[B.A.P] Story Of Us

ลำดับตอนที่ #2 : OS How are you ? [LoJae]

How are you ?

 

อุณหภูมิที่ลดลงและสายลมของฤดูหนาวไม่ได้ทำให้ผู้คนในค่ำคืนลดลงแต่อย่างใด

คริสต์มาสอีฟที่ใกล้เข้ามาทำให้ผู้คนหนาแน่นมากกว่าทุกวันที่ผ่านมา

ร้านสองข้างทางต่างก็ตกแต่งร้านให้สวยงามและน่าสนใจ ทั้งโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมต้อนรับวันคริสต์มาสที่กำลังจะมาถึง

มาสคอตซานต้าก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ช่วยดึงดูดเด็กๆมากมายให้เข้าร้าน

คุณลุงซานต้าที่เต้นส่ายก้นไปมาตามเสียงเพลงที่เปิดอย่างสนุกสนานช่วยเพิ่มสีสันให้แก่ค่ำคืนที่เหน็บหนาว

ยองแจเดินไปตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยสีสันยามค่ำคืนก็ได้ยินเสียงปรบมือ เสียงหัวเราะ  และ เสียงเพลง เลยเดินเข้าไปดู

เป็นกลุ่มคนที่กำลังมุงดูมาสคอตคุณลุงหนวดขาวเต้นตามเพลงท่ามกลางเสียงเชียร์ของผู้คน

'คนเยอะจัง' ยองแจที่มองเข้าไปในร้านขายของที่มาสคอตคุณลุงกำลังเต้นเรียกลูกค้าอยู่

'เดี๋ยวค่อยวนกลับมาอีกทีละกัน'

คิดได้ดังนั้นยองแจก็ก้าวท้าวออกเดินต่อทันที

'ซื้ออะไรให้ดีเนี่ย ผ้าพันคอ ก็พึ่งถักเสร็จไปนี่นา สร้อย แหวน หมวก ผ้าห่ม เสื้อ กางเกงใน รองเท้า ถุงเท้า ไอ้บ้าเอ้ยทำไมต้องเป็นช่วงนี้ด้วยนะ' ยองแจคิดก่อนจะเดินไปแถวร้านที่ขายสร้อย

"ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญเลือกได้ตามสบายเลยนะค่ะ"

พนักงานต้อนรับพูดพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร

"..." ยองแจเพียงยิ้มตอบแต่ไม่ได้พูดอะไร

ยองแจมองดูสร้อยทุกเส้นอย่างละเอียดจนไปสะดุดกับสร้อยรูปแม่กุญแจ

'คงไม่ดีมั้ง' ยองแจเลยมองเส้นอื่นต่อ

"สวัสดีค่ะ" เสียงพนักงานพูดกับชายที่เข้ามาฝหม่

"ผมมารับสร้อยที่สั่งไว้น่ะครับ"

"รอสักครู่นะค่ะ" เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นแล้วหายไปทางด้านหลัง

ความจริงเขาจะสั่งทำก็ได้อยู่แต่ช่วงนี้คนสั่งทำเยอะจะตาย

"นี่ค่ะ" พนักงานที่กลับมาพร้อมกล่องกำมะหยี่

"ขอบคุณค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะค่ะ"

เสียงฝีเท้าของชายคนนั้นเดินออกไปแล้ว

"คุณครับเส้นนี้ครับ"

"เส้นนี้ทำจากทองคำขาว โดยเฉพาะตัวจี้นี้ทำจากเพชรน้ำดีค่ะ"

"สนใจเส้นไหนอีกมั้ยค่ะ ?"

"ไม่ละครับ"

"งั้นรอสักครู่นะค่ะ"

พนักงานเดินหายไปด้านหลังพร้อมสร้อยของเขา

"นี่ค่ะ"

"ครับ ช่วยส่งบิลไปเก็บที่ บริษัท ยูไดอามอน ในชื่อ ยู ยองแจนะครับ"

"ได้ค่ะ ขอให้มีความสุขค่ะ"

"ครับ คุณก็เช่นกัน"

ยองแจที่ได้รับสร้อยก็เดินออกมาทันที

ยองแจเดินจนมาหยุดอยู่ที่มาสคอตซานต้าที่กำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปคู่กับเด็กๆ แล้วหิมะแรกของปีก็ร่วงหล่นลงมา

ยองแจยื่นมือออกมารองรับหิมะที่กำลังร่วงหล่นลงมา

'หิมะแรกของปีนายว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันมั้ย'

'ถามอะไรแปลกๆนะครับ

เราก็ต้องอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว'

'สัญญาแล้วนะ'

'ครับผม จุนฮงคนนี้ขอสัญญา

ว่าจะคอยอยู่ข้างพี่ในวันที่พี่เสียใจ

จะคอยกอดพี่ในทุกๆวัน

จะคอยปลอบพี่เมื่อพี่ร้องไห้

จะอยู่กับพี่ตลอดไป'

'พี่รักนายนะจุนฮง'

'ผมก็รักพี่ยองแจ'

พี่คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

"พี่ยองแจ" เสียงเรียกอันคุ้นเคยทำให้ยองแจหันไปแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าคนเรียก

"จุนฮง" น้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาก็เริ่มไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

ความทรงจำที่ไหลเข้ามาราวกับย้ำเตือนว่าเขากับจุนฮงนั้นเลิกกันกันไปแล้ว

ใช่ เขากับจุนฮงนั่นเลิกกันไปแล้ว

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่น้ำตาก็ยิ่งไหลลงมามากเท่านั้นทำให้ร่างสูงในชุดมาสคอตตกใจ

'เขาทำให้พี่ยองแจร้องไห้อีกแล้ว'

ยองแจที่หันหลังกำลังจะเดินจากไปก็รับรู้ได้ถึงแรงดึงแล้วตัวเข้าสู่อ้อมกอดที่เขาคิดถึง

"พี่ยองแจ ไม่มีผมอยู่ตรงนั้นพี่สบายดีมั้ย"

จุนฮงพูดพร้อมใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย

"...."

"ผมขอโทษที่ผมรักษาสัญญาไม่ได้"

"...."

"แล้วถ้าผมจะขอกลับไป

อยู่ข้างพี่อีกครั้งจะได้มั้ย"

" .... " ไม่มีเสียงตอบจากยองแจมีเพียงการพยักหน้าอย่างแรงกับน้ำตาที่ไหลลงมามากกว่าเดิม

"ผมทำพี่ร้องไห้อีกแล้ว"

"..."

"แต่พี่รู้อะไรมั้ยครับ เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งในวันหิมะแรกของปี"

ร่างสูงพูดพร้อมเชยคางมนขึ้นให้รับสัมผัสที่แสนหอมหวานและอบอุ่น

ไม่มีการรุกร้ำใดๆมีเพียงริมฝีปากที่สัมผัสกันอย่างอ่อนโยน

"สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟครับ"

ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูของยองแจอย่างแผ่วเบาก่อนที่ความสุขจะห้อมล้อมทั้งคู่อีกครั้ง

ท่ามกลางหิมะที่โปรยปราย

ไม่ได้มีเพียงความหนาวที่พร่างพราย

หากมองดีๆก็จะเห็นไออุ่นจากผู้คนที่รักเราห้อมล้อมคอยให้ความอบอุ่นจากเราเสมอ

"สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟนะค่ะ"

__________________________________

ตอนแรกกะจะลงเที่ยงคืนไรเง้

แต่เราอยู่ไม่ไหวเลยลงให้ก่อน 

:)  Shalunla