คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของบงกช
ตอนที่ 1
บงกช เป็นเด็กสาวต่างจังหวัดคนนึง ด้วยเพียงวัยอายุ 25 - 26 ปี เดินทางมาถึงกรุงเทพฯ เพื่อไปหางานทำ บงกชจึงเดินทางไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชน พอเข้าไปในโรงพยาบาล มีนางพยาบาล มีหมอ แพทย์ที่มารักษาคนไข้ บงกชมองไปที่เคาว์เตอร์หรือแถวประชาสัมพันธ์ ก็ได้เจอกับนางพยาบาลที่กำลังคุยกับคนไข้อยู่ หลังจากที่ได้คุยกันเสร็จแล้ว บงกชได้เวลาเดินเข้าไปถามพยาบาลที่เคาว์เตอร์ทันที
บงกช : "ขอโทษนะคะ ที่นี่มีงานให้นู๋ทำไหมคะ?"
นางพยาบาล : "มีค่ะ ไม่ทราบว่าน้องมาสมัครงานอะไรคะ?"
บงกช : "คือนู๋ อยากมาสมัครงานเป็นคนทำความสะอาดอ่ะค่ะ"
นางพยาบาล : "งั้น เชิญทางนี้เลยค่ะ" นางพยาบาลพูดเสร็จ ลุกขึ้นพาบงกชไปที่ห้องพยาบาล เพื่อไปกรอกประวัติของเธอ บงกชเต็มใจเขียนชื่อตัวเองเข้ามารับสมัครงาน และผลปรากฏว่า....
นางพยาบาล : "คุณได้รับงานตามที่มอบหมายแล้วค่ะ"
บงกช : (สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ) "ขอบคุณมากค่ะคุณพยาบาล แล้วนู๋จะทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?"
นางพยาบาล : "วันพรุ่งนี้ค่ะ (พูดเสร็จนางพยาบาลเดินเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดทำความสะอาดจากตู้เสื้อผ้ามาให้บงกช) นี่คือ ชุดทำความสะอาดของคุณค่ะ"
บงกช : (รับเสื้อผ้าจากมือนางพยาบาลและยกมือไหว้กล่าวขอบคุณนางพยาบาล) "ขอบคุณมากค่ะ งั้นนู๋ขอกลับบ้านก่อนนะคะ" บงกชพูดเสร็จ ยกมือไหว้นางพยาบาลอีกครั้ง และเดินออกจากโรงพยาบาลไป วันต่อมา บงกชใส่ชุดทำความสะอาดที่โรงพยาบาล เพื่อมาทำความสะอาดใยโรงพยาบาล นี่เป็นวันแรกที่เธอเข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาด บงกชตั้งใจกวาดถูในห้องพยาบาล ทุกอย่างที่เธอทำ ล้วนแต่ความตั้งใจของเธอ ในระหว่างที่บงกชกำลังทำความสะอาดอยู่นั้น พจน์ แพทย์หนุ่มคนหนึ่ง วัย 29 ปี ในโรงพยาบาล กำลังมาดูอาการของคนไข้ กำลังเดินออกมาอย่างไม่ทันระวัง ก็เดินชนพลาดกับบงกชเข้าอย่างจัง ทำให้บงกชหกล้มได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
บงกช : "โอ๊ย!" บงกชร้องด้วยความเสียงดังเล็กน้อย
พจน์ : (เดินเข้ามาช่วยบงกช) "ผมขอโทษครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" พจน์พูดเสร็จจึงมองหน้าบงกช ทำให้พจน์ตกหลุมรักบงกชเข้าอย่างจัง และชอบบงกชตั้งแต่แรกพบ
บงกช : "ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยดิฉันไว้" บงกชพูดเสร็จ รีบลุกขี้นเพื่อยกมือหยิบไม้กวาดไปกวาดที่อื่น
พจน์ : "เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ" พจน์เรียก บงกชหันไปมองที่พจน์
พจน์ : (เดินเข้าไปหาบงกช) "คุณเป็นแม่บ้านทำความสะอาดคนใหม่ของโรงพยาบาลแห่งนี้หรอครับ?"
บงกช : "ใช่ค่ะ (น้ำเสียงเขิน)"
พจน์ : "อ๋อ ครับ ผมชื่อ พจน์ ครับ เป็นแพทย์อยู่โรงพยาบาลแห่งนี้ (แนะนำตัวเองและถามชื่อของบงกช) แล้วคุณชื่อ..."
