คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วัตถุประหลาดที่ตกมากับดาวมหาประลัย
1
วัตถุประหลาดที่ตกมากับดาวมหาประลัย
“’วันนี้แป๋ง กับรายการเดอะ ช็อก!...โกแลต อันนี้แป๋งต่อท้ายเองเพราะอยากกิน วันนี้นะ เรามากันที่บ้านร้างแห่งหนึ่งครับที่เชื่อว่ามีสิ่งลี้ลับอาศัยอยู่ โอ๊ะ! นั่น เงาดำๆ อะไรอยู่ที่ต้นไม้ ตามไปดูใกล้ๆกันครับ”
.”…..”
“นะ….นั่นมัน”
เปรี้ยง !!
“กรี๊ดดดด! TOT”
“เงาเด็กส่องไฟนั่นเองครับ”
เสียงฟ้าผ่าพร้อมกับแสงแลบๆที่โผล่มาจากท้องฟ้าทำให้ฉันถึงกับร้องกรี๊ดสปริงตัวขึ้นจากโซฟาอย่างหวาดหวั่น ฉันคงจะไม่ตกใจกลัวขนาดนี้เลยถ้าอีตาลุงแป๋ง รายการผีไม่บิวท์อารมณ์ซะขนาดนั้น =_= ก็นี้ถ้ามีเพื่อนน้อยกลอยใจมาร่วมอาศัยอยู่กับฉันซักคนฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่บ้านคนเดียวเปลี่ยวเอกาขนาดนี้หรอก
ฉัน ‘ทรีโอ’ หญิงสาวสวยโสดวัยสิบยี่สิบปีและเพิ่งจบจากมหา’ลัยมาหมาดๆ ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้อยู่บ้านคนเดียว เพราะพ่อกับแม่ของฉัน เป็นพวกรักการท่องเที่ยวเป็นจิตใจ พวกเขาทั้งสองคนอยากทำตามอุดมคติที่หวังไว้ด้วยการไปเที่ยวรอบโลกและทิ้งลูกสาวตัวน้อยๆผู้น่าสงสารคนนี้ไว้ในบ้านหลังหนึ่งในประเทศไทย ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ เพราะยังไงพวกเขาก็ยังส่งเงินมาให้ฉันใช้อยู่ทกเดือน แต่ช่างเถอะ มาพูดถึงตอนนี้ดีกว่า ฉันคิดว่าฉันควรจะเปิดไปรายการช่องอื่นที่ไม่ทำให้ฉันหลอนประสาทเล่นเหมือนช่องนี้ได้แล้วนะ =O=
ปี๊บ!
“จากการรายงานของกรมดาราศาตร์ ท้องฟ้า ดวงดาว และลูกเห็บ ได้มีการรายงานข่าวมาว่าในวันนี้เวลายี่สิบสี่นาฬิกาตรงจะมีปรากฏการณ์ทางท้องฟ้าเกิดขึ้น ซึ่งสังเกตได้จากบรรยากาศของท้องฟ้าที่แปรปรวนและคาดว่าวันนี้จะมีดาวตกเกิดขึ้น รอชมกันให้ดีๆนะคะ”
เที่ยงคืน ! ฉันเหลือบไปมองนาฬิกาข้างฝาผนังที่บ่งบอกว่าถึงเวลาตามในข่าวเป๊ะๆ ฉันก็ไม่ได้เห็นดาวตกมานาแล้ว แอบแวบออกไปดูที่ระเบียงข้างนอกดีกว่า เผื่อจะได้ขอพรแบบว่าให้มีหนุ่มหน้าตาดีๆ มาอาศัยเป็นเพื่อนใจอยู่กับฉัน บ้าง =O=
ฉันเดินออกไปนอกระเบียงก่อนจะยืนรับลมชมวิวเย็นๆ สักครู่ ไม่นานนัก ลำแสงสีขาวๆ ก็โผล่ขึ้นบนท้องฟ้า และเหมือนมันอยู่ใกล้ๆ หน้าบ้านฉันกับราวกับว่าฉันกำลังดูหนังสามมิติอยู่ นี่ฉันไม่ได้เพ้อเลยนะ! ไม่ได้เพ้อ ลำแสงสีขาวนั่นดิ่งลงมาจากท้องฟ้าอย่างประหลาดและฉันยังคงเห็นมันดิ่งลงมาทางฉันเรื่อยๆ
.”เหวยย! ทำไมไม่หยุดล่ะ =[]=”ฉันเริ่มรู้สึกช็อกและก้าวขาไปไม่ออกเมื่อรู้สึกว่าลำแสงประหลาดๆนั่นเข้ามาใกล้บ้านฉันมากกว่าเดิมและไม่มีท่าทีจะหยุดเลยสักนิด
เดี๋ยวก่อนนะ..ตั้งสติไว้ทรีโอ หลับตาเดี๋ยวสักพักมันก็หายไป
1…2…3...!
