[FIC SUJU] A malice love dangerous แค้นรักอันตราย {Yaoi}

ลำดับตอนที่ #16 : [Chapter 10] ตัวจริงของนางฟ้า [100%+NC??]

Title :  A malice love dangerous แค้นรัก อันตราย

Part : 10  [ตัวจริงของนางฟ้า]

Author : Mr.kikii

..__________________________..

ลีฮยอกแจค่อยๆลืมตาขึ้นมาในความมืดมิด ช่างทรมาน.. เขาไม่ได้กินข้าวมากี่วันแล้วนะ.. เสียงน้ำย่อยโอดโอยออกมาตอบรับความคิดเป็นอย่างดี ตอนนี้เขารู้สึกหิวจนแทบอ้วก ลำคอแห้งผาก ฮยอกแจพยายามพยุงร่างที่อิดโรยของตัวเองขึ้นมาอย่างอ่อนล้า ทั้งเจ็บสะโพก ทั้งไร้แรง.. ไอ้เลวนั่น.. ไอ้เฮงซวย..

มือบางพยายามยื่นมือไปหาเหยือกน้ำที่มีน้ำใสบริสุทธิ์บรรจุอยู่เมื่อมันอยู่ไกลมือก็คิดที่จะขยับร่างเข้าไปใกล้ขึ้น ขณะนั้นเองความเจ็บปวดจากช่วงล่างทำไมมือเขาพลาดปัดเหยือกน้ำตกแตก..

“โธ่... เว้ย..”

เสียงแหบพร่าเอื้อนเอ่ยอย่างยากลำบากก่อนที่จะพยายามพยุงร่างตัวเองเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดก๊อกน้ำออก ฮยอกแจก้มลงกลืนกินมันแก้กระหายอย่างไม่รู้สึกรังเกียจ เขายอมกินมันดีกว่าที่จะต้องทนทรมานต่อไป

มือบางเช็ดหยาดน้ำที่จรดตามปลายคางออก ..เขาควรจะต้องทำอะไรสักอย่าง.. แต่วิธีล่ะ? ที่จะหนีออกไปได้ ราวกับมีกำแพงทึบปิดตายอยู่ล้อมรอบตัวเขา หนีไปทางไหนก็โดนตาม หลบไปที่ไหนก็ถูกเจอ.. แล้วเขาจะไปทางไหนได้ พละกำลังก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะพังกระจกหรือประตูอีกแล้ว

ใบหน้ามนหันไปทางนาฬิกาเรือนโต ตี 5 แล้วรึ..? เขาต้องทนอยู่ที่นี่อีกนานเท่าไรนะ คิดอย่างท้อใจก่อนที่จะเดินโซเซออกมาแล้วล้มลงบนเตียงอีกครั้ง มือเรียวเล็กกระชากผ้าห่มผืนหนาคลุมตัวเองจนเป็นก้อนกลมๆ อยากจะหลับให้ลืมความหิวซะ ไม่อยากลืมตาตื่นมาเจอคนป่าเถื่อน น้ำตาที่เสียไปมันมากเกินที่จะเสียอีกแล้ว..

แอ๊ด..

เสียงเปิดประตูดังขึ้นราวกลับกระตุกขวัญฮยอกแจ.. ราวกับประตูนรกเมื่อเปิดขึ้น ยมทูตไม่ก็ปีศาจจะเดินออกมา.. แต่ไอ้คนที่เปิดเข้ามามันยิ่งกว่าสิ่งที่เขากล่าวมาซะอีก..

ฮยอกแจปล่อยตัวลงนอนนิ่งหวังจะให้ฮันกยองเห็นแล้วเดินออกไปเพราะเขานอนอยู่ แต่กลับตรงข้ามเมื่อร่างสูงกลับนั่งอยู่มาข้างตัว ท่อนแขนใหญ่วางคร่อมตัวเขาไว้อีกฝั่งจนตัวเองรู้สึกไม่ดี.. กลิ่นคาวๆจากตัวฮันกยองมันเหมือนกลิ่นเลือดชัดๆ.. เจ้านั่นไปฆ่าใครมา...?

