love

ลำดับตอนที่ #1 : memory

เช้าวันที่สดใส พร้อมกับแสงแดดอุ่นๆ กับเสียงนกที่ร้องเบาๆ เช้านี้ยังเป็นวันแรกของการเปิดเทอมของโรงเรียนในตัวเมืองที่แสนจะวุ่นวายสักเล็กน้อย

"เฮ้ย โกล มาสายนะ"

เพื่อนของฟิวที่ชื่อว่าแฟ้ง ที่เจอหน้าก็ถามหาถึงฟิวทันที (มีซัมติงลองหรือเปล่านะ555)

"จะรีบทำไหมค่ะ งานที่ต้องส่งเปิดเทอมวันแรกก็คงไม่มี"
"อ่าๆ ยอมๆ แล้วฟิวมายังอ่ะ"
"แล้วฉันจะไปรู้ไหมล่ะย๊ะ ถึงจะเป็นแฟนกันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวติดกันสักหน่อยน้า"
"อ่า เคๆ โทรตามเองก็ได้ เพื่อนสาวใจร้าย >_<"

และแล้วแฟ้งก็โทรตามฟิวจนได้ (เอ๊ะน่าสงสัยน่ะคู่นี้)

"เฮ้ย ฟิวอยู่ไหนอ่า"
(ค้าบ คุณเพื่อนโทรจิ๊กยิ่งกว่าแฟนอีกนะ)
"อยู่ไหนแล้วพูดมากจริง"
(อยู่ข้างหลังอ่ะ หันมาดิ)

แล้วสองคนนั้นก็นั่งคุยกันโดยที่เราก็ไม่รู้หลอกว่าเขาคุยอะไรกัน (ก็นะเสียงของวันเปิดเทอมก็ดังงี้เหละ) แต่แค่พักเดียวฟิวก็เดินมา

"โกลจ๋า"
"มาสายน่ะ -*-"
"ดีกว่าไม่มานะค้าบผม"
"ก็จิงนะ ไปเข้าแถวดีกว่า"
"โอ๊ยๆ เดินไม่ได้"
"เป็นไรๆ"
"ไม่มีคนจับมือ"

และแล้วเสียงที่ได้ยินต่อมา คือเสียงร้องที่ดังมากของฟิว "โอ๊ย...." "ทำอะไรของคุณเนี่ยเจ็บนะ -///-" ไม่ต้องเดาเลยว่าเพราะอะไร เพราะว่าแฟ้งทนความน้ำเน่าของฟิวไม่ไหวแล้ว 555+

ผ่านไปเพียงแค่ 1 เดือน

สุดท้ายความหวาน ความโรแมนติกสุดท้ายก็จบลงด้วยสาเหตุ...อะไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้คือทำไหมถึงยังลืมฟิวไม่ได้

"โกลไปกินข้าวกัน" เสียงของยัยพริ้ง ที่มาโรงเรียนสายในสภาพหิวโซ (น่าสมเพชจัง555)
"ทำไมมาสายอ่ะพริ้ง"
"รถติดอ่ะ ไปกินข้าวก่อน"
"อ่าไปๆ"

ยัยพริ้งเป็นเพื่อนที่คิดว่าสนิทที่สุด และอยู่งข้างๆเสมอ จนบางทีมันก็ทำให้ฉันขนลุกซู่ 

เรากินข้าวเสร็จประมาณว่าน่ะเข้าแถวพอดี เหมือนเส้นยาแดงผ่าแปด หลังจากเข้าแถวเสร็จก็เกิดอาการที่ไม่ค่อยอยากเรียนคาบแรกสักเท่าไร เพราะว่าคาบสองห้องที่จะเรียนต่อจากห้องฉันคือห้องของฟิว

50 นาที ผ่านไป (หมดคาบ)

ขณะที่กำลังเดินออกจากห้องบังเอิญได้ยินเสียงเรียก ไม่ต้องเดาเลยว่าฟิวทัก

"โกล...เป็นไงบ้าง"
"ก็พอเข้าใจนะ"
"ไม่ใช่ ฟิวหมายถึงหลังจากที่เราเลิกกัน โกลเป็นไงบ้าง"
"เห็นป่ะล่ะ ว่าอยู่ได้ ยังไม่ตาย" "ก็แค่ผู้ชายคนเดียวเอง..."

ยอมรับเลยว่าเสียใจที่พูดแบบนั้นออกไปแต่จะทำไงได้ ก็คนมันโกรธนี้เนอะ
 

หลังเลิกเรียน
"พริ้ง...โกลเป็นไรอ่ะ"
"อ้าวฟิว ก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เป็นแบบนี้ทุกวันอ่าเหละ"
"เคยเห็นโกลร้องไห้ไหมพริ้ง"
"ฟิว แกก็น่าจะรู้ดีน่ะว่าโกลไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ" "ใจแข็ง เหมือนปากเลย"
"อื้อ ฝากดูแลด้วยน่ะ"

ได้ยินที่สองคนนั้นสนทนากันถึงมันอาจจะไม่ดังมากแต่ก็พอจะได้ยินว่าฟิวฝากพริ้งดูแล แต่มีคำถามที่อยากถามฟิวว่าถ้าเป็นห่วง ฟิวจะบอกเลิกฉันทำไม สิ่งนี้เหละที่ฉันไม่เข้าใจมันเลยสักนิด