คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เขามีอะไรกันแล้ว
ตอนที่ 20
ในระหว่างที่พิมลรัตน์บอกข่าวดีให้กับศุภกรณ์แล้ว จู่ๆฟ้าใส เพื่อนสาวคนสนิทของพิมลรัตน์ก็เดินเข้ามาหาพิมลรัตน์อย่างสีหน้าอารมณ์ดี
ฟ้าใส : "พี่รัตน์คะ คุณแม่ของพี่เรียกแล้วล่ะค่ะ"
พิมลรัตน์ : "แม่ของพี่เค้าบอกอะไรพี่หรือเปล่าน้องฟ้าใส?"
ฟ้าใส : "แม่ของพี่เค้าไม่บอกอะไรหรอกค่ะ เพียงแค่แต่ว่า ขอให้พี่รัตน์คุยกับคุณแม่ของพี่ไปก่อนก็แล้วกัน แล้วสักวันพี่รัตน์ก็คงจะรู้เองอ่ะค่ะ" ฟ้าใสพูดเสร็จ พิมลรัตน์จึงมองหน้าศุภกรณ์ก่อนที่จะพูดขึ้นมา
พิมลรัตน์ : (พูดกับศุภกรณ์) "นายกร ผู้จัดการยังบอกอีกว่า วันพรุ่งนี้ ตอนกลางคืนนายจะร้องเพลงให้กับลูกค้าในร้านอาหารฟังนะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปหาแม่ของฉันก่อน"
ศุภกรณ์ : "ได้สิ แต่เอาเป็นว่า ฝากบอกแม่ของเธอด้วยว่า ฉันกลับบ้านแล้วนะ"
พิมลรัตน์ : "เออ ได้สิ เดี๋ยวฉันจะบอกแม่ของฉันให้" สิ้นเสียงของพิมลรัตน์ พิมลรัตน์จึงเดินเข้าไปในห้องครัวที่บงกชกำลังทำอาหารอยู่ ส่วนศุภกรณ์ก็เดินออกจากร้านไป สร้างความดีใจให้กับศุภกรณ์เป็นอย่างมาก ที่ความฝันของเค้าเพียงแค่เอื้อม ก็มาถึงทุกที ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชญาดากำลังนั่งตรวจการบ้านของนักศึกษาอยู่ๆ จู่ๆมีเสียงโทรศัพท์มือถือของชญาดาดังขึ้น แต่คนที่โทรมาหาเธอก็คือ พยัคฆ์ นี่เอง
ชญาดา : "สวัสดีค่ะ ดาพูดค่ะ"
พยัคฆ์ : "สวัสดีครับน้องดา น้องดายังจำเสียงพี่ได้ด้วยหรอครับ?"
ชญาดา : "ก็ใช่นี่คะ ดาจำเสียงของพี่ได้นี่คะ คนรักกันก็ต้องรู้นิสัยของทั้งคู่เป็นธรรมดาอยู่แล้วล่ะค่ะ"
พยัคฆ์ : "จริงด้วยสิครับน้องดา พี่เองรู้นิสัยของน้องดาดีนะครับ ว่าน้องดาเป็นคนน่ารัก จิตใจดี แถมยังเอาใจพี่เก่งด้วย ถ้าพี่ไม่รักน้องดา ก็บ้าไปแล้วนี่ครับ"
ชญาดา : "ก็ดีสิคะพี่พยัคฆ์ ว่าแต่พยัคฆ์จะมารับดาไหมล่ะคะ?"
