คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฉันโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ
ตอนที่ 5
บ้าน ของพจน์ ภูวนาทขับรถมาส่งปานวาดถึงที่บ้านของเธอ ทั้งสองคนลงจากรถของภูวนาท ขณะที่ป้าแจงกำลังเดินเปิดประตูหน้าบ้านก็เลยเข้ามาทักทายทั้งภูวนาทและปาน วาด
ป้าแจง : "กลับมาแล้วหรอคะคุณปาน?"
ปานวาด : "กลับมาแล้วจ้าป้าแจง ว่าแต่ พิมลวรรณล่ะ?"
ป้าแจง : "คุณวรรณขี้นบ้านนอนแล้วค่ะ ส่วนคุณรัตน์ ยังไม่กลับมาเลยค่ะ ส่วนคุณดา ตอนนี้กำลังตรวจการบ้านให้นักศึกษาอยู่ และก็คุณภรณ์ตอนนี้ยังไม่กลับบ้านเลยอ่ะค่ะ"
ปานวาด : "สิริภรณ์เค้าไปไหน?"
ป้าแจง : "คุณภรณ์เค้า..." ป้าแจงพูดไม่ทันขาดคำ สิริภรณ์ใส่ชุดในนักศึกษา ใส่กระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋ กับเสื้อรัดกุม แถมเสื้อของเธอออกจากกระโปรงเดินเข้ามา
สิริภรณ์ : "ป้าแจง สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะพี่ปาน สวัสดีค่ะพี่ภู"
ปานวาด : "สวัสดี ภรณ์หายไปไหนมา ทำไมเพิ่งมาถึงบ้าน?"
สิริภรณ์ : "คือ ฉันแค่ไปเรียนและก็ไปกินข้าวกับเพื่อนๆของฉัน จะเป็นไรล่ะคะ?"
ปานวาด : "ไปเรียนหนังสือมา ทำไมต้องกลับค่ำด้วย?"
สิริภรณ์ : "ก็วันนี้ปานแค่ไปเรียนค่ำมาอ่ะค่ะ อาจารย์เป็นคนสั่ง และวันพรุ่งนี้ ปานก็ไปถ่ายแบบนิตยสารวัยรุ่นด้วยอ่ะค่ะ ไปตั้งแต่ตอนเลิกเรียนแล้วด้วย"
ปานวาด : "งั้นก็แล้วไป ภรณ์ เธอมีทำหน้าที่อ่านหนังสือสอบ เธอจะได้เรียนหนังสือจนจบ คนอื่นๆเค้าเรียนจบกันหมดแล้ว และที่สำคัญ ห้ามไปเที่ยวเตร่ตอนกลางคืนอีก" ปานวาดเตือนสิริภรณ์ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าสิริภรณ์จะชอบไปเที่ยวเตร่ กลัวคนอื่นๆเค้าจะทำร้ายเธอ
สิริภรณ์ : "พี่ปาน เดี๋ยวฉันขอตัวอาบน้ำนอนนะ (หันมายกมือไหว้ภูวนาท) พี่ภูคะ สวัสดีค่ะ" สิริภรณ์พูดเสร็จเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าอารมณ์ไม่ดี เมื่อถูกปานวาดต่อว่า
ปานวาด : (หันมาพูดกับภูวนาท) "ปานเองต้องขอโทษแทนภรณ์น้องสาวของปานด้วยนะคะ ภรณ์เค้าเป็นคนแบบนี้น่ะค่ะ อย่าไปถือสาเค้า"
ภูวนาท : "ไม่เป็นไรหรอกครับ เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ (หันมายกมือไหว้ป้าแจง) ผมไปแล้วนะครับป้า สวัสดีครับ"
ป้าแจง : "สวัสดีจ้า" ป้าแจงพูดเสร็จ ปานวาดเดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ป้าแจงทำหน้าที่ปิดประตูหน้าบ้าน ส่วนภูวนาทก็ขับรถออกจากบ้านของปานวาดอย่างปลอดภัย ในห้องนอนของพวกหญิงสาวทั้ง 5 คน ล้วนแต่ห้องนอนเดี่ยวภายในห้องเดียวกัน
พิมลวรรณ : "พี่ปาน ได้ข่าวว่ามีพี่ภูไปส่งพี่ถึงที่บ้านเลยหรอ?"
ปานวาด : "ใช่จ้า ว่าแต่วันนี้ทำงานเป็นไงบ้าง?"
พิมลวรรณ : "ก็สนุกดีค่ะพี่วรรณ ว่าแต่เมื่อไหร่พี่กับพี่ภูจะมีงานวิวาห์สักที?" พิมลวรรณพูดเสร็จ ปานวาดได้ยินคำพูดของพิมลวรรณถึงงานแต่งงานระหว่างเธอกับภูวนาท ทำให้สีหน้าของปานวาดเขินจนแก้มแดง
ปานวาด : "บ้า เธอพูดไรไม่รู้ พี่ก็อายเป็นนะ"
พิมลวรรณ : "ว่าแต่ พี่ปาน เมื่อกี้ วรรณเห็นพี่คุยอะไรกับภรณ์อยู่หน้าบ้านอ่ะ?"
