คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
ฮยอแ เพื่อนสนิทอยูฮยอนมารับยูฮยอนที่บ้าน พอึ้นมานั่บนรถยูฮยอนหันมาเย่าแนฮยอแอย่าื่นเ้นีในออนอหน้า
“พี่ีวอนลับมาแล้ว! ฮยอ แไ้ยินมั้ย...พี่ีวอนลับมาแล้ว!”
“โอ๊ยๆๆ ไ้ยินแล้ว แ่ถ้าแยัเย่าแนันอยู่อย่านี้ละ็ มีหวัืนพรุ่นี้แอไ้ไปเอพี่ีวอนแหๆ”
ยูฮยอนรีบปล่อยมือาแนฮยอแทันที พลาหัวเราะเิน
“โทษทีๆ ็ันำลัื่นเ้นนี่นา”
ฮยอแเหลือบมอเพื่อนอย่าหมั่นไส้
“ื่นเ้นที่ะไ้เอผู้ายที่แอบหลรัมาั้แ่เ็ แ่ันอเือนแไว้่อนเลยนะว่าแอย่าไปาหวัอะไรให้มานั นีๆในโลนี้ไม่มีเหลือแล้วล่ะ! รู้มั้ย”
“โธ่..ฮยอ แอย่ามอโลในแ่ร้ายอย่านั้นสิ ถึพ่อแะทิ้แม่แไปั้แ่แยัเ็ แ่็ไม่ใ่ว่าทุนะเป็นแบบนั้นนะ เอาไว้แเอเนื้อู่อแเมื่อไรแะรู้”
ฮยอแทำหน้าไม่เื่อในสิ่ที่ยูฮยอนพูเลยแม้แ่น้อย
...................................
เ้าวันเียวันีวอน็ำลัออาบ้านเพื่อไปหาทเฮเพื่อนสนิทอเาึ่เป็นหมออยู่ที่โรพยาบาลเหมือนัน....ทเฮเป็นหมอที่เรียบร้อยและไม่เยสนใใรเลย วันๆทำแ่านเท่านั้น
วันนี้ทเฮเินเยี่ยมนไ้ไปามห้อ่าๆในโรพยาบาลามปิ ระหว่านั้นีวอน็เินเ้ามาหาทเฮาอีทา พอทเฮหันไปเห็น็เ้าไปอ้วยวามีใ
“เฮ้ย...ไอ้วอน ลับมาั้แ่เมื่อไหร่”
ระหว่านั้นพยาบาลำลัเ็นรถเ็นใส่ผ้าลาเนินทาเินแ่เิสะุทำให้รถหลุมือพุ่เ้าใส่ทเฮและีวอนที่ำลัยืนุยันอยู่
“่วย้วย่ะ!! ” พยาบาลสาวโวยวายเสียั ีวอนหันมาเห็นรถเ็นพุ่มาทาน็ใ รีบผลัทเฮออาทิศทาอรถเ็นแล้วัวเอ็โหลบาม รถเ็นึไหลไปนผนัึ
ีวอนับทเฮ่อยๆลุึ้น เสื้อผ้ามอมแมม ทัู้่เินเ้าไปหาพยาบาลสาวทันที้วยท่าทาเป็นห่ว
“เป็นอะไรหรือเปล่ารับ” ทเฮถามอย่าเป็นห่ว
“ไม่เป็นไร่ะหมอ” านั้นพยาบาลสาวึรีบอัวไปทำาน่อ ทเฮับีวอนมอามไปอย่าๆ ่อนะ้มลูสภาพอัวเอ
“สปรหมเลยไอ้วอน”
“เออ...ั้นเี๋ยวันไปล้าเนื้อล้าัวในห้อน้ำ่อนนะ ห้อน้ำไปทาไหนวะ”
ทเฮี้ทาไปห้อน้ำให้ ีวอนึเินออไป ระหว่านั้นฮยอแับยูฮยอน็เพิ่มาถึโรพยาบาล
“ฮยอ..อันเ้าห้อน้ำเี๋ยวนะ” ยูฮยอนหันไปบอฮยอแ
“ั้นันรอรนี้แล้วัน”
ยูฮยอนพยัหน้ารับแล้วเินแยเ้าห้อน้ำไป สัรู่ีวอน็เินออาห้อน้ำ ีวอนเห็นพยาบาลสาวสวยนหนึ่เินผ่านไป็มอามไม่วาาแล้วเินามไปึไม่ทันมอว่าฮยอแยืนอยู่ ีวอนึนฮยอแเ้าอย่าั
“อโทษรับ”
