มหาเวทย์แห่งความหวัง

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

บทนำ

เวทย์มนต์ คือ สิ่งที่องค์มหาเทพประทานให้เหล่ามนุษย์ต่อกรกับความมืดอันชั่วร้าย และเพื่อปกป้องทุกสิ่งจากจอมปีศาจ...

มหาเวทย์แห่งความหวัง คือ เวทย์ต้องห้ามที่ต้องใช้พลังอันมหาศาล ที่ผู้ใช้ต้องสละชีพของตนเองเพื่อใช้มัน และ

เมื่อทุกสิ่งตกอยู่ในความมืด มหาเวทย์บทนี้จะส่องแสงและปลดพันธะนาการแห่งความมืด พร้อมกับจะปกป้องทุกสิ่งจากความ

มืดเช่นกัน...

มหาศาสตราแห่งเทพ คือ ศาสตราขององค์มหาเทพที่ทรงประทานให้เหล่ามนุษย์เพื่อซักวัน พระองค์จะกลับมา

ปกป้องโลกอีกครั้ง หากถึงวันที่โลกถูกย้อมด้วยความมืดดำอันชั่วร้าย ศาสตรานี้จะกำจัดจอมปีศาจให้หมดสิ้น...

บนสรวงสวรรค์อันแสนงดงาม ภายในวิหารอันโอ่อ่า บนบัลลังก์สีทองมีหญิงสาวผู้แสนงดงามนั่งอยู่ ตรงกลางห้อง

โถงมีดาวเคราะห์สีเขียวขจีที่บัดนี้มีเงาทมิฬกำลังแพร่กระจายไปอย่างช้าๆลอยอยู่ เบื้องหน้าของหญิงสาว มีชายหนุ่มสองคน

กำลังนั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า เมื่อเหม่อมองโลกที่ลอยอยู่แล้ว ริมฝีปากบางจึงเริ่มขยับบ้าง

“ ครั้งนี้ จอมปีศาจมีพลังมากกว่าครั้งไหนๆ ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเรียบ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ

“ แล้วท่านจะทำอย่างไร องค์มหาเทพ ” ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาว ไม่สิ องค์มหาเทพที่ตอนนี้กำลังมองออกไปด้านนอก ให้

หันกลับมา

“ ข้าว่า ข้าจะลงไปเอง ” องค์มหาเทพตรัส ชายหนุ่มเบิกดวงตาขึ้นอย่างรวดเร็วและเอ่ยถามเสียงสูง

“ ไม่ได้นะขอรับ องค์มหาเทพ ” องค์มหาเทพทรงส่ายหน้าไปมา และเอ่ยอีกครั้ง

“ ครั้งนี้ ข้าคงเลี่ยงไม่ได้เสียแล้ว อีริค ” อีริคส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย เทพหนุ่มอยากจะเดินไปเขย่าร่างขององค์มหาเทพเสีย

เหลือเกิน...

“ หากทำเช่นนั้น... ” เทพหนุ่มพูดไม่ทันจบ องค์มหาเทพก็ขัดขึ้นเสียก่อน

“ เราไม่มีเวลาแล้ว อีริค โลกใบนี้เราสร้างขึ้นมากับมือของเราเอง เพราะฉะนั้น เราจะไม่ยอมให้ความมืดดำอันชั่วร้ายนี้มา

ทำลาย เหล่ามนุษย์ที่เรารักได้... ” องค์มหาเทพเอ่ยเสียงเย็น

“ แล้วท่านจะทำเช่นไร ” เมื่อเห็นว่าคงห้ามไม่เป็นผล เทพหนุ่มจึงเปลี่ยนมาถามอย่างอื่นแทน

“ เราจะใช้ มหาเวทย์แห่งความหวัง และมหาศาสตราของเราเอง ” แม้จะไม่เห็นด้วย แต่เมื่อเป็นบัญชาอันเด็ดขาดเทพหนุ่มก็

ไม่มีทางเลี่ยง รอยยิ้มอันอบอุ่นถูกประดับอยู่บนใบหน้าสวยพิสุทธิ์ขององค์มหาเทพ ร่างบอบบางเดินลงมาจากบัลลังก์ทองและ

ตรงไปยัง บ่อน้ำศักสิทธิ์ องค์มหาเทพแตะที่ผืนน้ำอันสงบนิ่งจนเกิดเป็นวงน้ำวงใหญ่ ก็ปรากฏเป็นสร้อยทองคำที่ห้อยด้วยจี้

ทองรูปโลกหนึ่งเส้น พระองค์นำมันขึ้นมาสวมบนคอขาวผ่อง และหันกลับไปหาเทพหนุ่ม...

“ เราฝากเจ้าด้วยนะ อีริค ” ร่างขององค์มหาเทพเปล่งแสงสีทองเรืองรอง เมื่อแสงหายไปก็ปรากฏเป็นเด็กทารกเพศหญิงกำลัง

หลับสนิท บนคอประดับด้วยสร้อยทองรูปโลกอันสวย เทพหนุ่มเดินไปอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา และเดินไปยังที่ที่หนึ่ง