คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Part8>>>ฉันขอท้านายโดยมีเธอเป็นเดิมพัน
-8-
>>>ฉันขอท้านายโดยมีเธอเป็นเดิมพัน<<<
หลังจากเรื่องยุ่งๆจบลงแล้ว ทุกคนก็ต่างไปรวมตัวกันที่คอนโดของคังอินและดงแฮอีกครั้ง ฮีชอลแนะนำน้องชายที่มาจากอเมริกาให้เพื่อนๆรู้จัก แม้คิบอมจะดูไม่ค่อยมีสัมมาคารวะกับรุ่นพี่ซักเท่าไรนักแต่ก็ไม่มีใครถือสาหาความอะไร เพราะต่างก็เข้าใจในวัฒนธรรมที่คิบอมเติบโตมาจากประเทศนั้น
ฮีชอลอาสาเล่าเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับดงแฮให้คังอินที่ดูเหมือนจะรู้เรื่องเป็นคนสุดท้ายฟัง แม้ตัวเองจะได้ฟังเรื่องมาจากดงแฮอีกทีแต่ก็สามารถเล่าเรื่องต่างๆของดงแฮได้ออกรสออกชาดเสมือนตัวเองเป็นเจ้าของเรื่องซะเอง
ส่วนเจ้าของเรื่องตัวจริงนั้นไม่มีกะจิตกะใจจะพูดคุยกะใครทั้งนั้น เอาแต่นั่งปฐมพยาบาลแฟนหนุ่มด้วยความห่วงใยอยู่ในห้องของตัวเอง
ส่วนคิบอมที่เพิ่งรู้จักกับใครได้ไม่นานและด้วยนิสัยพูดน้อยนั้นทำให้เขาไม่สามารถที่จะนั่งคุยกับคนทั้งสี่(มีคัง ทึก ฮัน ซิน)ได้จึงขอตัวเดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง(บอมสูบแค่ในฟิคที่เราเขียนนะ การสูบบุหรี่ไม่ดี อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างค่ะ)
ระหว่างทางเดินไปนั้นคนหน้าหล่อก็บังเอิญผ่านห้องที่เปิดประตูอยู่ของดงแฮพอดี เขารู้สึกตะหงิดในใจนิดๆกับภาพที่ได้เห็น
“นายเป็นยังไงมั่งซีวอน เจ็บมากมั๊ย ฮึกๆ ฮือ”ร่างเล็กถามขณะกำลังเช็ดแผลให้ร่างสูงอย่างเบามือ
“ฉันไม่เป็นไร เลิกร้องไห้ได้เป็นเด็กขี้แยได้แล้วนะ”
ยิ้มบางๆแล้วมือหนาก็ปาดน้ำตาที่แก้มเนียน เมื่อเห็นคนรักอยู่ตรงหน้าแล้ว ความเจ็บที่มีมันก็อันตระธานหายเป็นปริดทิ้ง
“ก็ชั้นเป็นห่วงนายนี่นา นายไม่รู้หรอกว่าตอนที่ฉันเห็นนายโดนทำร้ายฉันเจ็บกว่านายร้อยเท่าพันเท่า”เบ้ปากก้มหน้าพูดก่อนจะสูดน้ำมูกเบาๆ
ร่างสูงเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ แล้วดงแฮไปที่นั่นได้ยังไง เท่าที่จำได้ดงแฮไม่เคยไปร.ร.นึลพารันเลยแม้แต่ครั้งเดียว จะมีก็แค่คราวที่ไปดูเขาสู้กับคยูฮยอนเมื่อเดือนก่อนครั้งเดียวเท่านั้น และเขาก็รู้ดีว่าคนความจำสั้นเป็นปลาทองอย่างดงแฮไม่มีทางจำทางไปร.ร.นั่นได้อย่างแน่นอน นอกจากจะมีคนพาไป
“เดี๋ยวนะดงแฮ แล้วใครเป็นคนพานายไปที่นั่น”
“อ๋อ พอดีฉันเจอพี่ฮีชอลขับรถผ่านมาก็เลยให้เขาพาไปส่ง ถ้าไม่ได้พี่ฮีชอลป่านนี้ฉันคงวิ่งมั่วหลงไปไหนแล้วก็ไม่รู้เนอะ”
ปลาน้อยยิ้มนึกขอบคุณฮีชอลในใจ แต่ซีวอนกลับไม่ยิ้มด้วย ฮีชอลจอมแสบนี่เองที่เป็นตัวการพาดงแฮไป ถ้าฮีชอลไม่พาไปดงแฮคงไม่ต้องไปเห็นภาพเขาในสภาพแบบนั้น
แต่ร่างสูงไม่รู้หรอกว่าถ้าไม่ได้ฮีชอลที่เป็นคนเรียกคังอินมาช่วยตนไว้นั้น ป่านนี้ร่างสูงอาจจะนอนตายอยู่หน้าร.ร.นึลพารันแล้วก็ได้
ทั้งๆที่ไม่ถูกกันแท้ๆ แต่ฮีชอลก็ยังช่วย.....
“ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่หรอว่าให้รออยู่ที่บ้านซองมิน ทำไมไม่ฟังฉันเลยนะ เป็นเพราะฮีชอลจอมยุ่งนั่นใช่มั๊ยที่พานายไป ดีล่ะฉันจะไปจัดการเขาเอง”ว่าแล้วก็ลุกพรวดไปยังห้องรับแขกที่คนอื่นๆกำลังนั่งคุยกันอยู่
“ฮีชอล เธอใช่มั๊ยที่พาดงแฮไปที่นั่น เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับพวกเราซะทีนะ”
“ใครบอกล่ะว่าฉันอยากจะยุ่ง ดงแฮเป็นคนขอร้องให้ฉันพาไปส่งเองนะ นายต้องขอบคุณฉันถึงจะถูก”ร่างบางลุกขึ้นกอดอก อิตาบ้าเอ๊ยอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาด่าเรื่องอะไรเนี่ย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“อย่านะซีวอน พี่ฮีชอลไม่ผิดซะหน่อย ชั้นเป็นคนขอให้เขาไปส่งเอง ถ้าจะว่าใครก็ว่าฉันสิ พี่ฮีชอลไม่เกี่ยวซะหน่อย”ดงแฮตามมาดึงแขนของร่างสูงไว้
“ฮีชอล ต่อไปนี้เธอเลิกมายุ่งกับฉันได้แล้วนะ วันนี้ที่ฉันเกือบจะแพ้ก็เพราะเธอนั่นแหละ เจอเธอทีไรซวยทุกที”(อ่าวๆ แพ้แล้วพาล)
“เฮ๊ย ซีวอน ที่นายเกือบจะแพ้ไอ้คยูฮยอนมันไม่ใช่ความผิดของฮีชอลนะ”ฮันกยองไม่พอใจที่อยู่ดีๆซีวอนก็ลากฮีชอลเข้าไปเกี่ยว(ทุกคนลืมไปมั๊ยว่ามีป๋าอยู่ตรงนี้)
“หึ นายแพ้เองแล้วจะโทษฉันงั้นหรอไอ้คนบ้า ลำพังตัวเองนายยังเอาตัวไม่รอดเลยแล้วจะมาปกป้องแฟน เชอะ แล้วคิดหรอว่าฉันอยากยุ่งตายล่ะกับคนอย่างนายน่ะ ต่อไปนี้ถ้านายจะไปตายที่ไหนฉันก็จะไม่ตามใครมาช่วยอีกแล้ว ฉันนี่มันทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปจริงๆ กลับบ้านกันเถอะคิบอม”คนสวยว่าก่อนจะหันไปบอกกับน้องชายที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาจากการสูบบุหรี่ ก่อนจะพาร่างเพรียวบางของตัวเองเดินเชิดออกจากห้องไป
คำพูดเมื่อครู่ของร่างบางคนสวยทำให้ซีวอนอึ้งไปซักพัก ใช่ ฮีชอลพูดถูก เขาผิดเอง ตัวเขาเองยังเอาไม่รอดเลย แล้วจะปกป้องดงแฮได้อย่างไร แต่คำพูดที่ว่าทำคุณบูชาโทษ อะไรนั่นเข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“ที่ฮีชอลพูดหมายความว่าไง”ร่างสูงถามขึ้นลอยๆต้องการคำตอบจากใครซักคน
“ฮีชอลเป็นคนโทรเรียกคังอินให้มาช่วยนายไงล่ะ ไม่งั้นป่านนี้นายนอนเป็นผีเฝ้านึลพารันแล้ว” ลึทึกตอบ เขาเองก็นึกโกรธแทนเพื่อนรักเหมือนกัน
คำตอบของลีทึกทำให้คนที่ถามแปลกใจ คนอย่างคิมฮีชอลน่ะหรือช่วยเขา
“แกนี่มันไม่ได้เรื่องเลยนะซีวอน ฉันชักไม่แน่ใจแล้วล่ะว่านายคู่ควรจะดูแลน้องฉันหรือเปล่า”
คังอินพูดเสียงเรียบ เขาเคยคิดว่าซีวอนดีพอที่จะสามารถปกป้องดูแลน้องเขาได้ แต่เหตุการณ์ณ์ที่ผ่านมามันทำให้เขาคิดได้ว่า...เขาคิดผิด...
