คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
“ โอ๊ย! ” เฮ้ย! เราชนใครเนี่ย แต่เอ เสียงผู้หญิงนี่นา สึนะค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าของเสียงที่เขาเดินชนจนล้มระเนระนาดอย่างเชื่องช้า
สวยจัง!
สึนะคิดในใจอย่างเลื่อนลอยจนกระทั่งเธอต้องเอ่ยปากขึ้นเพราะทนหนักไม่ไหวแล้ว
“ นี่คุณ! ช่วยลุกหน่อยได้มั้ย? ” นางิสะทนรับน้ำหนักจากชายตรงหน้าไม่ไหวแล้วจริงๆ พอทั้งสองลุกขึ้นเสร็จนางิสะก็ได้สังเกตใบหน้าของเขาก็พบว่ามันช่างเหมือนกับชายในความฝันของเธอเหลือเกิน! พอได้เจอหัวใจของเธอมันก็เต้นแปลกๆ รัวและเร็ว!
“ เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับ ” สึนะเอ่ยคำขอโทษจากใจเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะทับเธอหรอกนะแต่พอดีว่าเขาสะดุดรากไม้ล้มคะมำไปเลยต่างหาก!
“ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ” นางิสะรับคำขอโทษเบาๆเพราะไม่กล้ามองหน้าเขานานนัก หัวใจของเธอกำลังเต้นไม่เป็นส่ำแล้วในตอนนี้ นางิสะไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเขาในที่แบบนี้ ช่างโรแมน ติกสิ้นดี!
“ ว่าแต่ นายเป็นใครงั้นหรอ? ” นางิสะมองชายตรงหน้าแล้วก็ต้องแปลกใจเพราะชุดของเขามันดูมีสีสันเกินกว่าที่คนบนดาวแบนสิ่งบันเทิงนี้จะใส่!!?
“ เอ่อ ฉันชื่อ... ” ยังไม่ทันที่สึนะจะได้พูดจบประโยคดีก็มีความรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาจ่อที่หัวเสียแล้ว “ เฮ้ย! ปืน!!! ” เขาตกใจจนกระโดดหลบแทบไม่ทัน
“ เดส! ” นางิสะเริ่มเหงื่อตกอย่างเห็นได้ชัด
“ โอ้โห ไม่นึกว่าจะได้มาเจอเธอที่นี่นะ มาเอดะ อัตสึโกะ รุ่นที่ 2 โชคดีจริงๆ ” คนในชุดรบของเดสตะโกนก้องป่า หากกำจัดเธอซึ่งเป็นแกนหลักของวงAKB0048ไปได้ เขาคงได้เลื่อนขั้นเยอะขึ้นแน่ๆ “ เอาล่ะ เตรียมตัวตายซะดีๆ!! ”
“ ใครจะยอมเล่า! ” นางิสะตะโกนก้อง ใครจะไปยอมตายอยู่ตรงนี้กัน เธอยังมีสิ่งที่ต้องทำอยู่อีกมากมายเลยน่ะ!
“ ฉันก็อยากจะรู้ว่าเธอจะทำยังไง!!! ” นักรบเดสคำรามอย่างหัวเสีย ตอนแรกก็นึกว่าจะยอมให้เขาดีๆเสียอีก ปากดีใส่แบบนี้จับตายเลยดีกว่ามั้ง!!!!
“ tsuyoi hi wo ukete
ภายใต้แสงอาทิตย์แรงกล้า
kousha no mado ga KIRAKIRA shiteru
หน้าต่างโรงเรียนเป็นส่องแสงสะท้อน
boku wa te wo kazashite
ฉันยกมือขึ้นบังตา
kokoro no naka de kimi wo sagashiteita
แล้วมองเธอที่อยู่ในใจฉัน ” นางิสะเริ่มร้องเพลง คิราระมากมายเริ่มเปล่งแสงเรืองรองไปทั่ว สึนะมองอย่างทึ่งๆ รู้สึกเหมือนความสุขมากมายหลั่งไหลออกมาจากตัวเธอ เหมือนว่าเธอร้องให้พวกเขา ไม่ได้ร้องให้ใครคนใดคนหนึ่ง แต่เธอร้องให้ทุกคน!!!
