คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF อีล--คิดโง่ๆ
Nan sujU
เรื่องของผมพึ่งมาเมื่อไม่นานมานี้
ในวันที่เขาเปลี่ยนไป
"ดงเฮ ฉันว่าเรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมเหอะ"
คิบอมพูดก่อนที่จะดึงร่างของผมเข้ากอด
"นี่มันเรื่องอะไรกันคิบอม ทำไมนาย"
"ผมจะไปอยู่กับพี่ฮีชอล"
"อะไรนะ นายกับพี่ฮีชอล"
"ผมไปก่อนนะ พี่ฮีชอลรอผมอยู่"
ร่างสูงของคิบอมเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าจากออกไป
นี่มันอะไร ผมต้องไปทำงานที่จีนพรุ่งนี้แล้ว แล้วทำไม คิบอมถึงต้องมาบอกเลิกผมตอนนี้ด้วย
"พี่ฮัน หมายความว่าไง"
ผมเห็นพี่ฮันนั่งกอดขวดโซจูแล้ว มองหน้าผม น้ำตาพี่ฮันไหลลงมาอาบแก้ม
"ด๊อง เราผิดอะไร ทำไมเขาถึงทิ้งพวกเราไป"
"พี่ฮัน"
"ด๊อง พี่จะไม่กลับมาแล้ว พี่จะอยู่ที่จีนเลย"
"ไม่นะพี่ฮัน..."
"จะกลับมาเกาหลี ให้คนที่ใจดำมันเห็นหน้าทำไม สู้เราไปตามทางของเราไม่ดีกว่าเหรอ"
ฮันกยองร้องเสียงดังเป็นทำนองเพลง
พี่ฮันคงจะเจ็บมาก (จนบ้าไปแล้ว)
วันนี้พวกเราเอสเจเอ็มต้องเดินทางไปที่จีนวันนี้ตอน บ่ายโมง
"เป็นไงบ้างฮัน เมื่อคืนเล่นดื่มทั้งคืนฉันล่ะเหนื่อยแทนพวกแกจริงๆ"
ลีทึกลีดเดอร์ที่มาดูแลความเรียบร้อยก่อนที่จะส่งตัวเอสเจเอ็มไปทำงานที่จีน
"..."
มีเพียงสีหน้าที่บอกได้ทุกอย่างสำหรับคนๆนี้
"ชีวอน ยังไงก็ฝากดูแลทุกคนด้วยนะ� ช่วงนี้ฮันยังคงดูแลพวกแกไม่ไหว"
ลีทึกเอ่ยเมื่อนึกถึงสิ่งที่ดงเฮเล่าให้ฟังเมื่อเช้าว่าฮีชอลกับคิบอมกำลังคิดอะไรประหลาดๆอยู่
"แล้วดงเฮล่ะ"
"ไปห้องน้ำครับ เดี๋ยวผมไปตามให้"!!
คยูฮยอนน้องเล็กวิ่งออกที่ห้องน้ำของผู้โดยสาร VIP
เมื่อร่างสูงเดินมาถึงหน้าห้องน้ำก็ได้ยินเสียงสะอื้นดังออกมาจากห้องน้ำที่แขวนป้ายปรับปรุงอยู่
ก๊อกก๊อก
เสียงเคาะประตูทำให้ร่างบางที่อยู่ในห้องน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องน้ำ
"คยูฮยอน"
ร่างบางเรียกชื่อคนที่เดินเข้ามากอดตัวเองหลังจากที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาอย่างตกใจ
"อย่าร้องไห้เลยนะครับ ผมเชื่อว่าคิบอมต้องมาเหตุผมอะไรสักอย่าง"
คยูฮยอนน้องเล็กยังคงลูบหัวสวยของพี่ชายหน้าหวานของวงเบาๆ
"...."� TT.TT
"พี่ดงเฮ.. เลิกร้องได้แล้วครับ ถ้าเค้ารู้จะไม่สบายใจนะ"
คยูฮยอนจ้องหน้าหวานแล้วยิ้มให้ เพื่อส่งกำลังใจที่เขามีให้เต็มเปี่ยมไปให้พี่ชายหน้าหวาน
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับมีแต่การพยักหน้าไปมา เป็นการยืนยันการรับรู้
"ไปเถอะครับ คนอื่นรอพี่อยู่..."
