คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : + 3..> อารมณ์สาวน้อยวัยแรกแย้ม..
Title :: ไอ้ติ๋มตายแน่!
Author :: mr.kikii&พ้องเพื่อน
Chapter :: 3 [อารมณ์สาวน้อยวัยแรกแย้ม..]
{คิมคีย์ในชุดไปรเวทประกอบการจิ้น- -+}
- - - - - - - - - - ₪ ₪- - - - - - - - - -
ในเช้าวันเสาร์ที่ท้องฟ้าแจ่มใส ณ ย่านวัยรุ่นแห่งหนึ่ง คิมคีบอมในชุดสีเทายาว แขนเสื้อย้วยถึงข้อศอก ดูราวกับชุดเด็กผู้หญิงเลยก็ไม่ปาน กางเกงเดฟสีน้ำเงินเข้มลายขาว กระเป๋าใบโตสะพายขึ้นไหล่มน ข้อมือขาวมีนาฬิกาสีชมพูอ่อนแฟชั่นพร้อมเครื่องประดับมากมายประดับอยู่ บนผมสีทองนุ่มยังมีที่คาดหัวอันโตอยู่ด้วย ใบหน้าหวานบูดบึ้งอย่างไม่พอใจแต่กลับเข้าตาหลายๆคนเพราะรูปร่างหน้าตาที่ดูอ่อนเยาว์เกินอายุจริง ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ก็ลงความเห็นกันว่าคนๆนี้..น่ารัก..
“คนสวย~ มาคนเดียวเหรอจ๊ะ? สนใจไปกับพี่มั๊ย?”
ไอ้หน้าแหลมตัวหนึ่งยืนยื่นหน้าตัวเองเข้ามาใกล้ร่างบางที่ยืนดูดน้ำอยู่ มือสากกร้านจับแขนขาวๆของคีย์อย่างถือวิสาสะ ใบหน้าสวยขมวดคิ้วพลางเหล่มองคนไม่เจียมตัว.. ประโยคนี้เห็นในการ์ตูนจนชินแหละ จะจีบก็หัดใช้คำให้มันวัยรุ่นๆหน่อยได้ป่ะ!?? อารมณ์เสีย!
“ปล่อย.. ฉันมีนัดแล้ว”คีย์ตอบอย่างนุ่มนวลที่สุด เพราะไม่อยากมีเรื่องตรงที่มีคนเยอะๆอย่างที่นี่ ก่อนจะบิดแขนตัวเองเบาๆอย่างรักษามารยาท แต่ชายหน้าแหลมกลับจับแขนเขาแน่นไม่ยอมปล่อยแล้วดึงแขนนั่นไปหาตัวเอง
“น่าๆ อย่าทำเล่นตัวไปหน่อยเลยคนสวย”..กูแล้วว่าสวย! ย้ำอยู่นั่นแหละไอ้ห่านนิ!!
“ค.. คุณคีย์ ผมมาแล้ว.. คะ.. คะ..ค..รับ..”ไอ้ติ๋มเดินเอื่อยๆมาทักทายอย่างตะกุกตะกัก เมื่อเห็นร่างบางตรงหน้าก็ทำเอาเขาทำตัวไม่ถูกจนแทบเหมือนคนเป็นใบ้เลยทีเดียว ใบหน้าที่ถูกปกปิดไปด้วยก้อนผมสีดำสนิทนั้นแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก็คนตรงหน้าน่ารักขนาดนี้ เขาเขินจนไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหนแล้ว ได้แต่ถูมือตัวเองไปมาแก้เขิน.. แต่ก็นะ กูรู้มึงเขิน แต่คุณมึงช่วยดูสถานการ์ณตอนนี้ก่อนได้มั๊ยละเว้ยเฮ้ย=[]=
“นั่นเพื่อนเหรอครับ?”เจ้าติ๋มยิ้มเรอราให้อีกคนที่เข้าใจว่าเป็นเพื่อน คีย์ทำหน้าบุ้ยใบ้ให้ไล่คนข้างๆไป มินโฮมองหน้าคีย์เหมือนจะเข้าใจจึงควักอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า
“อ๋อ คุณคีย์ท้องเสียใช่มั๊ยครับ? ผมเตรียมยาถ่ายมาให้แล้ว”พูดพลางยิ้มร่า คีย์ยกขาถีบแฟนหน้าติ๋มของตัวเองอย่างหงุดหงิด! หน้ากูเหมือนคนท้องเสียรึไง!??
