คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ....ไม่อยากจะฟื้นเลย....UP%
กลับเข้าสู่โหมตปกตินะ T^T (หลังจากที่มั่วมากแล้ว 1 ตอน)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ไรเตอร์-----------------------------
กริ๊ง..~~
ชอบเสียงนี้ที่สุดในโลกเลย ^^ เลิกเรียนแล้วไปทำงานที่บาร์ต่อดีกว่า
"จึก..จึก(เสียงสะกิด)" ใครฟร่ะ
"ใครว่ะ!!" ผมตะโกนเสียงดังลั่น อย่ามองกันสิ อย่ามอง [ทุกคนในห้องต่างหันมามองที่แทยัง]
"ผมเอง" ซึง..รี
"มีไรอีกอ่ะ - -* "
"นายจะไปไหนต่อหรอ?"
"ไปทำงาน" ผมตอบปัดๆแต่มันก็จริงนะ
"ไปด้วยสิ" O.O มันไม่มีงานมีการไงว่ะ
"ไม่ได้หรอกแล้วนายไม่ไปร้องเพลงหรือแต่งเพลงบ้าๆบอๆรึไง"
"วันนี้ผมว่าง T^T ไปไม่ได้หรอ *-*" คุณผู้อ่านผมจะคิดว่ามัน อ่อย หรือ อ้อน ดีเนี่ย - -* สงสัยอยู่กับไอจีนานเกินเลยติดมา - -* น่าฉงฉาน
"เฮ้อ..~~" ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ย้ำ! ใหญ่ จะเอาไงดีว่ะเนี่ย
"ให้ผมไปได้ใช่ไหม?"
"แล้วไม่กลับหลุม เห้ย กลับบ้านไง?" อย่างน้อยมันก็น่าจะมีบ้านให้มันซุกหัวนอนบ้าง
"ยังไม่อยากกลับ..นายทำงานที่คลับใช่ไหมล่ะให้ผมขึ้นไปร้องเพลงก็ได้เผื่อลูกค้าจะเยอะขึ้นนะนะน้า~" เออจริงด้วยมันเป็นนักร้องนิ แล้วถ้ามันเข้าไปร้องเพลงเรียกลูกค้า ลูกค้าก็อาจจะเพิ่มขึ้น แล้วผู้จัดการก็จะให้ โบนัส เพิ่ม 5555+[ หัวเราะแบบชั่วร้าย]
"เอางั้นก็ได้"
แทยังรับสายด่วน~~!!
แทยังรับสาย~~!
แทยังโทรศัพท์~~!!
เบอร์ใครว่ะเนี่ยไม่เห็นคุ้นเลย
"ฮัลโหล"
"นั้นคุณ ทงยองเบ เพื่อนคุณจียงรึเปล่าค่ะ?" 2 ปี่ผ่านไปมีผู้หญิงโทรมาเป็นครั้งแรก O.o
"ใช่ครับทำไมหรอ"
"คือว่า คุณจียงตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาไม่ทราบว่าคุณรู้ข่าวรึยังค่ะ" ห๊า! โรงพยาบาลงั้นหรอ
"อะไรนะครับจียงอยู่โรงบาลเีนี่ยนะ..แล้วอยู่โรงบาลไหนครับ" ตอนนี้ซึงรีทำท่าทางเหมือนกับจะถามว่า จียงเป็นอะไร
"อยู่ที่โรงพยาบาล อินซก ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวผมจะรีบไปนะครับขอบคุณ"
"จียงเป็นอะไร?"
