ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Juliette::Chapter:: 5%
"ฮึก...คะ..คิบอม...ดะ..ดงแฮเค้า...ฮึก ฮือๆๆๆๆ"ร่างอวบที่เดินเข้ามาในห้องประทานนักเรียนร้องห่มร้องไห้ใหญ่สภาพร่างกายแทบดูไม่ได้ ผมยุ่งๆ แก้มที่เป็นรอยนิ้วมือแดงทั้งสองข้าง บงบอกถึงความรุงแรง
"ซะ....ซองมิน เธอเป้นรัยอะ ซองมิน...ใครทำร้ายเธอฉะ ฉันจะไปจัดการมันเอง"ร่างสูงออกรับ
"ดะ...ดงแฮ ดงแฮขะ ขู่ฉัน.....ฮึก...คิบอมดงแฮเค้าขู่ฉัน...คะ..เค้าบอกว่า"
"ว่ารัยซองมิน ยัยนั่นมาว่ารัยเธอ!"
"ดงแฮขู่ให้ฉันเลิกกับนาย...ฮึก...คะ...เค้าบอกว่าถ้าฉันไม่เลิกกับนาย เค้าจะสั่งคนให้มาทำร้ายฉันหนักกว่านี้....ฮึก...ฮือฉะ...ฉันกลัวอ๊ะ คิบอม"คิบอมได้งฟังแล้วถึงกับอึ้งนางมารร้ายทำกับคนที่ตนรักได้ถึงขนาดนนี้เลย คิบอมดึงซองมินเข้ามากอด แต่อีกคนก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลพลาก แต่มุมปากน้อยๆกลับยิ้มด้วยความซะใจ
"คะ...คิบอมเลิกกันเถอะนะ...นะคิบอมฮึก...ฉะ..ฉันกลัว นะคิบอม"ร่างอวบพยายามพูด
"ไม่ต้องกลัวนะคนดีของผม เราจะมะ...."
"ไม่!!!....."ร่างอวบหลุดปากไปแถมยังคะคอกใส่อีกคิบอมถึงกับอึ้ง
"เอ่อ ฉะ..ฉันหมายถึง..ฮึก...ฉันกลัวเราต้องเลิกกันนะคิบอม...หรือว่านายอยากเห็นคนที่ตนรักเป้นอะรัยไปละ ดงแฮอะถึงจะอยู่หอ แต่พ่อกับแม่มันอธิพลมากๆเลยนะ เป็นถึงผู้จัดการ บริษัทยักใหญ่อะ"
"หึ...ได้ผมจะ...ไม่บังคับซองมินนะ...แล้วแต่เถอะนะ ซองมินอยากเลิกก็เลิก ผมต้องไปเรียนแล้ว ลาก่อนนะคับ"คิบอมเอ่อยจบก็ปล้อยซองมินไว้แล้วเดินไปหยิบหนังสือสมุดเดินออกไป
'หึหึ...ดงแฮขอบคุณจิงๆเลยนะอยากเป็นเพื่อนกับฉันตั้นแต่มต้นฉันไม่เคยหักหลังเพื่อนแต่ปีเนี่ย ฉันขอหลักหักหน่อยก็แล้วกัน ... ฉันเกียจแกจิงๆเลย ดาวเด่นของโรงเรียนที่ผ่านก็คือเธอรองจากเธอก็คือฉัน อย่าหน่อยการทำแบบเนี่ยมันซะใจฉันจิงๆเลย ลี ดงแฮ'ร่างอวบยื่นยิ้มกับความคิดของตนด้วยความสะใจ
ขอให้ทุกท่าน
ลืมซะ
มันเป็นเพียง
"อ๊าก!.....แฮ่กๆๆ.....ฝันไปหรอเนี่ย....เฮือก!!!"ร่างบางต้องตื่นเมื่อฝันร้ายเข้า แต่ทงเฮไม่รู้ว่าซองมินเป็นแบบในฝันเค้ารึเปล่า แต่ต้องสะดุงอีกรอบเมื่อหันมาเจอกับ คิม คิบอม
ร่างกายที่ดูเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับหลายไปหมด
ความหวาดกลัวเข้ามาแสกแท้
....กลัว....
กลัวคนข้างๆร่างกายของตน คิม คิบอม
"โอ้ยนิ๊...จะแหกปากทำไมห๊ะ!......อ๊ะ..หรืออยากเจอแบบเมื่อคืน"
"...."
"เงียบกับสามีแบบเนี่ยมันไม่ดีน๊า ระวังจาเจอแบบเมื่อคืน กี่โมงแล้วเนี่ยหึ....จะหกโมงเช้าอยู่แล้วหรอเนี่ย....มาฉันจะพาไปอาบน้ำ"คิบอมพูดจบก็ลุกขึ้นนั่งแต่ยังเห้นร่างบางนั่งนิ่ง
"....ออกไป..."ทงเฮพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแข็งกล้าแต่จิตใจกลับอ่อนแอ
"...หึได้ไงเล่า เธอยังไม่ได้อาบน้ำเลย...มาๆๆ ฉันสงสารจาพาไปอาบน้ำก็แล้วกันนะ"คิบอมพูดจบก็พยายามจาอุ้มร่างบางไป
ผลัว!!!
