คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : แฟนเก่าของภูวนาท
ตอนที่ 17
บงกช : "แล้วจะมีวิธีการเสริมดวงให้กับลูกสาวของดิฉันได้อย่างไรคะ?"
พระ : "มีวิธีเดียวที่จะทำได้ก็คือ การไปทำบุญตักบาตร นั่งสวดมนต์ ภาวนา บำเพ็ญกุศลเข้าไว้ ลูกสาวของโยมทั้งสองจะทำหรือไม่ทำ มันขึ้นอยู่กับลูกสาวของโยมด้วย"
บงกช : "แต่ถ้าเค้าไม่ทำล่ะคะ?"
พระ : "แต่ถ้าโยมสิริภรณ์ไม่ทำ ก็ไม่เป็นไร แต่สักวันนึง กรรมที่ตามมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว มันตามสนองทันที เวรกรรมมันมีอยู่จริงนะ" สิ้นเสียงของพระ ทำให้พจน์และบงกชเริ่มเป็นห่วงสิริภรณ์ขึ้นมา แตกต่างจากสิริภรณ์ ซึ่งเธอไม่ชอบไปทำบุญตักบาตรมากนักเท่าไหร่ แต่เธอมีความจำเป็นต้องไปมากกว่าด้วยซ้ำ หลังจากที่ไปวัดเสร็จแล้ว ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ปานวาดเดินเข้ามาในธนาคารในท่าอากาศยาน ก็ได้เจอกับสุดารัตน์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่
ปานวาด : "มาตั้งนานแล้วหรอ?"
สุดารัตน์ : "ฉันเองก็เพิ่งมาเหมือนกัน ว่าแต่ปานมาแล้วหรอ?"
ปานวาด : "มาแล้วสิ วันนี้วันพระทุกที ก็เลยไปทำบุญตักบาตรสักหน่อย แต่ที่ยิ่งกว่านั้น ก็พาพ่อแม่รวมไปถึงน้องสาวของฉันไปดูดวงด้วย"
สุดารัตน์ : "ดูดวงเนี่ยนะ?" สุดารัตน์ร้องอย่างตกใจ
ปานวาด : "ใช่สิ (เดินเข้ามานั่งเก้าอี้) เค้าพาฉันไปดูดวงที่วัดด้วย"
สุดารัตน์ : "ว่าแต่ดวงของเธอเป็นไงบ้าง?"
ปานวาด : "ก็ดี แต่เรื่องของความรักนะ ต้องระวังเรื่องมือที่สามน่ะสิ"
สุดารัตน์ : "ว่าแต่เธอเชื่อเรื่องพวกนี้หรือเปล่าล่ะ?"
ปานวาด : "ไม่เชื่อหรอก ยังไงฉันกับคุณภูวนาท ก็ยังรักกันอยู่ดี ไม่มีมือที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องหรอก"
สุดารัตน์ : "เธอเชื่ออย่างนั้นจริงหรอปาน?"
ปานวาด : "ใช่ ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงๆ พ่อแม่ของฉันสอนไว้เสมอว่า ถ้าเราจะรักใครสักคนมาเป็นคนรักของเรา คนนั้นๆจะทำให้เรามีความสุข ไม่เคยทำให้เราเสียใจสักครั้ง ถือว่า มีความสุขแล้วล่ะ" ปานวาดบอกอย่างมั่นใจว่า ปานวาดและภูวนาทไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่นอนและไม่เชื่อดวงที่พระบอกไว้
สุดารัตน์ : "แต่ถ้ามีแฟนเก่าของใครสักคนนึงมาตามราวีเธอ เธอจะทำยังไงดีอ่ะ?" สุดารัตน์ถามปานวาดด้วยสีหน้าเป็นห่วง เพราะกลัวว่า ปานวาดจะได้เจอกับคู่แข่ง
ปานวาด : "ก็ฉันบอกกับเค้าไปตรงๆเลยสิ ว่าฉันกับคุณภูเป็นแฟนกันจริง ให้เค้ารู้ไปเลย"
สุดารัตน์ : "และถ้าเค้าโกรธขึ้นมาล่ะ?"
ปานวาด : "เค้าจะโกรธฉันมันไม่เห็นแปลก ฉันว่า เธอเอาคำถามนี้ไปให้คุณภูตอบดีกว่า ว่าเค้าจะเลือกใครดี?" ปานวาดพูดเสร็จ จึงเดินออกไปทันที ปล่อยให้สุดารัตน์นั่งงงเพียงคนเดียว
ในขณะนั้นเอง ภูวนาทกำลังเดินไปซื้อของอยู่ จู่ๆมีโทรศัพท์มือถือของภูวนาทดังขึ้น ภูวนาทได้ยินนั้น ยกมือหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่คนที่โทรมานั้นก็คือ ปานวาด และกดรับทันที
ภูวนาท : "ฮัลโหล คุณปานหรอครับ?"
