) "ไม่หรอกค่ะ ไม่ทราบว่า คุณมีธุระอะไรไม่ทราบคะ?"
อนิรุทธิ์ : "คือ คุณชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาด้วยหรอครับ?"
ชญาดา : "ใช่ค่ะ ดาชอบอ่านเล่มนี้มากๆค่ะ เพราะหนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่ทุกๆคนต้องทำความดีกันน่ะค่ะ ก็เลยเอาไปสอนให้กับนักศึกษาหน่อยค่ะ" ชญาดาอธิบายเหตุผลให้อนิรุทธิ์ฟัง
อนิรุทธิ์ : "ดีสิครับ คนอย่างคุณ นอกจากจะเป็นครูแล้ว แถมยังสอนให้ทุกๆคนเป็นคนดี ผมขอชื่นชมคุณจริงๆเลยน่ะครับ"
ชญาดา : "นี่ตกลงคุณชมหรือว่าแกล้งล่ะคะ?"
อนิรุทธิ์ : "ผมไม่ได้แกล้งคุณหรอกครับ ผมแค่ชมคุณจริงๆครับ" อนิรุทธิ์ชมเปาะให้กับชญาดา ทำให้ชญาดายิ้มแก้มปริ
ชญาดา : "ขอบคุณมากค่ะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ?"
อนิรุทธิ์ : "ผมชื่อ อนิรุทธิ์ ครับ เป็นบรรณารักษ์ในห้องสมุดแห่งนี้ครับ แล้วคุณชื่อ..."
ชญาดา : "ฉันชื่อ ชญาดา ค่ะ เป็นคุณครูสอนวิชาพระพุทธศาสนา ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ค่ะ"
อนิรุทธิ์ : "แสดงว่า คุณเป็นอาจารย์มาตั้งนานแล้วนี่ครับ"
ชญาดา : "ค่ะ ดาแค่เป็นอาจารย์มา 2 ปีค่ะ (ยกมือเหลือบไปที่นาฬิกา) ขอโทษด้วยนะคะ ดาขอตัวไปสอนการบ้านให้นักศึกษาก่อนนะคะ" ชญาดาพูดเสร็จ ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าของเธอมาสะพายที่แขนพร้อมกับหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธ ศาสนามา 3 - 4 เล่ม และเดินออกจากห้องสมุดไป เวลาผ่านไป ตอนเย็น ชญาดาเดินออกจากห้องไป จู่ๆ ก็ได้เจอกับนักศึกษาสาวคนนึงเดินเข้ามาหาเธอพอดี
นักศึกษา : "อาจารย์คะ นู๋มีเรื่องอยากจะถามค่ะ"
ชญาดา : "ถามมาเลยค่ะ"
นักศึกษา : "คือ นู๋อยากจะถามอาจารย์ว่า การที่นู๋แอบชอบผู้ชายคนนึงอ่ะค่ะ แต่ผู้ชายที่นู๋แอบชอบนั้น มีแฟนแล้วอ่ะค่ะ นู๋ก็เลยอยากจะสารภาพความในใจให้เค้าฟังค่ะ"
ชญาดา : "แล้วเค้าว่างไงบ้างคะ?"
นักศึกษา : "เค้าก็บอกไปว่า เค้ามีแฟนแล้วล่ะค่ะ เค้าคิดกับนู๋เป็นแค่น้องสาวค่ะ" นักศึกษาสาวน้ำเสียงเศร้า ทำให้ชญาดาสงสารนักศึกษาสาวคนนั้นมาก
ชญาดา : "นู๋ ฟังครูให้ดีๆนะคะ การที่นู๋เอาของเค้ามาเป็นของนู๋นั้น อย่าเอามาไขว่คว้ามาเป็นของนู๋เลย ในเมื่อเค้าไม่ใช่ของนู๋ ถึงแม้ว่า เค้าคิดกับนู๋เป็นแค่น้องสาว แต่นู๋ก็ยังรักเค้าเป็นแค่พี่ชายไม่ใช่หรอคะ?"
นักศึกษา : "แล้วจะมีวิธีแก้ไหมล่ะคะ?"
ชญาดา : "มีสินู๋ นู๋อย่าแย่งของเค้าๆไปเป็นของนู๋นะนู๋ มันเสียเวลาไปเปล่าๆ มันผิดศีลข้อที่ 3 ที่ว่า ห้ามประพฤติผิดในกาม อย่างน้อยนู๋ก็ยังมีผู้ชายดีๆเข้ามาในชีวิตเยอะแยะมากมาย แต่อย่างน้อย ก็ขอให้เค้าดีกับนู๋ก็พอ รักเดียวใจเดียวดีกว่า ดีที่สุดค่ะ"
นักศึกษา : (ยกมือไหว้ชญาดา) "ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ ที่แก้ปัญหาให้นู๋"
ชญาดา : "ไม่เป็นไรค่ะ นู๋ก็ต้องอย่าลืมสวดมนต์นั่งสมาธิ ทำจิตใจให้สงบ ทำความดีเข้าไว้ บุญจะได้อยู่กับนู๋ไปนานๆ" (ยิ้ม) นักศึกษาก็ยิ้มให้กับชญาดาอย่างเป็นมิตร จึงเดินสวนทางกับเธอทันที ส่วนชญาดาจึงเดินออกไปทันที ชญาดาจึงเดินออกจากมหาวิทยาลัย แต่ทันใดนั้น มีรถคันสีดำ ขับมาหาเธอทันที และคนขับรถก็เปิดกระจกรถเพื่อได้เจอหน้าเธอ และก็ได้เจอกับ พยัคฆ์ แฟนหนุ่มของเธอนี่เอง ที่คบกันมา 5 - 6 ปี
พยัคฆ์ : (ยกมือถอดแว่นตา) "สวัสดีครับน้องดา"
ชญาดา : "สวัสดีค่ะพี่พยัคฆ์"
พยัคฆ์ : "น้องดา พี่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่พี่ไปรับน้องดาช้า หวังว่าน้องดาคงไม่ว่าพี่นะครับ"
ความคิดเห็น