พยัคฆ์ : (ยกมือเหลือบดูนาฬิกา) "พี่คงมารับน้องดาไม่ได้หรอกอ่ะครับ พี่ต้องขอโทษน้องดาจริงๆ พอดีพี่ติดงานอ่ะครับ งานเยอะซะด้วย"
ชญาดา : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่พยัคฆ์ เอาเป็นว่า พี่พยัคฆ์ทำงานให้เสร็จก่อน ส่วนเรื่องนี้ ถ้าพี่พยัคฆ์ว่างเมื่อไหร่ ก็มาหาดาก็ได้นะคะ แค่นี้นะคะ" สิ้นเสียงของชญาดา ชญาดาวางสายโทรศัพท์ แต่ความจริงแล้ว พยัคฆ์อยู่ในห้างสรรพสินค้าด้วย แต่ในระหว่างนั้น พยัคฆ์ก็เดินไปชนกับ "เดลี่" เพื่อนสนิทของชญาดาตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันอีกด้วย แต่ปัจจุบัน เดลี่เป็นพริตตี้ในงานมหกรรมรถยนต์ยี่ห้อนึงอีกด้วย ความสวย ความเซ็กซี่ ของเดลี่นั้น เข้าตากับหนุ่มรุ่นใหญ่ เยอะแยะมากมาย รวมไปถึง พยัคฆ์อีกด้วย
พยัคฆ์ : "ขอโทษด้วยนะครับ"
เดลี่ : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ (พูดเสร็จมองหน้าพยัคฆ์ก่อนที่จะพูดออกมา) พี่พยัคฆ์"
พยัคฆ์ : "น้องเดลี่ (มองเดลี่ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่จะมองหน้าเดลี่) น้องเดลี่จริงๆด้วย หายไปไหนมา พี่คิดถึงน้องเดลี่เหลือเกิน"
เดลี่ : "เดเองก็คิดถึงพี่พยัคฆ์เหมือนกันนะคะเนี่ย ว่าแต่ดาล่ะ ไม่ไปด้วยหรอ?" เดลี่พูดเสร็จ ทำให้คำถามที่เดลี่ถามพยัคฆ์มานั้น ได้ถามถึงชญาดา แฟนของพยัคฆ์ ถึงกับหยุดพูดไป ก่อนที่จะตอบกับเดลี่
พยัคฆ์ : "อ๋อ น้องดาแฟนพี่น่ะหรอ? เค้ากำลังตรวจการบ้านให้กับนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยอ่ะ แล้วน้องเดลี่ถามถึงน้องดาทำไมหรอ?"
เดลี่ : "เดแค่เป็นห่วงดาเท่านั้นเองนี่คะ เป็นเพื่อนกัน ก็ต้องมีคิดถึงกันบ้างเป็นธรรมดานี่คะ ว่าแต่พี่พยัคฆ์มาหาเดถึงที่ขนาดนี้ มีอะไรหรือเปล่าคะ?" เดลี่ถามพยัคฆ์ ทำให้สายตาของพยัคฆ์มองไปที่เดลี่ด้วยความอ่อนไหว เพราะเขาเริ่มตกหลุมรักเดลี่มากขึ้นทุกวัน
พยัคฆ์ : "มีสิครับน้องเดลี่ มียิ่งกว่าอะไรซะอีก"
เดลี่ : "ทำไมล่ะคะพี่พยัคฆ์?" (ทำหน้างง)
พยัคฆ์ : (เดินเข้าไปหาเดลี่ ส่วนเดลี่ก็ยืนนิ่งเฉย) "ก็พี่อยากมีอะไรกับน้องเดลี่ไงล่ะครับ"
เดลี่ : (ทำหน้าเขินและยกมือตีไหล่ของพยัคฆ์อย่างแรง) "จะบ้าหรอคะพี่ เดเขินนะ"
พยัคฆ์ : "ไม่ต้องเขินหรอกครับน้องเด วันนี้พี่จะพาน้องเดไปดูคอนโดของพี่สวยๆดีกว่า ดีไหมครับ?"
เดลี่ : "ดีสิคะ เดไม่เคยขึ้นคอนโดของพี่พยัคฆ์เลย เดว่า พี่พาเดไปดีไหมคะ?"