ปานวาด : "ค่ะคุณภู สบายดีไหมคะ?"
ภูวนาท : "สบายดีครับ ว่าแต่คุณเพิ่งมาทำงานใช่ไหมครับ?"
ปานวาด : "มาตั้งนานแล้วล่ะค่ะคุณภู ว่าแต่คุณภูทำไรอยู่คะ?"
ภูวนาท : "อ๋อ พอดีผมไปซื้อของให้คุณไงล่ะครับ แฟนผมทั้งที ผมจะไม่คิดถึงคุณได้ไง" ภูวนาทชมเปาะปานวาดในขณะคุยโทรศัพท์อยู่ หลังจากที่ภูวนาทคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ภูวนาทกำลังจะเดินไปแต่ไม่ทันระวังตัวจึงเดินไปชนกับผู้หญิงคนนึงอย่างจัง
ภูวนาท : (รีบวิ่งเก็บของ) "ผมขอโทษด้วยนะครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" ภูวนาทกำลังจะถาม แต่เสียงพูดของหญิงสาวดังกล่าวก็ดังขึ้น
อันดา : "ไม่เป็นไรค่ะ" อันดาพูดเสร็จ จึงมองหน้าภูวนาท ทำให้สีหน้าของภูวนาทก็อึ้ง เมื่อ "อันดา" อดีตแฟนเก่าของเขา ก็กลับมาอีกครั้ง
ภูวนาท : "อันดา เธอมาที่นี่ได้ไง?"
อันดา : "นี่พี่ภูจำดาได้หรอคะ? (เดินเข้าไปกอดคอของภูวนาทอย่างไม่อายใคร) ดาดีใจจังเลยค่ะ ที่พี่ภูกลับมาเจอดาอีกครั้งแล้ว" อันดาพูดเสร็จ ภูวนาทลากตัวอันดาออกจากตัวเขา
ภูวนาท : "นี่! ดา ดามาที่นี่ได้ไง ทำไมไม่ยอมบอกพี่?"
อันดา : "ดาไม่ว่าอ่ะค่ะพี่ภู (น้ำเสียงของเธออ้อนมาก) ดาคิดถึงพี่ภูจังเลย ว่าแต่พี่ภูคิดถึงดาไหมอ่ะคะ?"
ภูวนาท : "พี่คิดถึงสิ แต่พี่คิดกับดาเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น" ภูวนาทพูดอย่างมั่นใจ ทำให้สีหน้าของอันดาอึ้งกับคำพูดของภูวนาททันที
อันดา : "ทำไมล่ะคะพี่ภู (สีหน้าโกรธ) เมื่อก่อน พี่ภูกับดาเป็นแฟนกัน รักกันมากด้วยนะคะ แล้วทำไมตอนนี้ พี่ภูถึงพูดกับดาแบบนี้... หรือว่าพี่ภูไปมีคนอื่นแล้วใช่ไหมคะ?" อันดาถามภูวนาทอย่างโมโห ซึ่งสาเหตุที่ภูวนาทเลิกรากับอันดานั้น เพราะว่า อันดามีใจให้กับหนุ่มวัย 60 ปี มีฐานะร่ำรวย มีเงิน จนทำให้ภูวนาทเลิกรากับเธอซะก่อน
ภูวนาท : "ใช่ (ระเบิดเสียงอย่างโมโห) พี่มีคนอื่นแล้ว ทางที่ดี ดาน่าจะไปหาเสี่ยสุดที่รักอะไรของเธอซะก่อน และไม่ต้องมาหาพี่อีก" ในระหว่างที่ภูวนาทกำลังทะเลาะกับอันดาอยู่นั้น ทุกๆคนที่อยู่สนามบินเหล่านั้น ก็มองไปที่ภูวนาทและอันดากำลังทะเลาะกันอยู่ ส่วนปานวาด กำลังจะเดินออกไป ก็เห็นภูวนาทกำลังคุยกับอันดาอยู่ ภูวนาทจึงหันหน้ามองปานวาดซะก่อน
ปานวาด : "คุณภู คุณไปไหนมา?"
