คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ศาสนสถานระห่านโเ่นลาเนินเาอันไลโพ้น เทวาลัยแห่นี้เป็นสถาปัยรรม่อสร้า้วยศิลาทรายั้อยู่บนานั้นลัษะพีระมิเรียว่า ปราสาท สำหรับารยึโยลัทธิเทวราึ่มีรอบวามิหลัว่า ษัริย์มีสถานะเป็นสภาวะส่วนในอันละเอียอ่อนอเทพเ้าที่แบ่ภาอวารลมายัโลมนุษย์ ึ้อผ่านพิธีรรมระทำให้ษัริย์ลายเป็นสมมิเทพในโลแห่วามริ เมื่อษัริย์เส็นฤพานแล้วอัาหรือสภาวะส่วนในนั้นะึ้นไปรวมับเทพเ้าพระอ์นั้น (สิ่ศัิ์สิทธิ์ที่พระอ์นับถือและไ้มีารสร้ารูปเารพามวามเื่อทาศาสนา เพื่อเป็นารบรรุส่วนในอันละเอียอ่อนอพระอ์ไว้)
สำหรับวฺระ ปาทฺ ํมฺรเฺ อฺ ศรียโสธรวฺรมฺมเทวะ[1] พระอ์นับถือศาสนาพราหม์ ลัทธิไศวะ นิายปศุปั[2]ึถือว่าพระอ์เป็นอวารอพระศิวะ เมื่อสืบสันิวศ์ึ้นรอยโสธรปุรมฺ[3]แล้วไ้ทรสร้าปราสาทบนานั้นและสถาปนาศิวลึ์เสมือนหลัเมือนามว่า วฺระ ศิว-ยโสธเรศวร[4] ประิษาน ปราสาทลาเมือยโสธรปุรัม
ส่วนเทวาลัยแห่นี้เป็นปราสาทีรีศะ[5]สร้าึ้นเพื่อประิษานรูปเารพในรูปลอพระอ์[6] เป็นอัาส่วนในอพระศิวะ ผู้เป็นให่สูสุแห่ลัทธิไศวะ ึ่สถิเร้นในศิวลึ์ั้บนานโยนีลาห้อรรภฤหะ โยเื่อว่าไ้รับมาาพระศิวะผ่านพราหม์ผู้เป็นสื่อเื่อมระหว่าเทพเ้าับมนุษย์นั้นะถวายแ่ษัริย์ที่ประทับบนภูเาอันศัิ์สิทธิ์ ัมีารึว่า
วฺระ ปาทฺ ํมฺรเฺ อฺ ศรียโสธรวฺรมฺมเทวะ แห่ ศรียโสธรปุรมฺ ัลปนา[7] ้าพระแลที่ินแ่ ํมฺรเฺ ศรีศฺวร สรัล[8]
เสียแรสั์เป่าเสียแทรัหวะลอรับับล่อมลอเสียเราะเาะไม้ เหล่านาระบำ่าเินแถวเรียราย เรียวแนเสลาหนีบหูะร้าหวาย มือวารีรายหยิบลีบอไม้สีเหลือสใสปัโปรยไปามาลา หมู่มวลผา่าร่ายรำเพื่อ้อนรับสรรเสริ่อเ้าีวิสูสุเพียหนึ่
สำหรับารประอบพิธีรรมอันศัิ์สิทธิ์ะปล่อยมี้อผิพลาแม้นเพียน้อยนิึ้นมาหาไ้ไม่ ทุอย่า่าระเรียม้อมันมาเป็นอย่าีนับรั้ไม่ถ้วน
ระบวนแถวแปรอออย่าเป็นระบบระเบียบ ราาผู้เป็นให่สูสุอพวเาำลัำเนิน้าวเหยียบย่าลศิลาแผ่นเรียบอย่ามั่น ภายใ้เศวัรสีทออร่ามา ามมา้วยเหล่า้ารับใ้ทั้ายหิ้อมัวเินนาบอยู่สอฝั่าลาแลูเป็นระเบียบยิ่ ทว่าลับมิมีผู้ใอาหาเยหน้าึ้นมอนเ็มาทำไ้เพียับ้อรอบาทลรัปิทอปลายะอยแหลมุ้มเท่านั้น
