=+= รักนิดนิด สะกิดใจ =+=

ลำดับตอนที่ #3 : - + - เข้าใจผิด!!!!!! - + -

เมื่อฉันเก็บกวาดห้องครัวเสร็จ ฉันก็เดินไปเก็บเสื้อผ้าของหมอนั่นที่ตากอยู่หลังบ้าน   ป่านนี้คงแห้งแล้วม้างงง.. ในขณะที่ฉันกำลังจะเอาเสื้อผ้าหมอนั่นไปรีดบนห้องนอน ฉันก็เห็นเหมือนเงาคนอยู่ตรงโซฟาหน้าบ้าน

~ _~ งะ... หวังว่าคงไม่ใช่สิ่งลี้ลับหรอกนะ นโม ตัสสะๆ   ฉันคิดในใจอย่างหวาดกลัว แต่ก็ยังใจกล้าค่อยๆย่องเท้าเข้าไปใกล้โซฟานั่น

                ตึกๆ ตึกๆ  เสียงใจฉันเต้นรัวและเร็ว จนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ววว...>_<

                เมื่อถึงโซฟาสยองนั่น ฉันก็ต้องโล่งอก  เพราะสิ่งที่ฉันเห็นเป็นเงานั้น คือไอหล่อนิสัยแย่นี่เอง

ว่าแต่..นายมานอนอะไรที่โซฟาเนี่ย  ไม่มีที่นอนรึไงย่ะ  - -^  ฉันคิดอยู่ในใจพลางยื่นหน้าเข้าไปมองหน้านายนั่นชัดๆ   นายนี่ก็จัดว่าหน้าตาดีเลยนะ แต่ว่าสู้พี่ไนซ์แฟนชั้นไม่ได้หรอกย่ะ  ชิ่  ฉันจ้องหน้าหมอนั่นอยู่ซักพัก อยู่ดีๆมือของหมอนั่นก็มารวบตัวชั้นไปกอด   อ๊ายยยย..นายจะทำไรของนายน่ะ  ช้านยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ให้คนนิสัยแย่ๆแบบนายหรอกนะ  แต่ถ้าเป็นพี่ไนซ์ก็ไม่แน่   หุๆ   ฉันยิ้มอย่างมีเลศนัย  ( โห!! นึกว่าแกจะรักความบริสุทธิ์นะยัยตาล  - - * :: ผู้เขียน)  เอ๊ะ!!! ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย  ว๊าย  เขิลล์  (เขินกะเค้าเป็นด้วยหรอย่ะ :: ผู้เขียน)

                ในขณะนั้นเองหมอนั่นก็ลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี  หมอนั่นก็จ้องหน้าฉัน ส่วนฉันก็..... จ้องหมอนั่น

อ๊ายยย...นายอย่ามาจ้องฉันอย่างนั้นซิ เดี๋ยวได้ละลายเป็นของเหลวตรงนี้หรอก.....  ตอนนี้หน้าของฉันเริ่ม

แดงระเรื่อ  แต่ว่าหมอนั่นคงไม่ทันสังเกตหรอก เพราะว่าตรงนี้มันมืดน่ะสิ 

และแล้วฉันก็ตั้งสติได้ จึงลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที  นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย  ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆอย่างนี้นะ  ฉันบ่นพึมพำอย่างไม่เข้าใจตัวเอง  คืนนั้นฉันนอนไม่หลับเลย   =_=   เพราะมัวแต่คิดเรื่องเมื่อคืนที่ฉันกับนายนั่นจ้องตากันในความมืด  แล้วฉันจะคิดอีกทำไมเนี่ย  โอยยยย  หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยตาล   ฉันคิดไปพลางเอามือทุบหัวตัวเองไปจนหัวแทบจะพัง  แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงมือถือของฉันดังขึ้น 

