คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เค้าหาว่าพิมลรัตน์เป็นทอม
ตอนที่ 13
ที่บ้านของพจน์ ปานวาดกับชญาดากำลังนั่งดูโทรทัศน์ไว้อยู่ที่บ้าน ส่วนพิมลรัตน์ก็ได้นึกถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอกับฟ้าใส ทำให้หัวใจของพิมลรัตน์เต็มไปด้วยสีชมพู สีหน้าของพิมลรัตน์ยิ้มหน้าบานทันที ชญาดามองพิมลรัตน์อย่างสงสัยและถามปานวาดขึ้นมา
ชญาดา : "พี่ปานคะ"
ปานวาด : "ทำไมหรอจ๊ะดา?"
ชญาดา : "ช่วงนี้พี่รัตน์ไม่รู้เป็นอะไรนะคะพี่ปาน พี่รัตน์เค้าคงยิ้มให้กับใครไม่รู้อ่ะค่ะ ท่าทางจะอารมณ์ดีอยู่นี่ไงคะ" ชญาดาพูดเสร็จ ทำให้ปานวาดมองไปที่พิมลรัตน์ ก่อนที่จะพูดกับชญาดาอย่างมั่นใจ
ปานวาด : "ดา ที่รัตน์เค้าเป็นอย่างนี้นะ เค้ามีเพื่อนใหม่ที่มาทำงานกับรัตน์ด้วย ท่าทางรัตน์เค้าคงจะอินเลิฟมากกว่า" ปานวาดพูดเสร็จ ทันใดนั้นเอง สิริภรณ์เพิ่งมาถึงบ้าน ก็เห็นภาพที่พิมลรัตน์กำลังเคลิ้มถึงฟ้าใส น้องสาวของภูวนาทและอนิรุทธิ์ ที่กำลังแอบชอบอยู่ สิริภรณ์จึงตัดสินใจกลั่นแกล้งพิมลรัตน์ซะเลย
สิริภรณ์ : "ท่าทางพี่รัตน์คงจะอารมณ์ดีน่ะสิ หรือว่ามีหนุ่มๆมาจีบอีกหรือเปล่า อ๋อ หรือไม่ พี่รัตน์ก็คงรสนิยมของแปลก" สิริภรณ์พูดเสร็จ ทำให้พิมลรัตน์มองไปที่สิริภรณ์โดยที่เธอเปลี่ยนสีหน้าของเธอได้อย่างรวด เร็ว
พิมลรัตน์ : "รสนิยมของแปลกอะไรของเธอเนี่ยยัยภรณ์?"
สิริภรณ์ : "รสนิยมของแปลกอย่างพี่รัตน์ ก็คือ ชอบนิยมพวกทอม + ดี้ มากกว่า ผู้ชายคนไหนเค้าไม่ยอมทำพี่มาเป็นเมียหรอก 55555+" สิริภรณ์เยาะเย้ยใส่พิมลรัตน์และหัวเราะใส่พิมลรัตน์ด้วยความสะใจ ทำให้สีหน้าของพิมลรัตน์เปลี่ยนไป ด้วยความโกรธแค้น
พิมลรัตน์ : "แก" พิมลรัตน์ยกกำหมัดชกที่ริมฝีปากของสิริภรณ์อย่างแรง ทำให้สิริภรณ์ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย จนมองไปที่พิมลรัตน์
สิริภรณ์ : "พี่รัตน์ พี่ชกหน้าฉันทำไมล่ะ? ฉันทำอะไรผิดล่ะ?" สิริภรณ์ถามพิมลรัตน์อย่างไม่รู้ไม่ชี้
พิมลรัตน์ : "ยังจะมีตีหน้าซื่ออีก เธอนะ สวยกว่าฉันตั้งเยอะ ฉันจะคบกับผู้หญิงหรือผู้ชายมันเป็นเรื่องของฉัน แต่สำหรับเธอ เธอมีผู้ชายมาจีบเธอก็จริง เดี๋ยวสักวันเหอะ เดี๋ยวผู้ชายเค้าไม่เอาแกไว้หรอก เพราะปากพล่อยๆของเธอนี่แหล่ะ"
สิริภรณ์ : "ยังไงซะ ฉันจะเอาผู้ชายสักกี่คนก็แล้วแต่ ฉันจะต้องเอาให้ได้ รู้ไว้ซะด้วย และอีกอย่างนึงนะ ที่ฉันพูดกับพี่ไป ฉันพูดตามความจริง ไม่ได้โกหกสักหน่อย วันนี้ฉันขอตบพี่สักครั้งเหอะ" สิริภรณ์พูดเสร็จ ยกมือของเธอจะตบที่ใบหน้าของพิมลรัตน์ แต่ปานวาดมาห้ามซะก่อน
ปานวาด : "หยุดเดี๋ยวนี้นะสิริภรณ์" ปานวาดพูดอย่างเสียงดัง ทำให้สิริภรณ์วางมือลง พิมลรัตน์จึงเดินเข้ามาหาปานวาด
พิมลรัตน์ : "พี่ปาน พี่ปานดูยัยภรณ์สิ กล่าวใส่ร้ายฉันอย่างนั้นอย่างนี้ หาว่าฉันรสนิยมทอม + ดี้ มันร้ายไหมล่ะ?"