ปานวาด : (สีหน้าเศร้าเล็กน้อย) "พี่แค่คุยกับภรณ์ว่าไปไหนมา?"
พิมลวรรณ : "แล้วภรณ์เค้าตอบว่าอะไรหรอ?"
ปานวาด : "ภรณ์เค้าบอกว่า เค้าไปเรียนหนังสือตอนค่ำ แถมยังไปกินข้าวกับเพื่อนๆ เพราะช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรนะ ภรณ์มักจะชอบไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆ และอีกอย่างวันพรุ่งนี้ หลังเลิกเรียน ภรณ์ก็จะไปถ่ายแบบในนิตยสารแห่งหนึ่ง พี่ยังเป็นห่วงภรณ์เรื่องการเรียน กับเรื่องการไปเที่ยวกลางคืน"
พิมลวรรณ : "โธ่! พี่ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง พี่ไม่ต้องเครียดหรอกนะ คนอย่างภรณ์นะ สวยเซ็กซี่กว่าฉันขนาดนี้ มีหนุ่มๆมารุมชอบเค้าเยอะ การที่ไปเที่ยวกลางคืนมันเป็นเรื่องความจำเป็นนะที่ต้องไป แต่ไม่ใช่ไปเที่ยวกลางคืนแบบไม่บันยะบันยังเลย"
ปานวาด : "มันก็จริงอย่างที่วรรณบอก แต่มันไม่ควร เพราะสมัยนี้คนเรามันไว้ใจกันได้ซะที่ไหนกัน อนาคตของสิริภรณ์ที่ต้องทำ มันต้องอีกยาวไกล ขนาดเรื่องการแต่งตัวน่ะสิ พี่เป็นห่วง"
พิมลวรรณ : "ภรณ์เค้าทำไมหรอ? แล้วเรื่องการแต่งตัวมันเกี่ยวไรด้วยอ่ะ?" พิมลวรรณถามปานวาดเสร็จ ปานวาดยังไม่ทันจะตอบ พิมลรัตน์ที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านก็มาถึง
พิมลรัตน์ : "ก็มันเกี่ยวสิพี่ปาน พี่วรรณ"
ปานวาด/พิมลวรรณ : (หันมาเจอพิมลรัตน์) "รัตน์"
พิมลวรรณ : "ก็มันเกี่ยวยังไงหรอรัตน์?"
พิมลรัตน์ : (วางกระเป๋าของเธอไว้บนเตียงของเธอ) "ก็ภรณ์เค้าไปไหนต่อไหน พอเวลาไปเรียน ก็ชอบแต่งตัวรักสวยรักงาม แต่พอเวลาเลิกเรียน ก็ไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆของเค้า เค้าชอบแต่งตัวโป๊ออกไปอีกต่างหาก"
ปานวาด : "สิริภรณ์เนี่ยนะ แต่งตัวโป๊?"
พิมลรัตน์ : "ก็ใช่อ่ะสิ คนอย่างภรณ์ เค้าชอบใส่แต่พวก กระโปรงสั้น กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋ มันชอบโชว์ให้หนุ่มๆเห็น ยังไม่พอนะ ยังชอบใส่พวกเกาะอก สายเดี่ยว รองเท้าส้นสูง และเค้าก็บอกว่า ที่ทำแบบนี้ เค้าอยากจะเรียกร้องความสนใจจากหนุ่มๆอีกต่างหาก"
พิมลวรรณ : "เรียกความสนใจจากหนุ่มๆยังไงล่ะรัตน์?"
พิมลรัตน์ : "ก็แบบว่า...ภรณ์เค้าเอาเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองมาให้หนุ่มๆโทรมา ทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิกไม่ลาจริงๆเลย" พิมลรัตน์พูดด้วยสีหน้าเซ็ง เพราะเธอรู้นิสัยของสิริภรณ์มาเป็นอย่างดี และอีกอย่าง ทั้งพิมลรัตน์และสิริภรณ์มักจะกัดกันตลอด แต่ลึกๆพิมลรัตน์ก็ยังเป็นห่วงสิริภรณ์อยู่ดี แต่ไม่แสดงออก
พิมลวรรณ : "ภรณ์เค้าเป็นคนแบบนี้แหล่ะรัตน์ อย่าไปถือสาเลย ภรณ์เค้าจะมีหนุ่มๆที่ไหน มันเป็นเรื่องของเค้า อย่าไปใส่ใจกับมันเลย"
พิมลรัตน์ : "ว่าแต่ดาล่ะ?หายไปไหน?" พิมลรัตน์ถามปานวาดและพิมลวรรณถึงชญาดาไม่ทันไร ชญาดาก็เดินเข้ามาทันที
ชญาดา : "กลับมาแล้วค่ะ"
ปานวาด : "เอ้า ดาเพิ่งกลับมาหรอ? ไหนบอกว่า จะตรวจการบ้านตอนประมาณเที่ยงคืนไง"
ชญาดา : "ก็ใช่ค่ะพี่ปาน ก็คือว่า ทางมหาวิทยาลัยเค้าเปลี่ยนเวลาอ่ะค่ะ ดาก็เลยกลับมาบ้านเร็วค่ะ"
พิมลรัตน์ : "แล้วดาทานไรหรือยัง? พอดีพี่ซื้อแกงส้มกับปลาเค็มของโปรดของดามาฝากอ่ะ ตอนนี้วางไว้อยู่ในห้องครัว ถ้าหิวกินได้เลยนะ"
ชญาดา : "ขอบคุณมากค่ะพี่รัตน์"
พิมลรัตน์ : "เฮ้ย! ไม่เป็นไรหรอกดา พี่เต็มใจ อิอิ"
ชญาดา : "พี่ปานคะ"
ปานวาด : "มีอะไรหรอจ๊ะดา?"