โครม!!
ทันทีที่ฉันลืมตา เสียงดังประหลาดจากลำแสงนั่นก้องไปทั่วบ้านฉัน ตายๆ ! รถเต่าคันสุดที่รักของฉันที่อยู่หน้าบ้านจะเป็นอะไรหรือเปล่า แม่ฉันอุตส่าห์ซื้อให้ก่อนที่แม่จะไปเที่ยวประเทศอื่นต่อเมื่อไม่กี่เดือนนี้เองนะ โถ! เต่าลูกแม่ TOT แล้วไอ้ดาวตกนั่นทำไมถึงต้องมาบังเกิดตกลงหน้าบ้านฉันด้วย ป่านนี้หน้าบ้านฉันคงกลายเป็นหลุมดาวอังคารไปแล้วสิ
ฉันเหลือบลงไปมองด้านล่างก่อนจะพบว่าฉันไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เพราะมีหมอกควันสีขาวปกคลุมหน้าบ้านฉันเต็มไปหมด หลังจากที่ยืนนิ่งขาสั่นอยู่บนชั้นบนอยู่นาน เพราะฉันกำลังสองจิตสองใจอยู่ว่าจะลงไปดีหรือเปล่า ฉันก็ตัดสินใจเดินลงมาชั้นล่างก่อนจะค่อยๆคลานไปตรงหน้าประตูอย่างระแวดระวัง ให้ตายสิ! พวกเพื่อนบ้านที่อยู่บ้านข้างๆนี่หลับกันเป็นตายหรือไง เสียงดังขนาดนี้ยังไม่มีใครออกมาสำรวจอะไรบ้างเลย T^T
ฉันแวบหน้าเข้าออกอยู่ตรงประตูไปก่อนที่ควันหนาๆจะค่อยๆจางลง ไม่นานนักฉันก็เห็นสภาพหน้าบ้านทั้งหมด ที่น่าแปลกก็คือไม่มีรอยหลุมอะไรทั้งสิ้นอยู่หน้าบ้านฉันรวมทั้งข้าวของทุกอย่างที่อยู่หน้าบ้านก็ยังมีสภาพเหมือนเดิม อ๊ะ ! รถเต่าลูกฉันก็ยังคงสภาพดีไร้รอยติด้วยนะ =O=
ในที่สุดควันหมอกหนาก็เริ่มหายไปจวนจะหมด ฉันเลยเริ่มไว้วางใจกับสถานการณ์นี้ก่อนค่อยๆคลานไปยังสวนหน้าบ้านและหันไปดูรอบๆบ้านอย่างหวาดกลัว
ปึก!
รู้สึกเหมือนมือฉันกำลังไปแตะอะไรนิ่มๆ O_o
ฉันพยายามทำสติให้อยู่กับตัวก่อนจะกลั้นใจหันหน้าไปหาวัตถุประหลาดที่ถูกมือฉันสัมผัสอยู่ ทันทีที่ฉันเห็นไปก็พบกับร่างของคนคนหนึ่งที่มีเรือนผมสีทองประกาย เรียวจมูกเป็นสันรับกับผิวขาวซีดของเขา ดวงตาของเขาหลับพริ้มทำให้เห็นถึงขนตายาวเป็นแพของเขา เขาใส่ชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ลีวย และทันทีที่ฉันตั้งสติได้…
“ผู้ชาย TOT!” ฉันกระดึ๊บตัวถอยห่างจากเขาออกไกลเป็นระยะสามเมตรเมื่อรู้ว่าวัตถุประหลาดที่ฉันจับได้ก็คือ มนุษย์ผู้ชายคนหนึ่งที่มาสลบเหมือดอยู่หน้าบ้านฉัน ให้ตายสิ! แล้วนี่ฉันจะตกใจหาพระแสงอะไรกัน
ฉันจิ้มไปยังร่างของผู้ชายคนคนนั้นก่อนจะลองเอานิ้วสองมือยื่นไปที่จมูกของเขาและพบว่าเขายังหายใจอยู่ แถมเลือดหรืออะไรที่บ่งบอกว่าเขาได้รับบาดเจ็บไหมก็ไม่มี แล้วนี่เขามาตกอยู่หน้าบ้านฉันได้ยังไงกันน่ะ!
