คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : EP.11 มึงมันใจง่าย
เ้าสู่สัปาห์ที่สี่อารฝึานอนนี้แทฮยอนและมินโฮปรับัวให้เ้าับสภาพอเาะไ้อย่าีนเหมือนะเป็นนที่นี้แล้ว
ส่วนเรื่อในืนเทศาลอไม้ไฟหลัานั้น็.......
‘มะ มึพอแล้ว’ แทฮยอนพูเสียิัพลาันใบหน้าอมินโฮออเพราะเ้าัวะูบเาอีรั้
บ้าริใน่วเวลาแ่่อนอไม้ะุนารแสอไม้ไฟบล เราูบันไปี่รั้แล้ว็ไม่รู้
‘น่ารั มึน่ารั ’ มินโฮำใยอมทำามำห้ามปรามอแทฮยอน่อนะมาเปลี่ยนเป็นใ้มือเลี่ยแ้มเนียนอแทฮยอนแทน
‘ลับันเถอะ ป่านนี้เพื่อนๆับป้าฮเยอรอแล้ว’ แทฮยอนพูบ็หันหลัเินนำมินโฮไปทันที
หมับ
!
‘เี๋ยวหล ’ มินโฮเอื้อมมือมาับแทฮยอนไว้เพราะลัวะพลัหลันเพราะนเยอะในบริเวาน
แ่อีเหุผลนึที่มีาวามรู้สึ็แ่อยาับนั่นแหละ
ิมินอูนั่ะเ้ออยือยาวพยายามมอหาแทฮยอนและมินโฮที่หายไปนานสอนานเป็นห่วลัวว่าะทะเลาะันแบบราวที่แล้วอี
มอ้ายมอวา่อนที่วาลมโะเบิว้าึ้นว่าเิมเมื่อพบนที่ัวเอำลัมอหา
ำลัเินับมือันมา ินอูรีบสะิุนฮเวที่นั่อยู่้าๆ่อนะพยัหน้าให้มอสอนนั้น
ุนฮเวส่ยิ้มมุมปาับภาพที่เห็นรู้สึีที่อย่าน้อยวันนี้แทฮยอนไม่ไ้มีน้ำา..
‘พวมึูลับ่อนนะป้าับลุเ้ารออยู่’ มินโฮเินมาบอลาเพื่อนๆเพราะเมื่อี้เินมาเอป้าฮเยอพอีทัู้่เลยอัวมาบอลาเพื่อนๆ่อน
‘
เออไว้เอันใหม่นะ ’
บ็อบบี้พู่อนะเินไปบไหล่มินโฮ่อนะสัเเห็นว่าทัู้่ับมือันอยู่
บ็อบบี้ึส่สายาับผิไปยัมินโฮ แ่เ้าัว็ทำเป็นไม่สนใ
‘
มินโฮับมือแทฮยอนทำไมอะ ’
ินอูถามึ้นมาเสียันเพื่อนนอื่นๆมอ แทฮยอนึพยายามะึมือออ
แ่มินโฮ็ับแน่นึ้นไปอี
‘ลัวมันหาย พวูลับแล้วเอันว่ะ ’ มินโฮอบินอูยิ้มๆ่อนะโบมือลาเพื่อนๆแล้วเินลับไป
“แทฮยอน ! ” มินโฮเรียแทฮยอนเสียัเพราะเาเรียหลายรั้แล้วแ่แทฮยอน็ยันั่เหม่อเ
หมือนิอะไรอยู่
“มึะะโนทำไมอยู่ใล้แ่นี้”
แทฮยอนหันมามอหน้ามินโฮ้วยใบหน้า้ำอนิๆ อนนี้พวเาำลั่วยันัผ้าอยู่
หลัาืนนั้นเราทัู้่็่ารับรู้วามรู้สึอันและันมินโฮับแทฮยอน็ยัปิบัิ่อันเหมือนเิมแ่อาะมีวามใส่ใให้แ่ันมาึ้น
หาถามถึสถานะอทัู้่พวเา็ยัเป็นเพื่อนสนิทัน ถึแม้ะไม่ไ้รู้สึแบบนั้นันอีแล้ว็ามแ่ในเมื่อยัไม่มีใรทวถามถึสถานะที่ัเน็ยั้ออยู่ันแบบนี้่อไป่อน
“อโทษ แ่มึเหม่อไม่สนใูเลย”
มินโฮพูอโทษ้วยน้ำเสียที่อ่อนล เพราะอนนี้เวลานี้ แทฮยอนือนที่เาแร์มาที่สุ
“็ไม่ไ้ยินนี่ แล้วเรียทำไม”
แทฮยอนเอ็อบเสียอ้อมแอ้ม
“ะถามว่าวันนี้ะลไปทำแผนที่หมู่บ้านหรือเปล่า” สิ่ที่มินโฮถามแทฮยอน็ือานอีิ้นที่พวเาไ้รับมอบหมายือารทำแผนที่ทาายภาพอหมู่บ้านที่นเอพัอาศัย
ึ่ารทำแผนที่นี้ะ้ออาศัยวามร่วมมือาาวบ้านแทฮยอนและมินโฮึิว่าะอยืมรถมอเอร์ไ์อลุทาโบลไปามบ้านอาวบ้านเพื่อสอบถาม้อมูล