“ อ๊ากกกกกกก ” เสียงร้องด้วยความทรมานของชายหนุ่มในชุดรบของเดสดังขึ้นก่อนจะหายไป เหลือเพียงชายหนุ่มที่รู้สึกผิดต่อการกระทำของตนเอง “ ผะ ผมขอโทษครับ อัตจัง ”
“ ช่างเถอะค่ะ รีบไปดีกว่านะค่ะ ” นางิสะบอกด้วยความปราณี ชายหนุ่มมองเธอด้วยน้ำตานองหน้า ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำให้เธอยิ้มออกมา
“ ผมขอเป็นแฟนคลับของคุณนะครับ อัตจัง ” เขาบอกด้วยความมุ่งมั่น นางิสะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ชายหนุ่มก็รีบวิ่งออกไปทันทีด้วยความดีใจ
สึนะที่เหมือนจะถูกลืม ไม่สิ ลืมไปเลยมากกว่าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่วูบไหวแปลกๆ
“ นาย...เป็นอะไรหรือเปล่า? ” นางิสะถาม ก่อนจะยื่นมือให้สึนะ
“ อะ เอ่อ เปล่าหรอก ขอบใจนะ ” สึนะจับมือของเด็กสาวเพื่อเป็นหลักให้เขาลุกขึ้นมาจากพื้น สึนะปัดก้นเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆป่า
“ หลงทางหรอ? ” นางิสะมองท่าทางของสึนะแล้วเธอก็มองออกว่าเขาคงจะหลงทางแน่ๆ
“ อะ อืม ” สึนะรับเสียงอ่อย น่าอายชะมัด เขาเป็นถึงบอสมาเฟียถล่มแฟมิลี่อื่นมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แต่ดันมาหลงทางในป่าแถมยังต้องให้เด็กสาวที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อไม่กี่นาทีมาเป็นคนนำทางเสียอีก รู้ถึงรีบอร์นล่ะก็บอกได้คำเดียวว่า...ตาย!
“ ทำไมทำหน้าเหมือนอยากตายอย่างนั้นเล่า ” นางิสะถามด้วยความสงสัย หรือว่าเขาจะไม่สบายกันนะ?
“ เอ่อ ประ...ปล่าวหรอก ” สึนะปฏิเสธรัวๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้อยู่คนเดียว
นางิสะพาสึนะเดินเข้ามาในยานคัทจูชะโดยที่สึนะมองไปรอบๆอย่างสงสัยว่าอนาคต มันมียานแบบนี้แล้วหรือ? นางิสะเดินลัดเลาะไปมาอย่างชำนาญจนมาถึงห้องห้องหนึ่งที่ป้ายด้านหน้าเขียนไว้ว่า ‘ มาเอดะ อัตสึโกะ รุ่นที่
“ อัตจัง! ” นางิสะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหันไปดูช้าๆ
“ มะ มีอะไรงั้นหรอ? ” นางิสะถามด้วยใบหน้าที่มีเหงื่อแซมประปราย จิเอริมองด้วยสายตาคมพร้อมกับปราดไปมองสึนะที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
“ เธอหายไปไหนมา! แล้วผู้ชายคนนี้คือใครกัน!!? ” จิเอริยิงคำถามใส่เป็นชุด
“ จะให้ฉันตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ? ” นางิกลับมายิ้มอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับถามจิเอริกลับบ้าง
“ เธอหายไปไหนมา? ” จิเอริเริ่มถามคำถามใหม่อีกครั้ง
