คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 โรงเรียนคาโรเทเรีย
บทที่ 4 โรงเรียนคาโรเทเรีย
วันนี้มิเกลตื่นเช้ากว่าปกติเหมือนเช่นเคย เธอจัดแจงตัวเองโดยเธอใส่ชุดกระโปรงสีขาวยาว
คลุมเข่า เพราะเธอไม่ค่อยถูกโรคกับกางเกงซักเท่าไหร่ ผมสีชมพูถูกมัดรวบไว้อย่างเรียบร้อยด้วย
ริบบิ้นสีขาว ดวงหน้าประดับด้วยแว่นตาเปลือยกรอบ ส่วนข้อมือข้างขวาใส่นาฬิกาข้อมือเอาไว้...
ก๊อก ~~ ก๊อก
“ ค่า... ” เธอเอ่ยลากเสียงเล็กน้อยเพราะตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการเช็คสภาพตนเองอยู่ อีริคเปิด
ประตูเข้ามาช้าๆ และเห็นเธอบิดตัวไปมาหน้ากระจกก็อดขำไม่ได้ เธอหันมาหาเขาด้วยสายตาเอา
เรื่องจนเขาต้องรีบหุบยิ้มโดยเร็ว เธอเดินย่างสามขุมเข้ามาหาสายตาบ่งบอกว่าโกรธจริง
“ มีอะไรน่าขำนักหนาคะ ” เธอถามเสียงเย็นที่ทำเอาพ่อบ้านหนุ่มถึงกับขนลุกเกรียวขึ้นมาอย่างหา
สาเหตุไม่เจอ
“ เปล่าครับ อาหารเช้าพร้อมแล้วนะครับ ” เขาเอ่ย เธอจึงยิ้มหน้าระรื่นอีกครั้งและเดินลงไปอย่าง
รวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเป็นอาหารเธอก็อดยิ้มไม่ได้ มาอยู่ที่นี่ก็หลายวันแล้วเธอรู้สึกเหมือนเป็นคนเห็น
แก่กินขึ้นมายังไงอย่างงั้น ก็ช่วยไม่ได้ ก็มันอร่อยหมดเลยนี่นา
“ คุณหนูพร้อมรึเปล่าครับ ” อีริคถาม มิเกลพยักหน้าเพราะเธอนั่งท้องทั้งคืนจนเกือบค่อนสว่างแต่
เธอไม่ง่วงเลยซักนิดเพราะเวทย์แต่ละบทก็น่าสนใจทั้งนั้น
“ ก็นะ มีเวทย์ชั้นสูงบางบทที่ไม่ค่อยเข้าใจซักเท่าไหร่ แต่พอลองท่องเวทย์กลับง่ายกว่าที่คิด ” เธอ
บอกตามความรู้สึก อีริคยิ้มบางๆ ขณะกำลังรินชามะลิให้เด็กสาวเมื่อรินเสร็จเข้าก็จัดการยื่นให้เธอ มิเกลที่
รับน้ำชามาจากมือของอีริคแล้ว เธอก็วางมันลงโดยมีสีหนาครุ่นคิดเล็กน้อย
“ มีอะไรงั้นหรอครับ ” เขาถาม มิเกลถอนหายในเบาๆ
“ ฉันไม่รู้ว่าจะทำได้รึเปล่า การสอบทุกครั้งที่มิเชียนาร่าฉันมั่นใจเสมอ แต่คราวนี้กลับไม่ใช่ ฉันรู้สึกไม่
มั่นใจ จริงๆนะ อีริค ฉันไม่รู้ว่าฉันเองจะมีขีดจำกัดมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าตัวเองมีธาตุอะไรแล้วยังไม่รู้ว่าเค้า
จะทดสอบพลังยังไงอีก และฉันไม่รู้ว่าจะสู้คนอื่นได้รึเปล่าน่ะสิ ” เธอระบายความในใจออกมาจนหมด อี
ริคยิ้มเล็กน้อย เขารู้ว่าคุณหนูของเขาต้องกังวลเรื่องนี้มาก ดังนั้นก็ปล่อยให้เธอได้ระบายออกมาให้หมด
ดีกว่าเก็บมันไว้คนเดียว
“ ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณหนู ขอเพียงแค่คุณหนูเป็นตัวของตัวเองและทำให้เต็มที่ ไม่ว่าผลจะเป็น
อย่างไร คุณหนูก็จะกำหนดมันได้ด้วยความพยายามของคุณหนูเอง ” เขาเอ่ยบอก มิเกลที่ได้ข้อคิดมาจึงยิ้ม
กว้างจนเห็นฟันขาวเรียงสวย
นั่นซินะ เป็นตัวของตัวเองนี่แหละดีที่สุด...เธอคิด
รถม้าเพกาซัสแล่นออกจากปราสาทไปสู่ถนนใหญ่ที่มีรถม้ามากมายจากหลายตระกูลอยู่เต็มไป
หมด จนการจราจรถึงกับเกือบเป็นอัมพาตกันไปเลยทีเดียว รถม้าของเธอแล่นเข้าไปสู่ประตูใหญ่ และหยุ