ฮันกยองกระตุกยิ้มทันทีที่เห็นก้อนกลมๆของผ้าห่มสั่นอย่างผิดธรรมชาติ มือใหญ่ล้วงเข้าใต้ผ้าห่มผืนหนา ร่นกางเกงตัวสั้นลงถึงข้อขาก่อนที่จะบีบขยำบั้นท้ายนุ่มของร่างใต้ผ้าห่มนั้นแรงๆจนร่างบางสะดุ้งเฮือก แต่ก็ขยับตัวออกไม่ได้เพราะร่างสูงกดทับไว้ ฮันกยองหยิบมีดที่เหน็บไว้ข้างตัวออกมาก่อนที่จะพูดเชิงขู่ร่างข้างใต้

“ถ้าขยับฉันเชือดแน่..”ฮันกยองกล่าวเสียงเย็น ฮยอกแจรู้ว่านั่นคงจะไม่ได้ล้อเล่นเสียแล้ว.. ในเมื่อปลายแหลมคมจากด้านนอกทิ่มแทงเข้าตรงท้ายทอยเขาพอดี มือของฮันกยองบีบคลึงบั้นท้ายมนเล่น ฮยอกแจรีบเอามือปิดปากตัวเองแน่น เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองส่งเสียงอะไรออกไป

“เอ้า! ร้องสิ!! รึวันนี้นายอยากเป็นคนใบ้?”สิ้นคำก็สอดนิ้วสามนิ้วเข้าช่องแคบคับที่ยังไม่หายดีอย่างรุนแรงจนฮยอกกระตุกร่างเฮือก ร่างบางนอนกัดผ้าห่มไว้ไม่ยอมส่งเสียง

“ได้.. งั้นมาดูกันว่านายจะร้องก่อนที่ฉันจะปล้ำนาย หรือจะปิดปากเงียบจนนายโดนฉันปล้ำเสร็จ”ฮันกยองจรดปลายมีดลงบนผ้าห่มผืนหนาก่อนที่จะกรีดมันแหวกออก เผยให้เห็นหลังบางในเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวกำลังสั่นเทิ้ม เห็นดังนั้นจึงตวัดนิ้วควานไปทั่วช่องที่บีบรัดนิ้วของเขา ฮยอกแตรู้สึกเจ็บจนน้ำตาซึม ครั้งแรกกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ตอนนี้สิ่งที่เขารู้สึกอย่างเดียวคือ.. เจ็บ

“อื้อ..! ฮื้อ..!!”ฮยอกแจจิกนิ้วลงบนผ้าห่มอย่างระบายอารมณ์ แต่ต้องรู้สึกอีกครั้งเมื่อนิ้วเรียวที่อยู่ภายในร่างตนกดย้ำแรงๆตรงจุดกระสันทำเอาความรู้สึกตอนนี้เปลี่ยนไป จากเจ็บปวดกลายเป็นเสียวซ่าน.. ยิ่งนิ้วนั้นวนย้ำตรงที่เดิมซ้ำๆ ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าของเขาก็เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เขากำลังแพ้ฮันกยองอีกครั้ง ทั้งๆที่มันใช้นิ้วแค่สามนิ้ว แต่กลับสะกดเขาได้ทั้งตัว..

“นายกำลังแพ้.. ได้ยินมั๊ย? ฮยอกแจ”ฮันกยองพูดเสียงต่ำพลางเอาด้านข้างของมีดเย็นๆถูเข้ากับส่วนนั้นของฮยอกแจเบาๆดูราวกับว่ากำลังลับมีดก็ไม่ปาน ฮยอกแจรู้สึกถึงโลหะเย็นๆสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเขาทำเอาขนลุกเกลียว มันอาจจะบาดเขาได้ แต่ส่วนนั้นดันซื่อตรงเกินไปชันชูขึ้นโต้ของมีคม ทันทีกับที่นิ้วเรียวกระแทกเข้าไปที่เดิมซ้ำๆ

“ฮ้าา!! อ๊าาา~! แฮ่ก.. แฮ่ก..”ร่างบางหอบหายใจถี่ระรัวเผลอร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้ จนน้ำเหนียวหนืดไหลออกมาจากปากแดงระเรื่อ ดวงตากลมเยิ้มหวานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไอ้หมอนี่ไม่ได้นิสัยเลวอย่างเดียว.. ขนาดเรื่องแบบนี้ยังเก่งจนน่าเจ็บใจ..