หรือว่า…เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวมาสำรวจโลก!
บ้าน่า! มนุษย์ต่างดาวต้องหน้าตาเหมือนเอเลี่ยนสิ นี่มันมนุษย์ชัดๆ หน้าหล่อด้วย
หรือว่า..เขานั่งเครื่องบินอยู่บนฟ้าแล้วทะเล่อทะล่าตกลงมา!
ไม่สิ! ถ้าเป็นอย่างนั้นคงมีพวก ตับ ไต ไส้ พุง กระเด็นทั่วบ้านฉันไปหมดแล้วล่ะ
โอ้ยย! รู้สึกเหมือนสมองกำลังฝ่อ =[]= ไว้รอเขาฟื้นขึ้นมาก่อนดีกว่าแล้วค่อยถาม ตอนนี้สิ่งที่ฉันควรทำมากที่สุดก็คือทำยังไงก็ได้ให้ผู้ชายคนนี้ฟื้นขึ้นมาก่อน ไม่อย่างนั้นฉันต้องหมดอนาคตเพราะโดนแจ้งข้อหาว่ามีส่วนในการตายผู้ชายคนนี้แน่ เอาอย่างนี้ดีกว่านะ ฉันควรจะลากเขาเข้าบ้านก่อนละดีที่สุดเพราะขืนปล่อยอย่างนี้ฉันและเขาคงต้องสูดควันเหม็นๆนี้เข้าไปให้รกปอดแน่
“ฮึบ!” แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายร่างบางผอมสูงขาเรียวก็เถอะ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงที่แสนบอบบางและอ่อนโยนมากเลยนะนะ กว่าฉันจะลากเขาเข้ามาถึงในบ้านได้ แขนบางๆของฉันก็แทบหักกันเลยทีเดียว T^T
“ แฮ่ก! นี่นายตื่นซะทีสิ” ในที่สุดฉันก็ลากเขาเข้ามาในบ้านและมาพิงข้างโซฟาได้ ก่อนจะเขย่าร่างเขาเป็นตุ๊กตาหน้ารถเล่นแล้วก็แอบค้นกระเป๋าเขาเล็กน้อย ฉันไม่ใช่หัวขโมยอะไรนะ แค่เพียงจะหาอะไรก็ได้ที่เป็นข้อมูลของหมอนี่ แต่ทั้งสองข้างกระเป๋ากางเกงของเขากลับไม่มีอะไรเลยนอกจากเศษกระดาษเปล่าๆที่ไม่มีอะไรเขียนอยู่ในกระเป๋า เมื่อเห็นว่าหมอนี่ไม่มีอะไรให้ติดต่อคนรู้จักได้เลย ดังนั้นฉันควรจับเขาเขย่าสักสองสามทีเพื่อเป็นการเรีกขวัญ TT^TT แต่อีตาผู้ชายหัวทองนี่กลับไม่มีประสาทสัมผัสอะไรเอาซะเลย เขาถึงได้หลับตาพริ้มเป็นศพแบบนี้
ศพ…ศพ!