อยู่หน้าอาคารหนึ่งซึ่งเธอคิดว่าใหญ่พอสมควร และแน่นอนรถม้าของเธอก็เป็นจุดสนใจอีกเช่นเคย ถ้าเธอ
เป็นคนธรรมดาคงจะเผลอคิดเหมือนกันว่าจะเด่นไปไหนกัน...ละมั้ง เธอเดินขึ้นอาคารไปลงทะเบียนแต่
กว่าจะเจอก็ทำเอาเธอถามทางจนเมื่อยปากและปวดขาจะแย่ ห้องลงทะเบียนเป็นห้องกว้างๆที่ยัดคนซักสี่
ร้อยคนได้สบายแถมไม่เบียดกันด้วย เธอเดินไปตรงที่รับลงทะเบียน เมื่อเขายื่นปากกาขนนกมาให้ทำเอา
เธอเหวอไปเล็กน้อยเพราะความ...ใช้ไม่เป็น...เมื่อเซ็นชื่อและกรอกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเสร็จเรียบร้อย
คนคุมการสมัครก็ยื่นหมายเลขมาให้เธอ ซึ่งเธอได้หมายเลขสิบสอง เมื่อได้แล้วเธอก็เดินไปนั่งรออยู่ที่มุม
หนึ่งของห้อง แต่สายตาของเธอเหลือบไปเห็นเด็กสาวคนหนึ่งเข้า เธอมีผมสีคาราเมลหยักศกสั้นประบ่า
ผิวสำน้ำนมและดวงตาสีเขียวมรกต ที่แสนคุ้นตา สงสัยเด็กสาวจะรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมาไปจึงหันกลับมา
ดวงตาของเด็กสาวเบิกขึ้นเล็กน้อยและก็แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มๆ เด็กสาวรีบวิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว
จนมิเกลอดตกใจไม่ได้
“ เอ่อ เธอคือ ” มิเกลอดแปลกใจไม่ได้
“ เธอลืมฉันแล้วหรอ คนที่เธอไปช่วยจากกลุ่มอันธพาลไง ” เมื่อเด็กสาวพูดถึงตรงนี้ความทรงจำของมิเกล
ก็ค่อยๆเรียบเรียงภาพของเมื่อวานช้าๆ
“ เธอคือไลล่าใช่มั้ยเนี่ย ” เด็กสาว หรือ ไลล่าพยักหน้าและยิ้มจนดวงตาโค้งสวย ทั้งสองนั่งคุยกันอยู่นาน
มาก จนกระทั่งผู้เข้ารับการทดสอบมากันจนเกือบเต็มห้อง เมื่อทุกคนลงทะเบียนกันเสร็จเรียบร้อยจนหมด
ก็มีเสียงประกาศของผู้คุมการสมัครดังขึ้น
“ ขอให้ผู้เข้าสอบทุกคนจำหมายเลขของตนไว้ให้ดี เราจะทำการทดสอบพลังของทุกท่านโดยให้ทุกท่าน
ประลองกันเองคะ ” ผู้คุมการสมัครเอ่ย ทุกคนจึงรีบดูหมายเลขของตนทันที
“ เธอหมายเลขอะไรนะ ” ไลล่าถาม
“ สิบสอง เธอละ ” เธอถามกลับ
“ สิบสาม เราต่อกันเลยนะ ” ไลล่าว่า ไม่นานการสอบจึงเริ่มต้น ทุกคู่ชนะผ่านไปบ้างก็แพ้บ้างก็ชนะปนเป
กันไปหมด จนเหลือเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในห้องแน่นอนรวมถึงมิเกลและไลล่าด้วย
“ หมายเลข สิบสาม และหมายเลข สามสิบ ” คู่ต่อสู้ของไลล่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างสันทัด เขาเดิน
ขึ้นเวทีมาด้วยท่าทีองอาจ
“ เริ่ม!!! ” เมื่อสิ้นเสียงผู้คุมการสอบ ทั้งสองก็ยืนดูเชิงกันเล็กน้อยไม่นานักเสียงดาบปะทะกันก็ดังขึ้นโดยผู้
เริ่มคือชายหนุ่ม ส่วนไลล่านั้นได้แต่ตั้งรับ มิเกลคิดว่าเธอคงกำลังหาช่องโหวอยู่แน่นอน และพริบตาเดียว
เท่านั้น ไลล่าก็ยกดาบของตนเองปัดดาบของคู่ต่อสู้ออกไปและเอาดาบไปพาดคอคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว
“ ผู้ชนะคือ หมายเลขสิบสาม ” ไลล่ากระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ
“ ต่อไป หมายเลขสิบสองและหมายเลขห้า ”
ความคิดเห็น