ปีศาจลาวาและเจ้าหญิงหิมะ vocaloid

ลำดับตอนที่ #2 : การพลัดพราก

ในยุคสงครามโลกครั้งที่ 9 มนุษย์ได้กระจัดกระจายกันอยู่ ปีศาจและคนปะปนกันไปในแต่ละที่ และบางครั้งก็มีปีศาจมาอาศัยอยู่กับมนุษย์เหมือนกัน ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ค่อยถูกกับมนุษย์ก็ตาม ในสงครามย่อยที่ snow volcano หัวหน้าเผ่าปีศาจลาวาได้เสียลูกของตนไปในระหว่างที่พาชาวบ้านปีศาจหนีสงครามของมนุษย์  พวกมนุษย์ยิงระเบิดใส่หมู่บ้านของพวกเขาอย่างไม่เกรงใจ ระเบิดลูกหนึ่งตกที่หลุมฟักไข่ พวกเขายังขนไข่ออกมาไม่หมดทำให้ต้องเสียไข่บางฟองที่ใช้เวลาฟักถึง 6 ปีไป หนึ่งในนั้นก็คือไข่ของหัวหน้าเผ่านั่นเอง หลังจากหลุมฟักไข่โดนระเบิดก็เกิดฝนตกหนัก มนุษย์พากันกลับไปส่วนหลุมฟักไข่ที่ไม่มีคนดูแลก็เกิดน้ำท่วม ไข่ที่อาจจะไม่โดนระเบิดก็โดนพัดไปหมด ไข่ของปีศาจลาวาไม่อาจสัมผัสน้ำได้ ไข่ที่โดนน้ำจะกลายเป็นหินทันทีทำให้ไข่ไม่อาจฟักได้อีกต่อไป หัวหน้าชนเผ่าจำต้องทำใจแต่เขาจะอธิบายให้ภรรยาของเขาฟังอย่างไร

"ที่รัก..ลูกเราอยู่ไหน?" คำถามของหญิงปีศาจวารีผู้เป็นภรรยาของหัวหน้าเผ่าถามขึ้นขณะที่มองดูปีศาจตนอื่นขนไข่ของตนเข้าหลุมฟักใหม่
"ข้าขอโทษ ข้าไม่อาจช่วยไข่ของเราไว้ได้ทัน.."หัวหน้าเผ่าตอบเสียงเรียบๆถึงแม้ในใจก็เสียใจไม่แพ้กับภรรยาของตนแต่เพราะเป็นหัวหน้าเผ่า เขาไม่อาจร้องไห้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
"ข..ข้าไม่เชื่อ! ออกไปตามหาซะ ที่ไหนก็ได้นำลูกของเรากลับมา ไม่นะ ลูกของเรายังไม่ตายหรอก ไม่จริ.."ปีศาจวารีเสียใจมากจนเป็นลมไป หัวหน้าเผ่ารีบสั่งให้คนใช้พานางไปนอนพัก
"ฝากบอกนางด้วยว่า ข้าจะไปตามหาลูกของข้าที่ snow volcano ซักระยะดูแลเผ่าให้ด้วย"เมื่อพูดจบหัวหน้าก็ออกตามหาไข่ทันที เขาจำลักษณะของไข่ได้ ไข่ของเขาและภรรยามีสีฟ้าอมน้ำเงินสีของวารีไม่มีลวดลายใดๆ เขาออกตามหาไปทั่วบริเวณ snow volcano แต่ก็หาไม่เจอ เจอแต่ไข่หินของปีศาจตนอื่นๆที่มีลวดลาย เขาท้อใจอย่างมากคิดไม่ออกว่าจะกลับไปเจอหน้าภรรยาอย่างไรในเมื่อยังหาลูกไม่เจอ เข้าออกตามหาไปเรื่ิอยๆจนมาถึงสุดชายแดนของประเทศ paradise of snow เขาสังเกตเห็นในปราสาทของพระราชา ราชินีฉลองวันเกิดครบสามปีของลูกฝาแฝดตัวเองอยู่ เขาจึงดักรอที่ป่าของปราสาท เมื่อถึงเวลาเล่น เด็กทั้งคู่จึงออกมาเดินเล่นกันนอกปราสาท หัวหน้าเผ่าฉวยโอกาศนั้นพุ่งเข้าไปหาเด็กทั้งสอง

"เลน!นั้นอะไรใครน่ะ วิ่งมาทางนี้ด้วย"แฝดคนน้องพูดขึ้น ไม่เข้าใจสถาณการนี้เท่าไรตรงกันข้ามแฝดพี่ที่รู้ถึงอันตรายจึงจับมือน้องแล้ววิ่ง
"ริน!วิ่งสิ ยัยโง่ วิ่งเร็ว!"
"เลนวิ่งเร็วไปแล้ว ฉันวิ่งไม่ทันแล.."ตุ้บ เด็กหญิงผมเหลืองตาสีไพลินสะดุดล้มและตกเป็นเป้าของปีศาจทันที
"ริน!!" เด็กชายผมและตาสีเดียวกับน้องสาวหยุดวิ่งและยืนบังน้องสาวจากปีศาจทันที
"เลนทำอะไรน่ะ!?" เด็กสาวพูดขึ้น เริ่มรู้สึกว่าเลนควรจะวิ่งไป
"ฉันไม่ยอมให้ปีศาจเอารินไปแน่!" ถึงจะเป็นเสียงของเด็กสามขวบแต่ก็หนักแน่นพอที่จะทำให้น้องสาวรู้ว่าปีศาจตนนั้นอนตรายมากแค่ไหน
"คนไหนก็ได้หน้าตาเหมือนๆกันนั่นแหละ!!" 
หัวหน้าเผ่าจับเลนได้แล้วกางปีกค้างคาวบินขึ้นไปบนฟ้าทันที