"ฉันไม่รู้...แต่ฉันต้องรีบไปแล้ว"
"ฉันไปด้วยคนสิ" ผมไม่ตอบแค่พยักหน้า
ณ โรงพยาบาลอินซก ห้องจียง
"จียง!!" ผมเรียกชื่อเขา
"เบาๆหน่อยสิจียงยังไม่ตื่นนะ" อ่ะ..คุณซึงฮยอนก็อยู่ที่นี้ด้วยหรอเนี่ย
"อ๋อครับขอโทษทีครับ" อ้าวแล้วซึงรีหายไปไหนน่ะ
อยู่ดีๆประตูในห้องก็เปิดพรวด
"พี่ท็อป O.O" นั่นคือเสียงของซึงรีที่เปิดประตูพรวดเข้ามา.....รู้จักกันด้วยหรอ
"ซึงรีมาทำไมที่นี่?" อ้าวรู้จักกันจริงด้วยหรอเนี่ย
"เดี๋ยวก่อนนะครับ! พวกคุณรู้จักกันด้วยหรอ" ไม่มีเสียงตอบรับมามีแค่การพยักหน้าพร้อมกัน
"ผมกับพี่ท็อปเราเป็นพี่น้องกัน ^^" ห๊า!! พี่น้องหรอ
"แต่พวกคุณมีชื่อตระกูลที่่ไม่เหมือนกันนิ"
"ใช่ฉันกับซึงรีเราเป็นพี่น้องคนละแม่น่ะ"
"แต่เราก็รักกันเหมือนพี่น้องทั่วไปนะ" โอ็ทง ยอง เบคนนี้อยากบ้าตาย เรื่องอะไรน่ะหรอผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆ ^u^
"อ๋อ...แล้วตกลงจียงเขาเป็นอะไรครับคุณซึงฮยอน" คุณซึงฮยอนเหมือนจะชะงักเืมื่อผมถามถึงจียง
"ไม่เป็นอะไรหรอกหมอบอกว่าพักซัก 2-3 วันก็หายแล้ว" ขอให้มันจริงด้วยเหอะ
"พี่ท็อปแล้วทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ"
"ก็จียงเขาทำงานให้พี่"
"งั้นก็แสดงว่าพี่เป็นคนพาจียงกลับบ้านใช่ไหม?"
"เออ"
"ทำไมพี่ทำแบบนี้อ่ะ"
"ฉันทำอะไร"
"ก็พี่พาจียงเขาไปที่บ้านไปทำงานให้พี่แล้วทำไมพี่ไม่บอกผมเลยสักนิด"
"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"
"ผมน้องพี่น่ะ"
"เออ"
"แล้วจียงอยู่ในตำแหน่งอะไรอ่ะ"
"ก็เลขาส่วนตัวนะ"
"ไม่ได้!!"
"อะไร"
"ไม่ได้ผมไม่ยอมให้พี่จียงไปทำงานเป็นเลขาให้พี่หรอกผมรู้นะพี่คิดยังไงกับจียง" O.O คิดยังไงหมายความว่า..ยังไง...
"เงียบไปเลย"
"พี่ต้องให้จียงไปทำงานในแก๊งค์เราก็พอไม่ต้องเป็นถึงกับเลขาหรือไม่ก็พี่ก็ให้จียงไปทำงานที่อื่นไปเลย" อ้าวแล้วยังงี้ำไอจีจะมีเงินแก้หนี้ไมเนี่ย
"-*-"
"ผมพูดจริงนะ"
"- -*"
"หรือไม่ก็ให้จียงไปทำให้ที่คลับของเครือข่ายเราก็ได้ินิแล้วอีกอย่างทำไมต้องให้อยู่ที่บ้านเราด้วยมันไม่ปลอดภัยหรอกนะ"
"นี่แกต้องการอะไรเนี่ยตกลงพูดมาเลย"
"ให้จียงกลับไปอยู่บ้านตัวเองแล้วก็ให้ไปทำงานที่คลับแทน OK" โห่มี โอคงโอเคด้วย ^^
"ได้ฉันจะจัดการให้"
ปัง!! เีสียงปิดประตูห้องดังขึ้น
"อะไรว่ะ" ท็อปบ่นอยู่หน้าห้อง
ซึงฮยอนรับสายด่วน~!
ซึงฮยอนรับสาย~~!
ซึงฮยอนโทรศัพท์~!
'---' ใครโทรมาว่ะ
"ฮัลโหลนั้นใครน่ะ"
"อือ...อึก...อือ..ซึงฮยอน" ใครว่ะ
"นั้นใคร!!"