“ ฉันไปเดินเล่นในป่ามาน่ะ ” นางิสะตอบตามความจริงกับจิเอริที่พักนี้เริ่มจะทำตัวเหมือนเป็นแม่ของเธอเข้าทุกวัน
“ แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร ” จิเอริหรี่ตาไปหาสึนะจนเขาสะดุ้งกับสายตาที่เหมือนมีดคมๆของเธอ
“ เขาคือคนที่ฉันช่วยไว้จากเดสน่ะ ดูเหมือนจะไม่ใช่คนบนดาวดวงนี้ด้วยนะ ” สึนะงงกับคำว่าดาวดวงนี้ของนางิสะเสียเหลือเกิน
“ หรอ งั้นก็พาเขาไปที่ห้องรวมสิ จะได้แนะนำตัวกันไว้ เดี๋ยวคุณสึบาสะจะดุเอา ” จิเอริบอกพร้อมกับเดินนำหน้าไปก่อน
“ ไปกันเถอะ ” นางิสะพูดพร้อมกับจูงมือสึนะให้เดินตามเธอไป
สึนะเดินเข้ามาในห้องที่เขาคิดว่าน่าจะเป็นห้องรวมที่สองสาวพูดไว้เพราะมันดูกว้างกว่าที่ไหนๆของยานลำนี้ แถมยังมีคนนั่นอยู่เยอะแยะมากมาย โดยส่วนมาก ไม่สิ! เป็นผู้หญิงทั้งหมดเลยนี่นา!!! ตกลงเขาอยู่ที่ไหนกันแน่เนี่ย!!!! T^T
“ อ้าวอัตจัง พาใครมาด้วยน่ะ? ” คุณสึบาสะถาม
“ อ้อ เขาหลงทางน่ะค่ะ ฉันก็เลยพาเขามาที่นี่ก่อนจะได้ปลอดภัยจากพวกเดสน่ะค่ะ ” นางิสะพาสึนะไปนั่งติดกับกระจกหน้าต่าง
“ หน้าหวานคมดีจัง นายชื่ออะไรงั้นหรอ? ” ยูโกะถาม สึนะอึกอักเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ เอ่อ...ผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ” สึนะลุกขึ้นแล้วโค้งตัวให้ทุกคน
“ แล้วนายอยู่ที่ไหนหรอ ดูการแต่งตัวแล้วคงไม่ใช่คนบนดาวแบนสิ่งบันเทิงแบบนี้สินะ ” มาริโกะถามพร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบ
“ อ้อ ผมอยู่ญี่ปุ่นครับ ” คำพูดของสึนะทำให้แก้วน้ำของทุกคนตกลงไปที่พื้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสายตาที่เศร้าสลด
“ นายโกหกหรือเปล่า? ” นางิสะถามเสียงแผ่ว
“ เปล่านะครับ ผมอยู่จริงๆ นี่ไง ” สึนะหยิบบัตรประชาชนให้ดู สึบาสะถอนหายใจ
“ เป็นไปไม่ได้ ญี่ปุ่นน่ะ ไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้วนะ ” น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตาของสึบาสะ คนที่พวกเธอไม่เคยเห็นเวลาอ่อนแอ
“ หา! หมายความว่ายังไงครับ? ” สึนะงงเป็นไก่ตาแตก แล้วกรูมาอยู่ไหนฟร้า~~~~!!!!
__________________________________________________________________
ตัวอย่างตอนต่อไป
ตอนที่ 3
หมายความว่ายังไงที่ว่าญี่ปุ่นไม่มีอีกต่อไปแล้ว แล้วฉันมาอยู่ที่ไหนเนี่ย! โถ่! ใครก็ได้ช่วยฉันที แล้วเธอไม่ใช่ชื่อนี้ไม่ใช่หรอ? พวกนายมาได้ไงเนี่ย!!!!!!!!
ขอโทษที่ดองไว้นานหน่อยนะคะ มาอัพให้แร้วนะ ตอนที่ 3 พรุ่งนี้จะมาอัพให้แน่นอนค่ะ ขอโทษน้า~~~~~~~
เม้นด้วยนะคร้า!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น