ีวอนบอโยไม่ไ้มอฮยอแแ่ะเินามพยาบาลไปอี ฮยอแเห็นว่าีวอนไม่ไ้ั้ใะอโทษ และยัะเินามหลีพยาบาล่ออี็ไม่พอใ ึเินามไปึแนีวอนเอาไว้
“นันแล้วิะเินหนี่ายๆอย่าี้เหรอ”
ีวอนหันมามอฮยอแอย่าๆ
“ผม็อโทษแล้วไ”
“ะอโทษ็ให้มันริใหน่อยไ้มั้ย ไม่ใ่สัแ่ว่าพู ุ้ออโทษผมีๆ่อน”
“เอ๊ะ...ุนี่ท่าทาิไม่ปินะ” ฮยอแนึุนที่ีวอนพูแบบนี้
“นีุ่หาว่าผมเป็นบ้าเหรอ” ฮยอแเริ่มโวยวายเสียั
“แล้วทีุล่ะ มอผู้หินไม่สนใอะไร อย่าี้็ัว่าเป็นพวบ้าเหมือนันน่ะ พวบ้าามไล่ะ”
ฮยอแพูใส่หน้าีวอนอย่าใทำให้ีวอนโมโหะอลับ แ่พอีทเฮเินมาเห็นเ้าะ่อนึรีบเ้ามาห้าม
“มีอะไรันเหรอรับ”
“็นายนี่น่ะสิ นผมแล้วไม่ยอมอโทษ” ฮยอแรีบฟ้อทันที ทเฮหันมามอีวอนเป็นเิถาม ีวอนส่ายหน้าแบบเบื่อๆ ทเฮึหันลับมาหาฮยอแ
“เหรอรับ เพื่อนผมนี่มันแย่ริๆ ยัไผม็้ออโทษแทนเพื่อนผม้วยนะรับ”
“ทำไมุถึ้ออโทษแทนเพื่อนุ้วยล่ะ ุรู้รึเปล่าว่าารปป้อนผินี่มันยิ่เป็นารส่เสริมให้เาทำผิเ้าไปให่...” ฮยอแโวยวายใส่ทเฮ่อไป ีวอนไ้ทีึ่อยๆย่อัวหลบออไปแล้วรีบวิ่หนีไปอย่าโล่ใ ฮยอแหันมาอีทีึไม่เห็นีวอนแล้วึยิ่โมโห
“อ้าว..หนีไปแล้ว ไม่แน่รินี่หว่า”
ทเฮยืนหน้าแหยอย่าไม่รู้ะทำไี แล้วเหลือบเห็นใบสั่ยาในมือฮยอแเ้า
“ุมาื้อยาเหรอรับ”
“็ใ่น่ะสิ! มาโรพยาบาละให้มาื้ออไม้รึไ”
“เพื่อเป็นารอโทษที่เพื่อนผมทำใหุ้อารม์เสีย ผมออาสาไปรับยาใหุ้แทนแล้วันนะรับ ุะไ้ไม่้อเสียเวลา”
ฮยอแที่ยัหุหิอยู่หันมามอหน้าทเฮแล้ว้มลมอใบสั่ยาอย่าัสินใ่อนะยอมให้ทเฮไปื้อยาให้ ส่วนัวเอยัยืนหัวเสียอยู่หน้าห้อน้ำนระทั่ยูฮยอนเินออมาาห้อน้ำ
“ไปื้อยาันไ้แล้วฮยอ”
“ไม่้อแล้วล่ะ มีพวหน้าให่ใโอาสาไปรับยาแทนันแล้ว”
“ใรเหรอ..” ยูฮยอนถามอย่าๆ ฮยอแึี้ไปามทาที่ทเฮเินมา
“มาโน่นแล้ว”
ยูฮยอนมอามไปอย่าๆ เห็นทเฮรีบระหืระหอบเอายามาส่ให้ฮยอแ
“นี่รับ”
“อบุ!” ฮยอแบอเสียห้วนะรับยามาาทเฮ
“ไปันเถอะยู” ฮยอแหันไปบอยูฮยอน ทเฮหันมามอยูฮยอน เาถึับอึ้ะลึในวามน่ารัอยูฮยอน ฮยอแหันมาเห็นทเฮมอยูฮยอนอย่าะลึัน็ไม่พอใ รีบลายูฮยอนออไป ทเฮยัมอามยูฮยอนา้านีวอนเินลับมา
“นายโริไปแล้วเหรอ”
ทเฮยัอยู่ในภวั์ึนิ่เียบไม่อบ ีวอนมอทเฮอย่าสสัย
“เฮ้ย...เป็นอะไรไป” ีวอนมออาารา้าอทเฮแล้วส่ายหน้า
“สสัยิเื้อบ้านายนั่นเ้าแล้ว!”
ความคิดเห็น