“นายมันโง่.. ที่ไม่ซื่อสัตย์กับร่างกายตัวเอง”ฮันกยองชักนิ้วของตัวเองออกมาแล้วกดหัวกลมๆนั้นติดเตียงแล้วช้อนสะโพกมนแอ่นขึ้น ฮยอกแจรู้ว่าร่างสูงต้องการจะทำอะไรจึงตวัดขาหมายเตะใส่แต่กลับถูกมือใหญ่กันไว้ได้ ร่างบางถอยกรูก่อนที่จะจับคอเสื้อตัวเองแน่น แม้ว่าตรงหน้าเขาจะกระตุ้นเขาเก่งแค่ไหนเขาก็จะไม่ยอมให้เหมือนครั้งที่แล้วเด็ดขาด

“แฮ่ก.. แฮ่ก..”

ฮันกยองยิ้มสมเพชใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อเต็มไปด้วยกามอารมณ์ ก่อนที่จะเลื่อนตัวตามฮยอกแจที่เลื่อนตัวหนีอย่างหวาดผวาทันที เล่นเอาต่อมล่าของเขาทำงาน.. มันน่าขย้ำเสียจริง! ลีฮยอกแจ..

“คิดจะหนีงั้นรึ?”ฮันกยองถามลองเชิง หยาดเหงื่อมากมายไหลอาบหน้าของฮยอกแจ.. ร่างบางพยักหน้าช้าๆ

“ไม่...! นายห้ามขยับออกมาตรงนี้ แม้แต่เซนเดียว..”ฮันกยองพูดพลางขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้นฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว มือเล็กพยายามควานหาทางหนี

“เตือนแล้วนะ.. ห้ามนายขยับออกไป.. แม้แต่เซนเดียว..”

ฮยอกแจถือโอกาสนี้ผุดลุกออกไปยังประตูอย่างเร็วรวดโดยไม่สนใจเสียงของฮันกยอง เขารู้ว่าตอนที่ฮันกยองเข้ามาไม่ได้ล็อกประตูเพราะมันไม่มีเสียงล็อกดังออกมา.. แต่ทว่า..

ฉึก!!

“อั่กก!!”

ฮยอกแจทรุดตัวลงทันทีที่ถูกมีดปลายแหลมแทงเข้าที่ต้นขา ร่างบางล้มลงหน้าบานประตูที่ตอนนี้ดูยิ่งใหญ่เสียเหลือเกินสำหรับเขา แม้ขาจะถูกแทง แต่ก็ไม่ละความพยายาม ฮยอกแจพยายามตะเกียกตะกายหาประตูบานนั้นอย่างช้าๆ ผิดกับฮันกยองที่เดินตามมาอย่างสบายอารมณ์ไม่รีบร้อน มือใหญ่กดหัวทุยๆนั่นลงติดกับพื้น

“ตรงนั้นของนายมันรู้สึกอะไรมั๊ยฮยอกแจ? แม้เวลาที่นายเจ็บปวด”เสียงทุ้มเอ่ยเบาท่ามกลางความเงียบ หยาดเลือดสีแดงไหลรินอาบขาขาวนวลเนียน ฮยอกแจพยายามปัดมือนั้นออกแต่ฮันกยองกดมีดลงไปทำให้ร่างบางกรีดร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร ฮันกยองละมือออกจากผมนุ่มๆนั้นก่อนที่จะเริ่มปลดกางเกงของตัวเองลง

“ตอนนี้นายรู้สึกอะไรมั๊ย ฉันไม่สน..”

“..ฉันก็แค่อยากย่ำยีนายเล่นเท่านั้นเอง..”

 <กดLinkโหลดส่วนที่มีเนื้อหารุนแรง>

“แฮ่ก... แฮ่ก..”

เสียงหายใจเบาๆดังขึ้นเรียกความสนใจของฮันกยองที่กำลังจัดการกับตัวเองอยู่ พบฮยอกแจพยายามคลานหาประตูทางออกก็นึกสมเพช..

“นายมันสกปรกแล้ว.. ลีฮยอกแจ”

“คนที่สกปรก.. มันคือแกต่างหาก..”

ฮยอกแจเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งโดยไม่ละความพยายามที่จะไปหาประตูด้านหน้าตน

“แต่นายมันก็แค่ไอ้คนที่มันมีอารมณ์ร่วมกับคนสกปรกอย่างฉัน”

“ฮึก... แก.. ไอ้ชั่ว..”ฮยอกแจหลุดเสียงสะอื้นออกมาอย่างน่าอายพลางซุกใบหน้าตนลงกับแขนตัวเองปล่อยน้ำตาร่วงลงมาเป็นสาย ฮันกยองเห็นดังนั้นจึงเดินมาหาก่อนจะย่อตัวลงแล้วลูบผมนิ่มเบาๆ

“แต่สายเลือดในตัวนายมันชั่วยิ่งกว่าฉันร้อยเท่า”ฮันกยองพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่ดวงตากลับเย็นชาเสียจนน่ากลัว แม้แต่แรงจะปัดมือของฮันกยองเขายังไม่มี.. น่าเจ็บใจจริงๆ..

“ตั้งแต่ที่ได้ตัวนายมาฉันมีเรื่องจะถามนายเยอะแยะไปหมด ลีฮยอกแจ..”มือใหญ่บรรจงลูบหัวฮยอกแจราวกับดูหมิ่น แต่ก็ขัดขืนไม่ได้ เขาไม่เหลือเรี่ยวแรงอีกแล้ว..

“อย่างเช่นแล้ว.. ทำไมนายถึงหายไปตั้ง 9 ปี”

“….”

“นายหายไปทำอะไร.. นายฝึกฝนการต่อสู้ตั้งแต่เมื่อไหร่..”

“....”

“แล้วตอนนายหายไป.. รู้รึเปล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น.. กับพ่อฉัน..”สิ้นคำพูดก็กำผมนิ่มกระชากขึ้น ดวงตากลมบริสุทธิ์เบิกโพลงขึ้นสบกับดวงตาที่แสนเย็นชา..

“คุณฮัน.. เป็นอะไรไป?”เสียงแหบแห้งพยายามเอื้อนเอ่ยออกมา ในดวงตามีแต่ความฉงนสงสัย นั้นยิ่งทำให้ฮันกยองรู้สึกหงุดหงิด ไอ้การที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเนี่ยแหละ!!

“นายอย่าบอกนะว่าไม่รู้อะไร!!! โกหกชัดๆ! ไอ้เลวนั่นมันทำอะไรทำไมนายจะไม่รู้! เพราะนายหายไปพร้อมกับมัน!”

“ไม่ใช่!! ฉันไม่ได้ไปกับพ่อ! ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นด้วย!”

“แล้วนายหายไปไหน!!?”สิ้นคำพูดของฮันกยอง ร่างบางนิ่งงัน.. ฉันหายไปไหน.. ตอนนั้นฉันอยู่ไหน.. ฉัน.. อยู่กับใคร..

ฮยอกแจสะบัดหัวออกจากมือของฮันกยองก่อนที่จะยกมือขึ้นกุมหัวตัวเอง.. ราวกับอะไรบางอย่างที่หนักอึ้งกดทับสมองเขาอยู่.. ทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้เลย.. ครั้งสุดท้ายที่จำได้คือภาพตัวเองยืนอยู่ในสนามเด็กเล่นยามค่ำคืน ใบไม้แห้งปลิวว่อนไปทั่ว คืนนั้นพระจันทร์ดวงใหญ่ผิดปกติ.. ใหญ่จนน่ากลัว แต่มันก็สวยจริงๆ.. และทุกอย่างก็ดำมืด.. ราวกับถูกกักขังในความมืดด้วยความมืด..

“ตอบฉันมาสิ!!”ฮันกยองเค้นเสียงแข็งก่อนที่จะกระชากร่างบางให้หันหน้าเข้ามาหาเขา

“ไม่!! ฉันไม่รู้! ฉันจำไม่ได้!!!!!”ฮยอกแจตวาดตอบเช่นกัน แค่นึกหัวก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆ เขานึกไม่ออกจริงๆ แม้ต้องการจะนึกถึงมันสักแค่ไหนก็ตาม

“อีกอย่าง ไอ้รอยแปลกๆที่อยู่ข้างหลังนายมันคืออะไรกันแน่!”ตั้งแต่ฮันกยองจับตัวฮยอกแจมา ยังไม่เคยเห็นแผ่นหลังของคนๆนี้เลย แต่เมื่อกี้เหลือบเห็นรอยแปลกๆผ่านเนื้อผ้าบางๆนั่นทำเขาสงสัย

“ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้น! ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย! ปล่อยฉันสักที!”ฮยอกแจผลักตัวฮันกยองออกแต่มันก็แค่การดันอกน้อยๆเท่านั้น เขาไม่มีพลังมากพอที่จะผลักใครกระเด็นได้..

