คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : + 1..> ภารกิจขายส้มตำ! (หรือหาผู้ชายกันแน่?)
Title :: ไอ้ติ๋มตายแน่!
Author :: mr.kikii&พ้องเพื่อน
Part :: 1
- - - - - - - - - - ₪ ₪- - - - - - - - - -
ผม.. คิมคีบอม
แต่ผมให้ทุกคนเรียกว่า ‘คีย์’
เหตุเพราะว่า... คีบอม มันเกลื่อน..
คีย์ไม่ชอบใช้อะไรที่ซ้ำๆน่าเบื่อ
ไม่ใช่แค่สิ่งของเท่านั้น..
รวมทั้ง ‘ผู้ชาย’ ด้วย
ภายในผับแห่งหนึ่งแสงไฟสปอร์ตไลท์วิ่งส่องไปทั่ว เพลงแดนซ์จังหวะมันส์ๆถูกเปิดกระตุ้นเหล่าผู้คนลุกมาเต้นโยกย้าย และหนึ่งในนั้นก็คือคิมคีบอม..
แม้จะเต้นในผับที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน แต่ร่างบางคนนี้กลับมีเสน่ห์ดึงดูดใจคนดูที่สุด ไม่ว่าจะเป็นสะโพกกลมที่โยกไปมาอย่างยั่วยวนหรือใบหน้าสวยหวานที่ดึงดูดสายตาคนมอง ไม่ว่าจะมุมไหน ใครๆเห็นก็ต้องรู้ว่าคิมคีย์คนนี้แหละ! HOT!!
“คีย์ๆทำงานเร็ว ลูกค้าเรียก”
เพื่อนร่วมงานตะโกนเรียกแข่งกับเสียงดนตรี คีย์หันไปตามเรียกแอบเซ็งเล็กน้อยถึงปานกลาง.. คนกำลังมันส์
“Thank You”
ไม่ปากพูดอย่างเดียว ยังขยิบตาหวานให้อีกทำเอาเพื่อนร่วมงานใจสั่น... ไอ้นี่แรดไปทั่วจริงเว้ยเฮ้ย!
คีย์เดินไปรับเบียร์มาจากเคาน์เตอร์ก่อนที่จะเดินผ่านโต๊ะลูกแขกมากมายโดยถูกแซวไม่ขาดปาก เป็นเรื่องปกติทุกครั้งที่เขามาทำงาน เจอเสียจนชาชินซะแล้ว
“แม่กุญแจที่รัก เสิรฟ์ความรักให้พี่หน่อยได้มั๊ยจ๊ะ?”
“ครับๆ^^”ถ้าเสิรฟ์ตีนล่ะพร้อมใจให้
“คีย์คนสวย~ เมื่อกี้ลีลาบนเวทีสุดยอดไปเลย แล้วบนเตียงจะรุนแรงขนาดไหนล่ะจ๊ะ~”
“ฮะๆๆ ไม่เท่าไรหรอกครับ^^”ขนาดมึงตายแทบฝ่าพระบาทกูไง..
“คีย์ที่รัก สนใจมานั่งด้วยกันมั๊ยจ๊ะ?”
“ขอโทษนะฮะ ผมไม่ว่าง^^”นั่งใกล้เดี๋ยวเชื้อโรคติด
ถึงกูจะสวยแต่ก็ไม่ได้ง่ายนะเว้ย!!!
“เบียร์หนึ่งที่ครับ^^”ร่างบางวางเบียร์เหยือกใหญ่ลงบนโต๊ะเป้าหมาย แต่ไม่ทันไรโดนตาแก่หื่นกามฉุดลงมานั่งข้างๆไม่วายเอาแขนมาโอบไหล่อีกต่างหาก.. แต่ถึงกระนั้น คีย์ก็จะยิ้ม.. ยิ้มต่อไป.. ยิ้มให้หวานๆ..
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”ถามพลางเอียงคอน้อยๆหยั่งเชิง แต่ยิ่งสะกิดต่อมหื่นของคนมอง มือเหี่ยวย่นลูบๆหัวไหล่เนียน
“รินเหล้าให้ลุงหน่อยสิจ๊ะ..”
กูไม่ใช่สาวร้านเหล้านะเว้ยยย!!!
“ฮะๆๆ ได้สิครับ อย่าลืมทิปนะครับ”คีย์ฝืนหัวเราะ(แห้งๆ) ก่อนที่จะค่อยๆเทเบียร์ในเหยือกลงแก้ว ..ใจเย็นๆ ที่นี่เงินดี.. ได้เงินมีตังค์ช็อบ ได้เงินมีผู้ชายติด ...งึมงำๆ คิดซะว่ากรวดน้ำส่งศพให้ไอ้แก่นี่แล้วกัน- -
“ได้แล้วครับ^^”ตอบพลางเลื่อนแก้วเบียร์ให้.. ด้วยรอยยิ้ม..
