{SUJU}***BY ONNE_NICK

ลำดับตอนที่ #3 : ซัม ง้อ***

Nan sujU



ที่จีน คนหล่อและคนสวยมายืนอยู่ทีสนามบินที่จีนอยู่



"มาถึงที่นี่จนได้� ฉันล่ะเสียเงินไปกี่ล้านวอนรู้ไหมไอ้แก้มป่อง"� คนสวยนับนิ้วมือเมื่อนึกถึงงานที่ต้องยกเลิกแล้วบินมาง้อที่รักถึงจีนเมื่องใหญ่นี้



"อ้าว� แล้วเพราะใครล่ะ� เราถึงต้องมากันถึงนี่� ไม่ใช่แผนบ้าๆ ของพี่เหรอ"� คิบอมที่ถือกระเป๋าของตัวเองกับพี่คนสวยคนเดียวบ่นขึ้นมาบ้าง




"ไอ้แก้มป่อง!!"




"เอาเหอะพี่� อย่าเพิ่งมาทะเลาะกันเองเลย� ก่อนอื่นต้องหาให้เจอก่อนว่าSJ-M� น่ะพักอยู่ไหน"� คิบอมเกาหัวตัวเองแล้วถอนหายใจ� กับความไม่รอบคอบ� ทำไมถึงลืมถามพี่คังอินได้นะ...คนหล่อเซ็ง!!




"นี่แก้มป่อง� นายเนี่ยมันเซียนคอมหรือเปล่าว่ะ� แค่หาข้อมูลของSJ-M� ก็ไม่ได้� นี่โว้ย"� คนสวยชูใบที่เหมือนแผนที่ขึ้นมาโบกไปมา



"พี่ทำได้ไง"



"เอลล์ไงล่ะ� ถามแว๊บเดียวเดี๋ยวได้เรื่อง"



"พี่นี่สุดยอดเลย� ถ้าไม่บอกไม่รู้นะว่าไอ้ที่เราต้องตามมาง้อเนี่ยไม่ใช่เพราะแผนของพี่น่ะ"



"พอๆ� ไอ้บอม จะไปไหม??"� ฮีชอลที่เดินนำน้องชายก่อนแล้วหันไปถาม



"ไปคร๊าบ...."� คิบอมรีบวิ่งตามพี่คนสวยออกไปที่รถTAXI



"อ้าว� แล้วเราะจะทำไงต่อไปอ่ะ พี่�� เรียนภาษาจีนไม่เก่งด้วยอ่ะ"



"โง่หรือไง� อังกฤษน่ะพูดเป็นไม่ใช่เหรอ?"� คนสวยทำท่าจะเอามะเงกสวยๆ� ลงที่หัวน้องชายตัวดี



ร่างสูงโบกเรียกรถ��TAXI



"HI!!� Can� you� speak� English?"� คิบอมก้มหัวไปสนทนาภาษาอังกฤษ� ทิ้งให้พี่สวยคนสวยยืนใบ้กิน



มีมันมาด้วยก็ดีอย่างงี้ล่ะ ...



"A� little� bit."� พนักงานขับรถตอบออกมา� เสียงไม่ค่อยเต็มกำลังนัก



"Please� go� to� this� address."� คิบอมยื่นใบที่อยู่ให้กับคนขับรถแล้วช่วยพี่คนสวยยกของขึ้นรถ(จริงๆ� ยกคนเดียว)



"OK."� คนขับรถพาออกไป



"นายนี่มันสุดยอดเลยอ่ะคิบอม"



"เรื่องอะไรพี่"



"ก็เรื่องภาษาไง� มีนายไปด้วยฉันไม่กลัวหลงอยู่แล้ว� 555++"



"โธ่� ผมมีค่าแค่นี้เหรอ� =.='"�� คิบอมเซ็ง


�
������������������������������������������������������ *************



"นี่คยู� ไอ้ไก่ฮยอกโทรมาหาฉันเมื่อกี้� มันบอกว่าพี่ฮีชอลกับคิบอมกำลังบินมาหาพวกเราล่ะ"� ร่างบางนั่งลงข้างๆ ของคยูฮยอนที่กำลังเล่นเกมส์อยู่กลางห้อง