และรายละเอียสภาพแวล้อมโยรอบอหมู่บ้านไป้วย
“อืม ถ้าว่า็ไปันไหมเี๋ยวู้อ่วยป้าฮเยอที่ร้าน แล้ววันนี้มึไป่วยลุโบลเลี้ยหมูหรือเปล่า” แทฮยอนหันหน้าไปถามมินโฮเพราะอนนี้พวเาแบ่หน้าที่ัน่วยาน
แทฮยอนะ่วยานที่ประำอยู่ที่บ้านส่วนให่ ส่วนมินโฮะเน้นออไปทำานนอบ้านับลุทาโบลถึแม้ว่าแทฮยอนะพยายามบอว่าให้ผลััน็ามแ่มินโฮ็ไม่ยอม
เพราะแทฮยอนน่ะป่วย่ายถ้าเป็นอะไรไปแย่ พูรๆือมินโฮเป็นห่วนั่นแหละ
“ไปแหละ มึเลิัไ้แล้วเี๋ยวูทำเอ” มินโฮพยายามไล่ให้แทฮยอนเลิัผ้าเพราะมือแทฮยอนแและำลัะลอู็รู้ว่านัวาวนี่แพ้ผัฟอ
“เออน่า รีบๆัไ”
“อย่าื้อไ้ปะวะ ูเป็นห่ว ”
เมื่อแทฮยอนไม่ยอมมินโฮ็เลยพูวามรู้สึออไป เาเป็นห่วแทฮยอนริๆ
“อะ เออ ั้นเี๋ยวาให้ ”
แทฮยอนที่เินนหูแึลุไปล้ามือและรีบเ้าบ้านไปเรียมไม้แวนเสื้อทันที
“นี่ที่รั เธอว่าสอนนั้นมีอะไรมาว่าเพื่อนสนิทไหม ” ลุทาโบลที่สัเพฤิรรมและวามสัมพันธ์อแทฮยอนและมินโฮมาสัพัเอ่ยถามภรรยาอนเพื่อวามแน่ใว่าไม่ไ้ิไปอยู่นเียว
“หืม แล้วเธอไปยุ่อะไรับเ็มันล่ะไปล้าานไป ” ป้าฮเยอหันมาี้หน้าลุทาโบล่อนะไล่ให้สามีไปล้าาน
เธออมยิ้มับภาพรหน้าทำไมะไม่รู้ว่าสอนนี้รู้สึยัไ่อัน เธอยัำไ้ว่าเมื่อวัน่อนเ้าไปหยิบผ้าห่มในู้
ในห้ออฮารุใน่วลาืนเธอเห็นมินโฮและแทฮยอนนอนอันแน่นเียว เพื่อนสนิทที่ไหนเานอนอันนานี้
แถมมินโฮยัยอมออไปทำานาแาลมนอบ้านับสามีเธอและยอมให้แทฮยอน่วยานที่ร้านับที่บ้านแทน
ู็รู้ว่ามันมีอะไร
หลัาที่แทฮยอนและมินโฮทำานบ้านเสร็หมแล้วมินโฮ็เรียมัวไปทำานับลุทาโบลโนมินโฮใสุ่เอี๊ยมยีนส์และรอเท้าบู้ทึุ่นี้แทฮยอนอบมาเพราะบอว่ามินโฮเหมือนหมี
ส่วนแทฮยอน็เรียมัวผูผ้าันเปื้อนเป็นลูมือ่วยป้าฮเยอที่ร้าน
“ที่รั๊ะ ไปทำานแล้วนะ” ลุทาโบลเินไปอป้าฮเยอ่อนะหอมแ้ม้ายวา นแทฮยอนอมยิ้มให้ับวามน่ารัอทัู้่ไม่ไ้
“แทฮยอน ” มินโฮเินมาหาแทฮยอนพร้อมับเรียื่อ้วยเสียอ้อนๆ
“อะไร”
“ูะไปทำานแล้วนะ” พูพร้อมับทำแ้มป่อๆเหมือนอยาะให้แทฮยอนหอมแ้มัวเอบ้า
แปะ
“ั้ใทำานนะมึ” แทฮยอนใ้มืออัวเอบเบาๆที่หน้าอมินโฮแทน
ถึะรู้ว่ามินโฮอยาให้ทำอะไร็ามแ่ในอนนี้ไม่ไ้อยู่ันามลำพัหาทำแบบนั้นไปมันไม่ีแน่
“ไม่ใ่แบบนี้ิ ” มินโฮพูอย่าอารม์เสีย่อนะเินไปหยิบอในบ้าน แทฮยอนรีบเินามไปทันทีเพราะลัวว่ามินโฮะโธร
เี๋ยวนี้อะไรนิหน่อย็อนแหมไอ้หมีำพอรู้ัวว่าเาอบหน่อย็อแเอาแ่ใให่ หึ
“เป็นอะไร” แทฮยอนเินามมาถามมินโฮที่หยิบออยู่ในบ้านและำลัะเินออไปหาลุทาโบลที่รออยู่หน้าบ้าน
“เปล่า ถอยิูะไปทำาน” มินโฮพูเสียนิ่ๆและไม่ยอมสบาับแทฮยอน วามริไม่ไ้โธรอะไรแ่แ่อยาแล้เยๆยิ่พอแทฮยอน้อเาแบบนี้ยิ่อบ
ุ้บ
!