าาลาสู่บันไนาราั้นแรนับเป็นเส้นทาสายรุ้เื่อมระหว่าโลสวรร์ับโลมนุษย์ ศิลาำหลัรูปพานาห้าเศียรำลัแผ่พัพาน มีะบัเป็นเรื่อประับบนเศียรทุเศียร ใบหน้าุันและออา ลำัวทอยาวเป็นราวบันไในแผนผัรูปาบาท ราสีห์สออ์เป็นทวารบาล่านแรทำหน้าที่อยุ้มรอปปัษ์อยู่ รอบาท้าวเหยียบยัอัันทร์ลีบบัวึ่สร้าึ้นเพื่อสอรับิวามอุมสมบูร์ เมื่อ้าวร่อม้ามธรียสูพ้นแล้วำเนิน่อไปยัอบัวแปลีบสัลัษ์มลยิ่ ทิ้ายภูษาพลิ้วามแรลมอยู่ไหว ๆ
สมมิเทพภูเศวร[9]ำเนินผ่านุ้มโปุระั้นในผ่านบันไนาราั้นสุท้ายรเ้าไปยัส่วนอมปผ่านอันราละเพื่อเื่อม่อไปยัห้อรรภฤหะ[10] ึ่มีพราหม์ผู้ประอบพิธีรรมรออยู่่อนแล้ว ้าราบริพาร่าอยู่เรียแถวเ็บมือ้มหน้าอยู่บริเว้านนอ
เสียสวสรรเสริพระเ้าัแว่ว้อัวานาปราสาทประธานเล็ลอออมายัภายนอ้วยท่วทำนอสู่ำยาวนาน
พิธีรรมที่เิึ้นภายในปราสาทประธานไม่มีใรทราบรายละเอีย เนื่อาผู้ที่สามารถเ้าไปไ้มีเพียเ้าเหนือหัวับพราหม์ผู้ประอบพิธีเท่านั้น
เบื้อหลัมีผู้หนึ่เินรั้อยู่ท้ายระบวน บุรุษผิวล้ามแรูปร่าสูให่ำยำ ใบหน้าเรียบเยแววาุันอบอวลลิ่นอายน่าเราม ทุท่วท่าัหวะ้าวเิน่าออา ารเ้าเศาสนสถานำ้อปลอาวุธ แม้นปราศา
ศาราวุธู่าย็มิไ้พร้อยวามน่ายำเรลเลย
“ท่านผู้นั้นเป็นผู้ใฤๅท่าน ไนึแแถว” เสียปริศนาัึ้นารูปสลันูน่ำรูปหนึ่ บริเวไม่ไลารอบประูอัวปราสาทประธาน
“เามิไ้แแถว เาเป็นแม่ทัพแห่ยโสธรปุรัม” เสียถอถอนลมหายใาทวารบาลระนั้น็ยัอธิบายแ่ิวิาผู้ไม่ประสา “ามเส็ฯ ศรียโสธรวรมันเทวะในรานี้”
“้าล้ายว่าพลันพารู้สึปิพัทธ์เามาเนิ่นนาน” อัปสราล่าวอย่าเหม่อลอย
“ธรีศวร[11]ำลัประอบพิธี พวเ้าอยาแหลสลายฤ” เสียเ้มสายหนึ่สะบัริ้วใส่ พวเาำ้อหุบปาับในทันใ
นี่เป็นรั้แรที่ิวิาภาพสลั่อเิวามรู้สึ
ภาพสลัสรีเปลือยอแ่อ์ทรเรื่ออย่าวิิรผลาวามบรรสลัอ่าผู้ำนาที่ศรัทธา่อสิ่ศัิ์สิทธิ์ึ่สถิอยู่ รรภฤหะอปราสาทประธาน ้วยแรศรัทธาแร่ล้านั้นไ้่อำเนิิวิาวหนึ่ึ้นมาสถิอยู่ในภาพสลันี้
นาอัปสราสนมโสเภีแห่สรวสวรร์
อนึ่ นาือเทพธิาแห่วามีามึ่มีรูปโมโนมพรร้อยอยรับใ้และูแลศาสนสถานลอมา
ไม่ไลาบริเวนั้นมีารั้พลับพลาั่วราวมุ้ม่านผ้าาสีผ้าเนื้อโปร่แสบาเบาเป็นอึ้นื่อาสารนาถ วามสามารถในารถัทอเ่นนี้มิอาหาาที่ในับเทียมไ้