“บอกให้ปล่อยไง! ฉันมีแฟนแล้ว! นี่แฟนฉัน!! ชัดรึยัง?”คีย์ตวาดใส่อีกคนก่อนที่จะสลัดมือนั่นทิ้งอย่างไม่ใยดี ไอ้หน้าแหลมมองคนที่ถูกอ้างเป็นแฟนก่อนจะยิ้มกระหยิ่ม..
“ห๋า? ไอ้ติ๋มเนี่ยอ่ะ”มึงถือดียังไงมาว่าแฟนกูติ๋มห่ะ! แต่.....=___=’’
คีย์หันไปมองแฟนหนุ่ม.. ในเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวติดกระดุมครบทุกเม็ด กางเกงยีนส์ใส่เข็มขัดสีแหววลายดอกไม้ดึงขึ้นสูง กระเป๋าเป๋ที่ทันสมัยไม่เหมาะกับชุด ที่ขัดใจที่สุดคือ... มึงจะมีสายเอี๊ยมเพื่อออ????
“เอ่อ? ครับ.. ผมชเวมินโฮครับ”ไอ้ตัวโย่งยิ้มแหยพลางโค้งตัวให้ มันด่าก็ยังมีมารยาทแนะนำตัวมันอีกเนอะ- -
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้นี่มันโง่ดีแท้ๆ มีคนมาจีบแฟนตัวเองยังมาแนะนำตัวให้อีก เอางี้ดีกว่าคนสวย ถ้าฉันซัดไอ้นี่ชนะต้องมาเดทกับฉันนะ”ไอ้หน้าแหลมท้าพร้อมยืดอกอย่างภูมิใจ ท้ามาคิมคีย์กล้ารับ!
“ได้สิ! ถ้าแพ้ก็ช่วยไสหัวไปไกลๆด้วยนะ”คีย์พูดพลางยิ้มหวานก่อนที่จะดันเจ้าติ๋มไปข้างหน้า
“อะไรเหรอครับคุณคีย์?”มินโฮถามแล้วหันมาทำหน้าเอ๋อใส่
“ก็สู้กับมันดิ๊ มันท้าเนี่ย ลูกผู้ชายก็ต้องสู้เพื่อปกป้องคนรักไง”คีย์พูดพลางดันหลังใหญ่ๆของไอ้คนโง่ที่ทำท่าว่าจะหายโง่ขึ้นมาทุกที
“ห๊า?? ไม่ไหวหรอกครับ~~~”เพราะรู้ตัวว่าต้องสู้เจ้าติ๋มก็รีบวิ่งไปหลบหลังคนตัวเล็กกว่าทันที ไอ้ติ๋ม! แกกำลังทำให้ฉันขายขี้หน้านะเว้ยยย=[]=!
“ฮ่าๆๆๆ ขี้ขลาดชะมัด คนสวย ปล่อยมันไว้นี่แหละ แล้วไปเดทกันเถอะ”ไอ้หน้าแหลมพูดจบก็ยื่นมือสากๆของมันมาหาคีย์ที่ขมวดคิ้วเป็นปม ไอ้นี่ก็จะเดทลูกเดียวเลยเนอะ - -
“ไหนบอกว่าจะล้มแฟนฉันให้ได้ก่อนไง เป็นลูกผู้ชายต้องรักษาสัญญาสิ”ไอ้กระผมคิมคีย์บอมก็ไม่ได้เป็นลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างที่พูดหรอกนะ ก็แค่กูอยากเอาตัวรอดเลยเอาไอ้ติ๋มนี่เป็นเกาะกำบังก็เท่านั้นแหละ
“โอยยย แกก็ออกไปสิว่ะ! มายืนหลบหลังคิมคีย์ผู้บอบบาง(?)ได้ยังไงกัน!??”คีย์พูดอย่างหัวเสียก่อนที่จะผลักไอ้ติ๋มไปเผชิญกับชะตากรรม โหะๆๆๆ ผมเป็นแฟนที่ดีใช่มั๊ยล่า??^^ (ดีมากจ๊ะที่รัก- -)
“ฮืออออ TT[]TT~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!! แอ๊กกกก!!!!”