"ฉัน ชินกี ไง" ชิน กีหรอ
"โทษทีฉันจำไม่ได้งั้นแค่นี้นะ" ผมไม่กดวางสายเพราะอยากให้คนที่โทรมาเสียตังไป 5555+
"เดี๋ยว!!"
"อะไรอีก"
"นายจำฉันไม่ได้จริงหรอท็อป ฉันคนที่นายรักไง" คนที่ผมรักหรอ
"อื้มจำได้แล้วล่ะ แต่ว่าคนที่ผมรักตอนนี้เขาอยู่โรงบาลน่ะส่วนคุณนั้นเป็นอดีตเพราะผมให้คุณเลือกแล้วแล้วคุณก็เลือกที่จะทิ้งมันไป...ผมพูดอะไรเนี่ยงั้นไม่มีอะไรแล้วแค่นี้นะ!!!!" ตอนนี้น้ำใสไหลเอ่อออกมาจากตาทั้ง 2 ข้างของเขา ตอนนี้เขาร้องไห้
เมื่อ 1 ปีก่อน
แอ้ด~~~!
เมื่อร่างสูง
เปิดประตูก็พบกับคนที่ตนรักกำลังกอดซบกับคนที่ชื่อ วอนมินที่ไม่ใช่ ท็อป
"ชินกี!! ไอวอนมินมึง!!" ร่างสูงต่อยเพื่อนรักของตน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"ท็อปอย่า...ท็อปอย่า" ร่างสูงไม่สนใจก็ต่อยซ้ำแล้วจึงหยุด
"ชินกีทำไมเธอทำไมเธอถึงทำแบบนี้!!" ร่างสูงหันไปทางชินกีเพื่อหาคำตอบ
"ฉันขอโทษฉันรักเขามากจริงๆนะนายอย่าทำอะไรเขาเลยฉันขอร้อง"
"ฉันให้เธอเลือกระหว่างฉันกับมันเธอจะเลือกใคร"
"ท็อปอย่าโกรธฉันนะ" เพียงเท่านี้ร่างสูงก็รู้คำตอบ
'ชินกีฉันรักเธอมาก'
'เมื่อฉันรักเธอมากและฉันก็เจ็บมาก'
'ฉันเกลียดเธอ'
'ชินกี'
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตื่นขึ้นมากับเช้าอันสดใส
แสงแดดสอดสองเข้ามาภายในห้องอันขาวสะอาด
O.O ขาว สะ อาด
ห้องผมไม่เป็นสีขาวนิ
ผมอยู่ที่ไหนกันเนี่ย
อ่ะ!! ปุ่มอะไรอ่ะ...- -* ลองกดคงไม่เสียหาย 5555+
อ๋อด~~!
เห้ย
ปัง!!!
เสียงเปิดประตูอันฝื่ดเคืองถูกเปิดขึ้น
ร่างของหญิงสาวในชุดพยาบาลประกฎกายขึ้น - -* พยาบาลงั้นหรออ่ะไรกันเนี่ย
"คุณพยาบาครับทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่?"