“ป้อนลุงหน่อยสิจ๊ะ”จากมือที่โอบไหล่ค่อยๆเลื่อนมาโอบเอวบางแล้วดันเข้ามาให้แนบชิดตัว ทำเอาคีย์แอบหงุดหงิดในใจมากขึ้น.. มันจะมากไปรึเปล่าว่ะ!!
“แค่ป้อนใช่มั๊ยครับ??”พูดพลางฉีกยิ้มหวานก่อนที่ยกแก้วเบียร์ขึ้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของตาแก่เหล่มองใบหน้าน่ารักนั้นแล้วฉีกยิ้มอย่างหื่นกระหาย
“ป้อนด้วยปากนะ”
“^^*!”
- - - - - - - - - - - - - - -
“ก็เลยสาดเบียร์ใส่หน้าเขาเหรอ?”
“เออ.............”
“แล้วโดนไล่ออกมั๊ยอ่ะ?”
“ผู้จัดการเพิ่มเงินเดือนให้มั้ง!!”
“เอ๋!? จริงเหรอ? ผู้จัดการแปลกดีจัง”
กูว่ามึงต่างหากที่แปลก.. อนยู=___=
ตอนนี้คิมคีย์นั่งๆนอนๆเล่นในบ้านเพื่อนสนิทแสนซื่อ(โง่มากกว่า)อย่างอนยู เจ้าตัวนั่งฟังอย่างตื่นเต้นราวกับเป็นเรื่องเหลือเชื่อ.. แต่ถามหน่อยเหอะว่ะครับ เจ้านายที่ไหนว่ะ! พอลูกน้องทำตัว‘เชี่ยๆ’แล้วแถมเงินเดือนให้กัน!!
ถ้ามีจริงคิมคีย์คนนี้ขอทำตัว ‘เชี่ยๆ’ ณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!
“โอ๊ยยยย! เบื่อเว้ยย!!!! งานก็ไม่มีให้ทำ! แฟนก็ไม่มีให้วิ้ดวิ้ว! ชีวิตกูมันจะมีอะร๊ายยยยย”คีย์แหกปากดังลั่นบ้าน(ของคนอื่น= =)อย่างไม่เกรงใจใคร กูอยากประกาศว่า คิมคีบอม อายุ 21 หน้าตาดี ประกาศหาคนรู้ใจซะให้ลั่นโลกจริงๆ!
“ก็ไปมหาลัยไง”อนยูเสนอความเห็น คนฟังได้แต่เชิดหน้ายิ้มกระหยิ่มภูมิใจพร้อมอวดอ้างสรรพคุณเต็มที่
“ริอาจเอาคำนี้มาขู่กันรึ!? ไม่รู้ซะแล้วว่าคิมคีย์คือใคร! ผู้ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ด้านภาษาของมหาลัยเชียวนะเว้ยย! ของแบบนั้นมันเป็นพรสวรรค์ที่ไม่ต้องศึกษาอยู่แล้ว อุวะฮะฮ่าๆๆๆๆ”คำตอบของคีย์ทำเอาอนยูต้องยกมือขึ้นตบมือแปะๆให้อย่างชื่นชมทั้งๆที่เคยฟังมันมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง- -
“แต่หน้าตาของคีย์ก็มีคนรักคนชอบเยอะนี่ ไม่เห็นต้องหาเลย ก็คีย์สวยจะตาย”อนยูชมหน้าซื่อๆ คีย์ที่ก้มหน้าลงก็เชิดหน้าขึ้นอีกครั้งด้วยความมั่นใจ! จนปอยผมม้าสีทองสว่างของตนลอยหวือขึ้นกลางอากาศ=[]=
“แน่นอนอยู่แล้ว!! ลองเอาผู้หญิงผู้ชายทั้งมหาลัยมาเรียงวัดหน้ากันยังไงๆ ฉันก็ที่ 1 อุวะฮะฮ่าๆๆๆๆ ไม่ว่าจะแจจุงวงดงบังหรือฮีชอลวงSJ ฉันก็สวยกว่าอยู่แล้ว!!”คำตอบของคีย์ทำเอาอนยูต้องยกมือขึ้นตบมือแปะๆให้อย่างชื่นชมทั้งๆที่เคยฟังมันมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง- - (เอ๊ะ คุ้นๆ- -)
“แล้วทำไมไม่หาแฟนซะล่ะ?”อนยูถามอย่างสงสัย คีย์ทรุดตัวนั่งลงด้วยใบหน้าหน่ายๆ
“ก็...เบื่อ เจอแต่ผู้ชายแบบเดิมๆ ฉันอยากเจอกับอะไรที่มันแปลกใหม่มั่ง”คนบ่นพ่นหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ อนยูเมื่อเห็นเพื่อนเช่นนั้นก็นั่งคิดคำปลอบใจ
“คบกับผู้หญิงไง!”