บงกช : "ฉันชื่อ บงกช ค่ะ เป็นแม่บ้านทำความสะอาดที่โรงพยาบาลวันนี้เป็นวันแรกค่ะ" บงกชแนะนำตัวเองให้พจน์รู้จัก ทำให้พจน์ได้รู้จักกับบงกชมากขึ้น จนกระทั่งต่อมา พจน์กับบงกชก็รู้จักกัน เริ่มจาก ไปกินข้าวด้วยกันสองต่อสอง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลายวันต่อมา พจน์กับบงกชก็เริ่มคบหาดูใจกัน ทั้งมารับไปส่งทุกวัน ทุกคืน จากคนรู้จักกลายเป็นคนรักกันไปปริยาย
วันต่อมา ที่ห้องพยาบาล บงกชเอาชุดทำความสะอาดวางไว้บนโต๊ะมาคืนให้นางพยาบาล ทำให้นางพยาบาลเกิดอาการสงสัยในตัวบงกชขี้นมา
นางพยาบาล : "บงกช เอาชุดนี้มาคืนทำไมอ่ะ?"
บงกช : "คือ... นู๋เอาชุดมาคืนให้พี่ นู๋อยากลาออกไปหางานทำที่อื่นอ่ะค่ะ"
นางพยาบาล : "ลาออกหรอ?"
บงกช : "ใช่ค่ะ"
นางพยาบาล : "แล้วบงกชจะหางานทำที่ไหนอ่ะ สมัยนี้นะ กว่าจะหางานทำ มันก็ยากแสนยากอยู่แล้ว ถ้าเธอไปรับสมัครงานที่อื่น แล้วเค้าไม่รับเธอเข้ามาทำงานล่ะ เธอจะทำอย่างไร?" นางพยาบาลถามบงกชด้วยความเป็นห่วง
บงกช : "นู่ก็หางานใหม่ไปเรื่อยๆค่ะ จนกว่าเค้าจะรับนู๋เข้าทำงานอ่ะค่ะ"
นางพยาบาล : "เธอไม่ทำงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาด แล้วเธอทำงานอะไรล่ะ?"
บงกช : "นู๋อยากทำงานเป็นแม่ครัวทำอาหารที่ร้านอาหารอ่ะค่ะ"
นางพยาบาล : "คิดดีแล้วหรอบงกช?"
บงกช : "นู๋คิดดีแล้วค่ะ เพราะนู๋เป็นคนที่ชอบทำกับข้าว ชอบทำงานบ้านต่างๆนาๆ พ่อแม่สอนให้นู๋รู้จักทำมาหากิน เก็บเงินให้พ่อแม่มีความสุข มีที่อยู่ที่กินอ่ะค่ะ"
นางพยาบาล : "พี่เองก็เห็นด้วยกับเธอนะ เธอนี่เป็นคนดีจริงๆเลยนะ จำไว้เลยนะบงกช การที่รู้จักทำมาหากินอะไร ต้องรู้จักนึกถึงหัวอกพ่อแม่ ที่ให้กำเนิดเรา เก็บเงินให้พ่อแม่ภูมิใจ ท่านจะได้รักเรา และอีกอย่าง อย่าลืมทำความดี หมั่นทำบุญตักบาตรบ้างก็ดีนะ" นางพยาบาลสอนให้บงกชเป็นคนดีในสังคม สังคมจะได้อยู่กับเธออีกนาน
บงกช : (ยกมือไหว้นางพยาบาล) "ขอบคุณค่ะพี่ ที่เข้าใจนู๋"
นางพยาบาล : "เออ ไม่เป็นไรหรอก แล้วว่าแต่ได้ข่าวว่าความรักของเธอกับคุณหมอพจน์ ยังไปได้สวยใช่ไหม?"
บงกช : "ค่ะ"
นางพยาบาล : "แล้วทำยังไง ทำให้ความรักของเธอไปได้สวยอย่างนี้?"
บงกช : "ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เพียงแค่ เข้าใจกัน มีความจริงใจให้ต่อกัน และที่สำคัญ ต้องเชื่อใจกันอีกต่างหากค่ะ"
นางพยาบาล : "ถ้างั้น ในเมื่อบงกชออกจากที่นี่แล้ว (ยกมือจับมือของบงกช) ขอให้การงานและความรักครั้งนี้ของเธอ ไปได้สวยนะ ถ้าคิดถึงพี่ ก็มาหาพี่ได้นะ"
บงกช : "แน่นอนค่ะพี่ เพื่อนกันก็ตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ" บงกชพูดเสร็จจึงเดินออกจากโรงพยาบาลไป บงกชได้ลาออกจากการเป็นแม่บ้านทำความสะอาดที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จนทำให้บงกชได้เรียนรู้อะไรอีกหลายอย่าง แต่ความย่อท้อของบงกช ก็ยังสู้ต่อไปอีกเรื่อยๆ บงกชจึงเดินกลับบ้าน เพื่อไปหางานทำใหม่ล่าสุด นั่นก็คือ การเป็นแม่ครัวในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ความคิดเห็น