คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : นางลำยองเมาแอ๋
ตอนที่ 15
ป้าแจง : "คุณพจน์คะ ป่านนี้คุณหนูภรณ์คงจะไปไหนไม่ทราบอ่ะค่ะ"
บงกช : "นั่นน่ะสิคะพี่พจน์ ท่าทางภรณ์เค้าคงจะกลับบ้านช้ามากกว่าอ่ะค่ะ" บงกชเสริมคำพูดของป้าแจง
พจน์ : (หันไปถามปานวาด) "ว่าแต่นู๋ปาน"
ปานวาด : "มีอะไรหรอคะพ่อ?"
พจน์ : "ทราบไหมว่า นู๋ภรณ์เค้าหายไปไหน ทำไมไม่ยอมกลับบ้าน?"
ปานวาด : "ภรณ์เค้าคงออกไปข้างนอกอ่ะค่ะ"
พจน์ : "แล้วเค้าไปกับใคร?"
ปานวาด : "ภรณ์เค้าไปคนเดียวอ่ะค่ะ" ปานวาดพูดเสร็จ ทันใดนั้นเอง รถของสิริภรณ์ก็ขับมาถึงบ้าน แต่คนที่ขับรถนั่นก็คือ พัชรี นี่เอง ส่วนสิริภรณ์ก็นั่งหลับในรถ เพราะเธอดื่มเหล้ามากไปหน่อย ป้าแจงที่ได้ยินเสียงรถอยู่นั้น ก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้าน จากนั้น ป้าแจงก็เปิดประตูรถของสิริภรณ์ และผลปรากฏว่า เป็นพัชรี
ป้าแจง : "เอ้า คุณเชอรี่ คุณหนูภรณ์หายไปไหนคะ?"
พัชรี : (ยกมือไหว้ป้าแจง) "สวัสดีค่ะป้า ภรณ์เพื่อนของฉันเค้าอยู่นี่ ช่วยพยุงตัวเพื่อนของฉันให้ด้วย" พัชรีสั่งป้าแจง ป้าแจงจึงรีบวิ่งแจ้นเปิดประตูรถ ผลปรากฏว่า สิริภรณ์เมาเหล้าไป ทำให้ทุกๆคนในบ้านเห็นสภาพของสิริภรณ์ในตอนนี้
ปานวาด : "ป้าแจงคะ ไม่ทราบว่า ภรณ์เค้าไปทำไรมาอ่ะคะ? ทำไมสภาพของภรณ์เป็นแบบนี้"
ป้าแจง : "ป้าเองก็คงไม่ทราบเหมือนกันอ่ะค่ะ"
ปานวาด : "ถ้างั้น ป้ากับนู๋ช่วยกันพยุงภรณ์ให้ฉันหน่อยนะ ไว้บนห้องนอนของภรณ์"
ป้าแจง : "ได้ค่ะ" ป้าแจงพูดเสร็จ ทั้งพิมลวรรณ ชญาดา พิมลรัตน์ ปานวาดและป้าแจงช่วยพยุงตัวสิริภรณ์เข้ามาในบ้าน และขึ้นไปในห้องนอนของทั้ง 5 สาวอยู่บนเตียงนอนของสิริภรณ์ ในห้องนอนทั้ง 5 สาว ปานวาดวางตัวสิริภรณ์ออกจากฝ่ามือของเธอไว้บนเตียงนอน ทำให้สิริภรณ์นอนไม่ได้สติ พิมลรัตน์ ชญาดาและพิมลวรรณมองสิริภรณ์อย่างไม่อยากจะเชื่อว่า สิริภรณ์จะเป็นคนขี้เมาขนาดนี้
พิมลรัตน์ : "พี่ปาน แล้วจะเอายังไงกับยัยภรณ์ดีล่ะ?" พิมลรัตน์ถามปานวาด ทำให้ปานวาดนิ่งคิดก่อนที่จะตอบด้วยความมั่นใจ
ปานวาด : "พี่ว่า พี่จะให้พวกเธอทั้ง 3 คน ช่วยยัยภรณ์ด้วย"
พิมลวรรณ : "จะให้วรรณทำไรจ๊ะพี่ปาน?"