“งั้นก็เอาหลังนายมาให้ฉันดูสิ!”ฮันกยองพยายามดึงเสื้อนั้นเลิกขึ้น ฮยอกแจสะดุ้งเฮือกขึ้นอย่างน่าแปลกใจ มือบางปัดมือของฮันกยองอย่างรวดเร็วก่อนที่จะถอนกรูติดบานประตูราวกับปกป้องมันเต็มที่

“นี่นาย..”ฮันกยองเริ่มมีโทสะขึ้น.. แต่เมื่อมองคนหน้าตรงหน้ากลับเปลี่ยนเป็นยกยิ้มขึ้นอย่างน่าสงสัย ทำเอาฮยอกแจหวาดกลัวมากกว่าเดิม.. ยิ่งมองก็ยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นยิ่งนัก เวลาเห็นคนพยายามปกป้องอะไรบางอย่างแต่มันไม่สำเร็จคงเป็นภาพที่น่าดูไม่น้อย

“หึ.. แล้วนายจะเสียใจที่มีความลับกับฉัน”ฮันกยองจับตัวฮยอกแจกดลงพื้นก่อนจะดึงมีดที่ปักอยู่ที่ขาขาวนั้นออกมาแล้วค่อยๆกรีดเสื้อตัวบางนั้นจนแยกออกเป็นสองซีก

“หยุด!!! อย่ามองมันเด็ดขาดนะ!!!!! หยุดเดี๋ยวนี้!!”ฮยอกแจพยายามตะเกียกตะกายตัวออกมาแต่ก็ไม่สำเร็จ แรงของฮันกยองเยอะกว่าเขา

“ยิ่งนายปิดบังมัน ฉันก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นเท่านั้นแหละ….”ฮันกยองหยุดมือลงทันทีที่เห็นลวดลายแปลกประหลาดบนแผ่นหลังของฮยอกแจ.. ปาน? รอยสัก? รอยแผล? เขาทายว่ามันเป็นอันหลังแน่นอน ดวงตาเขาคงเห็นไม่ผิดแน่.. มันเป็นรูปปีกนางฟ้ากางอยู่บนแผ่นหลังของลีฮยอกแจ.. หรือว่า..

“ปล่อยนะ!!!!”

ฮยอกแจดันตัวฮันกยองสุดแรง ใบหน้าหวานมองอย่างตื่นตระหนก มองร่างสูงที่นิ่งอยู่อย่างงั้น แต่เมื่อได้โอกาสจึงพยายามเปิดประตูตรงหน้าอย่างยากลำบากก่อนที่จะพยายามเดินกะเผลกๆออกไป ฮันกยองไม่คิดสนใจ กลับจมอยู่ในความคิดของตนเอง..

“นางฟ้ามีชีวิต”

..นางฟ้ามีชีวิต?..

“หึหึ..”

..ไม่คิดว่า 7 ผู้คุมกฎจะเล่นแบบนี้..

ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มร้ายอย่างพอใจ เป็นความโชคดีที่ได้มาในแค้นจริงๆ นางฟ้าที่ทุกคนต่างต้องการได้มาครอบครอง กับมาอยู่ที่เขาเสียตั้งนาน ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขามั่นใจขนาดนี้ แต่ตอนนี้นางฟ้าอยู่ในกำมือเขาแล้ว..

มือใหญ่ดึงสร้อยคอที่เคยถูกเรียกว่า’นางฟ้า’ออกมาจากลำคอตนก่อนที่จะโยนมันไปข้างๆอย่างไม่ใยดี

“นายมันสุดยอดจริงๆ.. ลีฮยอกแจ”

TBC.