คยูฮยอนเดินจูงมือนำร่างบางออกมาจากด้านในของช่องทางที่ไปห้องน้ำ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีอีกคนเฝ้ามองอยู่อีกทางที่ไม่ไกลกัน
"ของโทษน่ะด๊อง... เป็นแบบนี้คุณคงจะทำงานได้ดีกว่า"
ร่างหนาของอีกคนเดินออกไปทางช่องหนีไฟ
"ไงเรามาช้าไปห้องน้ำซะลืมเลย"
ลีทึกเดินมาโคลงหัวของน้องชายสุดรักที่กำลังจะไปที่จีนเพื่อโปรโมทเพลงในฐานะนักร้อง SJ M
"ฮ่ะ..พี่ฮันล่ะพี่ลีทึก"
ร่างบางถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากตอบออะไรให้พี่ชายตาสวยฟังอีก เขารู้ว่าแค่นี้พี่ลีทึกก็เป็นห่วงเขาจะแย่แล้ว
"พี่ให้ชีวอนพาขึ้นไปนั่งรอบนเครื่องแล้วล่ะ"
ลีทึกที่พูดแล้วเดินไปดูความเรียบร้อยอีกครั้ง
"ถ้างั้นผมไปแล้วนะ จะไปดูพี่ฮันสักหน่อย"
"ดงเฮ� พี่อยากให้เราเชื่อในตัวคิบอมนะ พี่ว่าที่ไอ้แก้มป่องมันทำแบบนี้มันต้องมีเหตุผลของมันแน่ๆ"
"เหตุผลบ้าๆน่ะสิ.."
เรียววุคเดินมาที่หลังโค้งตัวแล้วเดินขึ้นเครื่องไป ทำให้พี่ลีทึกมองน้องชายที่ทำตัวเรียบร้อยและไม่เคยว่าใครไปอย่างงงๆ?
หรือว่าเรียววุคจะรู้อะไรบางอย่าง
ร่างบางเดินตามเรียววุคขึ้นไปทันที
"คยูฮยอน พี่ฝากดูแลเจ้าปลาน้อยด้วยนะ"
ลีทึกฝากฝังน้องชายอีกคน
"ครับ..จนกว่าคิบอมจะมารับคืน"
คยูฮยอนเดินตามดงเฮขึ้นไป ก่อนที่จะมีสีหน้าที่เหนื่อยใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวง
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ตลอดทางที่นั่งเครื่องมาเรียววุคนั่งอยู่กับผู้จัดการวง และไม่ยอมมองหน้าของร่างบางเลย จนร่างบางตัดสินใจจะไปพูดเมื่อถึงจีนแล้ว
เมื่อทั้งหมดมาถึงจีน และเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว ก็ต่างแยกย้ายไปเก็บของตามห้อง
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของเรียววุค� ซึ่งเรียววุคก็รู้ดีว่าเป็นใครก็เดินไปเปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งเก็บของต่อ
"เก็บของเสร็จแล้วเหรอ"
และเป็นเรียววุคที่พูดขึ้นมาก่อน
"ยัง� แต่ว่ามีเรื่องจะถาม� เรื่อง..."