"ก็คุณควอนจียงสลบไปไงค่ะ..เดี๋ยวดิฉันตามคุณหมอมาให้รอสักครู่นะค่ะ" สลบไปงั้นหรอ จำได้แล้ว
ผมคุยโทรศัพท์กับซึงรีแล้วทุกสิ่งก็เริ่มพรามั่วไป
อื้ม
+
+
+
+
+
แล้วคุณ ซึงฮยอน ล่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ที่อยู่ของแก๊งซึงฮยอน
"ฉันมีบางอย่างอยากให้พวกนายช่วยฉันหน่อย" ร่างสูงประกาศลั่นให้ลูกน้องฝ่ายต่างในแก๊งค์ช่วยตน
"ครับ/ค่ะ" เสียงลูกน้องตะโกนอย่างหนักแน่นทำให้ในที่นี่เสียงดังไม่น้อย
"ถ้าฉันจะให้คนของฉันมาทำงานที่นี่พวกนายจะปฏิเสธกันไหม"
-*- / - -* >>>สีหน้าของทุกคนยกเว้น ซึงฮยอน
หัวหน้าไม่เคยถามเราเรื่องนี้ จะรับคนหัวหน้าก็จะเลือกเอง แล้วทำไมถึงมาถามเราล่ะ - -*
"หัวหน้าครับพวกเราไม่ปฏิเสธหรอกน่ะครับ...ว่าแต่ทำไมหัวหน้าถึงมาถามพวกเราล่ะครับปกติหัวหน้าไม่เคยถามเราเลยนิครับ" หนึ่งในห้าสิบกว่าคนพูดขึ้นทำให้นอกนั้นทำท่าทางเหมือนจะเห็นด้วย
"ไม่รู้สิ ^^" พวกลูกน้องต่างพากันแปลกใจเพราะคนๆนี้ไม่เคยยิ้มแบบนี้มานานมากแล้ว
"แล้วหัวหน้าจะรับใครมาล่ะครับ?" ร่างสูงยิ้มแล้วตะโกนออกมา
"ควอน จี ยง.........เอาล่ะงั้นเลิกประชุมรึกัน" หลังจากนั้นร่างสูงก็เดินออกจากห้องไป
ทิ้งไว้แต่ความสงสัย ความอยากรู้ และอีกมากมายให้แก่ลูกน้องทั้งหลาย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rrrr~ Rrrrrrrrrrrrrrrr~ [เสียงโทรศัพท์]
ช่วยรับหน่อยเหอะ
"แทยังพูด" โห่...ดูมันพูดกวนฝาพระบาทจริงนะเนี่ยไอเบ้
"อะไรเีนี่ยพูดเพราะๆไม่เป็นไงว่ะ?...อยู่ไหนอ่า?" หวังว่าจะอยู่แถวๆนี่นะ
"ไอจียง!!!จี!!!ฟื้นได้ไงว่ะ?...อยู่ที่โรงเรียนดิเพิ่ง 11 โมงเองเห้ยเป็นไงมั้ง?นึกว่าจะไม่รอดแล้ว" โห่...ฟื้นได้ไงว่ะเหมือนอยากให้กรูอยู่มากเลย
"กรูแค่ไม่สบายนะไม่ใช่ฝ่านตัดสมองแม้งมารับหน่อยดิอยากกลับบ้าน TT^TT อ่ะ" ไอเบ้มันแช่งผมป่ะเนี่ย - -*
"ได้ไงว่ะ...เออเดี๋ยวตอนเย็นมารับนะเว้ย" ตอนเย็นเนี่ยนะโห่แล้วผมจะต้องรออีกกี
"เออ" แล้วจะทำอะไรดีเนี่ย...เหลือเวลาว่างเป็นชั่วโมงเลย
"เดี๋ยวแล้วคุณซึงฮยอนไม่อยู่ไงว่ะ" เออนั่นสิตั้งแต่ผมฟื้น [ตื่น] ขึ้นมายังไม่เห็นเขาเลยนะ เป็นห่วงกันบ้างไหมอ่ะ นิสัยไม่ดี........................
.....แล้วผมจะไปสนใจเขาทำไมกันนะ คิดอะไรอยู่เนี่ย >8<
"ไม่รู้อ่ะ...ช่างเหอะงั้นแค่นี้นะเปลืองค่าโทรศัพท์" เดี๋ยวนี้อะไรๆก็แพง...ต้องประหยัด
"เออๆ..บาย"
Tudddddd~ TUddddddd~
เฮ้อเกิดอะไรขึ้นกับเขารึเปล่านะชักเป็นห่วงเข้าแล้วสิ.....แต่ร่างกายของก็ช่างเป็นใจจริง -*-
แล้วผมจะทำอะไรต่อจากนี้ล่ะ T^T
เปิดทีวีดีกว่า
ปัง!!!