ผลั๊วะ!!
“อ๊ากก!!”
ตุบ!!
“หงิง!!TT”
ตับ!!
“โอ้ก!!!”
บูมบะระก้า! ฮะฮะฮ่า!!!! (ไม่ใช่แหละ-*-)
“มินโฮ!!!”ร่างบางถลาเข้าไปประคองแฟนหนุ่มที่ล้มกับพื้นไม่เป็นท่า น้ำตาคลอหางตาเรียว ดวงตากลมใสสั่นน้อยๆ เมื่อเห็นแฟนของตนถูกทำร้ายจนสะบักสะบอม
“โอย... ลุกไม่ไหวแล้วครับ TT”คนตัวโย่งนอนแผ่หลาอย่างไม่อายใคร เพราะเจ้าตัวนั้นลุกไม่ขึ้นแล้ว
“มินโฮ.. ฉันเชื่อนะ.. ฉันเชื่อว่านายทำได้ ฉันเชื่อว่านายจะเอาชนะมันได้ พยายามเพื่อฉันนะ”คีย์พูดเสียงสะอื้น มินโฮมองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของคีย์ก่อนที่จะกัดฟันยกตัวเองขึ้นมา
“มินโฮ...”
“ผมจะ.. ปกป้องคุณคีย์ให้ได้..”เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ ก่อนที่จะพุ่งตัวกับหาศัตรูที่ยืนรออยู่แล้ว
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!”
ผลั้วะ!!!
ผลั๊วะ
ผลั๊วะ
ผลั๊วะ
(แอคโค่= =)
ผลสรุป.. ก็อย่างที่คิมคีย์คาด ไอ้แฟนสุดติ๋มโดนซัดหมัดเดียวจอดเละอย่างไม่มีชิ้นดี =___=
ไอ้เราก็อุตส่าห์บีบน้ำตาพูดจาน้ำเน่าอย่างที่ในการ์ตูนใช้บ่อยๆเผื่อว่าไอ้ติ๋มจะมีแรงฮึดแล้วฟลุ้คชนะไปได้.. แต่ที่ไหนได้..
แมร่งบ้าจี้ตามแต่แรงฮึด แต่แรงกายนี่ไม่มีเหลือเลยสักนิด- - เซ็งว่ะครับ คิมคีย์โคตรเซ็ง ตั้งความหวังกะไอ้ติ๋มนี่มากไปมั้ง เข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าชีวิตจริงแมร่งเอาการ์ตูนอะไรมาอ้างอิงไม่ได้เลย ยังไงคนที่อยู่เหนือกว่าก็อยู่เหนืออยู่วันยังค่ำ จะเป็นไปได้ยังไงที่คนอ่อนแอจะมาแข็งแกร่งได้ว่ะ- -
“เฮ้อ.. กระจอกจริงๆ เอาล่ะคนสวยไปเดท....... หมับ!!!”ไม่ทันพูดจบ มือขาวนุ่มนิ่มของคนน่ารักก็จับเข้าที่ใบหน้ายาวแหลม ไม่สิ.. เรียกว่า บีบ คงง่ายกว่า..
คนที่อยู่เหนือกว่าก็อยู่เหนืออยู่วันยังค่ำ
แต่รู้อะไรมั๊ย??..
ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเฟ้ย!!!!