“ั้ใทำานนะ ” แทฮยอนุ้บเบาๆที่ริมฝีปาหยัอมินโฮหนึ่ที่อนะรีบวิ่ออไปที่ร้านทันที
“หึ มึะน่ารัไปไหนวะ ” มินโฮอมยิ้มออมารู้สึีับารระทำอแทฮยอนเพราะเป็นแทฮยอนทุๆอย่าที่ทำให้มินโฮ
เาถึไ้รู้สึแบบนี้
**************
พอมินโฮออไป่วยานลุทาโบล้านอแทฮยอน็มา่วยานที่ร้านับป้าฮเยอ
่วยเสริฟอาหาร ล้าาน เ็บเินทำแบบนี้วนไปนระทั่ป้าฮเยอายอนหม แทฮยอนึไ้พัเพราะทำานมาหลายั่วโมแทฮยอนึอัวไปอาบน้ำ
ระหว่าที่ำลัทำนู่นทำนี่ในใ็ิถึแ่เรื่ออนเอับมินโฮหลัาที่เาสารภาพไปและมินโฮเอ็รู้สึแบบเียวันนั้นมัน็ยัไม่มีอะไรืบหน้าในวามสัมพันธ์อเราทั้สอน
ไม่มีสถานะที่ัเนมาว่าเพื่อน ทุอย่า็ยัเหมือนเิมนบารั้แทฮยอนแอบหวั่นไหวในใและลัว
ลัวว่าสุท้ายมันะไม่มีอะไรีึ้นไปว่าเิมและเาลัวว่ามินโฮอาะหมวามรู้สึแบบนี้ับเาในสัวันหนึ่็ไ้
หรือเพราะ่วนี้เราอยู่้วยันสอนบ่อยๆมินโฮเลยหวั่นไหว เพราะวามิมาทำให้แทฮยอนิไป่าๆนาๆแ่ะให้ไม่ิเลย็ไม่ไ้
ะให้ไปถามมินโฮรๆ็ะไม่ีนั อนนี้เหมือนแ่อยู่ไปวันๆเท่านั้นเอ
“แทฮยอน แทฮยอนลู” เสียเรียอป้าฮเยอทำให้แทฮยอนหลุาห้ววามิอัวเอ่อนะรีบแ่ัวและออมาหาป้าฮเยอที่หน้าบ้าน
“รับป้าอโทษที่มา้านะรับผมแ่ัวอยู่”
“้ะ พอีป้าเห็นเราุยับมินโฮเมื่อเ้าะทำแผนที่ใ่ไหม” ป้าฮเยอถามเพราะเธอไ้ยินเ็ๆพูันถึเรื่อาน
อะไรที่เธอพอะ่วยไ้เธอ็อยา่วยเพราะเ็ทั้สอนน่ารัยันและรอบรัวอเธอเอ็รู้สึผูพันธ์และเอ็นูทัู้่ถึแม้ะเป็นเพียระยะเวลาไม่นาน
“อ่อรับ ผมะว่ารอมินโฮลับมา่อนน่ะรับผมับรถไม่่อยล่อ” แทฮยอนอบเพราะเาเอัยรถไม่่อยล่อเท่าไหร่
“ป้ามีัว่วยมาให้เราน่ะ ”
ป้าฮเยอยิ้ม่อนพาแทฮยอนเินไปที่โ๊ะม้านั่ัวยาวที่มีายหนุ่มใสุ่ำรวนั่อยู่
แทฮยอนำไ้ว่าำรวนนี้เป็นลู้าประำที่ร้าน และมารวลาระเวนเป็นประำ
“สวัสีรับ” แทฮยอนโ้หัวทัทายอย่าสุภาพ
“สวัสีรับ” ุำรวทัทายและส่รอยยิ้มเป็นมิรลับมาให้แทฮยอน
“แทฮยอนนี่หมวีนนะ๊ะ ส่วนหมวีนนี่แทฮยอนนะ พอีน้อำลัทำะทำแผนที่ส่อาารย์หมวพอะ่วยไ้หรือเปล่า
”
“ไ้สิรับวันนี้ผมว่าพอี
ั้นเี๋ยวเราไปเรียมอุปร์มานะพี่ะพาเราไปลพื้นที่ ” หมวีนพูและส่ยิ้มมาให้แทฮยอน
“รับๆ รอสัรู่นะรับ” แทฮยอนรีบวิ่เ้าบ้านไปเรียมสมุและปาาทันที รู้สึีใที่ะมีนมา่วยให้านอเาและมินโฮ่ายึ้น
อย่าน้อยไปับุำรวาวบ้าน็ะให้วามร่วมมือและ็ปลอภัย้วย มินโฮรู้มันะ้อีใแน่นอน
“ไป่อนนะรับป้าฮเยอ ” แทฮยอนรีบบอลาุป้า่อนะึ้น้อนท้ายรถหมวีนออไป
“ฝาหลานป้า้วยนะหมวีน ”
เวลาประมาสามโมมินโฮและทาโบล็ลับมาถึบ้านวันนี้ทัู้่ลับมาไวว่าปิเพราะานทุอย่าเสร็ไวมินโฮรีบเ้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีเพราะเานัับแทฮยอนไว้เมื่อเ้าว่าะไปทำแผนที่้วยัน
“แทฮยอนล่ะรับ ” มินโฮถามป้าฮเยอเพราะเินหาแทฮยอนรอบบ้านแล้วไม่เอ
“อ๋อ ป้าลืมบอเลย แทฮยอนออไปับหมวีนั้แ่บ่ายๆแล้วไปทำแผนที่น่ะ”
“เหรอรับ ” มินโฮอบรับป้าฮเยอแ่ในใอนนี้ำลัรู้สึน้อยใที่แทฮยอนไปไม่รอเา ทั้ๆที่สัาันไว้แท้ๆ
