คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เขตอภัยทาน
ตอนที่ 19
อัจฉราภรณ์ : (ร้องอย่างตกใจ) "ฮะ! ว่างไงนะ ทั้งสองคนนั้นที่มาจีบแกนั้น นั่นก็คือ..."
พิมลวรรณ : "ใช่ ทั้งสองคนนี้เค้าเป็นเพื่อนของคุณดนูทั้งนั้นแหล่ะ ที่จริงแกไม่ต้องร้องตกใจขนาดนั้นเลยก็ได้นี่"
อัจฉราภรณ์ : "และถ้าเกิดทั้งคุณณัฐวุฒิ คุณธเนศและก็คุณดนู เกิดทะเลาะกันเรื่องแย่งของแกขึ้นมาล่ะ" น้ำเสียงของอัจฉราภรณ์ร้องอย่างกลัว
พิมลวรรณ : "แกไม่ต้องถามอะไรฉันทั้งนั้นหรอกนะยัยอั๊ส ที่จริงคำถามนี้ แกเลิกถามฉันตั้งแต่ทีแรกจะดีกว่านะ คนอย่างฉันเลือกใครมาเป็นแฟน ต้องดูกันนานๆ แกไม่ต้องคิดมาเลยนะยัยอั๊ส ฉันเข้าใจในตัวแก ว่าฉันเป็นคนยังไง แกก็รู้นิสัยของฉันดี ฉันก็รู้นิสัยของแกดีเหมือนกันแหล่ะ" สิ้นเสียงของพิมลวรรณ พิมลวรรณกำลังจะเดินไป แต่อัจฉราภรณ์เรียกเธอซะก่อน
อัจฉราภรณ์ : "และถ้าคุณดนูคิดจะจีบแกล่ะ?" อัจฉราภรณ์ถามเสร็จ ทำให้พิมลวรรณหยุดเดินไปสักพัก ก่อนที่จะหันหน้ามาพูดกับอัจฉราภรณ์
พิมลวรรณ : "ถ้าเค้าจะจีบฉัน มันก็เป็นอีกเรื่องนึง ฉันยังไม่ได้เรียกพวกเค้าว่า เป็นแฟนกันสักหน่อย ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา เดี๋ยวแกเฝ้าห้องฉันด้วยนะ ส่วนฉันจะขอตัวกลับก่อน" สิ้นเสียงของพิมลวรรณ อัจฉราภรณ์จึงคิดในใจว่า พิมลวรรณจะเลือกใครมาเป็นแฟนกันแน่? ระหว่างณัฐวุฒิ ธเนศและดนู คนที่พิมลวรรณแอบชอบ
ส่วนสิริภรณ์ที่กำลังเดินออกจากมหาวิทยาลัย บังเอิญสิริภรณ์ก็ได้เวลาไปทำบุญที่วัดด้วย เพราะด้วยความที่สิริภรณ์ไม่ค่อยชอบทำบุญที่วัดมากสักเท่าไหร่ เพราะว่าการดูดวงเมื่อวันนั้น มันเป็นเรื่องความงมงาย สิริภรณ์จึงเดินไปที่วัดไม่ทันไร ณัฐพงษ์ก็ขี่จักรยานผ่านมา ก็ได้เห็นสิริภรณ์ที่กำลังเดินเข้าวัดอยู่พอดี
ณัฐพงษ์ : "นี่! คุณ คุณมาทำอะไรที่วัดผมน่ะ?" ณัฐพงษ์พูดเสร็จ สิริภรณ์มองหน้าณัฐพงษ์ด้วยความหมั่นไส้
สิริภรณ์ : (มองไปที่วัดก่อนที่จะมาพูดกับณัฐพงษ์) "นี่วัดนายหรอ? (พูดเสร็จหัวเราะร่วน) 555555+ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่านายมาอยู่วัดแบบกระจอกๆแบบนี้ ฉันล่ะมีความสุขจังเลย อยากจะหัวเราะหลายภาษาจัง 5555+"
ณัฐพงษ์ : "นี่คุณสิริภรณ์ แทนที่คุณจะฟังผม ดันมาหัวเราะเยาะซะงั้น ผมขอถามคุณจริงๆเถอะ คุณมาทำอะไรที่วัดของผมกันแน่?"