ผลั๊วะ!!! เปรี้ยง!!! ตู๊มมม!!! ผลั่ก!!! เพี๊ยะ!!! ปัง!!! โครม!!! _)(*&^%@#$%&^(*)_(*&^%$#@$%^&*()_(*&
เหอะ!! เรื่องแค่นี้กล้วยๆสำหรับคิมคีย์ นี่กูเสียภาพพจน์ที่แสนใสซื่อน่ารักและอ่อนโยนไปกี่ครั้งแล้วว่ะเนี่ย- -* รู้สึกเป็นห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองขึ้นมาตะหงิดๆ(จะเหลือเหรอเธอ=__=)
คีย์เขี่ยๆร่างที่นอนนิ่งของเจ้าหน้าแหลมที่อยู่บนพื้นอย่างรู้สึกสมเพช.. มาขอเดทกะกูทั้งๆที่มึงต่อยแพ้กูเนี่ยนะ ไอ้แหลมเอ้ย=__=
“อูยย..~~”เสียงครางหงิมๆของไอ้ติ๋มดังมาแต่ไกล มัวแต่มันส์เพลินจนลืมแฟนตัวเองซะแหละ คิดแล้วก็เดินไปพยุงร่างสูงของมินโฮไปยังที่นั่ง เอ่อ... ตัวแมร่งหนักยังกะควายแล้วให้กูแบกเนี่ยอะนะ-*-
“แล้วฉันจะทำแผลให้แกยังไงดีล่ะเนี่ยไอ้ติ๋ม!!”อย่างน้อยมันจะอุตส่าห์เต็มใจ(?)ยอมเป็นแฟนคนสวยอย่างคิมคีย์ ก็ต้องมีบริการกันหน่อย พอคิดจะทำแผลให้ก็นึกขึ้นได้ว่าไอ้ติ๋มมันเคยจะเอายาถ่ายให้เขากิน แสดงว่าในกระเป๋ามันก็น่าจะมีของปฐมพยาบาลอย่างอื่นอยู่ ก็แค่เดา=___=
คิดดังนั้นก็จะดึงกระเป๋าเป้ออกมาจากตัวเจ้าของก่อนที่จะเปิดมันออก พบเครื่องประดับมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสร้อยคอ สร้อยข้อมือ นาฬิกา หมวก แหวน เขาแทบไม่อยากจะเชื่อ ก็คนหน้าติ๋มๆแบบนี้จะพกเครื่องประดับแฟชั่นพวกนี้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากรู้ ไว้ถามไอ้ติ๋มทีหลังแล้วกัน ค้นไปค้นมาก็เจออุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้นเข้า เออ มันพร้อมวุ้ย คงไว้ใช้เองตอนเจอพวกนักเลงมั้งเนี่ย
เมื่อเจออุปกรณ์แล้วคีย์ก็จัดการทำแผลให้เจ้าตัวสูงนี่อย่างชำนาญ จะว่าไปไอ้ตัวเขาก็เคยเป็นผู้ช่วยในห้องพยาบาลมาก่อนระยะหนึ่งตอนเรียนมัธยม พึ่งมาใช้ประโยชน์ได้ก็ตอนนี้แหละ
“เอ้า! เสร็จสักที!! นี่มาเดทรึมาบริการคนป่วยวะเนี่ยกู- -*”พยาบาลจำเป็นบ่นเบาๆ กะจะมาดูหนัง กินข้าว ซื้อเสื้อผ้าตามประสาแฟนเขาทำกัน แต่รู้สึกกูจะยังไม่บรรลุมันสักอย่าง
แต่ว่า.. แบบนี้ก็เหมือนแฟนกันอยู่มั้ง? ปล่อยให้มันนอนไปก่อนแล้วกัน แต่ท่าทางมันจะดูนอนไม่สบายตัว หรือจะให้มันยืมตักดี? เฮ้ยๆ แต่ให้มันยืมเท่ากับว่าเราเสียตักนิ่มๆให้มันหนุนอะดิ โหยยย ไม่เอาน้าาา (คีย์โคตรหวงตัว- -)
“แปปเดียว..แล้วกัน...=____=’’”พูดเองยังตะกุกตะกักซะจนน่าขำ ก็คีย์ไม่เคยตามใจใครมากขนาดนี้ ปกติจะถูกตามใจมากกว่า พอมาทำอะไรแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เจ้าตัวค่อยๆยกหัวหนักๆมาอย่างเก้ๆกังๆก่อนที่จะวางลงบนตักนิ่มๆของตน ไม่รู้มันมีอะไรให้เขิน แต่หน้าคิมคีย์ตอนนี้แดงซะแล้ว.. ก็คนมันไม่เคยทำอะไรแบบนี้นี่หว่า!! ทำเองยังอยากจะอ้วกเองเลย!