"กลืนมันลงไป...ฉันไม่ต้องการฉันไปอาบน้ำเองได้คนอย่างฉัน ไม่เคยคิดที่จะขอความช่วยเหลือจากใคร...ยำนะ โดยเฉพาะคนที่ทำให้ฉันเจ็บมันต้องเจ็บกว่าฉันเป็นพันเท่า!!!"
"หึ...แล้วจารอนะ"คิบอมพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยเพียงร่างบาง
ปล่อยให้ร่างบางนั่งน้ำตาซึม
ความเจ็บปวดเนี่ยเกินกว่าที่ทงเฮจะรับมันได้...
-------------------------------------------------------------
ที่ห้องเรียน
"ทงเฮ...ทงเฮ..อี ทงเฮ!!!"
"ห๊ะๆ...อะรัยแทมินตกใจหมดเลย"
"มีคนมาหาอ่า...แกเป็นรัยอ่าหน้าซีดๆ.."ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนร่างเล็กเลยถาม
"อ่าสงสัยเมื่อคืนนอนดึกมั้ง แล้วใครมาหาฉันหรอ...."ร่างบางถาม
"คยูฮยอนนั่นไง เค้าบอกว่าเป้นแฟนกับแกอะ...คยูบอกว่ารอหน้าห้องไปซิๆ"ร่างบางได้ยินเลยจำใจเดินออกไปแต่ความเจ้บที่แผลกลับแล่นขึ้นมาทำให้ดงแฮแทบล้มลงไปแต่ดีนะที่แกะโต๊ะไว้ได้
"ห๊ะ..เฮ้ยทงเฮ เป้นรัยอ่าเข่าอ่อนหรอ...555+ เหมือนคนโดนข่มขืนมาเลย555+"แทมหัวเราะร่างบางใหญ่
'เฮือก!....ขะ..ข่มขืนงั้นหรอ'ร่างบางสะบัดความคิดออกไปแล้วพยายามเดินไปหน้าห้อง
พรึบ!
"ทงเฮ...ดีใจจังได้เจอตั้งแต่เช้า...ผมมีนี้จะให้อ่าใส่มันเอาไว้ตลอดนะ"คยูพูดจบก้หยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อ ถุงผ้ากำหยี่ที่ข้างในน่าจะใส่ของสำคัญมาก ร่างโปร่งหยิบสิ่งเล็กๆไม่มากเป้นวงกลมๆ แกะสลักว่า'KH'(จิ้นไป- -*ไม่ใช่คิเฮน๊า)
คยูถือมันด้วยความหมั่นใจมากๆ
---------------------
ง่วงมากๆๆเพิ่งตื่นขอนอนอีกรอบน๊า
"ซะ....ซองมิน เธอเป้นรัยอะ ซองมิน...ใครทำร้ายเธอฉะ ฉันจะไปจัดการมันเอง"ร่างสูงออกรับ
"ดะ...ดงแฮ ดงแฮขะ ขู่ฉัน.....ฮึก...คิบอมดงแฮเค้าขู่ฉัน...คะ..เค้าบอกว่า"
"ว่ารัยซองมิน ยัยนั่นมาว่ารัยเธอ!"
"ดงแฮขู่ให้ฉันเลิกกับนาย...ฮึก...คะ...เค้าบอกว่าถ้าฉันไม่เลิกกับนาย เค้าจะสั่งคนให้มาทำร้ายฉันหนักกว่านี้....ฮึก...ฮือฉะ...ฉันกลัวอ๊ะ คิบอม"คิบอมได้งฟังแล้วถึงกับอึ้งนางมารร้ายทำกับคนที่ตนรักได้ถึงขนาดนนี้เลย คิบอมดึงซองมินเข้ามากอด แต่อีกคนก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลพลาก แต่มุมปากน้อยๆกลับยิ้มด้วยความซะใจ
"คะ...คิบอมเลิกกันเถอะนะ...นะคิบอมฮึก...ฉะ..ฉันกลัว นะคิบอม"ร่างอวบพยายามพูด
"ไม่ต้องกลัวนะคนดีของผม เราจะมะ...."