หรือว่าเขาจะกลายเป็นศพไปแล้วนะ ! TOT
เมื้อกี้นี้ที่ฉันสัมผัสถึงลมหายใจของเขาได้นั่นอาจจะเป็นลมข้างนอกที่พัดแรงๆก็ได้ งั้นถ้าฉันลองฟังเสียงจังหวะหัวใจของเขามันคงชัวร์กว่าว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ฉันก้มลงไปที่หน้าอกของเขาก่อนจะฟังเสียงหัวใจของเขา ว่าแต่..ฉันก็เขินเหมือนกันนะ =////=
ตึกตัก….ตึกตัก
ถึงการเต้นมันจะช้าไปหน่อย =O=; แต่มันก็แปลว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่ตายนี่เนอะ
ทันทีที่ฉันยิ้มร่าเพราะรู้แน่ชัดแล้วว่าเขาคนนี้ยังมีโอกาสรอด ฉันก็ผละออกจากร่างของเขาก่อนจะมีสายตาคู่หนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าฉันทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีดำสนิทเข้มจ้องมองฉันด้วยความสงสัยในระยะประชิดที่ห่างกันไม่ถึงสองเซน วินาทีนั้นฉันเหมือนหยุดหายใจไปชั่วขณะ มันเหมือนกับมีอาการแปลกๆตัวอย่างเช่น…ใจที่กำลังเต้นแรงอยู่แบบนี้
เฮ้ย! สถานการณ์แบบนี้ฉันไม่ควรเป็นเอ๋อแบบนี้นะ =[]=
“หวะ..หวัดดี เฮลโล่ ไฮ อันยอง บองมีชู้ แล้วไรอีกอ่ะ T^T” ฉันแทบอยากจะเอาหัวโขกกับโต๊ะสักสิบที ! ทำไมเวลาเรียนฉันถึงไม่ยอมตั้งใจเรียนนะ ที่ฉันต้องเหมารวมไปหลายภาษา เพราะฉันทักทายหมอนี่เป็นไทยแต่เขากลับเงียบฉี่เป็นเป่าสาก บางทีหมอนี่อาจเป็นคนชาติอื่นก็ได้นะถึงฟังฉันไม่รู้เรื่อง -_-
“….”
“นาย…มาจากไหนหรอ”
“…..”
“ฉันชื่อ ทรีโอ นะ เป็นคนเก็บนายมาจากหน้าบ้านด้วยความเหนื่อยและลำบากแสนสาหัส เอ้อ! นายมานอนอยู่หน้าบ้านฉันได้ไงอ่ะ”
“…..” ไร้สัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก =_=^ แบบว่านะ…ฉันไม่แน่ใจว่าเขากำลังช็อกกับเหตุการณ์เมื่อกี้หรือกำลังกลัวฉันอยู่กันแน่
“เจ้าเป็นนางสนมของเทพฟีบาโซลัสหรอ” จู่ๆ เขาก็เปิดปากพูดออกมาได้ แต่เดี๋ยวก่อนนะ ฉันฟังไม่ทันว่าเขากำลังพูดอะไร
“หมายถึง จุลินทรีย์ในแลคโตบาซิลัสหรอ -O-^”
“ไม่มีทางน่ะ นางสนมของเทพท่าน น่าจะดูเป็นผู้เป็นคนกว่านี้”
“เอิ่ม..นายกำลังว่าฉันไม่ใช่คนอยู่นะ -__-”
“แล้วนี่…ทำไมแดนสวรรค์ถึงได้มืดมิดอย่างนี้ เกิดเหตุอะไรขึ้น”
“จะไม่มืดได้ยังไงก็ฉันปิดไฟอยู่”
ทะแม่งๆอย่างสัมผัสได้ -___-^ !
คือสองประโยคแรกที่เขาพูดออกมาฉันก็พอจับใจความได้อยู่นะว่าเขาพูดอะไร ฉันพยายามหาคำตอบจากเขาว่าเขาออกสำเนียงผิดอะไรหรือเปล่า แต่มาประโยคที่สาม ไม่รู้ว่าเขากำลังนึกว่ากำลังบินอยู่บนท้องฟ้าหรือยังไง ถึงมีแดนสวรรค์โผล่มาด้วย หรือว่า บางทีเขาอาจจะช็อกกับหรืออาจปรับตัวไม่ทันกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ก็ได้นะ จริงไหม ^O^ ลองใหม่ๆ
“นายจำได้ไหมว่า นายเป็นใคร”
“เจ้าเป็นใครถึงไม่รู้จักข้า เจ้าไปหลบอยู่ซอกหลืบไหนของแดนสวรรค์”
“ห๊ะ! สวรรค์ =[]=”
“เจ้าจะทำหน้าเหลอหลาทำไม ข้าว่ามันแลดูขบขัน”
“งั้นข้า เอ๊ย! งั้นฉันขอถามนายแค่ครั้งเดียวหน่อยนะ นายชื่ออะไร”
“ชื่อ …หมายถึงนามที่มนุษย์ใช้เรียกกันใช่ไหม”
“อือๆ” ฉันพยักเงยหน้าตามเขาไปอย่างเหลอหลาก่อนจะตั้งใจรอฟังชื่อเขาอย่างจดจ่อ
“ข้าชื่อ…คิวปิดซิริอัส บุตรฟีโมโรดีนบนแดนสวรรค์สวนที่สิบเอ็ดชั้นแปด”
ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วนะเธอ ชัดเลย !