นิ้วเรียวที่ว่างอยู่เล่นกับผมสีดำสนิทของคนที่นอนตักตน ..นิ่มแฮะ ตอนแรกนึกว่าผมจะแข็งกระด้างไร้น้ำหนักซะอีก แต่นี่ผมนิ่มยังกะขนแมว เล่นแล้วมันส์มือชะมัด.. แถมยังมีกลิ่นอ่อนๆในแบบของผู้ชายมันทำให้คีย์ใจเต้นเล็กน้อย ถึงจะติ๋มยังไงมันก็ผู้ชายอ่ะเนอะ ถึงจะขี้ขลาดไปหน่อยก็เหอะ (เธอไม่ใช่ผู้ชายเหรอคีย์?=A=)
ยิ่งคีย์เริ่มรู้เรื่องต่างๆของมินโฮ ตัวเองก็ยิ่งอยากจะรู้มากขึ้นเรื่อยๆจนเหมือนคนบ้า ดวงตาเรียวสีน้ำตาลอ่อนเลื่อนลงมามองยังแว่นกรอบหนาที่ถูกสวมอยู่จนทำให้มองไม่สิ่งที่อยู่หลังกรอบแว่นเลย... ถ้าถอดมันออกแล้ว ใบหน้าที่แท้จริงของมินโฮจะเป็นยังไง..? แต่ว่า... นี่กูทำตัวเหมือนการ์ตูนผู้หญิงตอนไหนว่ะเนี่ย=[]=!!!! แถมกับไอ้ติ๋มเนี่ยนะ! ที่คบเพราะคบแก้เซ็งเหอะ!! อ๊ากกกก ก
ไม่สนๆๆๆเว้ย!!!! ก็แค่เห็นแว่นนั้นแล้วขัดใจเท่านั้นเอง! ไม่ได้อยากรู้อะไรมากขนาดนั้นสักหน่อย ฉันแค่สนใจยี่ห้อแว่นที่ไอ้ติ๋มมันใส่เท่านั้นเอ๊งงง ง!! ถอดดูยี่ห้อเมื่อไรก็คืนเมื่อนั้นแหละ! โอเค! เยสเซอร์! คิมคีย์ลุย!!!!!!!!
“คุณคีย์เป็นอะไรมั๊ยครับ!!!!”
“แว้กกก!!!=[]=!!”
เพี๊ยะ!!!
“อยู่ๆลุกมาทำบ้าอะไรฟร่ะเนี่ย!!!” คีย์ที่นั่งอยู่ข้างๆเผลอตบไอ้บ้าที่อยู่ๆลุกขึ้นมาโวยวายเสียงดังไปโดยอัตโนมัติ คนเขาอุตส่าห์ให้นอนตักนิ่มๆ อุตส่าห์ทำแผลให้ แล้วนี่มึงตื่นมาก็จะทำให้กูหัวใจวายตายเลยรึไง!?? มีอย่างล่ะ นอนนิ่งๆเป็นศพอยู่ดีๆก็ทะลึ่งเด้งตัวขึ้นมาเหมือนผีกองกอย ต่อให้เป็นพระถังซัมจั๋งเจอเข้าก็ต้องตกใจเหมือนกันแหละน่า! (ไปเกี่ยวอะไรกับเขา?- -)
“คุณคีย์บาดเจ็บมั๊ยครับ!? โดนทำอะไรรึเปล่าครับ!? ฮึก.. ฮึก.. ผมขอโทษที่ปกป้องคุณไม่ได้ ทั้งๆที่บอกว่าจะปกป้องคุณไว้แท้ๆแท้ๆ ฮืออ TT”ไอ้ติ๋มตื่นมาโหวกเหวกไม่พอยังร้องห่มร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลใส่อีก ไอ้นี่.. อินไม่เลิกวุ้ย- -
“ฉันจัดการมันแล้วน่า!! รีบๆไปได้แล้ว หิวข้าว! อยากดูหนัง!”คีย์ลุกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เมื่อกี้กูคงหลอนไป=___=ที่ให้อารมณ์สาวน้อยวัยแรกแย้มเข้าควบคุม แต่ยังไงก็ข้องใจยี่ห้อแว่นตามันอยู่ดี! ยังไงวันนี้ก็จะต้องถอดแว่นมันให้ได้!!!!!!
