ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF GOT7] with me and you. - yugmark

    ลำดับตอนที่ #5 : first snow.

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 442
      6
      19 ม.ค. 58





    ค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยอากาศหนาว เสริมทับด้วยบรรดาหิมะที่กำลังโปร่ยปรายลงมา
    เป็นคืนแรกที่มีหิมะร่วงโรยลงมาตามฤดูกาลคนที่นี้มีธรรมเนียมที่ว่า คู่รักมักจะพากันมาดู
    หิมะแรกเสมอ



     
    "หิมะตกแล้วนะ ออกไปดูด้วยกันไหม"


     
     
    "หืมมม ได้หรอ?"ร่างบางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของอกแกร่ง รั้งร่างขึ้นมาถามอย่างสนใจ



     
    "ไม่ได้หรอก"คิมยูคยอมตอบคำถามของพี่ชายตัวเล็กในอ้อมกอดของเขาทันที



     
     
    หากพูดถึงเหตุผลที่เขาไม่สามารถพาพี่ชายตรงหน้าไปดูหิมะแรกด้วยกันได้
    ก็คงตอบได้หลายประการ 

     
    ประการแรก อากาศข้างนอกหนาวมากหากจะออกไปทีหนึงคงต้องหาเสื้อโค้ตตัวหนาๆ
    สักสองสามตัวมาเป็นเกาะป้องกัน

     
    ประการที่สองเมเนเจอร์ของพวกเราไม่อนุญาติให้พวกเราออกไปไหนตามลำพังใน
    ช่วงโปรโมตอัลบัมแบบนี้



     
    "ไม่ได้แล้วพูดทำไมฮะ!"มาร์คออกแรงทุบแขนน้องชายขี้แกล้งที่ตอนนี้เป็นทั้งหมอน
    ให้ซุกและเตียงน้อยๆให้เอนอิง



     
    "ก็แค่อยากรู้ว่าฮยองอยากไปดูกับผมไหม"



     
    "จะอยากรู้ไปทำไมฮะ"มาร์คถามออกไปอย่างอึกอัก เพราะคงรู้จุดประสงค์ของคนอีก
    ฝ่ายดี ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยสีแดงระเรื้อด้วยความเขินอาย มาร์คจึงเบนหน้าไปทาง
    ทีวีที่เปิดไว้ตั้งแต่แรกแทน





     
    "ก็ถ้าพี่อยากไป ก็แสดงว่าพี่รักผม"คิมยูคยอมกระชับอ้อมแขนให้แน่นกว่าเดิมเพื่อ
    เป็นการรั้งให้ร่างบางใกล้ชิดกับตนมากขึ้นไปอีก




     
    "อย่าขี้ตู่ให้มันมากได้มะ"หากจะว่าไป ตอนนี้มาร์คก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับน้อง
    เล็กตอนนี้อยู่ในระดับไหน จะเป็นแค่เพื่อนร่วมวง พี่น้องคนสนิท หรืออะไร มาร์คก็ไม่กล้า
    จำกัดความ เพราะถ้าหากคิดเกินเลยไปมากกว่านี้ มาร์ครู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องเหมาะสมเลย







     
    แต่ตอนนี้ทั้งเขาและยูคยอมกลับเลือกปฏิบัติ ตามที่หัวใจของเขาเรียกร้อง แต่เหนือ
    สิ่งอื่นใด การแสดงออกที่ดูจะมากเกินไปเช่นนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ แม้กระทั้งเมมเบอร์ในวง
     
     










     
    ก่อนหน้านี้หลังจากที่เมมเบอร์แต่ละคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้องนอน
    ทั้งมาร์คและยูคยอมกลับเลือกที่จะใช้เวลาด้วยกันต่อที่ห้องนั่งเล่น

     
    นานๆทีจะมีโอกาสได้นอนดูทีวีในวันหยุดพักผ่อนสบายๆแบบนี้ๆ 
    แถมตอนนี้ข้างนอกหน้าต่างก็มีพลพรรคหิมะสีขาวพากันร่วงโรยลงมาถึงแม้อากาศจะหนาว
    แต่คนทั้งคู่กับรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก









     
     
    "พี่ง่วงแล้วอ่ะ"ร่างบางตาปรือก่อนจะเอาหน้าซุกลงที่อกของคนอายุน้อยกว่า




     
    "ง่วงก็นอนเลย ไม่มีใครออกมาตอนนี้หรอก"ยูคยอมทิ้งศีรษะลงเอนทับบน
    ศีรษะของร่างบางอีกที เพราะตนนั่นก็ง่วงเหมือนกันหากแต่ก็อยากใช้เวลาร่วมกับร่างบาง
    ในอ้อมกอด
    ให้มากกว่านี้





     
    คงจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขากล้าที่จะขอสลับห้องนอนกับแจ๊คสันฮยอง...
     
