คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 12
บทที่ 12
ร่างของเด็กสาวคนหนึ่งที่ค่อยๆเลือนรางหายไป ริมฝีปากบางเอ่ยถ้อยคำพูดสุดท้ายที่แผ่วเบา ทว่าก้องดังอยู่ภายในหัวใจ หยาดน้ำตาที่รินไหล ทำให้เจ็บปวดที่หัวใจ...
“เฮือก!”
สึนะสะดุ้งตื่นอีกครั้ง ความฝันที่ราวกับความจริงเสียเหลือเกิน หวังว่าคงไม่ใช่ เรื่องเลวร้ายหรอกนะ....
“รุ่นที่สิบ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? พักนี้เห็นสะดุ้งตื่นบ่อยมากเลย” โกคุเทระถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าหรอก ฉันแค่ฝัน...แค่ฝันเท่านั้นเอง”
“เห! ฝันแบบเดียวกันทุกคืนเลยหรอไงครับ?” โกคุเทระยังถามต่อ
“...คงจะใช่”
“หรือว่าจะเป็น สุดยอดลางสังหรณ์กันครับ?”
สึนะหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่เอานะ!...ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เด็กคนนั้นก็...!
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดความคิดของทุกคนไว้เพียงเท่านั้น ยามาโมโตะจึงเดินไปเปิดประตูเพราะเขาอยู่ใกล้ที่สุด...
“อรุณสวัสดิ์”
คนที่โผล่มาจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากจะเป็นหัวของทีม B คานาตะนั่นเอง ที่อยู่ด้านหลังคือ จิเอริ และ นางิสะ
“พวกเธอมาทำไมน่ะ?” ฮารุถาม
“พอดีพวกเราได้รับของที่ส่งคืนมาจากดาวแบนสิ่งบันเทิงน่ะ มันเป็นเหมือนปืนสีเขียวๆ พวกโอตะบอกว่ามันหล่นมาจากหัวของเด็กใส่ชุดวัวคนนั้นน่ะ พวกเราก็เลยเอามาคืนให้” คานาตะร่ายยาว
“ขอบใจนะ พวกเธอนี่ใจดีจัง” ยามาโมโตะชม คานาตะเห็นแบบนั้นแล้วจึงเสหน้าไปทางอื่นเพื่อบังใบหน้าแดงๆของตัวเองเอาไว้
“ไม่ต้องขอบใจพวกเราหรอก คนที่พวกนายควรขอบใจน่ะ น่าจะเป็นพวกคุณโอตะเขามากกว่านะ” จิเอริพูดขึ้นบ้าง หลังจากที่สามารถละสายตามาจากโกคุเทระได้เสียที
“ว่าแต่...จะว่าอะไรหรือเปล่าถ้าพวกเราจะถามว่ามันคืออะไร?” นางิสะพูดขึ้นมาบ้าง ทำเอาวองโกเล่เกิดเหงื่อตกกันเป็นแถบ
“อะ เอ่อ...”
“นั่นของของคุณแรมโบ้นี่นา!”
แรมโบ้วิ่งมาด้วยความเร็วแสงจนไปชนนางิสะ ทำให้เธอที่ยืนอยู่ใกล้ที่ปากกระบอกมากที่สุดกระเด็นตกลงไปอย่างไม่ทันระวังตัว
“กรี๊ดดดดด!!!”
“อัตจัง!!!”
คานาตะและจิเอริตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ จิเอริหันมามองแรมโบ้ด้วยดวงตาที่โหดเกินมนุษย์
“พวกนายทำอะไรกับอัตจัง!”
“อะ เอ่อ...คือว่า” สึนะไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี จึงได้แต่อ้ำอึ้ง
“รีบไปตามเธอกลับมากันดีกว่านะ จิเอริ!” คานาตะพูด แล้วกระโดดตามเข้าไป จิเอริเห็นดังนั้นแล้วจึงตามเข้าไปด้วย
“เอาไงดีครับ รุ่นที่สิบ!?”
“จะเอายังไงล่ะ! ก็ไปสิ!!!”
สึนะที่เป็นห่วงนางิสะพูดเสร็จแล้วจึงรีบกระโดดตามไป โดยมี โกคุเทระ ยามาโมโตะ ฮารุ เคียวโกะ มุคุโร่ โคลม อี้ผิง แรมโบ้ เรียวเฮ ฮิบาริ และรีบอร์น กระโดดตามลงไปเป็นลำดับ
ณ เมืองนามิโมริ
นางิสะที่โผล่มาในห้องนอนของใครซักคนได้แต่ทำหน้างง เธอไม่เคยเห็นที่นี่มาก่อนเลย จะเป็นอากิบะสตาร์ก็ไม่ใช่ รันกะสตาร์รึก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ ดูแล้วคงจะเป็นบ้านคนซะมากกว่า
“ฉัน...อยู่ที่ไหนเนี่ย!”
ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง
“เฮ้ย!” นางิสะถึงกับถอยกรูดไปที่ขอบเตียง เมื่อ จู่จู่ ทั้งคานาตะ จิเอริ สึนะ แล้วก็คนอื่นๆก็โผล่มาจนเต็มห้องไปหมด
“นางิ....แอ็ก!”
สึนะกำลังจะถามถึงความปลอดภัยของนางิสะเป็นต้องเกือบหลังหัก เพราะโดนเท้าของคานาตะ และจิเอริเยียบมาเต็มแรง
“อัตจังเป็นไงบ้าง”
“เธอปลอดภัยใช่ไหม? อัตจัง”
คานาตะและจิเอริถามแบบไม่ให้เธอตั้งตัว นางิสะพยักหน้าช้าๆเพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี สามสาวมองไปรอบๆก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเธอเคยรู้จักแต่อย่างใด...
“ที่นี่คือที่ไหน?” จิเอริพูดขึ้น
“เอ่อ...จะว่ายังไงดีล่ะ ที่นี่คือญี่ปุ่น เมืองนามิโมริน่ะ” สึนะพูด
“หา! นี่นายจะบอกว่าพวกเราทะลุมิติกลับมายังอดีตเนี่ยนะ!” คานาตะตะโกนลั่นบ้าน
“แล้ว...บ้านหลังนี้คือ?”
“บ้านของฉันเอง”
“เห...แสดงว่านี่คือห้องของสึนะคุงสินะ เรียบร้อยดีจัง ^^” นางิสะพูดยิ้มๆ ทำเอาสึนะแทบจะไปกราบเท้ารีบอร์นที่เอาปืนไล่กวดให้เขาเก็บห้อง
“สึคุง...ลูกกลับมาแล้วหรือจ้ะ?”
“ตายล่ะ แม่มาแล้ว!” สึนะที่ชี้จะให้สามสาวไปซ่อน ทว่าก็ไม่ทัน แม่ของสึนะดันเปิดประตูเข้ามาก่อน
ความคิดเห็น