O.O นั้นคือเสียงเปิดประตูอย่างแรง
เห้ยอะไรว่ะนั้น
"O.O" ผมมองหน้ากลุ่มผู้ชายประมาณ 3 คนที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับ อาหาร O.O ว้าวของดีๆทั้งนั้นเลย
"-*- คือคุณชายท็อปให้เรามาดูคุณจียงระหว่างที่คุณชายกำลังจะมาครับ" คุณชายงั้นหรอ..แล้วใครว่ะท็อป - -*
"เดี๋ยวก่อนนะใครคือ ท็อป ล่ะผมไม่รู้จัก" ผมมองหน้าพวกนั้นพร้อมกับมองอาหารที่พวกเขาเอามาวางหน้าผม
"ก็คือคุณซึงฮยอน นั้นแหละครับสงสัยเขาคงยังไม่บอกคุณมั้งครับ ^^" โห่ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย >///< หล่อกระชาก ทำไมฟ้าช่างลำเอียงแบบนี้ TT
"อ๋อหรอครับ" ขนาดนี้ยังหล่ออ่ะ...เห้ยคิดอะไรว่ะเนี่ยจะ เคะ ออกแล้วจำไว กรูแมน อ๊ากแต่มันก็หล่อจริงอ่ะ
" ^^ " อย่ายิ้มได้ไหมเนี่ย >///< เคะออก TT
"กินหน่อยสิครับ.....อ่ะ!" ดูมันเอาอ่ะไรก็ไม่รู้กลิ่นหอมใส่ช้อนแล้วจะยัดเข้าปากผม -*- หรือว่าป้อนนะ...แล้วอีก 2 คนที่เหลือล่ะ
"เดี๋ยวก่อนสิแล้วอีก 2 คนที่เหลือล่ะเขาไปไหน?" ผมถามคนหล๊อหล่อข้างผม - -* ก็หล่อจริงนิ
"ไปเอาของคุณจียงจากที่บ้านคุณท็อปกลับบ้านของคุณครับ" หะ..ห๊าส์ อะไรนะเอาของผมกลับบ้านผมงั้นหรอ
"เดี๋ยวนะมันคืออะ....ปัง!!!" เกลียดเสียงนี่จังเลย ชิชะ...แล้วใครมาอีกล่ะเนี่ย...
ฝรืด~~!!
อยู่ดีๆคนข้างผมก็ลุกขึ้นแล้วก็โค้งอย่างสวยงาม
จอรชบุช ไงว่ะ
"ไงจียง" O.O ไอท็อป...อ้าวหลุด - -*
"ดีครับ" ผมพูดเหมือนบ่น...ก็จริงนะถ้าไม่เข้ามาก็คงได้รู้ความจริงจากไอหน้าหล่อแล้วล่ะว่าทีมันพูดหมายความว่าไง
"เคะออกไหม ซองจี ^^" โห่...ดูมันถามอะไรกันผมออกจะ แมน ก็แค่ชั่ววูบชั่วขณะเท่านั้นเอง TT^TT
"ก็ออกมั้งคับ 5555+" แล้วมันตอบซะอะไรกันอีกอ่ะไอชั่วร้าย
"นี่!!ถามอะไรกันแปลกๆแล้วดูตอบเข้าสิผม แมน เต็มร้อยนะ" ทำไมนะผมออกจะดูแมนซะขนาดนี้ยังหาว่าผมเป็น เคะ อีกว่าแต่ถ้าผมเป็นเคะแล้วใครจะเป็นเมะให้ผมล่ะ
- -* >> สีหน้าของทั้งสอง [ ท็อป,ซองจี]
"อ่ะไรทำไมต้องทำสีหน้าอย่างงี้ด้วย"
"เปล่าหรอกไม่มีอะไร" แล้วไป.....เออผมยังค้างเรื่องเมื่อกี้อยู่เลย
"เดี๋ยวนาย...เมื่อกี้ที่บอกว่าเอาข้าวของของฉันกลับไปบ้านฉันมันหมายความว่าไงล่ะ?" ผมมองหน้าพวกเขาแต่ดูเหมือนว่าท็อปเขาจะทำท่ากับซองจีว่า มุงจะบอกทำเชี่ยไรเนี่ย อะไรประมาณนี้ -*-
"คือนายได้กลับบ้านแล้วนายได้งานใหม่นะ" งานใหม่งั้นหรออ่ะไรหว่า
"งานอะไร"
