คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part1>>>คู่รักที่น่าอิจฉาที่สุด
-1-
>>>คู่รักที่หน้าอิจฉาที่สุด<<<
“ซีวอน เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั๊ย แล้วเจ็บตรงไหนรึเปล่า”เสียงใสวิ่งเข้ามาซับเหงื่อบนใบหน้าของร่างสูงผู้เป็นคนรัก
“ชั้นไม่เป็นไรหรอก นายก็รู้นิ่ว่าแฟนนายคนนี้น่ะเก่งจะตายไป”ซีวอนยืดอก(พกถุง)ภูมิใจในความหล่อเอ๊ย!เก่งของตัวเอง
“อ๋อเหรอ กล้าพูดเนอะ คนอะไรหลงตัวเองชะมัดเลย”ดงแฮตีแขนซีวอนด้วยความหมั่นไส้
“ใครว่าชั้นหลงตังเองล่ะ ชั้นหลงนายต่างหาก”
“...”ร่างเล็กถึงกับพูดไรไม่ออกเพราะมุกเน่าของร่างสูง
“นายก็รู้ว่าที่ชั้นทำไปทั้งหมดก็เพื่อปกป้องนาย ชั้นต้องสู้เพราะไม่อยากเสียนายให้ใคร”ร่างสูงยกมือหนาทั้งสองมากุมแก้มเนียนใสของร่างเล็กไว้
“ซะ...ซีวอน”ร่างเล็กเอ่ยชื่อคนรักเบาๆ
“เพราะฉะนั้นนายต้องรักชั้นให้มากๆนะเด็กน้อย555+”ร่างสูงยิ้มอย่างอบอุ่นใช้มือข้างนึงยีหัวร่างเล็กไปมา และทั้งสองก็จูงมือกันเดินออกไปจากโรงยิม
ร้านไอติมRed mango(ไม่รู้จะให้ชื่อร้านไรเลยเอาร้านที่เรากินบ่อยๆละกัน)
“กินอะไรกันดีล่ะดงแฮ”
“ก็กินไอติมดิ่ มาร้านไอติมให้สั่งกล้วยแขกหรอ”นั่นโดนไป1ดอกแล้วไงวอน แต่ก็ถูกของด๊องมันนะ
“โห พูดงี้เลิกกันเลยดีมะ”ร่างสูงพูดอย่างงอนๆ กอดอกและสะบัดก้นไปทางอื่น
“โอ๋ๆ วอนจ๋าด๊องว๊อเว่น อย่าโกรธเลยน๊า”
“…”ไม่มีเสียงตอบรักจากชายฉ่อย
“ซีวอน”
“…” ดูดู๊ดู ดูวอนมันทำ ยังเล่นตัวได้อีก
“โอเค งั้นเลิกกัน จบ”
“อะโอ๋ๆ ด๊องจ๋าเค๊าว๊อเว่น อ๊ะแต่ช้าแต่ วันนี้ด๊องอยากกินไรสั่งเลยเด๋ววอนเลี้ยงเต็มที่”เอาไงเนี่ยวอนด๊อง ตกลงใครงอนใครง๊อฟะ ตูงง
“คิกๆ นายรวยเอ๊ย!น่ารักขนาดนี้ชั้นจะเลิกกะนายลงได้ไงล่ะ “ แล้วทั้งสองก้อผลักกันป้อนไอติมกันไปมาทำให้บรรยากาศภายในร้านดูอบอวลไปด้วยความรักของคนทั้งคู่
หน้าคอนโดของดงแฮ
“ส่งแค่นี้ก้อพอ ชั้นขึ้นไปเองได้”
“ฉันมันก็แค่เรือจ้างสินะ ถึงฝั้งแล้วถีบหัวส่งเลยว่างั้น”แกเข้าใจไรผิดป่ะวอน เรือจ้างไว้เปรีบยกะครูไม่ใช่หรอ
“โธ่วอนอ่ะ นายก็รู่ว่าพี่คังอินไม่ชอบให้ชั้นพาใครขึ้นห้อง”
“ใครที่ว่านี่คงมีแต่ชั้นสินะ ทีซองมินยังไปออกบ่อย ฉันเป็นแฟนนายแท้ๆเลย”
“เอาเหอะน่า เด๋วพรุ่งนี้ค่อยเจอกันที่หน้าปากซอยคอนโดนะ โอเค๊”