ปานวาด : "พี่จะให้ทั้ง 3 คน รวมไปถึงป้าแจงด้วย เริ่มจากวรรณ มีหน้าที่ช่วยเลือกเสื้อผ้า ชุดนักศึกษาให้สิริภรณ์ ส่วนรัตน์ มีหน้าที่หวีผมให้ยัยภรณ์ด้วย ถึงแม้ว่ายัยภรณ์จะไม่ชอบหน้าเธอ แต่เธอก็ยังเป็นพี่ของภรณ์เข้าใจไหม?"
พิมลรัตน์ : "เข้าใจฮะพี่ปาน"
ปานวาด : (หันมาพูดกับชญาดา) "ส่วนดา ดามีหน้าที่เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สิริภรณ์ เสื้อผ้าของภรณ์จะต้องเอาตัวดีๆ ที่ภรณ์เค้าชอบ ทำให้เรียบร้อยด้วย"
ชญาดา : "ได้ค่ะ"
ปานวาด : (พูดกับป้าแจง) "ส่วนป้า ก็มีหน้าที่ช่วยหยิบของให้ทั้งสามคนนี้ด้วย"
ป้าแจง : "ได้ค่ะคุณปาน" หลังจากที่ทั้งสี่คนตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งพิมลวรรณ พิมลรัตน์ ชญาดาและป้าแจง ก็มีหน้าที่ช่วยตัวสิริภรณ์ ขณะที่สิริภรณ์นอนหลับไม่ได้สติ เพราะเธอดื่มสุราของมึนเมามากไปหน่อย เริ่มจาก ชญาดา ก็มีหน้าที่ให้ป้าแจงหยิบกะละมัง ผ้าเช็ดตัว มาชุบใส่ในกะละมัง ป้าแจงและชญาดาช่วยให้สิริภรณ์ลุกนั่งและถอดเสื้อผ้าของสิริภรณ์ แม้กระทั่ง เสื้อผ้ายังเลอะไปด้วยการอาเจียนของสิริภรณ์ ป้าแจงและชญาดาได้กลิ่นเหล้าของเธอ แต่ชญาดาก็ยังอดทนเข้าไว้ ชญาดามีหน้าที่เช็ดตัวให้สิริภรณ์ให้สะอาดอย่างไม่รีบร้อน จากนั้น ป้าแจงจึงหยิบเสื้อผ้าที่เป็นชุดนอนใส่ให้สิริภรณ์จนเสร็จ ส่วนพิมลรัตน์ก็มีหน้าที่หวีผมให้สิริภรณ์อย่างใจเย็น แต่ในใจพิมลรัตน์ยังรักและเป็นสิริภรณ์อยู่ดี แต่ไม่แสดงออก
ทั้งสามสาว จึงให้สิริภรณ์นอนลงบนเตียงอย่างช้าๆ ส่วนพิมลวรรณก็มีหน้าที่รีดชุดนักศึกษาของสิริภรณ์อย่างเรียบร้อย และแขวนไม้เสื้อไปไว้บนห้องนอนของทั้ง 5 สาว หลังจากนั้น สิริภรณ์ก็นอนหลับสนิท ปานวาดจึงเดินเข้ามาถามทั้ง 4 สาว
ปานวาด : (ถามทั้งหมด) "เป็นไงบ้าง? เรียบร้อยไหม"
ป้าแจง : "เรียบร้อยแล้วค่ะคุณปาน"
ปานวาด : "งั้นก็ดี มีอะไรจะบอกอีกไหม?" ปานวาดถามเสร็จ ทั้งชญาดา ป้าแจงและพิมลรัตน์ก็เดินเข้ามารายงานทั้งหมดให้ปานวาดฟัง
ป้าแจง : "ก็คือ ป้ากับคุณดาช่วยกันเช็ดตัวให้คุณภรณ์อ่ะค่ะ แต่ในระหว่างนั้น เสื้อผ้าของคุณภรณ์เค้าอาเจียนอ่ะค่ะ ก็เลยให้คุณดาเอาเสื้อผ้าไปซักอ่ะค่ะ"
ชญาดา : "ใช่ค่ะพี่ปาน เสื้อผ้าของภรณ์เค้าอาเจียนรดเสื้อผ้าของเขาอ่ะค่ะ ก็เลยเอาเสื้อผ้าไปซักอ่ะค่ะ" ชญาดารายงานอีกคน แต่พิมลรัตน์ก็ยังรายงานเพิ่มอีกคน
พิมลรัตน์ : "ใช่แล้วฮะพี่ปาน กว่าฉันจะเลือกเสื้อผ้าของยัยภรณ์นั้น แต่ละชุดเค้าใส่ชุดอะไรไม่รู้น่ะฮะพี่ ฉันก็เลย เลือกที่เขาชอบมากกว่า"
พิมลวรรณ : "พี่ปานคะ ชุดนักศึกษาของภรณ์ที่พี่ปานสั่งไว้ เรียบร้อยแล้วนะคะ" พิมลวรรณรายงานอีกคน ทำให้ปานวาดยิ้มอย่างพอใจ