พยัคฆ์ : "ได้สิครับ" สิ้นเสียงของพยัคฆ์ พยัคฆ์ยกแขนโอบไหล่ของเดลี่ออกจากห้างสรรพสินค้า ส่วนมัลลิกาที่กำลังเดินซื้อของอยู่นั้น จู่ๆ มัลลิกาก็ได้เห็นภาพที่พยัคฆ์กำลังเดินไปกับเดลี่ ซึ่งมัลลิกาไม่รู้ว่า เดลี่นั้นเป็นเพื่อนสนิทของชญาดา
มัลลิกา : "นี่มัน คุณพยัคฆ์แฟนของชญาดาเนี่ยนะ ไปกับผู้หญิงอื่น แต่ถ้ายัยดารู้ขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้นล่ะทีนี้?" มัลลิการ้องอย่างตกใจและคิดในใจว่า ถ้าชญาดารู้ว่า พยัคฆ์นอกใจเธอ เพื่อไปกับเดลี่แค่สองต่อสอง จะรู้สึกอย่างไร? แต่ที่ยิ่งกว่านั้น ถ้าแฟนของพยัคฆ์ ณ ตอนนี้ เป็นเดลี่ เพื่อนสนิทของชญาดาขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?
ที่คอนโดของพยัคฆ์ พยัคฆ์โอบไหล่ของเดลี่อย่างไม่ห่าง จึงเดินเข้าไปที่คอนโดของเขา เดลี่ได้เห็นในห้องของพยัคฆ์ทั้งหมดนั้น ก็ชอบใจมาก
เดลี่ : (ร้องด้วยความดีใจ) "โอ้โห นี่คอนโดของพี่พยัคฆ์หรอคะ? สวยจังเลย"
พยัคฆ์ : "ก็คอนโดของพี่ทั้งสวย ทั้งสง่าจริงๆเลยล่ะครับน้องเดลี่"
เดลี่ : "ว่าแต่พี่พยัคฆ์คะ คอนโดของพี่เนี่ย พี่เป็นคนซื้อเองหรือเปล่าคะเนี่ย?"
พยัคฆ์ : (หันมาพูดกับเดลี่) "ซื้อเองสิครับ แต่พี่จะซื้อให้กับคนที่พี่รักแล้วล่ะ?"
เดลี่ : "ใครล่ะคะ? คนที่พี่รักเนี่ย อย่าบอกนะคะ ว่าเป็นยัยดาเพื่อนสนิทของเด" (เสียงขู่เล็กน้อย)
พยัคฆ์ : "ใครบอกล่ะครับ? ว่าพี่จะซื้อคอนโดให้กับน้องดา น้องดาเนี่ย เค้าไม่รู้เรื่องอะไรนี่ครับ ดีเกือบทุกอย่าง แต่เสียอย่างเดียว โง่อีกต่างหาก" พยัคฆ์เริ่มดูถูกชญาดาว่า ตัวชญาดานั้นโง่อีกด้วย
เดลี่ : (เดินเข้ามาจับแขนของพยัคฆ์) "ใช่นี่คะ พี่พยัคฆ์ยังมาตกหลุมรักมันอีก พี่พยัคฆ์บอกเดดีกว่าค่ะ ว่าคอนโดที่ว่าเนี่ย พี่ซื้อให้กับใครคะ?"
พยัคฆ์ : (ยกมือจับมือของเดลี่ทั้งสองข้าง) "พี่จะบอกให้นะ คอนโดทั้งหมดนี้ พี่ซื้อให้กับน้องเดลี่โดยเฉพาะเท่านั้น ส่วนน้องดา เค้าจะทำอะไรมันเป็นเรื่องของเค้า ปล่อยให้เค้าไปบวชชีจะดีกว่า" พยัคฆ์พูดถึงชญาดาด้วยการนินทาลับหลัง
เดลี่ : "จริงหรอคะพี่พยัคฆ์?"