สิริภรณ์ : (เดินเข้ามาหาปานวาดอีกเหมือนกัน) "พี่ปานวาดคะ ดูพี่รัตน์สิคะ มาต่อว่าหนู หาว่าหนูบ้าผู้ชายอีกต่างหากอ่ะค่ะ แถมยังไม่พอนะคะ ยังมาชกปากหนูอีก ปากหนูจะเจ่อแล้วล่ะค่ะ" สิริภรณ์พูดเสร็จ ทำให้ปานวาดหลับตาคิดก่อนที่จะตัดสินใจว่า ใครถูกใครผิด
ปานวาดลืมตาขึ้นมา ก่อนที่จะตัดสินใจพูดกับพิมลรัตน์และสิริภรณ์ขึ้นมา
ปานวาด : "พี่ตัดสินใจแล้ว"
พิมลรัตน์ : "พี่บอกฉันหน่อยสิ ว่าใครผิด?"
สิริภรณ์ : "พี่ปานวาดคะ บอกพี่รัตน์ไปตรงๆเลย ว่าใครผิด" ทั้งสิริภรณ์และพิมลรัตน์มองสีหน้าด้วยความโกรธเคืองไม่แพ้กัน แต่แล้วชญาดาจึงเดินออกมาทันที
ชญาดา : "พี่ปานคะ ทั้งพี่รัตน์และน้องภรณ์เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ คนที่ผิดก็คือ ดาเอง ที่ดาไม่เคยสอนให้พี่รัตน์และน้องภรณ์เป็นคนดีสักทีเลยค่ะ" ชญาดาออกรับแทนพิมลรัตน์และสิริภรณ์ ทำให้พิมลรัตน์อึ้งกับคำพูดของชญาดา ที่ชญาดาออกรับแทนปกป้องทั้งพิมลรัตน์และสิริภรณ์
พิมลรัตน์ : "ทำไมล่ะน้องดา? น้องดามาปกป้องพี่กับภรณ์ทำไมล่ะ ทั้งๆที่น้องดาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย" พิมลรัตน์แย้ง
ชญาดา : "ดารู้ค่ะพี่รัตน์ แต่ทั้งพี่รัตน์และน้องภรณ์ก็ไม่กล้ายอมรับความจริงสักที ดาก็เลยยอมรับผิดแทนเองค่ะ" ชญาดาพูดเสร็จ ทำให้สิริภรณ์ยิ้มด้วยความสะใจ
สิริภรณ์ : "โธ่! พี่ดา ฉันสงสารพี่ดาจังเลยนะคะ ไม่น่าเลย" สิริภรณ์เยาะเย้ยใส่ชญาดา
ชญาดา : (พูดกับพิมลรัตน์) "พี่รัตน์คะ พี่รัตน์จะดุ ด่า ว่า ดายังไง ดาก็ยอมทุกอย่างค่ะ แต่ขออย่างเดียว อย่าไปว่าพวกเค้าเลยดีกว่าค่ะ" ชญาดายอมเสียสละให้พิมลรัตน์ดุ ด่า ว่าเธอต่างๆนาๆ แทนสิริภรณ์ แต่พิมลรัตน์ก็ทำไม่ได้ เพราะคิดเสมอเลยว่า ชญาดาเป็นคนดี
ปานวาด : "เอาล่ะ ทั้งรัตน์และภรณ์ ไหนๆเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เดี๋ยวพี่จะทำแผลให้ภรณ์เอง (พูดเสร็จหันมาพูดกับชญาดา) ส่วนดา ดาก็ช่วยปลอบใจรัตน์ด้วยนะ"
ชญาดา : "ค่ะ" ทั้งสี่คนก็แยกย้ายกัน ปานวาดจึงมีหน้าที่ทำแผลที่ริมฝีปากของสิริภรณ์ ทำให้สิริภรณ์ร้องอย่างเจ็บปวด
สิริภรณ์ : "โอ๊ย! พี่ปาน ฉันเจ็บนะ"
ปานวาด : "เจ็บยังไงก็ต้องทนนะภรณ์" ปานวาดพูดเสร็จ ปานวาดจึงมีหน้าที่ทำแผลให้กับสิริภรณ์จนเสร็จ
ส่วนพิมลรัตน์จึงเดินเล่นด้วยสีหน้าอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงเดินเตะโน้นเตะนี่ และแล้วก็ได้เจอกับต้นไม้อยู่ 1 ต้น พิมลรัตน์จึงเดินไปที่ต้นไม้ ยกกำหมัดทุบต้นไม้อย่างแรง ส่วนชญาดาก็เดินมาหา ก็ได้เจอกับพิมลรัตน์ที่กำลังชกต้นไม้อย่างจัง ชญาดาจึงเดินเข้าไปหาทันที
ชญาดา : "พี่รัตน์ พี่รัตน์ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ"
พิมลรัตน์ : "ทำไมล่ะดา? ดาหาว่าพี่ผิดหรอ?"
