ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปีศาจลาวาและเจ้าหญิงหิมะ vocaloid

    ลำดับตอนที่ #4 : ชะตาของปีศาจแห่งหินลาวา

    • อัปเดตล่าสุด 23 ต.ค. 55


    ในปีเดียวกัน
    snow volcano
    "เลน!! พวกเจ้ามีใครเห็นเลนมั่ง??"
    ภรรยาของหัวหน้าเผ่าปีศาจออกตามหาลูกของตนในหมู่บ้านปีศาจลาวา
    "หายไปไหนของเจ้านะเลน ถ้าเจอโดนโทษหนักแน่!!"
    "ท่านแม่ข้าอยู่นี้ ข้าไปเก็บหินแปลกๆที่ถ้ำใต้ภูเขาไฟมา"
    ทายาทของหัวหน้าเผ่าปีศาจลาวา พูดกับแม่ของตัวเองอย่างนอบน้อม
    "เจ้าไปไหนไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ไม่ดีรู้ไหม ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาข้าเสียใจนะ"
    "อย่าดุกันสิ
    ท่านแม่ ข้าก็ไม่ได้ไปไหนไกลมาก ดูสิข้าเจอ yellow sapphire ด้วย"



    "หือ? yellow sapphireงั้นหรือ ข้าว่ามันก็แค่ก้อนหินสีเหลืองเป็นประกายธรรมดาๆ"
    "รู้ความสำคัญของมันหรือเปล่าท่านแม่ รัตนของดาวพฤหัส พลอยที่ทรงพลัง.."
    "งั้นมันก็คงเหมาะสมกับเจ้ามากสินะ"
    "ขอรับ สมมาก"เขาบอกลาผู้เป็นแม่อย่างอ่อนโยน
    ดาวพฤพัสมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ เมื่อลิขิตอะไรก็มิสามารถฝืนชะตาได้

    ผมเกิดมาเพื่อนำโลกออกจากยุคสงคราม ผมคือพลัง แต่เพื่อแลกกับสรวงสวรรค์ของทุกชีวิตผมคือของแลกเปลี่ยน ผมไม่อาจอยู่ฉลองวันเกิดตอนอายุ 15 ได้นั่นคือชะตาของผม แซฟไฟร์สีเหลือง พลอยที่ตกอยู่ในอำนาจของดาวพฤหัสเป็นพลังของธรรมชาติ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็จะพ้นมาตลอด แต่เมื่อลิคิตให้พลัดพรากจะไม่มีวันได้บรรจบ ผมคือ yellow sapphire พลอยแห่งพลังและการพลัดพราก เมื่อถึงวันเกิดผมตอนอายุครบ15 เมื่อถึงเวลานั้น snow volcano และที่อื่นๆจะไม่มีเธออีกต่อไป เพราะฉะนั้นตอนนี้ผมขออกตามหาเธอและร้องเพลงด้วยกันเถอะ
    เมื่อคืนผมฝันถึงเธอ มันเป็นทั้งฝันดีและฝันร้าย มันทำให้ผมรู้สึกว่ามีใครบางคนที่สำคัญมากหายไปทำให้รู้สึกเศร้า แต่ก็ทำให้ผมมีหวังในชีวิต ผมต้องตามหาคนๆนั้น ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นผมจะหา
    เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันไม่ว่าจะเศร้าแค่ไหนพอฝันเรื่องนั้นเขาก็ยิ้มได้
    ผมได้ยินเสียง เสียงของเธอร้องเพลงประสานไปกับผมผมเห็นรอยยิ้มของเธอ เธอช่างไร้เดียงสาจริงๆ