"มาหาด๊องคนเดียวมากกว่า� ไม่ใช่ผม"คยูยังไม่สนใจ� ดีเมื่อไหร่ที่ดีกันผมจะได้โทรไปหามินจังของผมสักที...คิดถึงกระต่ายคร๊าบบบ~



"แหมคยู...� ก็เหมือนกันนั่นแหละ"



"เหมือนยังไง??� ก็บอมมันมาหาพี่ดงเฮ� ส่วนพี่ฮีชอลมาหาพี่ฮัน"



"นี่จะกวนฉันไปถึงไหน?� เดี๋ยวนี้เห็นฉันง้อหน่อยทำเป็นเล่นตัวนะ"



"เดี๋ยวก็เล่นตัวไม่ได้แล้วนิ� เดี๋ยวเค้าก็ดีกับแฟนเค้าแล้วนิ!!"




"ก็อ่านะ� แต่อย่าเพิ่งดีใจไปล่ะคยู� คิดเหรอว่าจะง้อคนอย่างดงเฮง่ายๆ� ไม่มีทาง"� ร่างบางยิ้มกับแผนที่เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว� คิบอม� ต่อไปนายต้องไม่กล้านอกใจฉันเด็ดขาด




"จะเอาไงอีกแม่ปลาน้อย� เค้ามาง้อแล้วก็ดีๆ กันไปเถอะ� ผมเบื่อแล้ว� อยากกลับไปเป็นคยูมินเหมือนเดิมแล้วอ่ะ"



"น่า~� ช่วยอีกวันสองวันนะคยู� แล้วเดี๋ยวจะหลอกให้มินนี่มาโดนแกกด� OK."



"เฮ้อ!� จริงอ่ะ..O0O"



"อื้ม..."� >0<'



"เต็มที่ครับเจ้านาย"� ^0^'




ร่างบางหัวเราะกับแผนของตัวเอง อีกไม่นานคิบอม� นายต้องมาร้องไห้ต่อหน้าฉัน...อิอิ� ^.^'







"ถึงสักที� แล้วอย่างนี้เอาไงต่อพี่"� เมื่อคิบอมลากกระเป๋าออกมาจากหลังรถ� แล้วยืนปาดเหมื่อก็พี่สาวไม่ทำอะไรเลย� น้องเซ็ง!!



"บุก!" ฮีชอลมองเข้าไปในห้องของคนรักจากด้านนอก(มันทำเหมือนมองเห็นที่อยู่ด้านในเลยเนอะ)



"ห๋า� บุกเลยเหรอ"� 0.0�



"ใช่อ่ะดิ� จับปล้ำแล้วค่อยพูดกัน"� ฮีชอลทำหน้าหื่นได้อีก



คิดได้แค่นั้นหรือไงพี่เรา� "เอาก็เอาว่ะ� ไม่ได้กินปลามานานแล้วนี่หว่า"� (หื่นพอกัน--ไรเตอร์)



ฮีชอลพยักหน้าแล้วเดินแยกออกไปห้อง(แฟน)ใครห้องมัน*-*...




*ฮันชอล*



knok�� knok


"ครับ!"� 0.0??



เมื่อร่างสูงเปิดประตูออกมาก็เจอร่างบางของใครบางคนกระโดดกอดตัวลอย



ร่างสูงไม่ทันได้เห็นหน้าของคนที่ปล้นกอดเค้าเพียงแต่ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน� ของคนที่คุ้นเคยเท่านั้นก็ยิ้มออก



"มาทำไมล่ะ"� ร่างสูงดันร่างบางให้ออกห่างจากตัวเล็กน้อย



"0.0� ซะงั้น� ไอ้เราก็นึกว่าจะคิดถึงเรา"� ร่างบางถอยหลังมายืนกอดอกใส่คนจีนที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว



"แล้วคิบอมล่ะ"� ร่างสูงยังคงมองหาคนที่พูดถึงต่อ



"เฮ้อ� ไม่ได้ความเท่านายเลย� ไม่มีใครทนฉันได้เท่านายหรอกฮันเกิ้ง"� ร่างบางยิ้มอย่างมีชัย� ใช่สิ� เดี๋ยวฮันเกิ้งก็จะดึงฉันเข้าไปกอด�� แล้วเราก็จะเหมือนเดิม...