สายลมที่พัพลิ้วระทบายผ้าโบสะบัเผยวามามอเหล่าอิสรีนั่เอนพิพัผ่อนอิริยาบถอยู่้านในเพียวับแวม เท่านั้น็เพียพอที่ัพาเอาใอผู้พบเห็นสั่นระเพื่อมนวูบไหว พวนามีวพัร์แ่มั่ันทร์เพ็อย่าไรไม่อาถอวามออมาเป็นวันภาษาไ้เลย
“ปีนี้น้ำน้อย...พระมาราใร่ออวามเห็นประารใเี่ยวับารัารน้ำที่พระนรหลวฤๅไม่เพะ” สรีสูศัิ์นาหนึ่เอ่ยถามวาม
ผู้ถูถามไม่อบำเพียเลื่อนเี่ยนหมาเรื่อถมทอมาใล้ัว รีปลายนิ้วไล้บนลวลายนั้นอย่าเื่อ้า ยมุมปาึ้นเล็น้อยพอาม เวลาผ่านไปั่วหลายอึใ สุรเสียแว่วหวานเสนาะหู็ัึ้น
“สรีเอ๋ย นั่นใ่าริอันใอเ้าฤๅ ามเส็รานี้ ้าว่าเ้าสบายเินไป ึไ้หาเรื่อที่ไม่ใ่เรื่อธุระอเ้ามาใส่หัวิ” มุมปาแย้มยิ้มลลึลอีเล็น้อย “โอรสอ้านั้นหลัแหลม อาศัยเพียสิปัาแห่หน่อเนื้อเื้อวศ์ษัราธิรา็เพียพอให้แ้ปัหาน้ำที่เ้าเป็นัวลอยู่”
สิ้นำำหนินั้นศิราภร์เหนือศีรษะอสรีสูศัิ์็สั่นไหวเล็น้อย สีหน้าอนาปรารอยยิ้มาบ
บา ๆ แล้วล่าวว่า
“พระมาราล่าวัเือนไ้ถู้อ แ่้าเป็นัวลในอีเรื่อ ในเรื่อนี้สำัยิ่่อยโสธรปุรัม ลูอัูนัที่ทำให้พระมาราท่าน้อทุ์ใ ทว่าหาไม่เอื้อนเอ่ยไ่ถามเอาวามให้ระ่า็อับบหนทาที่ัไปถามับผู้ใ”
“เรื่อารศึฤๅ ในเรื่อนี้น้อายที่รัยิ่อเ้าอาสาออปาเอ่อหน้านายเหนือหัวนั่นมิใ่ารรึรอมาอย่าีแล้วหรอฤๅ”
“แ่ารศึรานี้ไม่เหมือนเิม พระมาราท่านทราบีว่าอำลัามปานั้นแ็แร่เพียใ ารมุ่ผลลัพธ์ไม่สนวิธีารอพวมัน่า...”
“้ารู้ เ้ารู้ แล้วเ้าิว่าลู้าแลน้อายอเ้ามิรู้ฤๅ เอาเถิเรื่อนี้ไม่พูแล้ว”
พระมารามัี้นำหลัารวาัวสำหรับำแหน่อัรมเหสีไว้เสมอ อ้าหลัสรีไม่วร้อเี่ยวานบุรุษบ้าล่ะ ทั้ที่ปมราวศ์็มีำนานเล่าานเิูวีรสรีไม่น้อยเลย หลัารร่ำรึเหล่านี้ไม่เพีย้อปิบัิามอย่าัูเท่านั้น แม้นารอภิปรายยายวาม็นับว่าเป็นโ้เถีย่อให้เนื้อวามะเป็นอย่าไร็ถูัสินวามอัูไปแล้ว
อัรมเหสีแห่ศรียโสธรวรมันไม่เอ่ยสิ่ใอีไ้แ่ยุ้มภูษาผ้านุ่เนื้อีระบายวามอัอั้นภายในใเียบ ๆ
นาเป็นสรีที่าวประาล้วนสรรเสริ นาเป็นสรีสูศัิ์เหนือผู้นนับหมื่นนับพันเป็นรอเพียสามีเท่านั้น มีผู้ล่าวว่านาอบุมเอาทั้วามรั วามเอาใาษัริย์อย่าละโมบ นาวรเป็นอิสรีผู้มีวามสุแลร่มเย็น ในะเียวันนาำลัยืนบนวามริษยาที่ร้อนแผั่ไฟสุม
วามามอนาสร้าเ็บปวรวไปทั้หทัยมิสามารถเอื้อนเอ่ยออมา ่ามปร่าสิ้นี