แถมไม่รู้ว่าไปับใรอีะหนุ่มหรือแ่็ไม่รู้แ่ถึยัไมินโฮ็ไม่อบอยู่ี
“มินโฮ๊ะ ป้าวานไปรับฮารุที่โรเรียนทีไ้ไหม ะให้ลุทาโบล่อมหลัาโรเพาะเห็น่ะมันรั่ว
”
“รับเี๋ยวผมไปรับน้อให้รับ ” พูบมินโฮ็ี้รถออไปรับฮารุที่โรเรียนึ่อยู่ห่าาบ้านประมาสิบิโลไ้
นี่ไม่ใ่รั้แรเพราะเาและแทฮยอนเยมารับฮารุ้วยันในวันที่ลุทาโบลไม่ว่า ไม่นานนัมินโฮ็ี่รถมาถึหน้าโรเรียนอฮารุ
มินโฮมอไปรอบๆ่อนะมอเห็นเ็ผู้หิมัุยืนูน้ำผลไม้ล่ออยู่หน้าโรเรียน
มินโฮยิ้ม่อนะโบมือและเรียฮารุ
“วันนี้ทำไมพี่มินโฮมานเียวล่ะะ ” ฮารุถามึ้นเพราะปิแทฮยอนับมินโฮะไปไหนมาไหน้วยันเสมอ
“พี่แทฮยอนไปทำานน่ะรับ เราลับบ้านันีว่าเนอะ ” มินโฮพู่อนะหันรถลับและี่ไปามทา
“พี่มินโฮๆ นั่นพี่แทฮยอนๆ”
ฮารุี้มือไปทาบ้านหลัหนึ่ที่อยู่ถัเ้าไปในอยที่มินโฮำลัับผ่าน
มินโฮะลอรถ้าๆ็พบว่าเป็นแทฮยอนริๆ แถมเ้าัวยัอยู่ับผู้ายนอื่นอี
“ฮารุนนั้นใรน่ะ” มินโฮถามฮารุเพราะิว่าสาวน้อยะรู้ัแน่นอน
“อ๋อ พี่หมวีน่ะ เาอบมาิน้าวที่ร้านทุวันเลย่ะ ”
“เหรอทำไมพี่ไม่เยเอเลย”
“แม่บอว่าเามาอนลาวัน พี่มินโฮไปทำานับพ่อ พี่มินโฮไม่เอเาหรอ่ะ”
“แ่พี่แทฮยอนเอเาทุวันใ่ไหม ” มินโฮเอ่ยพูออไปรู้สึหน่วๆแปลๆไม่เห็นแทฮยอนะเยเล่าให้เาฟัเลยว่าไปรู้ัใรมาเพิ่มทั้ๆที่ปิแทฮยอนะเล่าให้เาฟัทุเรื่อ
แล้วนี่อะไรไหนบอะรอมาทำานพร้อมันแ่็มาับนอื่น เฮอะ
“ั้นมั้ะ เราไปหาพี่แทฮยอนันไหมพี่มินโฮ ”
“เย็นแล้วลับบ้านีว่านะะฮารุ ” มินโฮพู่อนะับรถลับบ้านไป
ทันทีที่ถึบ้านมินโฮไปนั่อยู่บริเว้าๆบ้านนเียวพลานึถึหน้าอแทฮยอนที่นเอเอเมื่อสัรู่ที่แล้วหน้าามีวามสุยิ้มแย้มับนอื่นยิ่ิ็ยิ่หุหิมินโฮพยายามะสบสิอารม์และใเย็น
รอแทฮยอนลับมาแล้ว่อยถามีว่า
เอี๊ย
!
เสียเบรอรถทำให้มินโฮรีบหันไปมอรหน้าบ้านทันที็พบว่าเป็นแทฮยอนที่นั่้อน้ายไอ้ำรวนั่นแถมยัอเอวันไว้อีเฮอะ
อะไระนานั้นวะมินโฮำลัะลุเินเ้าบ้าน็พอีไ้เห็นแทฮยอนุยับหมวีนพอี
“อบุนะรับสำหรับวันนี้่วยผมไ้มาริๆ ” แทฮยอนโ้ัวอบุ
“ไม่เป็นไรรับน้อแทฮยอนพี่เ็มใ
” หมวีนพูพร้อมับส่ยิ้มมาให้แทฮยอน
ถึแทฮยอนะเป็นผู้ายแ่็ปิเสธไม่ไ้ว่าน่ารันหลายๆรั้ผู้าย้วยันเอ็หวั่นไหว
“ั้นผมอัว่อนนะรับ อบุอีรั้นะรับ”
“แทฮยอน พี่อเบอร์เราไ้หรือเปล่า ” หมวีนเอ่ยถามึ้นมาเพราะไม่อยยาะบวามสัมพันธ์เพียเท่านี้
“เอ่อ ่วนี้ผมไม่ไ้ใ้โทรศัพท์เลยน่ะรับ ” แทฮยอนรีบปิเสธไปเพราะเาเอ็พอะูออว่าหมวีนำลัะีบัวเอ
“ไม่เป็นไรรับเอาไว้เราลับไป่อยิ่อัน็ไ้ พี่ะไ้รู้ว่าเราสบายี” หมวีนยัไม่ยอมเลิราพยายามื๊อ่อไปเพราะไม่รู้ะมีโอาสอีไหม
“อ่า็ไ้รับ” แทฮยอนรับโทรศัพท์่อนะเบอร์ลไปและยื่นืนหมวีน โยที่ไม่รู้ว่าทุารระทำมินโฮำลัยืนูอยู่และไ้ยินทุอย่า
มินโฮเห็นทุอย่ารู้สึโมโหและผิหวั
อะไรอแทฮยอนทั้ๆที่ัวเอเป็นนบออบมินโฮแท้ๆแ่ลับมาให้เบอร์ผู้ายนอื่นแบบนี้เนี่ยเหรอ