ปานวาด : "เอาล่ะ วันนี้ทุกๆคนทำได้ดีมากเลยนะ ส่วนทางนี้ เดี๋ยวฉันจะเฝ้าดูสิริภรณ์เอง ตอนนี้สิริภรณ์เค้าคงไม่อาละวาดแล้ว เอาล่ะ ตอนนี้แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวได้" ปานวาดพูดเสร็จ ทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปทำธุระกัน เหลือเพียงแต่ปานวาดเพียงคนเดียว ที่เดินเข้าไปเฝ้าดูสิริภรณ์ที่กำลังหลับอยู่ ปานวาดมองสิริภรณ์ด้วยความสงสารและเป็นห่วงสิริภรณ์อยู่ดี
ปานวาด : "ภรณ์ พี่เองไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเธอจะเป็นคนขี้เมาขนาดนี้ ไม่น่าเลย" (ส่ายหน้า) ส่วนทางด้านล่าง พจน์และบงกชกำลังนั่งรออยู่ ก็ได้เจอกับชญาดา ป้าแจง พิมลรัตน์และพิมลวรรณเดินลงมาจากห้องนอน พจน์และบงกชลุกขึ้นพร้อมกัน
พจน์ : "ป้าแจง ตอนนี้ภรณ์เค้าเป็นไงบ้าง?"
ป้าแจง : "ตอนนี้คุณภรณ์เค้านอนหลับแล้วล่ะค่ะ"
บงกช : "ดีแล้วล่ะป้า ปล่อยให้ภรณ์เค้านอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอไปก่อน (ถามพิมลรัตน์) ว่าแต่รัตน์ ปานเค้าหายไปไหน?"
พิมลรัตน์ : "พี่ปานเค้ากำลังเฝ้าดูภรณ์อยู่น่ะฮะแม่"
พจน์ได้ยินคำตอบจากปากพิมลรัตน์แล้ว ก็หันไปพูดกับบงกช
พจน์ : "บงกชว่าไหม ท่าทางนู๋ปานคงเป็นห่วงนู๋ภรณ์แน่ๆเลย พี่เองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่านู๋ภรณ์จะเป็นคนขี้เมา ดื่มของที่ไม่มีประโยชน์แบบนี้เลย" พจน์พูดกับบงกชด้วยความเป็นห่วงสิริภรณ์ แต่ถ้าหากสิริภรณ์ไม่ดื่มสุรา ไม่ไปเที่ยวตอนกลางคืนและไม่บ้าผู้ชาย สิริภรณ์จะไม่ใช่เป็นคนแบบนี้
บงกช : "ฉันเองก็ว่าเหมือนกันค่ะพี่พจน์ ลูกของเรามีอยู่ 5 คน เป็นผู้หญิงล้วนๆ ไม่มีผู้ชาย ทั้งปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา เค้าเรียนจบออกมา ไม่เคยดื่มสุรา ไม่บ้าผู้ชาย ไม่แตะของมึนเมา มีแต่สิริภรณ์คนเดียวนี่แหล่ะค่ะ ที่ทำแบบอย่างไม่ดี ปล่อยให้ทุกๆคนในบ้านเป็นห่วงแทบแย่" บงกชขยายความให้พจน์ฟัง ทั้ง 4 สาว ไม่ว่าจะเป็นปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา ไม่เคยดื่มสุราของมึนเมา ไม่เคยทำตัวเหลวแหลก
ชญาดา : "จริงด้วยสิคะ พ่อ วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันพระแล้ว ดาว่า จะให้ภรณ์เค้าไปทำบุญที่วัดด้วยทุกคนในบ้านดีกว่าอ่ะค่ะ"
พจน์ : "นั่นน่ะสินู๋ดา วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันพระอยู่ดี นู๋ดาอย่าลืมไปปลุกนู๋ภรณ์ให้ด้วยแล้วกันนะ"
ชญาดา : "ได้ค่ะพ่อ" สิ้นเสียงของชญาดา ชญาดาจึงเดินออกไป ในขณะที่ปานวาดกำลังเดินลงบันไดออกจากห้องนอนอยู่ หลังจากที่ปานวาดได้เฝ้าดูแลสิริภรณ์อย่างไม่ห่าง
บงกช : "เป็นไงบ้างลูก?"