To Be Continue

(ของเดิม)
นางฟ้าคือสิ่งที่ 7 ผู้คุมกฎปล่อยออกมา แล้วตั้งเงื่อนไขว่ามันก็ตามที่จับนางฟ้า
ก็จะได้อำนาจของผู้คุมกฎ^^
อำนาจของ7 ผู้คุมกฎคืออะไร?
ก็คือ มาเฟียจะสามารถฆ่าคนได้อย่างไม่ผิดกฎหมาย ทดลองโดยใช้คนได้ ค้าของเถื่อนได้
ที่ทำได้เพราะ 7 ผู้คุมกฎคอยคุมกะลาหัวอยุ่ 55
ฝ่ายตำราจหรือรัฐบาลจะมาเอาเรื่องไม่ได้
แต่ 7 ผู้คุมกฎเองก็มีกฎของมาเฟียเหมือนกัน

จากที่เคยเฉลยไปคือ ห้ามเกิดการทรยศกันระหว่างมาเฟียเด็ดขาด
ใครมันทรยศให้ฆ่าทิ้งได้ ถ้าทำไม่ได้ 7 ผู้คุมกฎจะลงมือเอง
แล้วก็ ฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่ได้
คือจะฆ่าคนที่ไม่เกี่ยวกับมาเฟียไม่ได้
เพราะรัฐบาลกลัวพวกมาเฟียจะยึดอำนาจไป
เลยเสนอข้อตกลงกับ7 ผู้คุมกฎเพื่อแลกกับความปลอดภัยของบ้านเมือง เก็ตมิ?

ตอนนี้ถ้าใครมีนางฟ้าอยู่ ก็เอาไปเสนอกับ 7 ผู้คุมกฎได้
ถ้าได้กฎของ 7 ผู้คุมก็ไม่มีผลกับคนๆนั้นอีกต่อไป
ทรยศใครก็ทรมานได้ ฆ่าคนบริสุทธิ์ก็ฆ่าได้ 
ส่วนทำไมอยู่ๆ 7 ผู้คุมถึงปล่อยนางฟ้าออกมา?

ไม่บอก=3=

(หลบตรีนไปปั่นฟิคต่อ 555)

ข้อมูลอื่นๆของ 7 ผู้คุม(มีนิดเดียว) >> Character+Data [Update! 17.04.09] 
สงสัยตรงไหนถามได้ฮับ^^


--- Update ---

โฮกกกกก ก  ดองไว้นานมากกกกก
เกือบ 5-6 วัน เอิ่ม.. = =
ยอมรับโดยดีว่าติดตูนอยู่ กรั่กๆๆๆๆ
เรื่องพ่อบ้านนะ เอ้วววว >O<!! มองยังไงก็คยูเฮฟิคกิชัดๆกร๊ากกก ก
เรื่องไม่ได้ระบุว่าวาย แต่มันก็วายอยู่ดี(กรั่กๆ)
ใครสนใจบอก จะลงลิงค์ให้ ครึๆๆ
ชุดของนายน้อยชิเอลเป็นแบบเดียวกับที่ด๊องในมินใส่เรื่อง>w<~! 
ด๊องเรื่องนี้การแต่งตัวจะออกแนวโกธิค 55 (ถ้างงว่างๆจะวาดมาให้ดู^^)

เข้าเรื่องฟิคมั่งเหอะ 5555
NCตอนนี้คาดว่ากิคงได้รองเท้าจากคนแต่งหลายคนพอดู กร๊ากกๆ
อารมณ์ไม่มาปัญญาไม่เกิดของแท้ ตอนนี้แอบเน้นๆเนื้อมากว่าดีบุก(กรั่กๆ)
ปล่อยปริศนาออกให้งงเพียบ ให้คนอ่านไขเล่นรอเค้าตอนหน้าไง=3= 555
เชื่อว่าหลายคนเดาถูกว่านางฟ้าจริงๆแล้วเป็นใคร กร๊ากกกก ก
ไม่เป็นไร เพราะกิวางให้ทุกคนรู้อยู่แล้ว(เหรอ?- -)


แอบโผล่มาวับๆแวมๆเรื่องความแค้นของป๋า(วับๆแวมๆจริงๆ- -)
ตอนนี้ฮยอกหนีออกมาแล้ว กร๊ากกกกก ก  มาช่วยลุ้นกัน~!! ว่าจะหนีสำเร็จมั๊ย!!=w=