     


     
     





     
     
    "เฮ้ย สองคนนี้ มานอนไรตรงนี้ฮะ"เป็นปาร์คจินยองที่บังเอิญออกมาเห็นภาพ
    ของพี่ชายคนโตกับน้องชายคนเล็กที่ตอนนี้หลับตาพริ้มอยู่บนโซฟากลางหอพักทั้งคู่





     
    "ทำไมต้องดุด้วยเนี้ยฮยอง"ยูคยอมที่ประสาทการรับรู้ไวกว่า สะลึ่มสะลือเอย
    ถามจินยอง





     
    "ก็แล้วมานอนกันตรงนี้ทำไมละ ไปนอนในห้องนู้น เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น
    ก็ความแตกหรอก"
    ปาร์คจินยองเป็นคนเดียวที่ล่วงรู้ความลับของคนทั้งสองและยังมีหน้าที่ค่อยช่วย
    ปกปิดความลับนี่อีก ทำไมเขาต้องหลวมตัวมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเนี้ย





     
    "ผมอยากนอนกอดมาร์คฮยองนี่"คิมยูคยอมยู่ปากพองลมอย่างขัดใจทำตัวเป็น
    เด็กน้อยที่โดนดุ





     
    มาร์คที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกตัวและได้ยินบทสนทนาจึงเอื้อมมือไปตีแขนคนที่ตนใช้
    ตัวเอนอิงหลับไหลไปเมื่อครู่




     
    "แยกย้ายไปนอนเหอะคยอม"แม้จะได้รับคำสั่งแบบนั่น แต่ยูคยอมก็ยังคงทำ
    ท่าทีไม่พอใจเพราะมีไม่กี่ครั้งหรอกนะ ที่เขาจะมีโอกาสได้นอนกอดคนที่เขารักแบบนี้







     
    เวลามีงานต่างคนก็ต่างเหนื่อย พอถึงหอ ก็แยก
    ย้ายกันอาบน้ำเข้านอนด้วยเวลาที่จำกัด
     




     
    "เฮ้ออออ จริงๆเลย สองคนนี้ อ่ะๆ ผมยอมให้ยืมห้องนอนวันหนึง รีบๆไปเลย"




     
    ปาร์คจินยองที่เห็นสีหน้าน้องเล็กก็อดสงสารไม่ได้จึงตัดสินใจยกห้องนอนให้
    กับทั้งคู่ชั่วคราว และเขาเองคงต้องอันตรธานตัวเองมานอนที่เตียงของยูคยอมแทน
    แม้จะไม่สบาย
    เท่าห้องของตน แต่เขาก็คงใจร้ายกับคนทั้งสองตรงหน้านี้ไม่ได้หรอก




     
    "น่ารักจังเลยจินยองงา ขอหอมที่"มาร์คลุกขึ้นพรางโผลเขากอดจินยองและ
    ประทับจมูกรั้นลงบนแก้มของจินยองเป็นการขอบคุณก่อนจะรีบพาร่างของตนห่ายวับ
    เข้าห้องนอนของ
    อีกฝ่ายไป ตามด้วยร่างของน้องเล็กที่ลุกตามมาทีหลังแต่ทว่าแทนที่จะขอบคุณ ยูคยอมกลับทำตรงกันข้าม





     
    "คนนี้ของผม"ไม่พูดเปล่าแต่เพิ่มท่าทางที่ดูน่าหมันไส้เอาการ ยูคยอมใช้
    นิ้วชี้เข้าหาตัวเองเป็นการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวมาร์ค




     
    แหม่ไอ้นี้อุสาห์ให้ยืมห้อง จินยองยกขาขึ้นหมายจะทีบส่งน้องชายที่บังอาจ
    ทำตัวน่าหมันไส้ แต่ด้วยความไวของยูคยอม ทำให้รอยเท้าของเขาไม่ได้ถูกประทับลงที่ตัว
    ของยูคยอมอย่างที่หมายไว้
     
     






     
     
    ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ  ㅡ end ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ ㅡ 



    โปรดอย่าหาสาระ ตอนแรกกะจะแต่งฮากว่านี้
    แบบอยากให้จินยองดุมาร์คคยอมมากกว่านี้
    แต่ไงกลับทำให้จินยองเป็นนางฟ้าไปได้

    ชอบแต่งให้จินยองเป็นคนกุมความลับของยูคมาร์ค
    และชอบที่ จินคยอมเถียงกันด้วย นัลล๊ากก

    เนื้อหาก็ไม่ตรงกับชื่อเรื่องเท่าไรหรอก 
    แถมสั้นโผดดดด ช้างมันเถอะเนาะ 5555

     
    。SYDNEY♔
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×