+ กินข้าว
“อุ๊ย!! ซอสปลิวO0O!!”มือทั้งสองข้างของเจ้าของเสียงถือซอสมะเขือเทศแล้วบีบมันอย่างแรงจนมันพุ่งไปเลอะแว่นตาของเป้าหมายชเวมินโฮ- -+ อย่างแม่นยำ
“มินโฮ~ ขอโทษนะ เดี๋ยวคิมคีย์จะเช็ดแว่นให้น้า>O<~~”เจ้าของเสียงแอ๊บเสียงหวาน ก่อนที่จะบิดตัวไปมา ในมือมีกระดาษทิชชู่ที่เตรียมพร้อมไว้แล้ว.. แต่รู้สึกมันจะช้าไปสำหรับชเวมินโฮ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเช็ดเสร็จแล้ว แหะๆ”มินโฮพูดพลางหัวเราะแห้งๆกับแว่นตาที่ใสแจ๋วเสียจนน่าตกใจ แล้วมึงเช็ดตอนไหน!??? ทำไมมันเร็วงี้วะ=[]=
+ ดูหนัง
“คงเป็นเพราะชาติที่แล้วเราทำบุญด้วยกันมาน้อยเกินไป.. ทำให้ชาตินี้เราทั้งคู่ต้องเจออุปสรรคอย่างนี้.. ฮึก.. ฉันขอแค่.. เรารักกันโดยไม่มีอุปสรรคขัดขวางก็พอ.. ฉันต้องการแค่นั้นจริงๆ ฮือ..”
“ฮืออ...~~~ ฮึก.... ฮือออ~~”มินโฮดึงกระดาษทิชชู่ไม่ต่ำกว่าแผ่นที่ร้อยมาสั่งน้ำมูกออกอย่างคนมีอารมณ์ร่วม ส่วนคีย์....
“คร่อกกก~~ ฟี้....~ งึมๆ คร่อกก”คนสวยเอนตัวพิงเบาะจนราบพร้อมเหยียดขาทั้งสองข้างออกจากกัน มือทั้งสองจับเกาะที่รองแขนไว้ ในขณะที่ใบหน้าที่(เคย)สวยงามเชิดขึ้นหันไปหันมาส่งเสียงกรนเสียงดังจนไม่รู้เรื่อง
ทั้งเสียงสะอื้นทั้งเสียงกรนมันทำเอาคนทั้งโรงหมดอารมณ์ดูหนังเสียจริงๆ!
“ฮึก! หนัง.. เศร้าจังครับ~ TT”
“เออๆ -*-”
มินโฮที่เดินออกมาจากโรงหนังพร้อมกับคีย์หันมาสะอึกสะอื้น แตกต่างจากคีย์ที่กำลังส่องกระจกเซตหัวที่ฟูไม่เป็นทรงหลังจากที่เอาหัวกลิ้งเกลือกกับที่นั่งโรงหนังอย่างเมามันส์.. กูกะรอมันเผลอแล้วดึงแว่นมันออกมาซะหน่อย แมร่งดันเผลอหลับไปได้! หนังบ้าอะไรว่ะโคตรน่าเบื่อ!!