"ไม่!!!....."ร่างอวบหลุดปากไปแถมยังคะคอกใส่อีกคิบอมถึงกับอึ้ง
"เอ่อ ฉะ..ฉันหมายถึง..ฮึก...ฉันกลัวเราต้องเลิกกันนะคิบอม...หรือว่านายอยากเห็นคนที่ตนรักเป้นอะรัยไปละ ดงแฮอะถึงจะอยู่หอ แต่พ่อกับแม่มันอธิพลมากๆเลยนะ เป็นถึงผู้จัดการ บริษัทยักใหญ่อะ"
"หึ...ได้ผมจะ...ไม่บังคับซองมินนะ...แล้วแต่เถอะนะ ซองมินอยากเลิกก็เลิก ผมต้องไปเรียนแล้ว ลาก่อนนะคับ"คิบอมเอ่อยจบก็ปล้อยซองมินไว้แล้วเดินไปหยิบหนังสือสมุดเดินออกไป
'หึหึ...ดงแฮขอบคุณจิงๆเลยนะอยากเป็นเพื่อนกับฉันตั้นแต่มต้นฉันไม่เคยหักหลังเพื่อนแต่ปีเนี่ย ฉันขอหลักหักหน่อยก็แล้วกัน ... ฉันเกียจแกจิงๆเลย ดาวเด่นของโรงเรียนที่ผ่านก็คือเธอรองจากเธอก็คือฉัน อย่าหน่อยการทำแบบเนี่ยมันซะใจฉันจิงๆเลย ลี ดงแฮ'ร่างอวบยื่นยิ้มกับความคิดของตนด้วยความสะใจ
ขอให้ทุกท่าน
ลืมซะ
มันเป็นเพียง
"อ๊าก!.....แฮ่กๆๆ.....ฝันไปหรอเนี่ย....เฮือก!!!"ร่างบางต้องตื่นเมื่อฝันร้ายเข้า แต่ทงเฮไม่รู้ว่าซองมินเป็นแบบในฝันเค้ารึเปล่า แต่ต้องสะดุงอีกรอบเมื่อหันมาเจอกับ คิม คิบอม
ร่างกายที่ดูเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับหลายไปหมด
ความหวาดกลัวเข้ามาแสกแท้
....กลัว....
กลัวคนข้างๆร่างกายของตน คิม คิบอม
"โอ้ยนิ๊...จะแหกปากทำไมห๊ะ!......อ๊ะ..หรืออยากเจอแบบเมื่อคืน"
"...."
"เงียบกับสามีแบบเนี่ยมันไม่ดีน๊า ระวังจาเจอแบบเมื่อคืน กี่โมงแล้วเนี่ยหึ....จะหกโมงเช้าอยู่แล้วหรอเนี่ย....มาฉันจะพาไปอาบน้ำ"คิบอมพูดจบก็ลุกขึ้นนั่งแต่ยังเห้นร่างบางนั่งนิ่ง
"....ออกไป..."ทงเฮพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแข็งกล้าแต่จิตใจกลับอ่อนแอ
"...หึได้ไงเล่า เธอยังไม่ได้อาบน้ำเลย...มาๆๆ ฉันสงสารจาพาไปอาบน้ำก็แล้วกันนะ"คิบอมพูดจบก็พยายามจาอุ้มร่างบางไป
ผลัว!!!
"กลืนมันลงไป...ฉันไม่ต้องการฉันไปอาบน้ำเองได้คนอย่างฉัน ไม่เคยคิดที่จะขอความช่วยเหลือจากใคร...ยำนะ โดยเฉพาะคนที่ทำให้ฉันเจ็บมันต้องเจ็บกว่าฉันเป็นพันเท่า!!!"
"หึ...แล้วจารอนะ"คิบอมพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยเพียงร่างบาง
ปล่อยให้ร่างบางนั่งน้ำตาซึม
ความเจ็บปวดเนี่ยเกินกว่าที่ทงเฮจะรับมันได้...
-------------------------------------------------------------
ที่ห้องเรียน
"ทงเฮ...ทงเฮ..อี ทงเฮ!!!"
"ห๊ะๆ...อะรัยแทมินตกใจหมดเลย"
"มีคนมาหาอ่า...แกเป็นรัยอ่าหน้าซีดๆ.."ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนร่างเล็กเลยถาม
"อ่าสงสัยเมื่อคืนนอนดึกมั้ง แล้วใครมาหาฉันหรอ...."ร่างบางถาม
"คยูฮยอนนั่นไง เค้าบอกว่าเป้นแฟนกับแกอะ...คยูบอกว่ารอหน้าห้องไปซิๆ"ร่างบางได้ยินเลยจำใจเดินออกไปแต่ความเจ้บที่แผลกลับแล่นขึ้นมาทำให้ดงแฮแทบล้มลงไปแต่ดีนะที่แกะโต๊ะไว้ได้
"ห๊ะ..เฮ้ยทงเฮ เป้นรัยอ่าเข่าอ่อนหรอ...555+ เหมือนคนโดนข่มขืนมาเลย555+"แทมหัวเราะร่างบางใหญ่
'เฮือก!....ขะ..ข่มขืนงั้นหรอ'ร่างบางสะบัดความคิดออกไปแล้วพยายามเดินไปหน้าห้อง
พรึบ!
"ทงเฮ...ดีใจจังได้เจอตั้งแต่เช้า...ผมมีนี้จะให้อ่าใส่มันเอาไว้ตลอดนะ"คยูพูดจบก้หยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อ ถุงผ้ากำหยี่ที่ข้างในน่าจะใส่ของสำคัญมาก ร่างโปร่งหยิบสิ่งเล็กๆไม่มากเป้นวงกลมๆ แกะสลักว่า'KH'(จิ้นไป- -*ไม่ใช่คิเฮน๊า)
คยูถือมันด้วยความหมั่นใจมากๆ
---------------------
ง่วงมากๆๆเพิ่งตื่นขอนอนอีกรอบน๊า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น