พยัคฆ์ : "จริงสิครับ ห้องของพี่ก็เหมือนห้องของน้องเด วันนี้ก็คงไม่เห็นเป็นไร แต่วันต่อไป ก็คงขึ้นสวรรค์ชั้น 7 กับพี่แน่นอน"
เดลี่ : "เอ๊ะ! สวรรค์ชั้น 7 ที่ว่าเนี่ยมันคือไรคะ?" (ทำหน้างง) เดลี่ถามไม่ทันขาดคำ พยัคฆ์พูดมาซะก่อนพร้อมยกมืออุ้มตัวเดลี่
พยัคฆ์ : "ก็สวรรค์ชั้น 7 ก็คือ.. วันที่พี่กับน้องเดอยู่ด้วยกันสองคนไงครับ"
เดลี่ : "พี่พยัคฆ์คะ พี่พยัคฆ์จะทำไรคะ? พี่พยัคฆ์" เดลี่ร้องอย่างเสียงดัง จนพยัคฆ์อุ้มตัวเดลี่ไปที่ห้องนอนของพยัคฆ์ และเขาวางตัวเดลี่ไว้ในห้องนอน
เดลี่ : "พี่พยัคฆ์คะ พี่พยัคฆ์อุ้มตัวเดทำไมล่ะคะ?"
พยัคฆ์ : "ที่พี่อุ้มน่ะ ก็เพราะว่า หัวใจของพี่รักน้องเดอย่างหมดหัวใจไงล่ะครับ"
เดลี่ : "ทำไมล่ะคะ?"
พยัคฆ์ : "ก็พี่รักน้องเดมากขึ้นทุกวัน พี่ก็เลย...อดใจไม่ไหวไงล่ะครับ" พยัคฆ์พูดเสร็จ กำลังก้มลงจูบเดลี่ แต่เดลี่ยกมือปิดปากของพยัคฆ์โดยเร็ว
เดลี่ : "พี่พยัคฆ์คะ ถ้าพี่พยัคฆ์ รักเดล่ะก็... พี่ต้องสัญญากับเดนะคะว่า พี่จะรักและดูแลเดตลอดไปด้วยนะคะ"
พยัคฆ์ : "ได้สิครับ พี่สัญญานะ ว่าพี่จะรักน้องเดเพียงคนเดียว และพี่จะไม่ยุ่งกับหญิงสาวคนอื่นๆอีกเลย" สิ้นเสียงของพยัคฆ์ พยัคฆ์ก้มลงจูบไซ้ซอกคอของเดลี่อย่างอ่อนโยน มือของเดลี่เลื่อนขึ้นมาถึงโอบรอบคอของพยัคฆ์ ตั้งแต่นั้นมา เดลี่กลายมาเป็นเมียของพยัคฆ์ โดยที่ชญาดาไม่รู้มาก่อน
ส่วนที่มหาวิทยาลัย ชญาดาที่เพิ่งจากตรวจการบ้านให้กับนักศึกษา ชญาดาเดินเข้าไปในที่ห้องสมุด เพื่อเอาหนังสือทั้ง 2 - 3 เล่มนี้เอามาคืน ส่วนอนิรุทธิ์ ที่กำลังเฝ้าห้องอยู่ จู่ๆ อนิรุทธิ์ก็ได้เจอกับชญาดาทันที
อนิรุทธิ์ : "สวัสดีครับคุณดา"
ชญาดา : "สวัสดีค่ะ คุณ..."
อนิรุทธิ์ : "อ๋อ ผมชื่อ อนิรุทธิ์ครับ เป็นกองบรรณารักษ์ในห้องสมุดนี้อ่ะครับ" อนิรุทธิ์ขยายความให้ชญาดาฟัง ทำให้ชญาดาเข้าใจ
ชญาดา : "อ๋อ ดาจำได้แล้วค่ะ คุณรุจคือ คนที่มาเจอกับดาแค่สองสามวันก่อนใช่ไหมคะ?"
อนิรุทธิ์ : "ใช่ครับคุณดา ดีแล้วนะครับที่คุณดาจำผมได้ ว่าแต่คุณดามาที่ห้องสมุดทำไมล่ะครับ?" อนิรุทธิ์พูดจบ ชญาดาเอาหนังสือทั้ง 2 - 3 เล่ม ยื่นให้กับอนิรุทธิ์เพื่อมาคืน
ชญาดา : "ดาแค่ เอาหนังสือทั้งสองสามเล่ม มาคืนให้คุณค่ะ"
อนิรุทธิ์ : (รับหนังสือจากมือของชญาดา) "ขอบคุณมากครับ"
ความคิดเห็น