“นี่เธอว่ามะ เสียงสะอื้นกับเสียงกรนในโรงหนังน่ะ”
“นั่นสิ ไม่มีมารยาทเลยเนอะ ฉันเนี่ยหมดอารมณ์ดูหนังไปเลย”
“เสียงสะอื้นไม่เท่าไร แต่เสียงกรนเนี่ยรับไม่ได้เลยจริงๆ”
ผู้หญิงสองคนที่ผ่านมินโฮกับคีย์บ่นให้กันและกันฟังเสียงดังจนทั้งสองต้องหันไปมองตาม คีย์ขมวดคิ้วอย่างงงๆก่อนที่จะเงยหน้าไปถามไอ้โย่งที่ยืนเช็ดน้ำมูกอยู่
“แกได้ยินป่ะ”
“ซู๊ดดดดดด ไม่เลยล่ะครับ”เสียงสูดน้ำมูกซะยังกะเสียงดูดส้วม-*- เพราะเขาหลับอยู่เลยไม่ได้ยินเสียงคนสะอื้นกับคนกรนเลย ใครวะ! แมร่งไม่มีเคยมีมารยาทผู้ดี ในโรงหนังเขาต้องเงียบๆกันเว้ยยย ย สงสัยไอ้สองคนนั่นคงเป็นพวกบ้านนอกเข้ากรุงไม่เคยมาดูโรงหนัง เหอะ!!
(ด่าเป็นชุด ลืมมองตัวเองรึเปล่า เบบี๋= =)
“เฮ้ย บ่ายสามแล้วนี่หว่า ไอ้ติ๋ม ฉันอยากไปช็อปปิ้งวะ ไปด้วยกันหน่อยสิ แกเป็นแฟนฉันนะ ดีมาก!!~”พูดเองตอบเอง เสร็จก็ลากไอ้คนตัวสูงเดินตาม มา! กูจะหาแว่นสวยๆอันใหม่ให้มึงนะ*w*
“แล้วจะออกจากห้างมาทำไมเหรอครับ?”เจ้าติ๋มถามอย่างสงสัยเมื่อคีย์เดินออกมานอกห้างแล้วเดินลิ่วๆไม่สนใจใคร
“ก็แหล่งที่ฉันมาช็อปมาอยู่ฝั่งตรงข้ามนิหว่า สะพานลอยก็อยู่ตั้งตรงนู้นก็ต้องเดินออกมาสิวะ”ไอ้ติ๋มนี่เข้าใจยาก ใครมันจะบ้าไปช็อปในห้างว่ะ ถึงคิมคีย์จะมีเงินแต่ก็ไม่รวยล้นฟ้าขนาดซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนมในห้างได้ ซื้อข้างนอกดีกว่าเยอะ ทั้งสวย ทั้งต่อราคาได้ กร๊ากกกก กำไรกูล้วนๆ(น้องคีย์ หนูต้องปรับปรุงเสียงหัวเราะของตัวเองอย่างแรง- -)
ซ่า!!! ซ่า ซ่า
ท้องฟ้าแจ่มใสอยู่ดีๆก็อึ้มครึ้ม ฝนก็เทลงมาเหมือนเทน้ำในกะละมัง ตกลงมาไม่เกรงใจใครเล้ยยย โดยเฉพาะคิมคีย์!!! กูกำลังไปซื้อเสื้อผ้าแล้วมึงจะตกลงมาทำเพื่อออ !!! แต่ก็ยังโชคดีที่เขาเดินเข้าตรงที่ร่มพอดี ทำให้ไม่เปียก แล้วไอ้ติ๋มล่ะ??
“คุณขี้ยยยย์~~!!!!!”