“โอเคก้อได้คร๊าบ แต่ก่อนไปนายหอมแก้มชั้นทีได้มั๊ยอ่า...-O-“
“ไม่ได้หรอก นี่มันหน้าคอนโดนะ “
“อายทำไมอ่ะ คนเยอะแยะ(อ่าว)ไม่เปนไรๆเปลี่ยนเปนชั้นหอมแก้มนายแทนละกัน”
“แน๊ะ ตาบ้านิ่บอกให้ไปได้แล้วไงไปชิ่วๆ”เมื่อร่างสูงไม่ยอมไปดีๆก้อต้องออกปากไล่ ร่างเล็กจับร่างสูงหันหลังและผลักออกไปเบาๆ
“ดงแฮ...”ร่างสูงหันกลับมาหลังจากเดินไปได้แค่4-5ก้าว
“อะไรอีกล่ะ ชั้นจะไปนอนแล้ว”ร่างเล็กพูดด้วยความรำคาญ(เต็มทน)
“ซารางเฮโย”ร่างสูงพูดพร้อมยกมือมาประกบกันเป็นรูปหัวใจ
“เหมือนกัน ซารางเฮโย ยองวอนฮี”ร่างบางตอบรับและชูเขนขึ้นเหนือหัวทำเป็นรูปหัวใจเช่นกัน ร่างบางยืนมองแผ่นหลังของร่างสูงค่อยๆห่างออกไปจนลับตา ตอนนี้หัวใจเล็กๆของทั้งคู่กำลังพองโตเพราะมีความรักและความปลาบปลื้มเข้ามาเติมเต็ม
“กลับมาแล้วฮะ”
“เด๋วนี้ถึงขนาดจะหอมแก้มแกแล้วหรอ ไอวอนมันชักเอาใหญ่แล้วนะ”ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่พูดเสียงเข้ม
“ป่าวซะหน่อย แล้วพี่มาแอบดูชั้นอีกแล้วหรอเนี่ย เสียมารยาท”คังอินมักจะแอบดูพฤติกรรมของน้องชายตัวเองกับแฟนหนุ่มเสมอ ถึงจะรู้ว่าซีวอนเป็นสุภาพบุรุษแค่ไหนแต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้อยู่ดี
“ไม่เสียมารยาทหรอก เพราะชั้นไม่มีตั้งแต่แรกแล้ว”
“แล้วพี่จะออกไปไหนล่ะดึกแล้วนะ ไปหาพี่ลีทึกแน่เลย ทำไมไม่พาเค้าย้ายสมโนครัวมาอยู่ที่นี่เลยล่ะ”ดงแฮประชด หึทีตัวเองพาพี่ลีทึกมานัวเนียกันทั้งวันได้เลย
“ไม่ต้องมาประชดเลย ฉันโตแล้ว ส่วนแกกับวอนยังเด็ก ยังไม่ถึงเวลา”
“รับทราบแล้วคร๊าบ”ถึงจะรับคำไปแต่ก้อเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้น อันที่จิงเค้ากับซีวอนก็คบกันมานานมันก็ต้องมีจูบกันบ้างเป็นธรรมดาแต่ก้อไม่เคยเลยเถิดไปถึงขั้นนั้นซะหน่อย
“เฝ้าบ้านดีๆล่ะ คืนนี้ชั้นจะกลับดึกหน่อย แกก้อปิดน้ำปิดไฟอะไรให้เรียบร้อยนะ ใครเคาะประตูก้อไม่ต้องเปิดล่ะ”
“~Don’t Don โมดึน เด กู เซต ซาง~”เสียงเรียกเข้าเปนด๊อนดอนด้วย ไม่ค่อยจะโปรโมทอ่ะ
“ฮัลโหล ทึกกี้หรอ กำลังจะไปแล้ว คร๊าบ”พอคังอินออกไปดงแฮก้อวิ่งเข้าห้องนอนตัวเองและกดเบอร์โทรศัพท์หาวอนแทบจะทันที(แหมด๊อง ไม่ค่อยจะแรดเลยนะแก)
ตอนแรกจบไปแล้วน๊าฮ๊า อย่าเพิ่งเลี่ยนล่ะ
ตอนต่อไปจะเป็นเอนซีแล้วล่ะเตรียมตัวเตรียมใจให้ดีหึหึ
ความคิดเห็น