ำล่าวสรรเสริว่า ํมฺรเฺ อฺ ศรียโสธรเทวี[12] ใน วฺระ ํมฺรเฺ อฺ ศรียโสธรวฺรมฺม แห่ ยโสธรปุรมฺ ่าอย้ำสถานะอนาอย่าัแ้เสียเหลือเิน
[1] ถอำไ้ว่า วะระ บาท ัมรเ อั ศรียโสธรวรมันเทวะ (อ่านว่า วะ-ระ-บาท-ำ-มะ-ระ-เ-อัน-สี-ยะ-โส-ทะ-ระ-วอ-ระ-มัน-เท-วะ) แปลว่า พระบาทศรียโสธรผู้เป็นเ้าีวิอ้า หมายวามถึารเอ่ยานพระนามษัริย์รอเมือยโสธรปุรัมในรัาลอยโสธรวรมัน
[2] ปศุปั มาาำว่า ปศุปิ แปลว่า เ้าแห่สรรพสัว์ เป็นหนึ่ในนิายในลัทธิไศวะ ึ่บูาพระศิวะในสถานะอเ้าแห่สรรพสัว์ นิายนี้เน้นารบำเพ็บะามวิธีแห่ไศวะ
[3] ยโสธรปุรัม เป็นื่อเมือ อ่านว่า ยะ-โส-ทะ-ระ-ปุ-รำ
[4] อ่านว่า วะ-ระ-ศิ-วะ-ยะ-โส-ทะ-เร-สวน
[5] ีรีศะแปลว่า เ้าแห่ภูเา ปราสาทีรีศะึหมายวามถึารสร้าปราสาทที่สร้าึ้นบนยอเา มัเป็นปราสาทที่สร้าถวายพระศิวะในานะอารเป็นเ้าแห่ภูเา (ประทับบนวิมานเหนือยอเาไลาส)
[6] ลอพระอ์ในที่นี้ไม่ไ้แปลว่า เสื้อ แ่หมายถึรูปแทนัว ึ่ะมีวามหมาย่าารูปเหมือน (พระบรมรูป) ล่าวือ ลอพระอ์เป็นรูปสมมิที่ไม่มีลัษะทาายภาพเหมือนัวผู้สร้า แ่ให้ใ้เป็นรูปแทนผู้สร้า ใ้ับษัริย์หรือเ้านาย
[7] ารัลปนาที่ินและ้าพระ ือารัสรรพื้นที่ให้ลุ่ม้าพระ (นรับใ้ประำศาสนสถาน) ั้เป็นหมู่บ้านเล็ ๆ เพื่อทำนาและูแลศาสนสถาน โยมีารปัหลัเเสาหินหรือหลัเัลปนา ำหนเพื้นที่อศาสนสถานนั้น ๆ ภายใ้ารำับลุมอพราหม์าราสำนั
[8] ถอำไ้ว่า ัมรเ ศรีศวร สรัล (อ่านว่า ำ-มะ-ระ-เ-ะ-ะ-ะ-สี-สะ-วะ-ระ-สะ-รัน) แปลว่า ผู้เป็นให่แห่สัว์โลลอพระนามว่า ราาแห่วามรัอันประเสริ ึ่หมายวามถึ นามปราสาทีรีศะแห่นี้
[9] ภูเศวร แปลว่า เ้าแห่ภูเา = พระศิวะ ำว่า สมิเทพภูเศวรึมีวามหมายถึษัริย์ผู้เป็นอวารอพระศิวะ
[10] รรภฤหะ อ่านว่า ัน-พะ-ะ-รึ-หะ เิาารสมาสันระหว่า รรภ์ = มลู ับ ฤหะ = บ้าน, ที่อยู่ เป็นส่วนสำัที่สุบริเวเรือนธาุ เป็นห้อไว้สำหรับประิษานรูปเารพประธานอศาสนสถาน และารประิษานศิวลึ์สอึ้นั้บนโยนิโทระยิ่เสริมิาร่อำเนิัรวาลให้สมบูร์ยิ่ึ้น
[11] ธรีศวร เป็นำสมาส มาา ธรี+อิศวร หมายถึผู้เป็นให่แห่แผ่นิน = ษัริย์
[12] ถอำไ้ว่า ัมรเ อั ศรียโสธรเทวี แปลว่า ศรียโสธรเทวีผู้เป็นเ้าีวิ หมายวามถึารเอ่ยานพระนามมเหสีในศรียโสธรวรมันผู้เป็นษัริย์รอเมือยโสธรปุรัม
ความคิดเห็น