สิริภรณ์ : "ก็ฉันอยากจะมาทำบุญสักหน่อย และฉันก็ไม่ได้มาหานายด้วยซะหน่อย ฉันขอตัวล่ะ ฉันเบื่อขี้หน้ากับใครบางคน" สิ้นเสียงของสิริภรณ์ สิริภรณ์จึงเดินออกไป
ส่วนณัฐพงษ์จึงไม่ยอมแพ้ จึงขี่จักรยานตามสิริภรณ์ไป แต่ความจริงแล้ว สิริภรณ์นั้นไม่ได้ไปทำบุญ สิริภรณ์จึงจ้างเด็กวัดวัย 10 - 12 ปี มาตกปลาในเขตอภัยทาน สร้างความคึกคะนองให้กับสิริภรณ์เป็นอย่างมาก ณัฐพงษ์ขี่จักรยานมาถึง ก็เห็นสิริภรณ์กับเด็กวัด 2 - 3 คนมาตกปลาในเขตอภัยทาน
ณัฐพงษ์ : (บอกกับเด็กวัด) "น้อง น้องมาทำไรอ่ะ?"
เด็กวัด : "พวกผมตกปลากับผู้หญิงคนนี้อ่ะครับ"
ณัฐพงษ์ : "พี่บอกแล้วไง ว่าห้ามตกปลาในเขตอภัยทาน ถ้าพวกน้องไม่ไป เดี๋ยวพี่จะไปฟ้องหลวงพ่อเดี๋ยวนี้เลยล่ะ ตกลงว่าจะไปหรือไม่ไป?"
เด็กวัด : "ไปครับพี่" สิ้นเสียงของพวกเด็กวัด พวกเด็กวัดจีงเดินออกไปพร้อมกับเบ็ดตกปลา ทำให้สิริภรณ์โกรธจัด ที่ณัฐพงษ์ไล่เด็กวัดไป
สิริภรณ์ : (เดินไปหาณัฐพงษ์) "นี่! นาย นายมาไล่พวกเด็กวัดได้ไง เด็กวัดเค้าทำไรผิด?"
ณัฐพงษ์ : "ก็พวกเด็กวัดของพวกคุณกำลังตกปลาในเขตอภัยทานน่ะสิ มันผิด"
สิริภรณ์ : (ต่อว่าณัฐพงษ์) "มันผิดตรงไหน? ตกปลาในวัดมันไม่เห็นจะผิดตรงไหน สนุกดีออกจะตาย"
ณัฐพงษ์ : "ผิดสิ ผิดศีลข้อที่ 1 ด้วย ห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต และไม่เห็นจะสนุกตรงไหน"
สิริภรณ์ : "เอ้า ทำไมล่ะ?"
ณัฐพงษ์ : "ผมว่า ให้คุณเดินไปที่ท่าน้ำดีกว่าไหม?"