"เป็นลูกสมุนธรรมดานั้นแหละ" ก็ดีเหมือนกันแหะ ^^ จะได้ไปอยู่กับเจ้ากาโฮ ที่เดิมแล้ว ^^
"แล้วจะได้กลับเมื่อไรอ่ะ"
"แล้วแต่นาย" น้ำเสียงของเขาดูแปลกเหมือนเศร้ายังไงไม่รู้เกิดเรื่องกับเขารึเปล่านะ [เขาในที่นี่คือ TOP]
"อื้ม" กรูทำผิดเชี่ยไรอ่ะ -*-
"พวกนายออกไปก่อน" - -* อยากอยู่กับกรูสองต่อสองงั้นหรอ......บรื้อ!!คิดอะไรของเราอีกว่ะเนี่ยสับสนทางเพศไงว่ะไอจี
พวกนั้นรีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว -*- ช่างเครพหัวหน้าจริงๆ
"ทำไม!!" ห๊า! TT ขึ้นเสียงอีกแล้วอ่า
"อะไรของนายทำไมอะไร" พูดไปแล้วจะทำให้บรรยายกาศดีขึ้นไหมเนี่ย TT
"เปล่าฉันบ่นกลับตัวเองน่ะ" เอาแล้วไงอยู่กับลูกน้องบ้าๆบ่อยสิท้า 55555+ (หรือลูกน้องอยู่กับมันบ่อยว่ะ)
"แล้วคนอื่นล่ะ?" ผมถามไปงั้นแหละผมรู้คำตอบอยู่แล้วแหละ
"แทยังอยู่ที่โรงเรียนส่วน ซึงรี ฉันไม่รู้" -8- ชักพอจะรู้แล้วว่ามันเป็นอะไร
"รู้จักซึงรีด้วยหรอ" จะทำไงดีว่ะเนี่ย...ทำไงดี
"รู้จักสิรู้จักดีด้วย" รู้จักดีด้วย....ลืมอะไรไปรึเปล่าว่ะ ซึงรี มันเป็นนักร้องนิหว่า - -*
"แล้วเป็นอะไรกับซึงรีอ่ะ" ถามทำไมว่ะเรา -*- เฮ้อ
"เป็นพี่ชายของมัน" O.O พี่ ชาย งั้นหรอห๊า!!!พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย
พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย [พอได้ยัง ; ไรเตอร์] พี่ชาย O.O
"เป็นพี่ชายงั้นหรอ O.O" ได้ไงว่ะเนี่ย...ชื่อก็โคตรเหมือนเลย ลี กับ ชเว
"ใช่!!" เป็นอะไรอีกเนี่ย
"เป็นอะไร" ชักจะเบื่อแล้วนะให้ถามอยู่นั้นแหละไอบ้า ไอหน้าลิง ไอลิงหลงดงไผ่
"หึง เห้ย!! มะ.ไม่ใช่" - -* ชักจะบ้าเข้าไปทุกวันแล้วเป็นอะไรของมันฟ่ะ
เห้ยแล้วจะเดินไปไหนอ่ะ.....
"จะไปไหนอ่ะ!!!" ดูเหมือนว่าผมจะตะโกนออกไปนะ TT
"ไปข้างนอกนะ" เสียงมันช่างเย็นชามากมายเหลือเกิน อ๊ากควอนจียงไม่อยากพูดคำๆนี้ที่จะพูดออกไปเลยเอาไงดี
"อย่าไปนะ!..อยู่กับฉันก่อน" อึ้ง!!! ควอนจียง อึ้ง!!!กับคำพูดของตน TT พูดไปได้ไงว่ะ อยู่กับฉัน ก่อนเนี่ยนะแล้วไอหน้าลิงจะว่าไงว่ะเนี่ย
ไม่ว่าเคะ ก็ เมะและว่ะ
"ชอบฉันหรอ?" เห้ย..พูดเฉยๆก็ได้นะไม่ต้องเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้....TT
"ไม่รู้สิ...เห้ย!!...บะบ้ารึเปล่าใครจะไปชอบนายล่ะ (>///<) " เอาแล้วไงตูสงสัยติดมาจากจูบของมันเมื่อวาน T^T ไม่นะไอจีแกอยากตายนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
ความคิดเห็น