เสียงไอ้ติ๋มดังมาจากด้านนอกดังแข่งกันฝนที่ตกกระหน่ำ เวลามึงเสียงชื่อกูแบบโหยหวนเนี่ย มึงก็อย่าเน้นไม้โทมาด้วยได้ม๊ายยยย!!? ร่างโย่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนทุลักทุเล ได้ข่าวว่ากูข้าเดินมาตั้งไกลแล้ว ทำไมคุณมึงถึงเดินหลงฝูงไปซะลิ่วขนาดนั้นล่ะเว้ยย! ไม่ทันได้ด่าต่อ ไอ้ติ๋มก็.........=[]=
พรืดดด~~
โครมมมมมมม !!!!!
=[]=!!!!
โง่ ซื่อบื้อ ติ๋ม เชย ไม่พอ มึงยังซุ่มซ่ามมมม อีกนะ!!!
“คิๆๆ”คนแถวนั้นที่หลบฝนอยู่ด้วยหัวเราะคิกคักเจ้าติ๋มที่ทำตัวโง่ๆโชว์ ทุกคนจับกลุ่มนินทาฉายตามองคนที่นอนจุกจนลุกไม่ขึ้นอย่างขำขัน กูไม่อยากรู้จักกับมึงเล้ยย แต่ยังไงมึงก็แฟนกู!
“ขำอะไรไม่ทราบ!!! คนหกล้มจะช่วยก็ไม่มี นี่เหรอน้ำใจ!? ยังมีหน้ามาหัวเราะคนอื่นอีก หน้าด้านจริงๆ เคยมีจิตใต้สำนึกกันมั่งมั๊ยห่ะ!?”ขอกูหน่อยเหอะ!! กล้าดียังไงมาหัวเราะเยาะแฟนกู! ..แต่ถ้าคนที่กูไม่รู้จักก็คงไม่ไปช่วยมันหรอก=___=
“ไอ้ติ๋ม! ลุก! เป็นผู้ชายนะเว้ย!! อย่าอ่อนแอ!” ไอ้ติ๋มที่นอนเช็ดน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้นมองคีย์ที่กำลังจะฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นมินโฮลุกตามแรงของคนฉุดช้าๆ ความจริงแล้วถ้าทำได้คีย์ก็อยากจะช่วยพยุงตัวไอ้โย่งนี่อยู่เหมือนกันแต่กลัวว่าเสื้อผ้าราคาแพงของตัวเองจะเลอะ- -..
ยังโชคดีที่ที่เขาหลบฝนอยู่เป็นโรงแรม อย่างน้อยก็พาไอ้ติ๋มนี่ไปล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดก่อน คีย์ตัดสินใจอย่างรวดเร็วก่อนจะดึงมือไอ้ติ๋มตามเข้ามาในโรงแรมโดยไม่แคร์สายตาใคร ใครลองนินทาอีกสิ.. แม่จะต่อยไม่เลี้ยงให้คอยดู!!
..ผลสุดท้ายเงินค่าช็อปปิ้งของคิมคีย์ก็ถูกนำไปใช้เช่าห้องในโรงแรม อาเมน..
TBC.
วันนี้กิเร่ไปแปะแบนเนอร์ฝากชาวบ้านเหมือนคนบ้า 55
ขอบคุณทุกคนที่รับฝากนะฮร้าTwT กริ๊สสส ส โฆษณาฟิคตัวเองและคนอื่นไปในตัว
ใครคิดระบบรับฝากแบนเนอร์เนี่ยเจ๋งชะมัด 555
มาตอนนี้แล้วๆ ติ๋มทำคิมคีย์เกิดอารมณ์สาวน้อย กร๊ากกกก ก
ไม่ทันไร เป็นแฟนกันแค่ 3 วันก็จะเข้าโรงแรมแหละ กริ๊ดดด ทำไมมันเร็วงี้
ถ้าไม่เร็วก็ไม่ใช่คิมคีย์นะสิ 5555
เพราะปกติคิมคีย์ก็ไม่ใช่คนคบใครนานอยุ่แล้ว เดี๋ยวคบเดี๋ยวเลิก
เพราะทำอะไรซิ่งๆไงละเค่อะ 55 (จะมีใครเข้าใจชั้นมั๊ยยย= =)
พรุ่งนี้จะมาอัพตอน 4 นะฮร้า^^
ความคิดเห็น