ชญาดา : "ไม่นี่คะ ใครบอกล่ะคะว่าพี่ผิด ดาต่างหากที่ผิดเองค่ะ ที่ดาไม่สอนให้พี่เป็นคนดี รวมไปถึงสิริภรณ์ด้วยล่ะค่ะ (พิมลรัตน์เงียบ) ถ้าพี่รัตน์จะดุด่าว่าดาและก็ ดาจะยืนอยู่ตรงนี้ ให้พี่รัตน์ชกหน้าดาดีกว่าค่ะ" ชญาดาพูดเสร็จ พิมลรัตน์ยกกำหมัดของเธอจะชกหน้าชญาดา แต่พิมลรัตน์ทำไม่ได้
พิมลรัตน์ : "แต่พี่ทำไม่ได้อ่ะดา ดาไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดก็คือ ยัยภรณ์อีกต่างหากที่ใส่ร้ายพี่"
ชญาดา : "ดารู้ค่ะพี่รัตน์ ดาเข้าใจดีค่ะ ดาขอถามพี่แค่คำเดียวนะคะ ดาคิดยังไงกับผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ?"
พิมลรัตน์ : "ฟังดีๆนะดา พี่คิดกับน้องฟ้าใส เป็นแค่น้องสาวของพี่ แต่ยัยภรณ์เค้าเข้าใจผิดว่า พี่กับน้องฟ้าใส เป็นแฟนกัน"
พิมลรัตน์ยืนยันอย่างหนักแน่นว่า พิมลรัตน์กับฟ้าใสเป็นแค่พี่น้องกัน ไม่เป็นอย่างที่สิริภรณ์คิดเอาไว้ให้ชญาดาฟัง ทำให้ชญาดาเข้าใจในความรู้สึกของพิมลรัตน์ ชญาดาและพิมลรัตน์นั่งที่เก้าอี้ทั้งคู่
ชญาดา : "ดาทราบดีค่ะพี่ ดาเข้าใจนะคะว่า พี่รัตน์คิดกับผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่น้องสาวอีกคนนึง พี่รัตน์พูดความจริงแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ ดีกว่าจะมาพูดโกหกอีก"
พิมลรัตน์ : "แต่ที่พี่พูดไป พี่พูดความจริงนะ พี่ไม่ได้พูดโกหกสักหน่อย" พิมลรัตน์แย้ง
ชญาดา : "ดาทราบแล้วค่ะ ว่าแต่พี่รัตน์ยังชอบผู้ชายอยู่หรือเปล่าคะ?" ชญาดาถามพิมลรัตน์ไปตรงๆ ทำให้พิมลรัตน์ที่นั่งอยู่ข้างๆชญาดา ก็ยังตกใจกับคำถามของชญาดาเพียงเล็กน้อย
พิมลรัตน์ : "เมื่อกี้น้องดาถามพี่ว่าไรนะ?" พิมลรัตน์ถามชญาดาด้วยสีหน้างงเล็กน้อย
ชญาดา : "ดาถามว่า พี่รัตน์ยังชอบผู้ชายอยู่หรือเปล่าคะ?" ชญาดาอธิบายให้พิมลรัตน์อีกที ก่อนที่พิมลรัตน์ตอบอย่างลังเลใจเล็กน้อย
พิมลรัตน์ : "พี่น่ะหรอ? พี่ก็ยังชอบผู้ชายอยู่เหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่า ผู้ชายเค้าจะเอาพี่หรือเปล่า พี่ก็ยังไม่รู้เลย"
ชญาดา : "ดาแค่ถามพี่ดูเฉยๆค่ะพี่"
พิมลรัตน์ : (ยกมือแตะไหล่ของชญาดา) "ขอบใจมากนะน้องดา ที่เข้าใจในความรู้สึกของพี่ ถ้าพี่ไม่มีน้องดาล่ะก็ พี่แย่แน่ๆ ไม่รู้จะพึ่งใครได้ นี่ถ้าเป็นยัยภรณ์นะ ป่านนี้คงทะเลาะกันซะบ้านแตกเลย ไว้ใจกันได้สักที่ไหน?"