“ผมขอโทษครับพี่ ต่อไปผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”ซีวอนก้มหน้ารับความผิด
“แกคิดว่าคำขอโทษแค่นี้จะทำให้ฉันให้อภัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับน้องชั้นงั้นหรอ”
“งั้นฉันขอท้านาย...”คิบอมโพล่งขึ้นกลางวงสนทนา จากนั้นก็เบนสายตาจากซีวอนไปทางดงแฮที่ยื่นอยู่ตรงหน้า
“โดยมีเธอเป็นเดิมพัน”ตอนนี้ใบหน้าของดงแฮที่มองเขาเต็มไปด้วยคำถาม
“แก!!!...แกหมายความว่าไง”ซีวอนเข้าใจเจตนาของคิบอม แต่เขาไม่แน่ใจว่าทำไมคิบอมถึงอยากรนหาที่ตายนัก
“ก็หมายความอย่างที่ว่า ฉันให้เวลานายฟื้นตัวหนึ่งอาทิตย์แล้วเรามาสู้กัน นายคงรู้นะว่าถ้าชั้นชนะ ชั้นจะได้อะไร”ใบหน้าหล่อมองมาที่ดงแฮอีกครั้งแทนคำพูดซึ่งทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ผู้ชนะจะได้นั้นคืออะไร แล้วก็เหมือนเดิม ใบหน้าหวานยังคงมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ต้องรออาทิตย์หน้าหรอกวันนี้เลยก็ยังได้!”
ซีวอนง้างกำปั้นทำท่าจะเข้าไปหาคิบอมแต่ฮันกยองดึงไว้ได้
“เฮ๊ยไอ้วอน ใจเย็นก่อนดิวะ”
“แกยังจะให้ฉันใจเย็นอีกหรอว่ะฮัน มันประกาศท้าฉันอยู่โต้งๆเนี่ยว่าจะแย่งดงแฮไปจากฉัน”
“ก็ดี แกจะได้พิสูจน์ตัวเองไงล่ะซีวอน ถ้าแกชนะฉันจะอนุญาตให้แกคบกับน้องฉันต่อ แต่ถ้าแกแพ้....”
“หยุด!!! ทุกคนหยุด พอซะที พี่คังอิน...ชีวิตของฉัน...เป็นของฉัน ฉันจะคบกับใครมันก็เรื่องของฉัน พี่ไม่มีสิทธิ์มากะเกณฑ์เข้าใจมั๊ย นายเองก็เหมือนกันคิมคิบอม นายเป็นใคร เราเพิ่งจะรู้จักกันไม่ใช่หรอ นายต้องการอะไรถึงทำแบบนี้ ต้องการอะไรกันแน่!!”มองหน้าคิบอมเล็กน้อยก่อนจะวิ่งเข้าห้องไป คนถูกมองไม่ตอบอะไรนอกจากมองหน้าคนถามด้วยสีหน้าเย็นชา ซีวอนจะวิ่งตามไปดงแฮไปแต่คังอินก็ห้ามไว้
“ดงแฮ!!!”
“ซีวอน ชั้นให้เวลาแกหนึ่งอาทิตย์แล้วเราสามคนมาเจอกันที่โรงยิมของร.ร. ชั้นจะเป็นกรรมการให้พวกนายเอง “
“ได้ แล้วนายจะรู้ว่าถ้าจะเอาตัวดงแฮไปจากฉัน มันไม่ได้ทำได้ง่ายๆ”ร่างสูงเดินออกไปก่อนนะระงับอารมณ์ไม่อยู่โดยมีฮันกยองที่โค้งคำนับคังอินกับลีทึกแล้วเดินตามไปติดๆ
จากนั้นคิบอมก็โค้งหัวให้ทั้งสองเล็กน้อยก่อนจะออกเดินแต่ก็ต้องหยุดเพราะคำถามของคังอิน
“นายต้องการอะไรคิบอม”
ร่างสูงหันมองคังอิน ใบหน้าหล่อยิ้มมุมปากแทนคำตอบและออกเดินอีกครั้ง
“นายแน่ใจหรอคังอิน ฉันสงสารดงแฮจัง”
“ลีทึก ฉันแค่อยากจะหาสิ่งที่ดีที่สุดให้น้องฉันเท่านั้นเอง”
“นี่แกไปตายที่ไหนมาฮะ ฉันนั่งรอเป็นชาติแล้วนะ”
ฮีชอลโวยวายทันทีที่น้องชายหน้าหล่อโผล่มา
“พี่ อาทิตย์หน้าเชียร์ผมหน่อยนะ”
“...”เชียร์อะไรของมันวะ
อัพด้วยความเหนื่อยยาก แต่หาคนเม้นมีไม่
ถามจิงมันไม่หนุกขนาดนั้นเลยหรอT_T
ความคิดเห็น