เฮอะ มินโฮเินเียไหล่แทฮยอนและเ้าบ้านไปไม่แม้แ่ะมอหน้าแทฮยอนสันิ
“ั้นผมอัวนะรับะไปุยับเพื่อนเรื่อาน ” แทฮยอนเห็นมินโฮเินผ่านัวเอไปไม่ทันไ้ิว่ามินโฮะโธรัวเอ
ึรีบอัวาหมวีนและอยาะเอาแผนที่ที่ัวเอวาไว้ราวๆไปให้มินโฮู
“มินโฮ ” แทฮยอนเรียมินโฮ้วยน้ำเสียสใสทันทีที่เินเ้ามาในห้อ
มินโฮเพียแ่หันหน้ามามอเาเท่านั้น่อนะหันลับไปเียนร่ารายาน่อ
“ูวาแผนที่ร่าวๆมา้วยนะมึลอูสิ” แทฮยอนเินไปนั่ร้ามมินโฮและาแผนที่เพื่อะอวมินโฮ
“อืม ” มินโฮเหลือบามอ่อนะพยัน่าและไม่สนใแทฮยอน
“เป็นอะไรมินโฮ” แทฮยอนที่รู้สึว่ามินโฮแปลๆึอไม่ไ้ที่ะเอ่ยถาม
“เปล่าเหนื่อย” มินโฮอบไปเพราะอนนี้เาไม่อยาุยับแทฮยอน มินโฮยัำภาพที่แทฮยอนไปับนอื่นไ้ี
“ั้นไปิน้าวัน” แทฮยอนเ็บอ่อนะลุึ้นและเอื้อมมือไปให้มินโฮับ ถ้ามินโฮเหนื่อยแทฮยอน็อยาะทำัวีๆับมินโฮบ้า
“…..” มินโฮไม่อบและไม่ับมือแทฮยอน นัวสูลุึ้นและเินออไปโยไม่พูับแทฮยอนสัำ
บรรยาาศอาหารเย็นเป็นไป้วยวามรึรื้นและสใสแทฮยอนเล่าให้ฟัว่าวันนี้ัวเอทำอะไรมาบ้านอื่นๆ็พาันหัวเราะและยิ้มามับเรื่อที่แทฮยอนเล่ายเว้นเพียแ่มินโฮ
นี่แทฮยอนมันะอย้ำไปถึไหนันว่ามันไปยุ่ับนอื่น แ่มินโฮเห็นับาไ้ยินับหูยัไม่พออีเหรอยัะมา้ำอะไรนานี้
นี้เหรอนที่บอว่าอบเา รู้สึีับเาทำไมแทฮยอนเป็นแบบนี้ ยิ่แทฮยอนเล่ามินโฮเอ็ทนไม่ไหวนบอว่าอิ่มและอัวไปอาบน้ำนอน่อน
แทฮยอนรู้สึแปลในิหน่อยแ่็รอ่วยป้าฮเยอเ็บอนหมถึไ้เินเ้าบ้านามมินโฮไป
“ไปเฝ้าอาบน้ำหน่อยูลัว ”
แทฮยอนเินมานั่เอาหัวบับไหล่มินโฮเหมือนที่อบทำ
“อืม” มินโฮอบ่อนะลุเินนำแทฮยอนไปยัห้อน้ำ
ถึะโธรและรู้สึแย่แ่ไหนแ่ยัไเา็ห่วแทฮยอนอยู่ี
พอแทฮยอนอาบน้ำเสร็มินโฮ็รีบเินเ้าบ้านทันทีแทฮยอนวนุย้วย็อบเพียแ่อืมๆ
เท่านั้นแถมพอเินเ้ามาถึห้อนอน็ทิ้ัวลบนเียทันทีแถมนอนหันหน้าออไปทาผนัอี
เท่าับว่ามินโฮะ้อนอนหันหลัให้เา
“ทำไมนอนี้ล่ะ” แทฮยอนถามมินโฮเพราะนอนแบบนี้แสว่าืนนี้มินโฮ็ไม่นอนอเาน่ะสิ
“…”
“อ้าวหลับไปแล้วสสัยเหนื่อย”
แทฮยอนพึมพำเบาๆ่อนะ่อยๆลานึ้นเียและเอื้อมมือไปปิไฟ
ไม่เป็นไรในเมื่อืนนี้มินโฮไม่อแทฮยอนอเอ็ไ้ แทฮยอน่อยๆสอแนเ้าไปอมินโฮาทา้านหลัและ่อยๆหลับาล
เาไม่รู้ว่ามินโฮเป็นอะไรแ่อให้พรุ่นี้ื่นมาแทฮยอนไ้มินโฮนเิมลับมา็พอ
เ้าวันรุ่ึ้นแทฮยอนื่นึ้นมาในอนหโมเพราะ่วนี้ฝนึทำให้ออไปรียาไม่ไ้
มอไปรอบๆ็ไม่เอมินโฮแล้วแทฮยอนึรีบลุึ้นเรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำทันที หลัาอาบน้ำเสร็แทฮยอน็รีบเินามหามินโฮแทนไม่นาน็พบว่ามินโฮนั่อยู่ที่บริเวบ่อเลี้ยปลาหลับ้าน
แทฮยอนึไม่รอ้ารีบไปนั่้าๆมินโฮทันที
“ทำไมื่นเ้าัเลยวะ ” แทฮยอนพูึ้น่อนะเอนหัวบับไหล่มินโฮ แ่แทฮยอน็้อใเมื่อมินโฮเยิบัวหนีและลุึ้น
มันยิ่ทำให้แทฮยอนมั่นใว่ามินโฮ้อไม่พอใอะไรเาแน่นอน
“มึเป็นอะไรวะ ! ” แทฮยอนหมวามอทนลุึ้นยืนพูับมินโฮเสียั
“….