“ฉันจะคบกับผู้หญิงที่สวยกว่าฉันเท่านั้น... ซึ่งไม่มีแน่นอน!”(แหมมม มั่นเหลือเกินนะค่ะ คุณลูกขาาา!)
“นี่ๆๆ งั้นช่วยอะไรฉันอย่างได้มั๊ย? แก้เซ็งไง”อนยูพูดอย่างกระตือรือร้น เมื่อเห็นท่าทางของอนยูก็ทำให้คีย์เริ่มสนใจน้อยๆ
“อะไรล่ะ?”
“หาบเร่ขายส้มตำกันเถอะ!”
^^+! << อนยู
=[]=!<< คีย์
“ไม่เด็ดขาด!!!!!!!”จะให้หาบอุปกรณ์เครื่องเขียงเดินเร่ขายเดี๋ยวก็กล้ามขึ้นพอดี! แถมกลิ่นปลาร้าที่เน่าเหม็นติดตัวรึเปล่าก็ไม่รู้! แมลงวันต้องตอมหวี่ๆชวนน่ารำคาญแน่ๆเลย! โอ๊ยยยย!!! คิมคีย์รับไม่ได้!!!! ถ้าอย่างร้านไอศกรีมหรือร้านอาหารมันคงดูดีกว่านี้แน่นอน! คีย์มั่นใจ!
“ทำไมอ่ะ? น้าๆ ช่วงนี้บ้านเราฮิตกินส้มตำที่ไทยนี่นา น่าจะขายดีด้วย เดี๋ยวฉันจะหาบไปขายที่ตลาดแล้วคีย์ก็ไปหาบขายหน้าโรงเรียนมัธยมแถวนั้นไง เพื่อจะได้เจอคนที่ถูกใจด้วยนะ”พูดซะดิบซะดีเชียวนะไอ้หู้= =^ ถามหน่อยเหอะ! มีใครมั่งวะ! จะมาจีบคนขายส้มตำ! ไม่ใช่หนังไทยนะเว้ย!
เอ๊ะ! แต่เราจะกังวลทำไม?
ในเมื่อเราออกจะสวยขนาดนี้!
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก เพื่อเจอคนที่แปลกใหม่ตรงสเป็ก กูจะได้มีแฟนใหม่สักที ถึงจะเสียพลังกายมากไปหน่อยก็เหอะ!
“ตกลงเพื่อน! พรุ่งนี้หาผู้ชายกัน!”พูดพลางลุกขึ้นมาย็ากทีหนึ่ง คำตอบของคีย์ทำเอาอนยูต้องยกมือขึ้นตบมือแปะๆให้อย่างชื่นชมทั้งๆที่เคยฟังมันมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง- - (ใช้ได้อีก- -)
- - - - - - - - - - - - - - -
โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!
“รับส้มตำมั๊ยครับ??”
ตลอดทั้งชีวิต 21 ปีที่คิมคีย์ได้อยู่บนโลกนี้..
ไม่คิดว่าจะได้มีวันนี้กับเขาด้วย!
วันที่นั่งขายส้มตำหน้าโรงเรียนมัธยมปลาย!=[]=
แต่เหล่านักเรียนที่ผ่านไปหาก็พากันสงสัยเสียงที่ดังไปทั่วบริเวณและที่สำคัญ... คนขายก็ยังสวยสุดๆ!!
น่าแปลก.. ที่ส้มตำกลับขายดีจนคนขายยังแปลกใจ.. ตกลงมาซื้อเพราะอยากกินหรือเพราะกูหน้าตาดีกันว่ะ??
“ขอ 3 ครกเลย 3 ครก”ผู้ชายหน้าตาสะอ้านสะอาดดูดีคนหนึ่งเดินมาก่อนที่จะนั่งย่องๆตรงหน้าคนขาย คีย์มองคนตรงหน้าตาหวานพร้อมรอยยิ้ม
“3 ครกนะครับ”พูดเสียงหวานเสียจนคนซื้อใจเต้น ใบหน้าหวานผิวขาว ผมสีทองสว่างหยักศกเล็กน้อย ดวงตากลมสีดำสนิทประดับโดยขนตางอนยาว จมูกโด่งสวยรับกับโหนกแก้มทั้งสองข้าง แล้วที่สำคัญริมฝีปากสีชมพูอ่อนหยักได้รูปมันช่างน่าจูบจริงๆ!!