บ้าชัดๆ ผู้ชายคนนี้ =[]= !!
เสียดายหน้าตาดีๆ แบบนี้ สมองเขาไม่น่าไปกับกาลเวลาเลย TOT ให้ตายสิ! ฉันสาบานได้เลยนะว่าฉันไม่ได้คิดเองเออเอง แต่อีตาคนนี้นี่สิกลับบอกว่าเขาอยู่บนแดนสวรรค์แล้วไหนยังจะชื่อที่แลดูไม่เหมือนมนุษย์ธรรมดาอีก แถมสรรพนามที่เขาคุยกับฉันมันย้อนไปยุคพ่อขุนรามเลยนะนั่น ! สักเก้าสิบเปอร์เซ็นต์สำหรับฉันคิดไปแล้วว่าเขาไม่ปกติแล้วตอนนี้
หรือว่าเพราะเขาโดนระเบิดดาวตกเมื่อกี้นี้เลยจิตฟั่นเฟือนไป!
ชัวร์ป้าบ ! ผลกระทบดาวตกมหาภัยนั้นแน่ๆ! =O= แล้วฉันจะทำยังไงกับผู้ชายสติฟั่นเฟือนคนนี้หมอนี่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยสักอย่าง แล้วฉันจะสืบได้ไงว่าเขามาจากไหน อีกอย่างดี ขืนปล่อยเขาออกไปเผชิญโลกภายนอก ไม่ต้องสืบเลยว่าเขาจะมีสภาพยังไง ไม่พ้นถูกมองเป็นคนบ้าข้างถนนแน่ๆ
“นี่เราอยู่กันส่วนไหนของแดนสวรรค์ ข้าไม่เห็นคุ้นเลย” นายคิวปิดอะไรซักอย่างถามฉันก่อนจะมองไปรอบห้องๆ อย่างงงๆ อันที่จริง ฉันก็อยากจะบอกว่า คนที่งงน่ะมันน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ TOT แดนสวรรค์อะไรว้า นี่มันแดนอาณาเขตบ้านรกๆของฉันต่างหากล่ะ อาการแบบนี้ฉันปล่อยให้ออกไปเพ่นพ่านข้างนอกไม่ได้เด็ดขาดเลย
“นี่เราอยู่ในโลกนะ…โลก-ม-นุษย์อ่ะ”
“อะไรนะ! โลกมนุษย์ นี่เจ้าอย่ามาล้อเล่นกับข้านะ” อีตาหัวทองสะบัดผมใส่ทันทีที่ได้ยินฉันพูด เขาทำเบิกตากว้างก่อนขู่ใส่ฉัน
“ล้อเล่นบ้านนายสิ นายเกิดบนดวงจันทร์หรือไง”
“หรือว่า….ท่านพ่อ…” เขานิ่งไปสักครู่ก่อนจะกลอกตาไปมาเหมือนพยายามนึกถึงสิ่งก่อนหน้า หรือว่า….เขาจะจำได้แล้วว่าเขาเป็นใคร O_O
“ท่านพ่อ…ร่วมมือกับประตูบ้าอำนาจนั่นส่งข้าลงมาเบื้องล่าง”
“นายหมายถึงข้างบนนั้นหรอ =___=” ฉันทำหน้าอึนๆ ก่อนจะชี้นิ้วขึ้นไปบนเพดาน ดวงตาสีดำสนิทจ้องมาทางฉันก่อนจะพยักหน้าหงึกๆยอมรับ ฉันว่าเขาอาการหนัก หนักเข้าขั้นโคม่าเลยล่ะ -_- นี่เขาจะบอกว่าเขาตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับดาวตกมหาประลัยนั่นใช่ไหม
“นายเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย”
“เจ้านี่ช่างโง่ยิ่งนัก”
“=O=;”
“ข้าคือกามเทพ”
ความคิดเห็น