ฉันกอดได้ไหม  กอดเธอหน่อยได้ไหม ~~~  ติ๊ด    เมื่อฉันกดรับ สีหน้าของฉันก็เบิกบานขึ้นมาทันที  เพราะว่าคนที่โทรมาเป็นสุดที่เลิฟของฉันน่ะสิ  หุๆ  ลืมเล่าไปว่าพี่ไนซ์ของฉันเนี่ยเป็นรุ่นพี่ฉันปีหนึ่งหล่อประมาณบีม ดีทูบีเลยละ  ตัวนี่ขาวเว่อร์ หยั่งกะโอโม่ผสมแอทแทค แบบว่าพี่แกดูเปล่งรัศมีตลอดเวลา ฉันนี่เทียบ

(สีผิว) ไม่ติดเลย  แถมแฟนฉันนะยังเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนด้วย  เป็นไงๆ เท่ห์ใช่ไม๊ล่ะ  ตอนนี้ฉันคบกับพี่เค้ามาได้เดือนนึงแล้ว  อิอิ สุขขีๆ อย่าแอบอิจฉาฉันเลยนะจ๊ะที่มีแฟนหล่ออออ. โฮะๆ ( ใครเค้าอิจฉาแกกันย่ะยัยตาลจอมโว  - - *  :: ผู้เขียน)

“ สวัสดีตอนเช้าคะพี่ไนซ์”  ฉันทักทายพี่ไนซ์สุดหล่ออย่างอารมณ์ดีสุดๆ

“ จ้า  นี่ไม่เช้าแล้วนะตาล ” พี่ไนซ์ตอบกลับมาทำให้ฉันหันไปมองดูนาฬิกาโดเรม่อนบนโต๊ะทันที  อ๊า.... เที่ยงแล้วหรอเนี่ย  ตายแล้ววววว  จะเหลืออะไรตกถึงท้องฉันม้างเนี่ย!!!

“ จริงด้วยพี่ไนซ์ แหะๆ” ฉันหัวเราะแก้เขิน  ก็ฉันเคยตื่นสายขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะ  แถมคนที่ทักฉันยังเป็นสุดที่เลิฟด้วย  อายสุดๆเลย >_<  ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดรูไหนของบ้านแล้วววว.....

เพื่อไม่ให้ทิ้งช่วงการสนทนามากเกินไป  ฉันจึงชวนพี่ไนซ์คุยต่อ

“ ว่าแต่พี่ไนซ์โทรมามีอะไรรึเปล่าคะ ”

“ แหม...พูดอย่างกับว่าถ้าพี่ไม่มีเรื่องอะไรก็โทรมาไม่ได้งั้นสิ” พี่ไนซ์ตอบฉันกลับมาอย่างงอนๆ

ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย.... ขี้งอนเป็นบ้าเลย    - -;   ตั้งแต่คบกันมาฉันเห็นพี่แกงอนได้นับไม่ถ้วนเล้ยย...

นี่ยังดีนะที่เป็นสุดที่เลิฟ ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย  (ฉันแอบบ่นในใจ)

                “ พี่ไนซ์อย่างอนตาลสิคะ  แหม..ตาลก็แค่ถามเล่นๆ ” ฉันกรอกเสียงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ้อนสุดๆ

                “วันนี้ตาลว่างไม๊จ๊ะ”

                “ อืม....ว่างคะ  พี่ไนซ์มีอะไรหรอคะ ”  ฉันนึกงงในคำพูดของพี่แก  พูดหยั่งกะจะชวนไปไหนเลย

                “ พี่จะชวนตาลไปเป็นเพื่อนพี่ช่วยเลือกของให้หน่อยน่ะ”

                “ซื้อของให้ใครหรอคะ”  ฉันเริ่มหงุดหงิดนิดๆ อาจจะเป็นเพราะฉันคิดว่าเค้าจะซื้อของให้ผู้หญิงคนอื่นก็ได้

                “ ซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องสาวพี่น่ะจ๊ะ” 

                “ อ๋อ!! ได้สิคะ ที่ไหน เมื่อไหร่เอ่ย” ฉันค่อยคลายความสงสัย  จึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแจ่มใส

                “ หน้าพารากอน  บ่าย 3 โมงนะจ๊ะ ”

                “ โอเคคะ  แล้วเจอกันนะคะ ”  ติ๊ด...

                เมื่อฉันวางสายฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งสวยทันที  และแล้วฉันก็อยู่ในชุดที่พร้อมจะไปเจอหวานใจ ...