ภูวนาท : "พอดีผมซื้อของให้คุณเสร็จแล้ว บังเอิญผมไปเจอ...(มองหน้าอันดา) คนบางคนเข้าอ่ะ"
สิ้นเสียงของภูวนาท อันดามองไปที่ปานวาดทันที ก่อนที่จะถามภูวนาท
อันดา : "พี่ภูคะ ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ? ที่ทำให้ความรักของเราต้องเป็นแบบนี้ (เขย่าแขนของภูวนาทอย่างแรง) ใช่ไหมคะ?"
ภูวนาท : (สะบัดมือของอันดาออกจากกันอย่างแรง) "ใช่ พี่มีผู้หญิงคนใหม่แล้ว (เดินเข้าไปหาปานวาด) อ๋อ พี่ลืมบอกไป (ยกมือโอบไหล่ของปานวาด) นี่คุณปานวาด แฟนใหม่ของพี่เอง คบกันมาตั้งนานแล้วด้วย และอีกอย่างเค้าเป็นคนดีกว่าเธอหลายเท่าด้วย" ภูวนาทพูดเสร็จ ทำให้อันดาได้รู้ความจริงว่า ปานวาดคือแฟนใหม่ของภูวนาท ทำให้อันดาตกใจสุดขีด
ปานวาด : (ยกมือไหว้อันดา) "สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่า คุณคงจะรู้จักคุณภูดี"
อันดา : "นี่!เธอ เธอเป็นใครไม่ทราบ มาถึงก็มายกมือไหว้ฉันเลย (เดินเข้าไปต่อว่าปานวาด) ฉันไม่ใช่พ่อแม่ของเธอหรอกนะ ที่จะมาสงสารหน้าอย่างเธอ เธอก็รู้ซะบ้างนะ ว่าฉันเป็นอะไรกับพี่ภูมาก่อน" อันดาพูดเสร็จ ทำให้ภูวนาทโกรธขึ้นมา
ภูวนาท : "นี่! ดา เธอรู้ไหม ว่าเธอพูดไรไป รู้ตัวหรือเปล่า?"
อันดา : "รู้ค่ะ (พูดเสร็จก็ไปพูดกับปานวาดต่อ) แต่ฉันอยากจะบอกอะไรให้ก็แล้วกัน ฉันชื่อ อันดา เป็นอดีตแฟนเก่าของพี่ภู ส่วนเธอก็เป็นแค่คนมาทีหลังอีกต่างหาก" อันดาพูดเสร็จ ทำให้ปานวาดรู้ความจริงมาว่า อันดาเคยเป็นแฟนกับภูวนาทมาก่อน
ปานวาด : (ถามภูวนาท) "คุณภูคะ ที่เค้าเล่ามาให้ฉันทั้งหมดนี้ เป็นความจริงหรอคะ?"
ภูวนาท : "คือ..."
ปานวาด : "คุณภูบอกกับฉันตรงๆดีกว่าค่ะ ฉันจะไม่ถือสาคุณอีก"
ภูวนาท : (ถอนหายใจก่อนที่จะบอกกับปานวาด) "ใช่ครับ ผมกับเค้าเคยเป็นแฟนกันมาก่อน แต่ตอนนี้ก็เลิกกันมาตั้งนานแล้วล่ะครับ" ภูวนาทสารภาพความจริงกับปานวาด ทำให้อันดายิ้มด้วยความสะใจ ที่ปานวาดได้ทราบความจริงจากเขา
อันดา : "55555+ (หัวเราะอย่างสะใจ) เป็นไงล่ะ อึ้งล่ะสิ เธอพูดไม่ออกเลย 555555+"
ปานวาด : "เดี๋ยวสักวันคุณต้องหัวเราะไม่ออกแน่ๆค่ะ"
อันดา : "ทำไมล่ะ?"
ปานวาด : "ถึงคุณภูเคยเป็นแฟนของคุณมาก่อน แต่คุณอย่าทำแบบนี้อีก ณ ตอนนี้คุณภูก็ยังเป็นแฟนของฉันทั้งคน เรื่องอดีตมันไม่ต้องรื้อฟื้นอะไรหรอกค่ะ แค่ขอเพียงแค่ปัจจุบันกับอนาคตเท่านั้น แต่คุณภูเค้ารักฉันมากกว่าคุณตั้งหลายร้อยเท่าพันเท่าด้วยซ้ำ" ปานวาดดูถูกใส่อันดา ทำให้อันดาหัวเราะไม่ออก
ภูวนาท : "ถ้างั้น ดาออกไปก่อน ส่วนพี่กับแฟนของพี่ขอตัวก่อนก็แล้วกัน" ภูวนาทพูดเสร็จ จูงมือปานวาดเดินออกไปพร้อมกัน ทำให้อันดามองปานวาดและภูวนาทอย่างแค้นเคือง
อันดา : (น้ำเสียงโมโห) "คอยดูนะ ฉันจะไม่มีวันให้อีปานวาดชนะฉันได้หรอก ฉันจะต้องเอาชนะเธอให้ได้ อีปาน"
เมื่อตอนเย็น ภูวนาทและปานวาดเดินเข้าไปในลานจอดรถอยู่ ทำให้ภูวนาทเริ่มสงสัยในตัวปานวาดมากขึ้นทุกที
ภูวนาท : "คุณปานครับ"
ปานวาด : "มีอะไรหรือเปล่าคะคุณภู?"