” มินโฮไม่อบเพียแ่มอหน้าแทฮยอน้วยสายาราบเรียบนิ่เยนแทฮยอนใไม่ี
“มีอะไร็พูิวะ ถ้ามึไม่พููะรู้ไหม”
“แล้วมึไปทำอะไรมาล่ะ” มินโฮพู่อนะลุึ้นยืนเ็มวามสูและ้อหน้าแทฮยอนเาไม่อยาพูอยาให้แทฮยอนรู้ัวเอ
“ูทำอะไร ถ้ามึะโธรเรื่อทีู่ไปทำานเมื่อวานแล้วไม่รอมึเออูอโทษแ่มึมีเหุผลหน่อยนั่นมันานเว้ย
มีนเาะ่วยูเลยรีบว้าโอาสไว้ มัน็ไม่ใ่เพื่อใรเลย มัน็านเราทัู้่แล้วมัน็ยัไม่เสร็เรียบร้อยูิว่ายัไ็้อไปับมึอีอยู่ี
มีเหุผลหน่อยิวะมินโฮ” แทฮยอนพูออมาเพราะถ้าให้เาเาิว่าเป็นเรื่อนี้แน่นอน แ่อยาให้มินโฮแยแยะเรื่อานับเรื่อส่วนัวหน่อย
“แ่นั้นเหรอ หึ มึไปทำานูไม่ว่ามึไม่รอูแ่น้อยใูหายเอไ้ แล้วารทีู่เห็นมึยิ้มให้นอื่นแบบที่ยิ้มใหู้ล่ะท่าทาอมึูมีวามสุมาเวลาอยู่ับไอ้หมวนั่นไหนมึยัะไปอเอวแนบิสนิทสนมับมันอี
ูยอมาแร้อนๆไปทำาน้านอให้มึทำานสบายๆอยู่บ้าน แ่มันลับเปิโอาสให้มึเอนอื่นใ่ไหม
แล้วมึ็ยัให้เบอร์มันอี อะไรอมึวะแทฮยอนไหนมึบอว่าอบูไ แล้วทีู่รูู้เห็นมาทั้หมืออะไรวะ
” มินโฮพูพร้อมับับไหล่อแทฮยอนทั้สอ้าไว้แน่นวาายวามเ็บปวออมาอย่าัเน
ทั้ๆที่วันนี้เารู้สึับแทฮยอนนเ็มหัวใแ่นี้เหรอือสิ่ที่แทฮยอนำลัมอบให้เา
“มึวรฟัู ” แทฮยอนำลัโมโห โมโหที่มินโฮมันิไปเอเออเอหมทุอย่า
“ใ่ายัวะพึ่ะบออบูไปแท้ๆแ่็ไปอ่อยนอื่น หึ ” มินโฮพูพาูถูแทฮยอนออมาพร้อมับยิ้มมุมปา
ปั้
!!
แทฮยอนหมวามอทน่อยหน้ามินโฮแรๆไปหนึ่ทีรมุมปาอบาร้อนผ่าวน้ำใสๆลออยู่ที่บริเววาเรียว
นอาะไม่ิฟัันแล้วยัพูาทำร้ายันแบบนี้มันเินไปแล้วมินโฮ
“มึแม่ไม่รู้เหี้ยอะไรแล้ว็ิไปเอหมทุอย่า ฟัูิมีอะไร็ถามูไม่ใ่มา่าูแบบบนีู้ับเ้าไม่ไ้มีอะไรมาว่าที่มึเห็นูไม่ไ้อ่อยเ้า
มึ่าูว่าูใ่าย ูอ่อยนอื่น มึูถูวามรัอูมาไปแล้วมินโฮมึิว่าูที่แอบรัมึมาหลายปียอมมึทุอย่า่อให้มึะเหี้ยะทำูร้อไห้เสียในาไหนู็ยัรัมึ
ะหันไปมอนอื่นทีู่พึ่ะรู้ัไม่ี่วันเหรอ มึมันโ่ยัไ็อย่าั้นมินโฮรู้ไว้้วยว่าูรู้สึับมึมาว่าที่มึรู้สึับู
!! แม้แ่ำพูเหี้ยๆทำร้ายิใมึูยัไม่เยิะพู
แล้วมึมึทำับูแบบนี้เหรอ ไอ้เหี้ยมึมันเฮวย ฮึ ” แทฮยอนพรั่พรูวามรู้สึออมาเสียใทั้ที่มินโฮเ้าใผิและพููถูวามรู้สึอเา
“แทฮยอน ือ ” มินโฮใที่เห็นแทฮยอนร้อไห้ไม่โรธสันิที่โนนัวเล็่อย เารู้สึเหมือนัวเอำลัพลารั้ที่สอเพราะทำแทฮยอนร้อไห้อีแล้ว
มินโฮเอื้อมมือำลัะไปเ็น้ำาให้แทอฮยอนแ่็ถูััหวะเสีย่อน
“มินโฮ เสร็ยัไปเร็ว !!! ” เสียอลุทาโบลัมาาหน้าบ้านวันนี้มินโฮ็้อออไปทำานเหมือนเิมาน็้อทำแถมแทฮยอน็ยัร้อไห้และเ้าใผิอยู่แบบนี้อี
