love

ลำดับตอนที่ #3 : Sympathy

"เฮ้ยโกล...ถึงแล้วเว้ย"
"หะๆ เร็วดีเนอะ" ก็นะเพิ่งตื่น -o-!!
"ก็แกหลับ แกก็ต้องว่าเร็วดิ"
"เออน่า แล้วไหนอ่าแจมห้อง B ไรเนี่ย"
"อ่อ ขอโทรถามก่อน"

"ฮัลโหล แจมอยู่ตรงไหนอ่า"
(อื้อ อยู่ตรงทางเข้า)
"อ่อ โอเครๆ"

.......................................

"ว่าไงสาวๆ มาช้านะจะบอกให้" เสียงนี้มัน "ฟิว"
"แหะๆ ฉันลืมบอกแกไปว่ะ ว่าฟิวกับแจมเขาอยู่กลุ่มเดียวกัน"
"ไม่ทันและ ชังมันเหอะเดี๋ยวฉันตามไปละกัน แกเข้าไปก่อนเลยฉันคิดว่าจะไปหาไรกินหน่อยนะ"
"ไม่โกดแน่นะ"
"อื้อ ไปและ"

ถ้าให้คิดในเง่ดีเพื่อนเราไม่ผิดเขาอาจจะใครโดนบังคับให้ทำแบบนี้ก็ได้ ก็ไม่แน่ แต่ชังเหอะแต่่ทำไมนะสายตาคู่นั้นที่มองมา มันถึงทำให้เรา...ยิ่งจำเรื่องราวในอดีตได้

"นี่มันคนละทางกับร้านขายอาหารแล้วน่ะครับ ต้องการหลบหน้าผมหรือไงกัน"

เสียงนี้มัน ฟิว ใช่เขาจริงๆ เขาเดินตามเรามา ทำไมถึงตามมา ทำไมถึงไม่เดินเข้าไป

"ไม่จำเป็น อย่าคิดเข้าข้างตัวนักเลย เดี๋ยวหน้าจะแตกซะเปล่าๆ เพราะนายไม่ได้มีค่าพอที่จะทำให้ฉันต้องยอมเมื่อยเพื่อเดินหนีออกมาหลอกนะ จำไว้ด้วย"
"นี่เธอ!!!"

ทำไมสายตาเขาดูโกรธมาก เขาเสียใจเหรอ เขาร้องไห้ทำไมฉันไม่เข้าใจ

"....."
"เธอนี่มันไม่มีหัวใจ"
"....."
"เธอมันใจร้าย"

ใครกันแน่ที่ใจร้าย เขาเป็นคนขอเลิกกับฉัน เขาว่าฉันไม่มีหัวใจ และครั้งหนึ่งเขาเคยใช้คำพูดกีดหัวใจของฉันเป็นแผลขนาดใหญ่ที่กลางอก เขาตั้งหากที่ใจร้าย เขาไม่เคยรู้เลยว่าความรู้สึกฉันตอนนั้นเจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน เขาไม่เคยรับรู้เลย เพราะเขาไม่เคยได้รับความเจ็บปวดแบบนั้น ทำให้ตอนนั้นเขาเหมือนปีศาจทำร้ายจิตใจผู้คน

"เฮ้ยโกลเป็นไร ป่าวว่ะ"
"ไม่!!"
"แล้วแกทำไรฟิว มันถึงวิ่งร้องไห้ไป"
"พูดความจริง จบ" "ฉันไม่อยากพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีก"
"มันทรมานใจแกใช่ไมละ แกตอบมาดิ!! โกล...แกยังรักฟิวอยู่ใช่ไม ตอนนี้แกไม่เหมือนโกลคนเดิม ผู้หญิงที่แสนหวาน น่ารักที่ฉันเคยรู้จัก แกเย็นชามากนะตอนนี้"
"พริ้ง....ฉันแค่ไม่อยากกลับไปเจ็บเว้ย แกเข้าใจป่ะ ฉัน...ไม่อยากมีความรักแล้ว"
"โกล แกกำลังปิดกั้นตัวเองด้านความรักนะเว้ย"
"อื้ม ฉันรู้"

ฉันแค่อยากรู้ว่าถ้าฉันไม่มีความรักในแบบคนรัก ชีวิตฉันมันจะแย่ลง หรือมันจะดีขึ้น เพราะฉันเคยรู้สึกว่าความรักบางทีมันก็ฉุดหรั้งให้เราใช้ชีวิตได้แย่ลง แต่แม่ก็เคยบอกว่าความรักที่เราเห็นมีหลายรูปแบบอยู่ที่ว่าเราจะทำให้มันเป็นแบบไหนมากกว่า แต่ที่ฉันรู้สึกมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับฉันแน่นอน

"ยัยพริ้ง ฉันขอโทษนะ"
"อื้ม ทีนี้แกจะเที่ยวกับฉันได้ยัง"
"อื้อ :)"

แล้วการที่เราเที่ยวต่อนั่นหมายความว่าเราต้องเดินไปกับฟิวด้วย แต่สีหน้าของเขาดูไม่ดีเลย เขาโกรธเรามากขนาดนั้นเลยเหรอ เขารักเราอยู่เหรอ แล้วทำไมวันนั้นถึงบอกเลิกฉัน ทำไม 

"นี่ฟิว!!" หะนี้ฉันเรียกชื่อเขาทำไมกันนะ
"อะไร ยายมารร้าย"
"นี่นายเรียกใครยายมารร้าย" >////<!!
"ก็ไม่รู้สินะ"
"....." (- -")
"เป็นไร"
"เรื่องเมื่อกี้ ฉันขอโทษนะ" - -"
"ไม่ให้อภัย" ^^
"เรื่องของนาย แต่ฉันถือว่าฉันขอโทษไปแล้ว แบร๋ๆ"

วิ่งนี้มาโดยไม่คิดอะไร แต่รู้สึกโล่งแปลกๆ ที่ได้ขอโทษ เขายิ้มให้ฉันด้วย ^^
เอ๊ะ!! ใครจับมือฉัน ระ-หรือว่าคนโรคจิต

"นี่ เป็นอะไรเนี่ย"
"อ้าว ฟิวเหรอ"
"เอ้า คนโรคจิตมั้งเนี่ย หรือคิดว่าอย่างงั้น เดี๋ยวเหอะ"
"อ่ะๆเปล่านะ" แต่ที่จริงแล้วคิด ไม่บาปหลอกมั้งก็มันจำเป็นที่ต้องโกหกนี้ "แหะๆ"
"แล้วไป ^^"
"ว่าแต่เดี๋ยวนะ นายจะจับมือฉันอีกนานป่ะ ให้ทาย"
"ให้ทายใช่ป่ะ ตลอดไปได้ไหม ^^"
"ไม่ได้"

........................................
 

.....................................................