 จะว่าไปฉันก็สวยอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ถ้าไปประกวดมิสทีนไทยแลนด์ต้องได้ที่ 1 แน่ๆเลย  โฮะๆๆ  ฉันคิดในใจพลางมองตัวเองอย่างชื่นชมในกระจก  ฉันเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือ ซึ่งมันบอกเวลาว่าตอนนี้เวลาบ่ายโมง สี่สิบห้านาทีแล้ว 

ตายแล้ววว..รีบไปดีกว่าเดี๋ยวรถติด......  ว่าแล้วฉันก็รีบหยิบกระเป๋าสะพายคู่ใจแล้ววิ่งลงบันได 

แต่ในขณะที่ฉันวิ่งลงบันไดนั้น ก็พอดีกับที่ไอหล่อนั่นเดินสวนขึ้นมาพอดี ทำให้ฉันชนนายนั่นล้มไปกองกับพื้นชั้นล่างทันที

                “ อูยยย  ~ ~ ”  เสียงนายนั่นร้องครางพลางจับหัวตัวเองที่กระแทกพื้นเล็กน้อย  (โชคดีที่มีกองผ้าที่แม่ฉันเก็บจากราวมากองอยู่  ไม่งั้นฉันกับหมอนี่ได้กลายเป็นอัมพาตแล้วว  - -;  )  เมื่อฉันลืมตาขึ้นก็รู้ว่าตัวเองยังไม่ตาย  แต่มันมีสิ่งที่น่าอายมากกว่านั้น  เพราะว่าตอนนี้ฉันนอนอยู่บนตัวไอหล่อนิสัยแย่นั่น  หน้าของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

                “ นี่เธอ!! ฉันรู้แล้วว่าฉันหล่อ หน้าตาดี แต่ไม่นึกว่าเธอจะรีบร้อนขนาดนี้ เมื่อคืนก็ทีนึงแล้ว ” หมอนั่นพูดอย่างกวนบาทา  พลางเอามือกุมหัว  หน้าตาหมอนั่นตอนนี้มัน ๆ ๆ  น่าถีบที่สุด  (แต่โชคดีฉันยั้งเท้าไว้ได้  ถือว่าเป็นบุญของนายไป)

                โหย...นายไม่น่าอยู่เล้ย  น่าจะตายๆไปด้วยซ้ำ  ไอบ้าเอ๊ยย   ฉันพึมพำอย่างเสียหน้าที่สุด

จนอดกลั้นไม่ไว้ จึงตะโกนใส่หน้าหมอนั่นไป

                “นายจะบ้าหรอ  ฉันเนี่ยนะ  ชิ!! พิสวาสนายตายแหละ  แม้แต่หน้ายังไม่อยากจะมอง  หลงตัวเองชะมัด  คนที่มาชอบนายน่ะมีแต่ไอโฮ่งตัวเมียเท่านั้นแหละ”  เมื่อฉันด่าจบ ฉันก็รีบลุกขึ้นยืน  แต่ฉันคงจะเจ็บหลังจึงทำให้ฉันล้มลงไปนอนบนตัวหมอนั่นอีกครั้ง

                “โอยยยย  ยัยลิง เธอจะฆ่าฉันให้ตายหรือไง” หมอนั่นพูดขึ้นมา พลางดันฉันให้ออกจากตัว

                จ้า รู้แล้วว่ารังเกียจ  - - *  หยั่งกะฉันอยากนอนบนตัวนายนักแหละ

                “ ตาลทำอะไรน่ะ !!!! ”

                เสียงใครน่ะ  ทำไมมันดูคุ้นๆจัง  ว่าแล้วฉันก็หันหน้าไปยังต้นเสียงที่ดังมาจากประตูหน้าบ้าน เมื่อฉันเห็นต้นเสียง  ฉันก็รีบลุกขึ้นยืนทันที

                “ พี่ไนซ์!!!! OoO  ”   ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจสุดขีด............

-----------------------------------------
ขอบคุณสำหรับทุกคำติ - ชมนะคะ  ToT ขอบคุณหลายๆค่า

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามได้ตอนหน้า ^^

คราวนี้อัพยาวจังเยย....^o^