มินโฮไม่รู้ะทำยัไ
“แทฮยอนมึ” มินโฮเรียแทฮยอนแ่เ้าัววิ่เ้าบ้านไปแล้วพอีับที่ลุทาโบลเินมาามพอีทำให้มินโฮ้อำใเินามลุทาโบลออไปทำานทั้ๆที่ในใอเานั้นร้อนรุ่มไปหม
ลอเวลาารทำานวันนี้มินโฮไม่มีสมาธิเอาเสียเลยเาเอาแ่นึหน้าแทฮยอนที่ร้อไห้และำพูอนัวเล็มินโฮโ่เอแบบที่แทฮยอน่าทำไมเาไม่ถามแทฮยอนทำไมเาไม่ฟัแทฮยอนล่ะเามันแย่ริๆ
“ป่ะมินโฮลับบ้านเถอะฝนะอีแล้ว ” ลุทาโบลเห็นฝนำลัมาึรีบวนมินโฮลับบ้านเพราะนี่็เือบสี่โมแล้ว
ทันทีที่รถเ้ามาอในบ้านมินโฮ็รีบวิ่ไปามหาแทฮยอนในบ้านทันทีแ่็ไม่พบมินโฮึรีบมาหาที่ร้าน็เอแ่ป้าฮเยอ
“ป้ารับแทอยอนล่ะรับ” มินโฮถาม้วยท่าทาระวนระวาย
“ายริ ป้าลืมเลย แทฮยอนเ้าี่มอเอร์ไ์ออไปทำแผนที่ั้แ่บ่ายแล้ว” ำพูอป้าฮเยอยิ่ทำให้มินโฮร้อนใึ้นไปอี
เพราะมินโฮรู้ีว่าแทฮยอยี่ไม่แ็แถมอนนี้ฝน็ะและถนนแถวนี้็มีแ่หลุมเยอะไปหม
“ไปทาไหนรับป้า !” มินโฮรีบถามฮเยอ
“
เห็นี่ึ้นไปทาอ่าเ็บน้ำ มินโฮไปามแทฮยอนทีนะป้ามัวแ่ทำานนลืมเวลาเลย
” ป้าฮเยอูร้อนรนไม่่าันเพราะทาแถวนั้น่อน้าเปลี่ยวและมื
มินโฮรีบวิ่ไปึ้นร่อมมอเอร์ไ์่อนะับไปทาที่แทฮยอนไปทันที้วยหัวใที่เ้นระรัว
่า
่า
มินโฮออาบ้านมาไ้ไม่นานฝน็เทลมาอย่าหนัและฟ้า็เริ่มมืถนนหนทาแถวนี้มีไฟามทาเพียแ่บา่วเท่านั้น
นั่นยิ่ทำให้มินโฮร้อนใมาึ้นไปอีเพราะแทฮยอนไม่อบวามมื
เปรี้ย
!
เสียฟ้าร้อทำมินโฮสะุ้เล็น้อยเาสอส่ายสายามอหาแทฮยอนแ่็ไม่พบ
แถวนี้บ้านน็ไม่่อยะมีเพราะอยู่ใล้ับป่า าวบ้านึไม่่อยอาศัยอยู่เท่าไหร่
มินโฮับไปใล้อ่าเ็บน้ำอหมู่บ้านเรื่อยๆ่อนะเห็นรถที่ำไ้ว่าเป็นอลุทาโบลว่ำอยู่ลาถนน
มินโฮใหล่นวูบรีบเร่เรื่อับไปใล้ๆทันที
“แทฮยอน !!!” มินโฮรีบอรถลมาู็พบเพียแ่รถแ่ไร้วี่แววอแทฮยอน มินโฮมอไปรอบๆร้อเรียแทฮยอนเหมือนนบ้า
อนนี้ใอเาเ้นแรไปหมแล้วเาลัว ลัวว่าแทฮยอนะเป็นอะไรไป
“แทฮยอน อยู่ไหน
!!!!” มินโฮร้อเรียแทฮยอนและเินไปามทา้าๆ้า
นในที่สุเา็พบับร่าาวที่ัวเอามหา
แทฮยอนนั่ัวอยู่ในเพิอาวบ้านที่มาปลูไว้เวลาเ้าป่าหาสมุนไพร
นัวเล็นั่อเ่าัวสั่นเทา มินโฮรีบวิ่ไปหาแทฮยอนทันที
“แทฮยอน แทฮยอนมึเป็นอะไรไหม มึ ” ทันทีที่มินโฮเ้าไปใล้็พบว่าามัวอแทฮยอนมีแ่แผลถลอเ็มไปหมและบริเวหน้าแ้อแทฮยอนมีบาแผลให่เลือไหลออมา
ถ้าให้เารถอแทฮยอนะล้ม
“ฮึ ” แทฮยอนนั่ร้อไห้อเ่าไม่ยอมเยหน้ามาุยับมินโฮ
ฟึบ
“ูอโทษแทฮยอน ” มินโฮรวบัวแทฮยอนมาอไว้ในอ้อมออัวเอแน่น
แทฮยอนที่พอมินโฮว้าัวเ้ามาอ็ยิ่ร้อไห้หนัว่าเิม แทฮยอนเพียแ่ะออมาทำแผนที่เท่านั้น