ชญาดา : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดาเข้าใจค่ะพี่" ชญาดาพูดเสร็จ พิมลรัตน์กอดคอชญาดาด้วยความดีใจ ทำให้ชญาดาและพิมลรัตน์กอดกันด้วยความดีใจ ปานวาดจึงเดินออกไปก็เห็นภาพที่พิมลรัตน์กับชญาดานั่งกอดกันด้วยความดีใจ ส่วนพิมลวรรณที่กำลังเดินเข้าบ้านก็เห็นภาพที่พิมลรัตน์และชญาดานั่งกอดกัน อยู่ พิมลวรรณจึงเดินเข้าไปถามปานวาดด้วยความสงสัย
พิมลวรรณ : "พี่ปาน รัตน์กับดาเค้ากอดกันทำไมหรอ?"
ปานวาด : "ที่รัตน์กับดาเค้ากอดกัน ก็เพราะว่า เค้าสองคนเข้าใจกันแล้ว ก่อนที่เธอจะมา ทั้งรัตน์และยัยภรณ์เค้าทะเลาะกัน ถึงขั้นลงไม้ลงมือ แต่ทั้งสองคนไม่ยอมรับความจริง ดาเค้ายอมรับสารภาพผิดแทนทั้งสองคนนี้ พี่ก็เลยให้ดาช่วยปลอบใจรัตน์ สุดท้ายก็เห็นเหมือนอย่างที่เธอเห็นนี่แหล่ะ" ปานวาดเล่าเรื่องที่พิมลรัตน์และสิริภรณ์ทะเลาะกันถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน แต่ทั้งสองคนไม่ยอมรับความจริงแต่อย่างใด มีเพียงชญาดาเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่ออกมาปกป้องทั้งสองคนนี้ และให้ชญาดาปลอบใจพิมลรัตน์ให้พิมลวรรณฟัง
พิมลวรรณ : "อ๋อ เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ว่าแต่เรื่องไรอ่ะ?"
ปานวาด : "อ้าว นึกว่าเธอจะรู้ซะอีก ก็รัตน์เค้าเจอกับน้องสาวของแฟนพี่ชื่อว่า น้องฟ้าใส ก็เลยปิ๊งกัน สิริภรณ์ก็เลยเข้าใจพิมลรัตน์ผิดว่า พิมลรัตน์กับน้องฟ้าใสนั้นเป็นแฟนกัน แต่ความจริง พิมลรัตน์กับน้องฟ้าใสนั้นเป็นพี่น้องกันต่างหาก"
พิมลวรรณ : "เข้าใจแล้วจ้าพี่ปาน" ส่วนชญาดาและพิมลรัตน์หลังจากที่ทั้งสองคนกอดกันเสร็จแล้ว ทั้งชญาดาและพิมลรัตน์ยิ้มอย่างเป็นมิตร
พิมลรัตน์ : "พี่ขอบใจน้องดามากเลยนะ ที่มาปลอบใจพี่"
ชญาดา : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดาเต็มใจที่พี่จะเล่าเรื่องไม่สบายใจให้ดาฟัง ถ้าพี่รัตน์มีปัญหาอะไร ถามดามาได้เลยนะคะ ดานี่แหล่ะค่ะ พร้อมที่จะแก้ปัญหาต่างๆให้กับพี่รัตน์เอง (ยิ้ม)"
พิมลรัตน์ : "น้องดาเองก็เหมือนกันนะ ถ้าใครรังแกน้องดา ทำให้น้องดาเสียใจล่ะก็ บอกพี่มาได้เลย พี่นั่นแหล่ะ ที่จะช่วยปกป้องน้องดาเอง 5555+" พิมลรัตน์พูดเสร็จ ทำให้ทั้งสองสาวหัวเราะอย่างมีความสุข แต่แล้วสิริภรณ์เดินออกจากบ้านก็ได้เจอกับชญาดาและพิมลรัตน์กำลังคุยกัน
สิริภรณ์ : "หัวเราะอย่างมีความสุขจริงจริ๊งเลยนะคะพี่รัตน์กับพี่ดา" สิริภรณ์พูดเยาะเย้ยใส่พิมลรัตน์และชญาดา ทำให้สองสาวหัวเราะไม่ออก พิมลรัตน์มองสีหน้าสิริภรณ์ด้วยความโกรธ