สิริภรณ์ : "ทำไมล่ะ? ทำไมนายต้องสั่งฉันไปที่ท่าน้ำกระจอกๆอะไรของนายนี่"
ณัฐพงษ์ : "คุณไม่ต้องถามผมหรอก ผมสั่งอะไร คุณก็ต้องทำตามสิ" สิ้นเสียงของณัฐพงษ์ สิริภรณ์จึงยอมตัดสินใจเดินไปที่ท่าน้ำ
สิริภรณ์ : "นี่! นาย ฉันเดินไปแล้วนะ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย" สิ้นเสียงของสิริภรณ์ ณัฐพงษ์ยิ้มได้ใจ จึงยกมือผลักตัวสิริภรณ์ลงน้ำอย่างแรง ทำให้ตัวสิริภรณ์เปียกโชก
สิริภรณ์ : (ร้องอย่างเสียงดัง) "ว๊ายยยย! (ยกมือชี้หน้าด่าณัฐพงษ์) นี่!นาย นายผลักฉันตกน้ำได้ไง เสียโฉมหมดแล้วนี่"
ณัฐพงษ์ : "ที่ผมผลักคุณตกน้ำนั้น ผมอยากจะให้คุณอ่านป้ายเอาไว้ว่า ท่าน้ำแห่งนี้ เป็นการให้ปลา ไม่ใช่ให้พวกเด็กวัดมาตกปลา เพื่อความสนุกคึกคะนองของคุณแบบนี้ ผมว่าทางที่ดี คุณน่าจะสะกดคำว่า อภัยทาน สักที ไม่งั้น ผมจะผลักคุณตกน้ำแบบวันนี้รอบสองแน่ แต่วันนี้มันยังน้อยไป แต่ผมทำไป เพราะผมอยากให้คุณรู้จักดีรู้จักชั่วซะบ้าง เอาล่ะ ผมขอตัวก่อนนะ" สิ้นเสียงของณัฐพงษ์ ณัฐพงษ์จึงเดินออกไป ปล่อยให้สิริภรณ์ที่กำลังอยู่ในท่าน้ำอยู่นั้น สิริภรณ์ยกมือปัดน้ำด้วยความโกรธแค้น ที่ณัฐพงษ์มาแกล้งเธอต่างๆนาๆ
สิริภรณ์ : (กริ๊ดอย่างเสียงดัง) "กริ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้บ้าๆๆๆ มาแกล้งฉันอยู่หรอ คอยดูนะ ฉันจะต้องเอาชนะให้ได้ นาย ณัฐพงษ์" ในระหว่างที่สิริภรณ์กำลังต่อว่าอยู่นั้น พวกเด็กวัดที่กำลังเดินเข้ามา ก็เห็นภาพที่สิริภรณ์จมอยู่ในท่าน้ำเปียกโชกอยู่นั้น ก็เดินเข้ามาหัวเราะเยาะสิริภรณ์ด้วยความสะใจ
สิริภรณ์ : (ชี้หน้าด่าเด็กวัด) "นี่! พวกนายมาหัวเราะเยาะฉันทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" สิริภรณ์ต่อว่าพวกเด็กวัดอย่างเกรี้ยวกราด และยกมือสาดน้ำไปที่พวกเด็กวัด ทำให้พวกเด็กวัดตกใจจึงรีบวิ่งหนีไปทันที
ส่วนที่ร้านอาหารของบงกช ศุภกรณ์ก็ได้รับข่าวดีจากพิมลรัตน์ว่า ศุภกรณ์มีแววที่จะเป็นนักร้องประจำร้านอาหารของบงกช สร้างความดีใจให้กับศุภกรณ์เป็นอย่างมาก
ศุภกรณ์ : "ว่างไงนะ ผู้จัดการจะให้ฉันเป็นนักร้องประจำร้านอาหารของแม่เธอนะ"
พิมลรัตน์ : "ก็ใช่สิ นายจำได้ไหม ตอนที่เรียนหนังสือมัธยมด้วยกัน นายเคยร้องเพลงมาให้ฉันด้วย นายยังจำได้หรือเปล่า?"
ศุภกรณ์ : "จำได้สิ"
พิมลรัตน์ : "และผู้จัดการยังบอกอีกว่า ให้นายเตรียมตัวเป็นนักร้องได้ นายจะเอาเพื่อนของนายนะ ฉันไม่ว่า (ยกมือแตะไหล่ของศุภกรณ์) แต่ฉันจะเอาใจช่วย เผื่อฉันจะเอาใบสมัครมาให้นาย"
ศุภกรณ์ : "ใบสมัครอะไรของเธอล่ะรัตน์ ฉันไม่เข้าใจเลย?" (ทำหน้างง)
พิมลรัตน์ : "ใบสมัครประกวดร้องเพลงไง เผื่อนายจะมีแววเป็นนักร้อง พอนายเป็นนักร้องตามที่นายฝันไว้ มีหวังแฟนคลับของนายเพียบแน่นอน" พิมลรัตน์บอกกับศุภกรณ์อย่างมั่นใจว่า ศุภกรณ์มีแววที่จะเป็นนักร้องตามที่ฝันเอาไว้
ความคิดเห็น