"ยังไม่อยากตอบ ดงเฮไปเก็บของให้เสร็จก่อนดีกว่า แล้วจะเล่าให้ฟัง"
"เอางั้นเหรอ"
ร่างบางซึ่งไม่แน่ใจแต่ก็ต้องยอมแต่โดยดี
"อื้ม~"
เรียววุคพูดไม่มองหน้าร่างบางที่นั่งฟัง แต่ร่างบางก็ถอยออกมาจากห้องของเรียววุค แล้วเดินไปที่ห้องของตัวเองเก็บข้าวของให้เรียบร้อย
"เมาๆ มาวๆ ให้ลืมคนใจร้าย"
ฮันคยองพร่ำบอกเป็นภาษาจีน ทำให้เฮนรี่ส่ายหัวไปมากับลีดเดอร์คนโตของวงโปรเจ็คย่อย� มันจะไหวเหรอว่ะเนี่ย
"พอเหอะ พี่ฮัน ผมว่านอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีงานเช้านะ"
เสียงเรียววุคบ่นหลังจากที่พยายามลากถูให้ฮันคยองเข้าห้องมานานนับชั่วโมง คนทำความสะอาดอย่างเขาก็ต้องมานั่งรอให้เลิกๆกินสักที
"ดีๆ ดีๆ จะได้ลืมนาย คนใจร้าย"
ฮันคยองเดินคอตกกลับห้องไปทำให้คนที่เหลือถอนหายใจออกมา แล้วแยกย้ายกันกลับห้องเพราะมีงานเช้า
จนเหลือแค่เพียงเรียววุค กับดงเฮที่มาช่วยเก็บจานที่เหลือสองคน
"อยากฟังแล้วใช่ไหมดงเฮ"
"อื้ม..เรียวจังรู้อะไรมาเหรอ"
ร่างบางกระเถิบมายืนข้างๆร่นน้องน่ารักใกล้ แล้วเหลือบมองไปที่หน้าของเรียววุค
"ถ้าเล่าแล้ว รับปากไหมว่าจะไม่โทรไปหาคิบอมมัน"
เรียววุคหันมามองหน้าพี่ชายหน้าหวานอย่างหาคำตอบ
"..."
ร่างบางทำหน้าจริงจังก่อนที่พยักหน้าสองสามครั้ง
"เฮ้อ~ ว่าจะไม่พูดแล้วเชียว แต่ก็ไม่อยากให้ดงเฮต้องมีสภาพเหมือนพี่ฮันอีกคน"
"ทำไมเหรอ เรียวจัง"
"ก็พี่ฮีชอล กับคิบอมน่ะสิ� ดันปรึกษากันว่าถ้าพวกเราแยกกันมาทำงานที่จีนเหมือนเมื่อครั้งที่แล้วอีก พวกนั้นก็จะบอกเลิกพวกเรา"
"เพื่ออะไร?"
ร่างบางทำหน้างง ทำไมคิบอมต้องบอกเลิกเขา แค่ว่าเขาแยกมาทำงานที่จีน
"เขาอยากให้พวกเราทำตามความฝัน� ไม่อยากให้มัวแต่คิดถึงพวกเขาน่ะสิ"
"บ้าหรือเปล่า ยิ่งเขาทำแบบนี้ ก็ดูพี่ฮันสิ ยิ่งกว่าเมื่อครั้งที่แล้วที่ต้องแยกกับพี่ฮีชอลตอนนั้นอีก"
ร่างบางบ่นออกมา เหมือนแสดงความคิดให้อีกคนรับฟัง
"ใช่� แต่ที่โง่� เพราะไอ้คิบอมมันดันตกลงซะด้วย"
เรียววุคส่ายหัว ก่อนที่จะเก็บจานตรงหน้าต่อ...
"แล้วนายรู้ได้ไงล่ะเรียวจัง"
"ก็ฉันดันไปเก็บของหลังจากที่พวกนั้นกำลังกินน่ะสิ"
เรียวจังเดินถือจานไปที่ห้องครัว เพื่อล้างเหมือนทุกวัน
"คิบอม นายบ้าหรือเปล่า ทำไมต้องตกลงตามพี่ฮีชอลด้วย"
ร่างบางกดเบอร์ข้ามประเทศเพื่อกดโทรหาคนรัก...แก้มป่อง
ความคิดเห็น