ปานวาด : "ภรณ์เค้านอนหลับพักผ่อนเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ เค้าคงไม่อาละวาดอีก"
พิมลรัตน์ : "ฉันว่านะพี่ปาน ถึงยัยภรณ์จะไม่ชอบไปวัด ไปทำบุญทำทานเหมือนกับพวกเรานะ แต่ยังไง พี่ก็ต้องคะยั้นคะยอให้ยัยภรณ์ไปวัดให้ได้ก็แล้วกัน"
พจน์ : "พ่อก็เห็นด้วยเหมือนกันนะรัตน์ พ่อว่า วันพระทั้งที พ่อจะให้ภรณ์เค้าไปวัด ฟังเทศน์ฟังธรรมซะบ้างดีกว่า จะได้ซึ้งในรสพระธรรมหน่อย" พจน์เห็นด้วยกับคำพูดของพิมลรัตน์ ทำให้ปานวาดเสริมคำพูดไปอีกคน
ปานวาด : "ดีเหมือนกันสิคะพ่อ ปานอยากให้ภรณ์ทำบุญซะบ้างดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นคนปากจัดสักที" ปานวาดเสนอข้อคิดเห็น และจะทำอย่างไร ที่จะให้สิริภรณ์ไปวัดให้ได้ เช้าวันต่อมา ในห้องนอนของทั้ง 5 สาว สิริภรณ์ตื่นขึ้นมาและยกมือคลำที่ศีรษะด้วยความมึนหัวเล็กน้อย และลุกนั่งอย่างช้าๆ แต่แล้ว ป้าแจงก็เห็นสิริภรณ์ตื่นนอนแล้ว จึงตัดสินใจบอกกับทุกๆคนในบ้าน โดยเฉพาะพจน์
ป้าแจง : "คุณพจน์คะ คุณหนูภรณ์ตื่นแล้วล่ะค่ะ" ป้าแจงพูดเสร็จ ทั้งพจน์ บงกช ปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดาเดินขึ้นบนบ้านเข้ามาในห้องนอนของพวกเธอทั้ง 5 คนเพื่อไปดูสิริภรณ์
พจน์ : "ภรณ์ ภรณ์ตื่นแล้วหรอลูก?"
สิริภรณ์ : "ตื่นแล้วล่ะค่ะคุณพ่อ (มองไปที่บงกช ปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา) ว่าแต่มากันทำไมเยอะแยะล่ะคะ?"
พจน์ : "ก็วันนี้ พี่สาวของภรณ์ทั้งสี่คนเค้าอยากดูว่า ภรณ์เป็นไงบ้างลูก ไม่เห็นจะแปลกใจตรงไหนเลย"
บงกช : "ใช่แล้วจ้าภรณ์ เมื่อคืนนี้ ภรณ์ดื่มสุรามากไปหน่อยก็เลยเมา อาเจียนรดใส่เสื้อผ้าของลูก เลอะไปหมดเลย แม่ก็เลยให้พี่สาวของลูกทั้งสี่คน รวมไปถึงป้าแจง ช่วยกันเช็ดตัวให้ภรณ์ แม่กลัวว่า ภรณ์จะอาละวาดอีก แม่ก็เลยทำแบบนี้จ้า" บงกชเล่าเรื่องที่สิริภรณ์ดื่มสุรามากไปหน่อย จนเกิดความมึนเมา ป้าแจง ปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดาช่วยเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สิริภรณ์ ให้เธอฟัง ทำให้สิริภรณ์นั่งนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดเมื่อวานนี้
สิริภรณ์มองไปที่ป้าแจง ปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา ที่มาช่วยสิริภรณ์ที่กำลังนอนเมาอย่างไม่ได้สติ
สิริภรณ์ : (พูดกับปานวาด) "พี่ปานกับทุกๆคนมาช่วยฉันหรอคะ?" สิริภรณ์ถามปานวาดด้วยความแปลกใจ