เลน

ตัวของผมลอยขึ้นไปตามแรงของปีศาจ สูงเกินกว่าที่จะดิ้นลงไปยืนได้ นี่ผมจะถูกเอาไปกินเหรอ แต่ก็ดีแล้วล่ะที่รินไม่เป็นไร
"เลน!!"
ริน..อย่าทำหน้าแบบนั้นสิทำหน้าเหมือนโลกนี้จะสลายทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ผมไม่ชอบเลย เหมือนผมปกป้องเธอไว้ไม่ได้ เหมือนผมปกป้องรอยยิ้มอันแสนสดใสของรินไว้ไม่ได้
"รินชั้นจะกลับมาหาเธอแน่นอน แต่ว่าชั้นอาจจะจำหน้าเธอไม่ได้ช่วยยิ้มให้ฉันก่อนจะจากกันได้มั้ย"ผมตะโกนบอกริน
"จริงๆนะ เลนจะกลับมาหาฉันจริงๆนะ"
"ชั้นสัญญา"
"ฉันจะรอนะ"
เธอยิ้มแล้ว ดีใจจังผมสัญญาว่าจะไม่ลืมรอยยิ้มของเธอ
"ชั้นสัญญาว่าฉันจะไม่ลืมเธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉะนั้นเธอห้ามร้องไห้นะริน"
"อื้อ"
เธอมีรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาและสดใส ผมแน่ใจว่าเธอจะเป็นคนที่นำโลกออกจากยุคสงคราม ผมมีน้องสาวฝาแฝดที่วิเศษจริงๆ
"อุ๊ก" อยู่ๆปีศาจนั่นก็ต่อยท้องผม เจ็บจังเลย ตามัวไปหมดแล้ว ง่วงด้วย ลาก่อนนะ ริน...
 

ริน

ตัวของเลนลอยขึ้นไปในอากาศ สูงเกินกว่าที่ฉันจะกระโดดไปช่วยได้ นี่เลนจะถูกเอาไปกินเหรอ ได้โปรดเอาชั้นไปแทนเถอะ
"เลน!!"
เลนอย่าจากฉันไปนะ โลกของฉันจะต้องสลายแน่ถ้าไม่มีเลนฉันกำลังจะร้องไห้เหรอ ฉันไม่ชอบเลย เหมือนฉันเป็นตัวถ่วงเลน เหมือนฉันทำให้เลนหนีไม่ทันและถูกจับตัวไปแทน
"ริน ชั้นจะกลับมาหาเธอแน่นอน แต่ว่าชั้นอาจจะจำเธอไม่ได้เธอช่วยยิ้มให้ชั้นก่อนจะจากกันได้มั้ย"เลนตะโกนบอกชั้น
"จริงๆนะ เลนจะกลับมาหาฉันจริงๆนะ"
"ชั้นสัญญา"
"ฉันจะรอนะ"
ฉันยิ้มให้เลน ดีใจจังฉันสัญญาว่าจะเฝ้ารอเลนจะยิ้มให้เลน
"ชั้นสัญญาว่าจะไม่ลืมเธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉะนั้นเธอห้ามร้องไห้นะริน"
"อื้อ"
เขามีมือที่อบอุ่นและอ่อนโยน ฉันแน่ใจว่าเขาจะเป็นคนที่นำโลกออกจากยุคสงคราม ฉันมีพี่ชายฝาแฝดที่วิเศษจริงๆ
"อ๊ะ" อยู่ๆปีศาจนั่นก็กระพือปีกแรงขึ้น ฝุ่นเข้าตา มัวไปหมดแล้ว ปวดหัวด้วย แล้วเจอกันใหม่นะ เลน...
 

หัวหน้าเผ่าต่อยเลนพร้อมกับกระพือปีกแรงๆ ละอองของปีศาจลาวาทำให้สัตว์ตัวเล็กๆหรือมนุษย์อายุน้อยกว่า 5 ปีความจำเสื่อมได้
 

"ที่รัก นี่ไงลูกของพวกเรา ข้าเจอตอนที่กำลังฟักออกจากไข่พอดี เขามีผมสีไฟและตาสีน้ำเหมือนพวกเราเลย ข้าตั้งชื่อเค้าว่าเลน เอ้ารับไปสิ" 
"เลน..เลนงั้นเหรอ ชื่อเหมาะดีนะ เลน ลูกของข้า"ปีศาจวารีกอดลูกมนุษย์อย่างโหยหาโดยที่ไม่รู้ว่าหัวหน้าเผ่าเกลียดเลนแค่ไหน เขาเกลียดชังมนุษย์ทุกคน มนุษย์ทำให้เขาเสียลูกไป อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาต้องรับบทเป็นพ่อของเลน และแน่นอน บทพ่อที่แสนดี



**ช่วยแนะนำด้วยนะคะ เม้นเฉยๆกะได้