ชญาดา : "ภรณ์ล่ะคะ? กลับมาถึงบ้านหรือยัง?"
ปานวาด : "ภรณ์เค้ากลับมาถึงบ้านสักพักนึงอ่ะจ้า" ปานวาดพูดเสร็จ สิริภรณ์ก็เดินเข้ามาในห้องนอนในชุดกางเกงขาสั้น สายเดี่ยว อาจจะโชว์หน้าอกของเธอเล็กน้อย
พิมลรัตน์ : "นั่นไง พี่ปานพูดถึงภรณ์ปุ๊บ ภรณ์มาปั๊บเลย"
สิริภรณ์ : (หันมาพูดกับชญาดา) "สวัสดีค่ะพี่ดา"
ชญาดา : "สวัสดีค่ะภรณ์ กินอะไรหรือยังคะ?"
สิริภรณ์ : "กินแล้วค่ะพี่ งั้นฉันขอตัวไปโทรศัพท์กับเพื่อนก่อนนะคะ"
พิมลรัตน์ : (ลุกขี้นมาต่อว่าสิริภรณ์) "นี่! ยัยภรณ์ เธอโทรหาเพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายกันแน่วะ?"
สิริภรณ์ : "นี่! พี่รัตน์ (เดินเข้ามาหาพิมลรัตน์ด้วยความไม่กลัวใคร) ฉันจะโทรหาเพื่อนสาวหรือเพื่อนชาย มันเป็นเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับพี่หรอก" สิริภรณ์พูดเสร็จ เดินออกจากห้องนอนของพวกเธอ เพื่อคุยโทรศัพท์กับเพื่อนของเธอข้างนอก ทำให้พิมลรัตน์โกรธ
ปานวาด : "รัตน์ ช่างเค้าเถอะ อย่าไปถือสาเค้าเลย"
พิมลรัตน์ : (พูดกับปานวาด) "ทำไมล่ะพี่? มันว่าฉันก่อน ถ้ามันไม่ว่าฉันและมันจะว่าใครล่ะ"
พิมลวรรณ : "โธ่! รัตน์ เค้าจะคุยกับใครมันเป็นเรื่องของเค้าเถอะ รัตน์อย่าไปเครียดหรอก"
ชญาดา : "ใช่ค่ะพี่รัตน์ ที่พี่วรรณพูดมาก็ถูกนะคะ คนอย่างสิริภรณ์ เค้ายังเป็นเด็กเป็นเล็กอยู่ เค้าไม่รู้หรอกค่ะ" ชญาดาเสริมคำพูดไปอีกคนด้วย
พิมลรัตน์ : "จะไม่ให้ฉันเครียดได้ไงล่ะ ยัยภรณ์เค้าไม่ใช่เด็กอายุ 3 - 4 ขวบหรอกนะ เค้าอายุ 22 ปีแล้ว เดี๋ยวก็ต้องมีงานของเค้าอีก"
ปานวาด : "เอาล่ะ เอาล่ะ เอาเป็นว่า ปล่อยให้สิริภรณ์คุยโทรศัพท์ไปพลางๆก่อน ส่วนพวกเธอทั้งหมด แยกย้ายกันไปนอนหรือไปทำอะไรก็ตามสบายเลยนะ" ปานวาดพูดเสร็จจึงเดินไปหยิบตู้เสื้อผ้า เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเข้านอน ในระหว่างนั้น สิริภรณ์เพิ่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเสร็จแล้ว จึงเดินเข้าไปนอนด้วยสีหน้าอารมณ์ดี ปล่อยให้พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา ที่กำลังแยกย้ายกันไปนอนอยู่
สิริภรณ์ : "พี่วรรณ แล้วพี่ปานไปไหนล่ะ?"
พิมลวรรณ : "พี่ปานเค้ากำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่อ่ะสิ ทำไมหรอภรณ์?"
สิริภรณ์ : "เปล่า ไม่มีอะไร งั้นฉันขอตัวนอนก่อนนะ" สิริภรณ์เดินเข้ามาถึงบนเตียงนอนและนอนหลับในที่สุด จนกระทั่งปานวาดอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
ความคิดเห็น