ปานวาด : "ใช่สิ ตอนที่เธอดื่มสุราเมา พี่ก็เลยเฝ้าดูเธออย่างไม่ห่าง กลัวว่าเธอจะอาละวาดใส่ทุกๆคนในบ้าน พี่ก็เลยต้องมานั่งเฝ้าเธอ"
พิมลวรรณ : "พี่รีดชุดนักศึกษาแล้วนะภรณ์" (ยิ้ม)
พิมลรัตน์ : "แล้วพี่ก็หวีผมให้เธอไงล่ะ พี่จัดการให้เธอเรียบร้อยแล้ว" พิมลรัตน์พูดกับสิริภรณ์ด้วยความเป็นห่วง แต่ปกติ ทั้งพิมลรัตน์และสิริภรณ์ เจอหน้ากันทีไร กัดกันตลอดเวลา แต่คราวนี้ พิมลรัตน์พูดกับสิริภรณ์ด้วยความรักความห่วงใย
ชญาดา : "ในขณะพี่กับป้าแจงช่วยกันเช็ดตัวให้ภรณ์ ภรณ์ก็อาเจียนเลอะเสื้อของตัวภรณ์เอง พี่ก็เลยเอาเสื้อผ้าของภรณ์ไปซักค่ะ" ชญาดาเสริมไปอีกคน
สิริภรณ์มองทั้ง 5 สาว และมารู้ว่า พวกเธอเป็นห่วงสิริภรณ์ที่สุด สิริภรณ์จึงกล่าวขอบคุณทั้ง 5 สาวทันที
สิริภรณ์ : "ฉันขอบคุณพี่ๆมากเลยนะ ขอบคุณป้าแจงด้วยนะ ที่มาช่วยดูแลฉัน" สิ้นเสียงของสิริภรณ์ ทั้งบงกชและพจน์ยิ้ม เมื่อสิริภรณ์พูดดีกับป้าแจง ปานวาด พิมลวรรณ พิมลรัตน์และชญาดา ทำให้ทั้ง 5 สาวยิ้ม
พจน์ : "ภรณ์ วันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะคุยกับลูก"
สิริภรณ์ : "เรื่องอะไรคะคุณพ่อ?"
พจน์ : "วันนี้วันพระ พ่อกับแม่และลูกๆทุกคน รวมไปถึงภรณ์ ไปทำบุญที่วัดนะลูก"
สิริภรณ์ : "แต่ว่า..."
พจน์ : "ไม่มีคำว่าแต่หรอกลูก พ่ออยากให้ภรณ์ไปทำบุญตักบาตรที่วัด จะได้บุญนะลูก ลูกต้องไปด้วยนะ" สิ้นเสียงของพจน์ ทำให้สิริภรณ์มองพี่สาวทั้งสี่คนด้วยความน้อยอกน้อยใจ แต่ในใจสิริภรณ์ไม่อยากไปวัดอยู่ดี เพราะเธอยังไม่รู้ว่า เวรกรรมมันมีอยู่จริง
ชญาดา : "ภรณ์ไปวัดกับพวกเราเถอะค่ะ ที่พ่ออยากให้ภรณ์ไป ก็เพราะว่า พ่ออยากให้ภรณ์ได้ดีไงล่ะคะ" ชญาดาเสริมคำพูดของพจน์อีกคน ทำให้สิริภรณ์มองไปที่ชญาดา ก่อนที่จะตอบกับพจน์ด้วยสีหน้าไม่ค่อยเต็มใจไปสักเท่าไหร่
สิริภรณ์ : "ก็ได้ค่ะคุณพ่อ"
พจน์ : (ยกมือลูบหัวของสิริภรณ์) "ดีมากนะลูกพ่อ เอาล่ะ ภรณ์เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ไปวัดได้แล้วนะ"
สิริภรณ์ : "ค่ะคุณพ่อ" สิ้นเสียงของสิริภรณ์ สิริภรณ์ลุกขึ้นออกจากเตียงนอน เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว แต่สิริภรณ์ก็ยอมไปวัดแต่โดยดี ทั้งๆที่เธอไม่ชอบไปวัดที่สุด เธอมักจะชอบไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆตลอดเวลา
พิมลรัตน์ : (หันมาพูดกับปานวาด) "พี่ปาน ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่ายัยภรณ์เค้าจะยอมไป แต่ด้วยสีหน้าของยัยภรณ์เค้าเหมือนไม่อยากจะไปสักที ถ้าเป็นในผับนะ ยัยภรณ์คงได้หลงระเริงอยู่แน่ๆ"
ความคิดเห็น