ภูวนาท : "คุณยังโกรธที่อันดามาต่อว่าคุณอยู่หรอครับ?"
ปานวาด : "ฉันไม่ได้โกรธเค้าคนนั้นหรอกค่ะ เพียงแค่...เอาอดีตมาเล่าให้ฟังเท่านั้น"
ภูวนาท : "โธ่! คุณปาน ผมรู้ดีครับ ว่าคุณปานรักผมอยู่ แค่คุณปานบอกกับอันดาว่า อดีตมันไม่สำคัญ มองไปที่ปัจจุบันกับอนาคตสำคัญกว่าไม่ใช่หรอครับ?" สิ้นเสียงของภูวนาท ทำให้ปานวาดมองไปที่ภูวนาทที่กำลังพูดกับเธออยู่
ปานวาด : "ใช่ค่ะ ถึงคุณจะผ่านผู้หญิงมาสักกี่คน สองคน หรือร้อยกว่าคนก็ตาม ฉันจะเชื่อใจคุณเสมอค่ะคุณภู"
ภูวนาท : (ยกมือจับมือของปานวาด) "คุณปาน ผมดีใจที่สุดเลย ที่คุณปานเชื่อใจในตัวผม ต่อไปนี้ หัวใจของผมทั้ง 4 ห้องนี้ มีแต่คุณปานเพียงคนเดียว ที่รักและเข้าใจในตัวผมมากขึ้น ผมจะไม่มีวันให้อันดามารังแกคุณเป็นอันขาด" ภูวนาทสัญญากับปานวาด ว่าจะไม่ให้มีใครมารังแกปานวาด โดยเฉพาะอันดา เพราะเขารักเธออย่างสุดหัวใจ
ปานวาด : "ค่ะ ต่อไปฉันจะดูแลคุณให้มากกว่านี้ค่ะ" สิ้นเสียงของปานวาด ภูวนาทรวบตัวปานวาดเข้ามากอดเต็มเหนี่ยว ทำให้ทั้งสองคนกอดกันอย่างมีความสุข ภูวนาทลากตัวปานวาดออกจากตัวเขา
ภูวนาท : "คุณปาน ผมสัญญานะ ถ้าเราสองคนทำงานเก็บเงินเยอะๆแบบนี้ ผมนี่แหล่ะ ที่จะเอาเงินส่วนนี้มาขอคุณแต่งงาน พอแต่งงานเราสองคนก็จะมีลูกด้วยกันไง"
ปานวาด : "จะดีหรอคะ? เงินมันพอหรือเปล่า?"
ภูวนาท : "พอหรือไม่พอ ผมจะหาเงินมาให้ได้ เพื่อคุณคนเดียว" สิ้นเสียงของภูวนาท ปานวาดยิ้มที่ภูวนาทยังรักเธอและดูแลเธอต่อไป วันต่อมา เพชราภรณ์กำลังนั่งรอที่โรงแรมที่พิมลวรรณเป็นผู้จัดการอยู่ ดนูจึงเดินเข้าไปหาเพชราภรณ์แม่ของเธอ
ดนู : "แม่ครับ แม่รอใครอยู่ครับ ผมเห็นแม่นั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่เช้าเลยนะครับเนี่ย"
เพชราภรณ์ : "ทำไมล่ะลูก แค่แม่รอคนที่ลูกรู้จักแค่นี้หน่อยก็ไม่ได้หรอ? (พูดเสร็จยกมือหยิบใบพัดมาพัดตัวเอง) ลูกต้องรอสักหน่อยนะ" สิ้นเสียงของเพชราภรณ์ แต่แล้วพิมลวรรณก็เดินเข้ามาหาดนู
ดนู : (ลุกขึ้น) "เอ้า คุณวรรณ"
พิมลวรรณ : "สวัสดีค่ะคุณดนู คุณมารอนานหรือยังอ่ะคะ? แหม ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่มาช้าไปหน่อย ก็เลยงานเยอะด้วยอ่ะค่ะ"
ดนู : "ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมรอได้อ่ะครับ"
ความคิดเห็น