พิมลรัตน์ : "ฉันกับน้องดาเค้าจะคุยอะไร มันเป็นเรื่องของฉันนะโว้ย สำหรับเธออย่าเสือก"
สิริภรณ์ : "เสือกอะไรกัน? ฉันไม่รู้เรื่องเลย"
พิมลรัตน์ : "ก็เธอเสือกที่สอดรู้สอดเห็นคนอื่นน่ะสิ แม้กระทั่งพี่น้องตัวเอง ยังเสือกที่จะรู้ และเอาไปนินทาให้คนอื่นฟังน่ะสิ" พิมลรัตน์พูดเยาะเย้ยใส่สิริภรณ์บ้าง ทำให้สิริภรณ์ร้องกริ๊ดอย่างเสียงดัง
สิริภรณ์ : (ร้องกริ๊ดอย่างเสียงดังและยกมือชี้หน้าด่าพิมลรัตน์) "แกๆๆๆ มาด่าฉันหรอ?" สิริภรณ์พูดเสร็จ กำลังเดินเข้าไปตบพิมลรัตน์ แต่ชญาดาเดินขวางซะก่อน
ชญาดา : "หยุดเดี๋ยวนี้นะน้องภรณ์"
สิริภรณ์ : "ฉันไม่หยุด ฉันจะตบพี่รัตน์ พี่ไม่เกี่ยว" สิริภรณ์จะเดินเข้าไปตบ แต่ชญาดายังปกป้องพิมลรัตน์เหมือนเดิม
ชญาดา : "ถ้าน้องภรณ์อยากจะตบพี่รัตน์ล่ะก็ น้องภรณ์ตบหน้าพี่แรงๆจะดีกว่า" ชญาดาออกรับแทนพิมลรัตน์ ทำให้พิมลรัตน์เชื่อได้ว่า ชญาดาเป็นคนปกป้องพิมลรัตน์ ส่วนสิริภรณ์ กำลังจะตบหน้าชญาดา แต่มือของเธอก็ยกลงทันที
สิริภรณ์ : "ฝากไว้ก่อนเถอะ" สิริภรณ์พูดเสร็จ เดินออกไปขึ้นรถของเธอและขับรถออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว
ชญาดา : "พี่รัตน์คะ ดาจัดการให้แล้วนะคะ"
พิมลรัตน์ : "ขอบใจมากนะน้องดาที่ช่วยพี่"
ชญาดา : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดาเต็มใจ" รถของสิริภรณ์ขับรถออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว ทำให้สีหน้าของสิริภรณ์เต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่ชญาดามาปกป้องพิมลรัตน์ ทั้งๆที่ทุกๆคนในบ้าน ไม่เข้าข้างเธอแม้แต่สักคนเดียว ในระหว่างที่สิริภรณ์กำลังขับรถด้วยความเร็วนั้น จู่ๆ ณัฐพงษ์ที่กำลังเดินไปซื้อของ รถของสิริภรณ์ก็ชนตัวณัฐพงษ์เข้าอย่างจัง สีหน้าของสิริภรณ์เต็มไปด้วยความหงุดหงิด จึงลงจากรถของเธอทันที
สิริภรณ์ : "นี่! นาย นายเดินประสาอะไร ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย" สิริภรณ์พูดเสร็จ ณัฐพงษ์เดินเข้าไปหยิบของที่ซื้อมา ลุกขึ้นมาก็ได้เจอกับสิริภรณ์อยู่พอดี
ณัฐพงษ์ : "นี่! ขอโทษด้วยนะ ผมน่ะจะถามคุณมากกว่านะ ว่าคุณขับรถประสาอะไร ขับรถชนผมเลย"
สิริภรณ์ : "นายก็ต้องตอบคำถามฉันสิ?" สิริภรณ์พูดกับณัฐพงษ์อย่างเสียงดัง
ณัฐพงษ์ : "ก็ผมกำลังเดินซื้อของอยู่ดีๆ คุณก็ขับรถมาชนผมเลย คุณไปกินยาอะไรหรือเปล่า ทำไมคุณต้องเป็นแบบนี้"
ความคิดเห็น