คงไม่ได้ดำเนินเรื่องเร็วไปใช่มั๊ย? ถ้าไม่เร็วก็แย่สิคะ ตัวละครอื่นรอเป็นตับ 555
ยังไงก็วิจารณ์มาได้นะจ๊ะ^^(ชั้นดูวอนท์มาก- -*)
ฟ้อนต์ไม่ถูกใจ ตัวอักษรเล็ก รึอะไรก็แย้งมาได้นะ เปิดรับทุกช่องว่าง
(แหล่ม 55)จะได้พัฒนาฝีมือต่อไปเพื่อทุกคนด้วย=3=




จงตอบคำถามโจทย์ปัญหาประจำตอนนี้

1. ฮยอกแจจะหนีออกมาสำเร็จมั๊ย?
- โอ้วโนวววว ว  เส็ดป๋าเหมือนเดิมแน่นอน กร๊ากกก
- สำเร็จสิ~! เดี๋ยววิชาและความสามารถได่
- ฮยอกแจหนีออกมาพร้อมร้องเรียกไรท์เตอร์จ๋า~ (โอ้วชิท!- -)

2. ฮยอกออกมาเจอใครO[]o!!
- ไม่เจอใครเลย (- -)
- เจอไรท์เตอร์O[]o!
- เจอสาวใช้
- เจอเซบาสเตียน (มาจากไหนวะ? 55)
- เจอคยู=[]=!
- เจอมินO[]o!
- เจอด๊อง><!
- เจอวอน(โผล่มาแล้วเรอะ?- -)
- เจอบอม(นี่ก็อีกคน)
- เจอป๋า (จบเห่ หนีมาเพื่ออะไรฟร่ะ)

ส่งข้อความจบมาได้ที่ xxรักกิ xxเลือกกิ xxชมกิ
(จะมีใครกล้าส่งมั๊ย?= =)
ทำกันขำๆนะเอ้อ=w=+

ป๋าลิง. คำตอบที่คุณตอบด้านบนไม่มีผลอะไรกับตอนต่อไป(เพราะถูกกำหนดไว้แล้นน น  กร๊ากกก) ตอบกันมาขำขันนะจ๊ะ =3=

ตอบเม้นคงจะไม่มีอีกแล้ว(ระยะยาวT^T) เพราะไรท์เตอร์เปิดเทอม ขอโทษนะฮร้าทุกคน
กิจะตอบแบบคำถามเน้นๆที่ถามกันมานะ 

อันดับแรก แบนเนอร์ทุกคนที่มาฝาก เดี๋ยวแปะให้นะที่รัก=3=
ต่อมา คู่อะไรกันแน่ คยูมิน คยูเฮ คยูบอม(- -*) ด๊องมิน(มินด๊อง?) คิเฮ บอมมิน เอิ๊กกก ก  ไม่เฉลย เดากันเอง กร๊ากกกก ก(อย่าฆ่านู๋ ขอร้อง- -*)
ต่อมา เมื่อไรบอมที่รักจะออกสักที 555 คิบวมคุงต่อแถวยาวปรื้ดๆเลยฮร้า แต่รับรองบทอลังกิ้งอลังการแน่นอน*w* ลองทายกันมาดูก็ได้นะเค่อะ
ต่อมา ฟิคพึ่งดำเนินเรื่องถึง 10 ตอน ก็มีคนถามถึงการรวมเล่มแล้วรึนี่เค่อะ >3< โฮกกกกก ก  คนอ่านคร่า กิโคดดีใจเลย อ๊ากกกกกกกกกกก 555 ฟิคเรื่องนี้คาดว่าน่าจะยาวมาก (พล็อตที่เขียนไว้ดำเนินถึงตอนที่ 23ยังไม่ถึงครึ่งเรื่อง=__=") พูดถึงจะอยากรวมเหมือนกันนา =3= ฮี่ๆๆๆ ไว้ถ้ามีคนสนใจเยอะๆ จะรวมซะเลย คริๆๆ ตอนนี้จะหาข้อมูลไว้สำหรับเรื่องนี้นะจ๊ะทุกคน-3-



รักคนอ่าน รักคนเม้นโคดๆ รักคนโหวตสุดๆ รักทุกคนจริงๆเค่อะ=3=



Thank --> [H]ye[G]ena  ขอบใจที่ช่วยดำเนินพล็อตเว้ยย ย อยากให้ชั้นแต่งแนวx-manใช่ปะ ไว้จบเรื่องนี้ก่อนแล้วจะพิจารณา กรั่กๆ (ที่แนวนี้ขายยากวะ เปลี่ยนเหอะ 55)