แ่เพราะยัทะเลาะับมินโฮเลยไม่อยารอ ึออมาทำนเียวแ่ันหลทาหาทาลับบ้านไม่เอนเย็นและฝนทำให้ถนนลื่นบวับแทฮยอนับรถไม่แ็ึทำให้เิอุบัิเหุ
“…..” อนนี้แทฮยอนหยุร้อไห้แล้วแ่มินโฮ็ยัอแทฮยอนและพร่ำบอแ่ำอโทษอยู่แบบนั้น
“ูอโทษที่ไม่ฟัอะไรเลย อโทษที่ิเอ ูเป็นห่วมึมาอนูลับมาแล้วรู้ว่ามึี่รถออมานเียว” มินโฮผละออาแทฮยอนใ้มือเลี่ยผมอแทฮยอนให้เป็นทร่อนะสบาแทฮยอน
“มึะมาามูทำไมเมื่อเ้ามึยั่าูอยู่เลย ” แทฮยอนพู่อนะหันหน้าไปทาอื่น
นึแล้ว็ปวใับำพูอมินโฮ
“ูแ่น้อยใที่มึทิู้แล้วไปับไอ้หมวนั่นแถมมึยัให้เบอร์มันอี มันมาเ๊าะมึทุวันที่ร้านมึ็ไม่เล่าใหู้ฟั”
“ไอ้โ่ มึ็ถามูบ้าไม่ใ่มา่าูแบบนั้น ”
“ูอโทษ ูหวมึมาไปหน่อย”
“ูไม่ไ้อะไรทั้นั้นอะ มาที่ร้านู็ไม่ไ้สนใแถมเบอร์ที่ให้ไปู็ให้เบอร์ไอ้ินอู
”
“มึ….”
“ไม่้อมายุ่ับูไปไหน็ไป”
แทฮยอนผลัมินโฮออเพราะอนนี้เา็ยัโธรมินโฮอยู่นิๆถึเ้าัวะอโทษแล้ว็าม
“ูอโทษูหึมึอะ ูไม่อบให้มึทำัวน่ารัับนอื่นนอาู” มินโฮพูและสบาับแทฮยอน
“มึเป็นอะไรับูถึะ้อมาามหึามหวู” แทฮยอนพูึ้นเพราะเอาริๆเาสอน็ยัไม่ไ้ัเนัน
“็เราสอนอบัน รู้สึแบบเียวัน”
“แล้ว”
“ทำไมูะหึมึไม่ไ้”
“ถึะอบัน็ยัเป็นแ่เพื่อนสนิท มึไม่มีสิทธิ์มาหวูหรอ” แทฮยอนพูเสียอ่อยๆ่อนะพยุัวเอลุึ้นและำลัะเินออไปเพราะฝนหยุแล้ว
มินโฮอมยิ้มออมาเล็น้อยเพราะเ้าใวามรู้สึอนรหน้าอันที่ริเาิเรื่อนี้ไว้แล้วแ่อยาะพูมันในวันที่พวเาทำธุระเรื่อฝึานให้เสร็่อนแ่ะไม่ไ้แล้วเพราะนาอยู่ลาป่าลาแทฮยอนอเายัเนื้อหอมมีนมาีบอี
“ั้นูับมึ็เลิบันไปเลยั้นอะเพื่อนสนิท็ไม่้อเป็น” มินโฮพูึ้นมาะที่แทฮยอนำลัหันหลัอยู่ ร่าบาสะอึและรู้สึเ็บับำพูอมินโฮ
นี่นาเพื่อนมันยัะไม่เหลือไว้อีเหรอ
“…”
“เป็นเพื่อนแล้วมันหึมันหวมึไม่ไ้ ูบมึไ้ไม่หนำใ ะอะูมือมึ่อหน้านอื่น็ูไม่ี
็เลิเป็นแม่เลย ”
“….” แทฮยอนยัยืนนิ่ๆรู้สึอยาะร้อไห้ออมาอีรั้
“ลอไหมแทฮยอน ” มินโฮเินมายืนรหน้าแทฮยอน ่อนะับมืออแทฮยอนมาุมไว้
“….”
“ลอมาบันูมึับูไม่เหมาะะเป็นเพื่อนันอี่อไปแล้วแหละ ”
TALK
สวัสี่ะทุนเอาน้อนยัมับพี่หมีมาให้น้า~
อนนี้็ไม่มีอะไรมา่ะทีแระับไม่่อยสวยแ่ไม่เอาีั่ววววว
อยาให้น้อนัมยิ้มๆบ้า เอ๊ะหรือบแบบนี้็ยัไม่เลียร์ 555
ยัไเรามาูำอบอน้อนัมอนหน้าันนะะอ่านแล้วอบไม่อบมาิเ้าไ้ในแทและเ็ีนะะ
อบุสำหรับอมเม้นมาๆน้า และ็อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะะ *อ*
#เพื่อนรันัม @namsongismild
ความคิดเห็น