“เรียนโรงเรียนไหนเหรอ? เราน่ะ”คีย์เงยหน้าสบตาคนตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มทิ้งไว้ให้เฉยๆ... ถ้ากูบอกว่าเรียนมหาลัยอยู่จะเชื่อกูมั๊ย?? หน้าเด็กก็เงี้ยแหละ เฮ้อ... (=___=)
“อืม....~ อยากรู้ไปทำไมเหรอครับ?”หยอดมาแล้วก็เล่นกลับซะเลย ผู้ชายคนนี้ก็ดูไม่เลวหรอก หล่อด้วย- -+
“ก็แค่.. อยากรู้จักกับคนสว....”
ตึง!!!
“เฮ้ย!!! พวกมึงออกมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย! กากว่ะ! แน่จริงก็เข้ามาสิว่ะ!!”ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่ดูแล้วท่าทางจะอยู่ต่างโรงเรียนยกขบวนมาก่อนที่จะทุบกำแพงโรงเรียนขู่ นักเรียนที่เดินออกมาก็รีบพากันวิ่งออกไปจากหน้าประตูโรงเรียน รวมถึงชายที่นั่งจีบคีย์อยู่เมื่อกี้ด้วย
อ้าววว!! ไอ้หอดปลาด๋อย! นึกว่าจะได้ผู้ชายติดมือกลับไปด้วยซะแหละ! ไอ้ขี้ขลาดเอ้ย!
“หมาแมร่งส่งเสียงน่ารำคาญว่ะ! อัดมันเลยพวกเรา!!”ไอ้คนที่กำลังเดินออกมาท่าทางจะเป็นคนในโรงเรียนนี้พูดพลางถ่มน้ำลายลงพื้นแล้วเข้ารุมบู๊กันอย่างเมามันส์ คีย์ทำเป็นไม่สนใจเต็มที่ แล้วพยายามเรียกลูกค้าต่อ.. กูไม่ยุ่ง กูไม่ยุ่ง...
ในระหว่างที่ทั้งสองกลุ่มกำลังตะลุมบอนกันอยู่ ก็มีร่างสูง ผมฟูๆเหมือนฝอยขัดหม้อ ใส่แว่นตาเต๊อะ กางเกงสูงจนเกือบถึงหน้าอกเดินเจี๊ยมเจี๋ยมออกมาอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่
“เฮ้ย! อัดกันเองไม่มันส์ว่ะ! จัดการติ๋มนั่นเลยดีกว่า! ลุยเว้ย!!”พูดจบก็รุมทึ้งคนที่พูดถึงทันที เจ้าเด็กติ๋มก็ได้แต่ดีดดิ้นขอความเห็นใจ
“ส้มตำอร่อยๆครับ^^ รับมั๊ยครับ?”ใจเย็นๆ.. ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
“เฮ้ย! อย่าให้มันหนีไปได้เว้ย!!”
“ปล่อยผมเถอะครับ~~ ผมขอร้องง~”
“อร่อยนะครับ^^* อิมพอร์ตมาจากไทยเชียวล่ะ”สนใจกูเถอะครับ.. คุณลูกค้า...
“ฮ่าๆๆ จับแก้ผ้าทิ้งไว้หน้าโรงเรียนให้มันโป๊กลับบ้านดีกว่า!”
“เห็นใจผมเถอะครับ~~~~”
“ราคาไม่แพงนะครับ ลองชิม..........................................” กู...
“แว่นเกะกะว่ะ! ถอดๆๆ”
“อย่า! อย่านะครับ~~~”
“หน่อย......” ทน...
กู ทน ไม่ ไหว แล้ว เว้ย!!
“ไอ้พวกห่านรก!!! มึงจะหยุดกันสักทีได้มั๊ย!!!???”
โป๊กกก!!!
ที่เกาหลี เป็นที่ที่แรกที่สามารถทำให้สากกระบือบินได้...
เชื่อคิมคีย์สิ!!!
TBC.
+ แปะ เมื่อกี้ลงแล้ว แต่เน็ตพัง (TT)
ลงใหม่ โฮวววว ว
ตอนแรกคิดไว้กะเพื่อนว่า คาแรกเตอร์คิมคีย์ต้องสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง
ไปๆมาๆมันดู โหดๆ ฮาๆ และหลงตัวเอง ฟร่ะเนี่ย --x--
นู๋ไม่รู้ นู๋ไม่ชี้ 555
ไอ้ติ๋มมาแล้วว ว จะเป็นยังไงต่อไปติดตามม
คิมคีย์จะช่วยเหลือคนอ่อนแอกว่ารึไม่??
ตาม~~ (เหมือนหมดแรง=___=)
P.S. ตอนแรกรู้สึกยาวไปหน่อยมั้ง? ไม่หรอก เว้นบรรทัดหลอกตาไปงั้น 555
ความคิดเห็น