"เท่านั้นเหรอ� ถ้าแค่นั้นคุณก็กลับไปเถอะ"� ร่างสูงพยายามปิดประตู



งงสิครับ��ทำไมเป็นงี้อ่ะ...O.O



จริงๆแล้วคำพูดที่ฝึกซ้อมมาซะดิบดี� แต่พอเจอหน้าก็พูดไม่ออก� อยากจะขอโทษ� อยากจะขอให้กลับมาเหมือนเดิม� แต่พอเจอหน้าก็ฟอร์มจัดทุกที�



และที่สำคัญ� ทำไมฮันเกิ้งดูห่างเหินฉันแบบนี้ล่ะ� นี่ฮีชอลคนสวยของฮันนี่คนเดิมไงล่ะ...><''



"ขอโทษนะ� คุณเอามือออกไปเถอะ� ผมต้องการพักผ่อน-.-"



"ทำไม???"�� ร่างบางเอ่ยปากได้เพียงเท่านั้นประตูก็ถูกปิดลงโดยฝีมือเจ้าฮันเกิ้ง(ตัวแสบ)



"TYT� เรียวจัง� ช่วยพี่หน่อยพี่ไม่มีทางเลือกแล้วนะ"� ร่างบางนั่งดิ้นอยู่กับพื้นเหมือนกับเด็กที่ขอซื้อของเล่นตามห้างแต่ไม่ได้...



"ผมจะช่วยพี่ได้ไง� ก็พี่ฉลาดไม่ใช่เหรอ� ทำไมไม่คิดแผนเองล่ะ"� เรียววุคที่ทำหน้าไม่สนใจ� (สมน้ำหน้าแล้ว� คิดแผนบ้าๆเองนิ)� แต่งเพลงอย่างอารมณ์ดี



"เรียวจัง� นายกล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ� แล้วนี่ไอ้บอมเป็นไงบ้างล่ะเนี่ย"� ร่างบางกวาดตามองไปทั่วห้อง




คิเฮ



กริ๊ง� กริ๊ง



เสียงออดดังเข้ามาในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง



ร่างบางเปิดประตูออกก็ต้องตกใจ� O0O� เมื่อเห็นว่าร่างสูงยืนยิ้มแล้วหันหน้าไปอีกทาง



"คะ� คิบอม"



"อื้ม� ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม� มันหนาวน่ะ"� ร่างสูงไม่รู้จะเล่นมุกอ่ะไรก็เอ่อนะ... จีนน่ะมันไม่หนาวหรอกพ่อคูณ...



"คะ� คือว่า� เดี๋ยวค่อยมาใหม่ได้ไหม พอดี"



"ใครมาเหรอด๊อง"� ร่างสูงชะโงกหน้าเข้าไปเห็นเจ้าของเสียงที่เขาจำได้ดีว่าเป็นเสียงใครก็ต้องดันประตูกระแทกร่างบางเข้าไปอย่างลืมโมโห



"ไอ้คยู..."� เสียงของร่างสูงยังไม่ทันจบ� หมัดหนักๆ� ของคิบอมก็ลอยเข้าที่หน้าของคยู



"คิบอม� หยุดนะ"� ร่างบางของดงเฮถลาเข้าไปจับคนที่ล้มไปกองกับพื้นไว้��



"ห่วงกันมากจริงนะ"� ร่างสูงทำหน้าสำเพชที่เห็นคนรัก(ที่แกบอกเลิกไปแล้ว)� กับเพื่อนรัก(เหรอ?)� อยู่ในห้องโดยใส่ชุดคลุมอาบน้ำกันสองต่อสอง



"ทำไมคิบอมต้องทำรุนแรงกับคยูด้วย� คยูไปทำอะไรให้คิบอมเหรอ"� ร่างบางพูดพร้อมทั้งน้ำตา...