    "นั่นใครน่ะ ทุกคนมาช่วยกันหน่อย!!"เสียงของชาวบ้านปีศาจ
    "เจ้าเป็นใครกัน สีผมและตาแบบนี้ปีศาจทะเลงั้นหรือ?" หัวหน้าเผ่าถามปีศาจแปลกหน้า
    "ข้าก็ไม่ทราบ...ข้าจำได้แต่ว่าข้าชื่อไคโตะ"เสียงของปีศาจวารีฟังดูจะเป็นความจริง
    "เกิดอะไรขึ้นเหรอ??"เลนถามหัวหน้าเผ่า
    "มีปีศาจทะเลจากที่ไหนไม่รู้หลงเ้ข้ามาน่ะสิ"หัวหน้าเผ่าตอบเลนแบบปัดๆ
    "จับมันออกไป"หัวหน้าเผ่าสั่งลูกน้องของตน
    "ไม่นะ ได้โปรดข้าไม่มีที่ไปแล้ว ข้าไม่รู้ว่าข้าเป็นใครหรือมาจากที่ไหนเลย"
    "ท่านพ่อ ข้าจะรับเขาไว้"เลนพูด
    "เจ้า..ไคโตะสินะ ข้าชื่อเลน ตำแหน่งนักรบหินลาวา ต่อไปนี้เจ้าคือผู้ช่วยนอกเผ่าของข้า(แต่งตั้งเองซะงั้น)"
    เลนดึงไคโตะให้ลุกจากพื้น แล้วหันไปถามหัวหน้าเผ่า
    "ได้สินะท่านพ่อ"
    "เจ้านี่..ชอบขัดข้าจริงนะ"ปีศาจลาวาพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ
    "ตามใจเจ้าเลนมันเถอะที่รัก"ภรรยาของเขาพูดขึ้น
    "เออๆ"





    หลายวันผ่านไป







    "เลน ข้ากับพ่อเจ้ามีเรื่องจะคุยด้วย"ภรรยาของหัวหน้าเผ่าพูด
    "เรื่องอะไรขอรับ"
    "เดี๋ยวไปเจ้าก็รู้เอง"

    "มีเรื่องสำคัญมากต้องคุยกับเจ้า เจ้ารู้จักเผ่าแห่งพงไพรสินะ"หัวหน้าเผ่าพูดขึ้น
    "ข้าเคยได้ยินว่า เผ่าแห่งพงไพรมีความสามารถมากแต่ไม่ค่อยปรากฏตัวเนื่องจากมีหน้าที่ทำงานสืบมนุษย์"เลนพูดเรื่องที่เขาพอรู้
    "ใช่ หัวหน้าเผ่าพงไพรนั้นเป็นหญิงสาวอายุประมาณเจ้า นางทำงานสืบเจ้าหญิงของประเทศ paradise of snow อยู่ นางเป็นคนสวยทีเดียว"
    "แล้วเรื่องสำคัญคือ..."
    "เจ้าเป็นคู่หมั้นของนางยังไงล่ะ"ปีศาจวารีพูดขึ้น
    "หือ? แต่ข้ายังไม่เคยเห็นหน้านางด้วยซ้ำ"
    "ใช่ เจ้าจึงต้องไปหานางยังไงเล่า มองหน้านางนานๆ บอกนางว่าเจ้าคือเลนแห่งเผ่าลาวา..."
    "แต่ข้าไม่ได้รักนาง!!"
    "ใครจะรู้ ถ้าเจ้าได้พบนางเจ้าอาจจะหลงรักนางก็ได้"ปีศาจลาวาพูดขึ้น
    "แต่.."
    "ไม่มีแต่เลน!! เผ่าพงไพรเก่งกาจและมีอำนาจมาก ถ้าได้เกี่ยวดองด้วยอาจทำให้ครองโลกได้เลย พ่อของนางเลือกเจ้าเป็นคู่มั่นแล้ว เจ้าควรจะพอใจ เจ้ารู้มั้ยว่าพ่อของนางเข้มงวดแค่ไหน"ปีศาจลาวาขึ้นเสียง
    "นางอยู่ที่ประเทศ paradise of snow นั่นแหละ เจ้าลองไปหาดูสิ"ปีศาจวารีพูด
    "...ขอรับ"เลนจำต้องตกลง

    "ท่านเลนมีเรื่องอะไรหรือขอรับ ท่านจึงต้องเดินทางไปประเทศ paradise of snowของมนุษย์"ไคโตะถามขึ้น
    "ความเอาแต่ใจอย่างหนักของคนแก่.."เลนไม่ค่อยชอบพ่อของตนเท่าไร เขารู้ว่าปีศาจลาวาเกลียดเขา และเขารู้ว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ๆของหัวหน้าเผ่า
    "อย่างไรก็ตามข้าจะขอติดตามท่านไปด้วย ข้าอยากรู้จริงว่าเมืองของมนุษย์หน้าตาเป็นอย่างไร"
    "ตามใจเจ้า พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางแล้วนะ"
    "ขอรับ"

    **ตอนนี้สั้นจังแหะ -3- เม้นหน่อยนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×