"ยังมีหน้ามาพูดอีก... รู้ๆกันอยู่"� คิบอมที่ยังไม่รู้ตัว� ก็ยังตวาดใส่หน้าของหน้าหวานอีก



"รู้อะไรล่ะคิบอม� รู้ว่าดงเฮมันเลิกกับนายเพราะนายทิ้งไป� แล้วมีฉันมาปลอบใจแทนน่ะเหรอ"� คยูที่ยังคงจ้องหน้าคิบอมอย่างท้าทาย� จับมุมปากที่แตกเอาไว้ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างหน้าหมั่นไส



"ไอ้คยู~"



"คิบอม�� คยูก็พูดถูกแล้วนิ� นายจะเอายังไงกับฉันอีก"



"ดงเฮ"



"ออกไปได้แล้ว� แล้วมาทางไหนก็ไปทางนั้น� คนที่นี่ไม่ต้องการเห็นหน้านาย� จำเอาไว้"� ร่างบางดันไหล่คิบอมที่กำลังอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น� ออกจากห้องไป� ก่อนที่จะปิดประตูใส่หน้าอย่างแรง....



ดงเฮ� นาย...ลืมฉันแล้วจริงๆเหรอ??




*****************



"เรียววุคไหนคิบอมล่ะ"



"โน่น� นั่งเป็นหมาเหงาอยู่ทางโน้น"� เรียววุคไม่หันมามีเพียงปลายปากกาเท่านั้นที่ชี้ไปที่มุมห้องมุมหนึ่งที่มีคน(เหรอ??)� นั่งอยู่



"ไอ้คิบอม� ทำไมมานั่งตรงนี้ว่ะ"� คนสวยเดินเข้ามาอย่างกล้าๆ กลัวๆ



"พี่� พี่ฮีชอล� ดงเฮเค้าไม่รักผมแล้ว"� คิบอมที่หันมากอดฮีชอลไว้อย่างหาที่พึ่ง(สุดท้าย)



"ใจเย็นๆ ก่อน� คิบอม� นี่นายร้องไห้เหรอ"� ฮีชอลเอามือไปโดนหน้าที่เปียกแฉะของน้องชายจอมนิ่งไว้



"....."



"เป็นได้ขนาดนี้...ฉันก็แย่� ฮันเกิ้งไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย� เฮ้อ� ทำไงดีล่ะทีเนี๊ยะ"



"นึกว่าจะแน่จริง"� เสียงของอีกคนหนึ่งดังออกมาจากประตูห้องนอน



"ชีวอน/พี่ชีวอน"� คิบอมกับฮัชอลหันไปตามเสียง



"มาถึงนี่� นึกว่าจะมีแผนดี� ที่ไหนได้..."� ชีวอนเดินทอดน่องออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งที่โซฟาตัวยาว



"พูดทำอย่างกับมีแผนดีๆๆ"� ฮีชอลที่ลุกขึ้นมานั่งที่โซฟาที่ชีวอนนั่งอยู่



"แผนดีๆน่ะ� มีให้คนดีๆเท่านั้น� ส่วนพวกนาย"




"O0O"� เลว!!!



"ไอ้วอน~"� ฮีชอลพูดขึ้นมา� "แล้วไงต่ออ่ะ..."



ไอ้เรานึกว่าจะมีเรื่อง::� เรียววุคที่สะดุ้งกับเสียงเรียกของพี่ชายหน้าสวย� นึกว่าพี่ชีวอนจะตายด้วยน้ำมือนางพญาซะแล้ว~



"struggle"



คิบอมพยักหน้าหงึกๆๆ� ปล่อยให้ฮีชอล นั่งทำหน้างง� O0O� อะไรเหรอ??



"ปล้ำไงพี่� เรื่องง่ายๆ� เดี๋ยวผมนัดวันเอง"� ชีวอน



"หึหึ...ฮันเกิ้ง� ถึงทีฉันจะเอาให้ลุกไม่ไหวเลยคอยดู"� ฮีชอล



"หึหึ...จะเอาให้เป็นปลาง่อยเลย� 55+"� คิบอม







**************************



คิดเหรอว่าเรื่องจะจบง่ายๆ